Bursztynowy Wodospad

Axella

Axella również zanurkowała, jednak powoli odnosiła wrażenie że może tylko im przeszkadza.
A gdy otworzyła oczy pod wodą, zaraz przed jej pyskiem zjawił się basior.

Mara

Wynurzyła się i spojrzała na nich. Zanurkowała i lekko zaczęła odpływać. Cicho westchnęła, a na powierzchni pojawiły się malutkie bąbelki. Płynęła jednak dalej pod wodospad i tam skryła się przed światem.

Hiretsuna Shinigami

Basior cudem uniknął zderzenia pyskiem z wadera i zrobił unik lapiąc ją w pasie i odbijając sie w dół aby przepłynąć pod nią i udalo sie. Spojrzał w strone obydwóch wader. Ax złapal za tylne łapy i troche pociągnął do tyłu po czym popłynął w strone
Mary. Wynurzyl sie obok niej.
- Coś sie stało? - spytał.

Mara

Spojrzała na niego. Zdziwiło ją lekko, ze on, Raven interesował się kimś. Tak często powtarzał, że mu to wisi. Od razu się uśmiechnęła i odrzekła:
-Ech... uderzyłam się o dno i strasznie boli mnie łapa. - pokazała swą łapę, która była lekko zaczerwieniona od krwi.

Hiretsuna Shinigami

Ten cmoknął z bezaprobatą.
- No cóż trzeba to opatrzeć - powiedział.
- Chodź na ląd - powiedział i ruszył w strone brzegu. No cóż to prawda że jemu to wisi ale to zależy od owej soboy. Lubił Marę a moze coś więcej? Tego nikt nie wie ale jej pomoże to wie.

Mara

Gdy tylko wilk zniknął za taflą wody Mara na chwilę się uśmiechnęła. Kiedy weszła do wody uśmiech znikł. Podpłynęła do brzegu i usiadła na nim. Pozostawiła drobne ślady krwi na wodzie, które po chwili rozpłynęły się.

Hiretsuna Shinigami

Basior zniknął gdzieś za krzakami. Po chwili przyniósl ludzką apteczke z jakimiś lekarstwami i gazikiem oraz bandażem. Na apteczce była krew więc wiadomo co zrobił z osobą która to miała. Usiadł obok Mary i wziął jej łape w swoją. Wyjął jakąś buteleczke z wodą utlenioną i wylał całą zawartość na łape. Po tym znalazł rane na łapie i przyłożyłdo niej gazik. Łape owinął bandażem aby rana sie zrosła.
- Gotowe! - oznajmił i spojrzał na Ax.
- A ty co tam tak w wodzie siedzisz? - spytał z lekkim uśmieszkiem.

Mara

-Dziękuję.- uśmiechnęła się i spojrzała na Ax. Ta, cały czas siedziała w wodzie. nie wiedziała co myśleć. Rozejrzała się, a jej wzrok stanął na niebie. Było pięknie....

Axella

Spojrzała na wilki.- No już, już wychodzę- wyszła powoli z wody, siadając nieco dalej od nowej pary, jeśli tak ich możne nazwać.

Mara

Patrząc na niebo przypomniała sobie o swej historii. Nagle poczuła przeszywający ból w łapie. Lekko ją skurczyła i zacisnęła wargi, po czym zamknęła oczy. Chciała być silna i wytrzymać ten ból.

Axella

Waderze zrobiło się zimno, zadrżała, kierowała się powoli ku wyjścia, śmiesznie zgrzytała zębami...

zt.

Mara

Powoli ból przechodził. Lekko i ostrożnie położyła ją na ziemi. Spojrzała na Raven. Kiedy Ax wychodziła uśmiechnęła się do siebie. Jeszcze raz spojrzała na niego uśmiechnięta. Wstała i powolnym krokiem wyszła.
[z.t.]

Helios

Po chwili na strusiu pojawiło się wilki, a dokładniej dwa szczeniaki, która jechały na dużym ptaku. Zatrzymały się przy wodzie. Jak zwykle Helios wylądował w wodzie, a struś usiadł by Ohme mogła wygodnie zejść z niego. Mały wilczek wyszedł z cieczy i spojrzał złowrogo na strusia. Wiatr próbował wysuszyć jego futro, jednak coś mu to nie wychodziło.

Ohme

Ohme zeszła ostrożnie ze strusia. Pogłaskała go po łebku i usiadła nad brzegiem jeziorka, do którego wpadała woda z wodospadu. Szczenie uśmiechnęło się.
- Nadal masz z nim problemy? - zaśmiała się cichutko. Zdjęła chustkę i zaczęła wycierać nią Heliosa.

Helios

- Tak - oznajmił patrząc na Strusia z pogardą. Zamachał gwałtownie ogonem, a po chwili uśmiechnął się patrząc na Ohme. Jego oczy zalśniły wesoło, a mały móżdżek stał się większy. Wiatr bawił się jego kosztem, ponieważ rozwiewał mu futro, tak jakby się z niego śmiał.
- Wietrze jak możesz tak się zwracać do boga słońca, do pana z gazowni! - krzyknął na wiatr. Warczał jeszcze do tego. Nie! Nie będzie szczekać!

Ohme

Ohme podeszła do jeziorka przy wodospadzie i wycisnęła porządnie chustkę. Wróciła do Heliosa i klapnęła na swoich szanownych czterech literach. Wlepiła swe szkarłatne oczęta w szczeniaka i jego zwierzaki. Ona też miała swoje pupilki. Jak na zawołanie zza pleców Wiecznego Dzieciaka wyszedł czarny kot wraz z dziwną, fioletową, puchatą kulką. Ohme pogłaskała kota i dziwoląga, którego przytargała z Magicznego Zwierciadła. Po chwili padła na soczystą, zieloną trawę; na dywan kolorowych kwiatów. Podniosła lekko głowę. Jej pyszczek zarumienił się.
- He-Helios, czy ktoś Ci się podoba? - zapytała niepewnie.

Gallardo

Przyszedłem tu nie pewnie. Rozejrzałem się i zauważyłem kilka wiecznych dzieciaków. Hmmm... Ciekawe czy są mili.
- Cześć.- Przywitałem się trochę głośno. Czułem się trochę dziwnie kiedy na nich patrzyłem. Po chwili odszedłem.

Helios

Helios uśmiechnął się wesoło. Zamachał gwałtownie ogonem, a następnie jego oczy zalśniły.
- Tak. Taka pewna piękna wilczyca, która nazywa się...Ohme - oznajmił i klapnął na cztery litery obok niej. Wiatr delikatnie rozwiewał jego szare futro. Polizał ją swoim zielonym językiem po ,,policzku".

Ohme

Ohme zachichotała. Po chwili jednak opanowała się.
- Od kiedy jestem Twoją partnerką? - zaśmiała się.
- O, wróciłąm do brata. Ale coś mi śmierdzi u niego magią... I to nie wróży niczego dobrego. Jednak jestem ciekawa jak przyjmie wiadomość, że jego młodsza siostra,k tóra zatrzymałą się w rozwoju (O.o) ma parntera - na jej kufie pojawił się szyderczy uśmiech.

Michael

Wbił tu wraz z Farciarą na grzbiecie, niema co nie czuł że ma ja na grzbiecie ale trudno coś tam czuł (O__o bez skojarzeń xD) Kiedy już był przy przegu położył ją obok siebie i sam klapnął.