Diamentowy wodospad

Mu

Jego rozmyślania coś przerwało. Otworzył oczy i spojrzał na wilczycę.
- Witaj - rzekł przekręcają łeb w lewą stronę.
Końcówka jego ogona delikatnie się poruszyła, a kąciki ust się uniosły.

Chaste

- Jestem Chaste - wilczyca delkatnie się uśmiechnęła. Zaczęła machać ogonem. Spoglądała na wilka z zaciekawieniem. Wkońcu wyciągnęła łapę na przywitanie.

Mu

- Jestem Mu - odparł wyciągając łapę.
Uścisnął łapencję [xd] Chaste. Jego ogon znów zaczął latać we wszystkie strony, a uśmiech w dalszym ciągu nie schodził z ust.

EDIT
Po kilku chwilach wybiegł z tego miejsca rzucając krótkie Cześć

[zt]

Seele

-Witaj, jestem Ciemnofutra-powiedziała owa wilczyca-przyszłam posiedzieć przy wodospadzie, a ty?-spytała machając ogonem-Może porozmawiamy?

Kanna

A Kanna wciąż tu siedziała, rozmyślając, ślepo wpatrując się w swoje odbicie. Jej uszy były odchylone do tyłu, a ogon lekko poruszał się, leciutko. Czasem myślała, co tutaj robi. Jej rodzina zaginęła w odmętach wspomnień, przyjaciel tylko czasem się tu zjawiał. Jeśli by odeszła, czy ktoś by za nią płakał? Wątpi w to. Życie to świeczka istoty zwanej Losem. Jeden niewyraźny podmuch i świeczka zgaśnie, zabierając ze sobą życie do wiecznej nicości. Po tysiąckroć odchodziła od tej krainy, by znów powrócić, w nadziei, że k t o ś tu będzie. Jednak szans jest coraz mniej. Gdy wraca, nikt jej nie wita, nikt nie cieszy się z jej powrotu. Kiedyś Kannę to nie obchodziło, ale zaczęła czuć się samotna. Większość wilków jej nie toleruje za jej koci styl życia, inne wilki wyrażają po prostu szacunek. Ciemna wilczyca przymknęła ślepia, z których niezależnie od woli istoty popłynęła jedna łza, która upadła, mieszając się z wodami wodospadu. Wstała, uniosła łeb wysoko, po czym ze zwinnością kota wskoczyła na skałę, i następną, i dalszą... Aż usiadła na kłodzie, która była nad szybko spadającą wodą. Szum koił jej uszy, nerwy, a lekkie, orzeźwiające krople wody pozwalały się uspokoić. Usiadła, zamknęła oczy. Wiatr lekko tańczył w jej futrze. Uniosła pysk. Medytowała.

Layne

Layne wesołym lecz wolnym krokiem doszła do wodospadu. Podeszła trochę bliżej wody i popatrzała na swoie odbicie, i wtedy zauważyła inną, ciemno niebieską wilczyce. Podeszła trochę bliżej, i jeszcze bliżej, jak już była tuż obok niej wskoczyła na nią z indiańskim [?] okrzykiem.

Kanna

Gdy poczuła na sobie małe, puchate ciało otworzyła oczy. Złote, puste ślepia wpatrzone były w małą istotę, która nie rośnie. Stając na tylnych łapach, odczepiła to coś od siebie, po czym usadowiła ją obok na kłodzie.
- Witaj mała - przywitała ją, po czym uśmiechnęła się ciepło - Jak Cię zwą?
Kanna miała towarzyszkę. Przynajmniej do czasu. Tariss zatoczyła koło nad wodospadem, po czym chciała wylądować, ale gdy tylko poczuła na sobie zimne krople wody, skrzecząc odleciała na pobliskie drzewo, w gniewnym spojrzeniu przyglądając się właścicielce.

Layne

- Witam panią! Ja jestem Layne! - powiedziała wesołym tonem, z dużym uśmiechem i entuzjazmem w oczach. - Miło mi panią poznać. - dodała i poprawiła kokardkę, która teraz wiśała na końcówce grzywki.

Kanna

- Mnie nazywają Kanna, także miło mi Cię poznać - rzekła - Powiedz proszę, Layne, sama jesteś? - dodała.
Machnęła ogonem, po czym wstała, by znów usiąść, ale przodem do jej młodej towarzyszki. Ogon wisiał bez ruchu, lekko moczony przez wodę, której nabywało bez chwili ustanku.

Layne

Layne zdiwiła się trochę jak zobaczyła żółte ślepia wilczycy - Tak, chba cała moja rodzina nie żyje. Przynajmniej rodzeństwo. - powiedziała i przyjżała się wilczycy.

Mu

Wilk wybiegł zza drzewa ciągnąc za sobą wilczycę. Tak się rozpędził, ze wpadli razem do wody. Zaśmiał się.
- To moje ulubione miejsce w krainie...

Sekai

A ona też się zaśmiała.-Tak też mi się tu podoba.-powiedziała z uśmiechem na pyszczku patrząc na swoją mokrą oklapłą grzywkę.-Ojć.-dodała i znowu się zaśmiała.-Ma grzywa biedna

Mu

- E tam... Wyschnie - uśmiechnął się.
Wyszedł z wody otrzepując się z kropelek pozostałych na jego futerku.
- Poczekaj - rzekł i wskoczył na gałąź drzewa.
Urwał parę lian i złamał trzy gałęzie. Związał je roślinami. Wyglądała jak deska surfingowa.
- Poserfujemy? - zapytał z cwaniackim uśmiechem.

Sekai

-Dawaj!Z góry wodospadu!-powiedziała i wyskoczyła na brzeg patrząc w górę wodospadu.Uderzyła ogonem o ziemię i już w głowie miała obraz ich zjazdu xd

Mu

Szpagatami [xd] popędził na górę wodospadu. Ustawił dobrze deskę i ostrożnie na niej stanął.
- Chodź! Złap się mnie mocno! - krzyknął w stronę Sekai.

Samanta

Zielonkawo-jaskrawe ślepia wyłoniły się zza krzaków . Były chłodne i groźne . Zgrabna wadera wyszła zza owego krzewu . Nie rozglądają się położyła się wygodnie na brzegu . Łeb ułożyła na łapach . Mimo krzyków jej syna ta zachowywała całkowity spokój . Miała dość kłótni ze swą rodziną . Ogonem energicznie zamiotła ziemie po czym zostawiła go w bezruchu . Uszy położyła po sobie . Zmrużyła ślepia i patrzyła na swe odbicie w tafli wody .

Mu

Mu czekał aż Sekai do niego przyjdzie gdy zobaczył Samantę. Deskę położył na trawię a sam zszedł na dół. Usiadł tuż przed swoją matką. Końcówka jego ogona zaczęła latać to w jedną to w drugą stronę.

Samanta

Widziała jak syn podąża w jej kierunku . Nie miała ochoty na rozmowę . Wstała i odeszła kilka kroków . Znów położyła się i ułożyła pysk na łapach . Uznała , ze rozmowa z synem jest dużo nudniejsza od patrzenia w tafle wody , we swe odbicie . Nie wiedziała co mały ma na celu . Czego chce . Czekała na jakiś gest , ruch lub słowo z jego strony .

Mu

Mu ciągle siedział w miejscu. Patrzył na Samantę, a kątem oka obserwował Sekai. Przeciągnął się leniwie. Chciał się pogodzić ze swoją matką, ale nie wiedział jak ma to zrobić.

Samanta

Łowczyni zerkała od czasu do czasy na Mu . Widziała po wyrazie jego pyska , że czegoś od niej chce . Ta jednak nie zacznie rozmowy tylko poczeka aż wilk się odważy . Ziewnęła . Były tu straszne nudy ...