Potok Pstrągów

Hono-no Ninetails Fox

Ten, kto nie zdążył uciec został poważnie poparzony przez pomarańczowe, żarłoczne płomienie.

Niespodziewanie ogień zadrżał i począł pełznąć w jedno miejsce, na sam środek tego miejsca, pozostawiając za sobą wyłącznie spopielone drzewa, popękany i sczerniały grunt oraz zwęglone ryby. Uformował się w wielką, strzelającą iskrami kulę, która po krótkiej chwili przyjęła kształt rosłego, równego drzewom lisa o dziewięciu ogonach. Ten ryknął donośnie, obrzucił zniszczony teren karminowym spojrzeniem i skoczył ku następnemu miejscu, które mógł zrównać z ziemią.

z.t.

Anexia

Musiała uciekać - nie chciała zginać. Nie teraz, gdy jest jeszcze taka młoda. Próbowała uniknąć płomieni, nie do końca jej się to udało. Prawie całe jej ciało zostało ciężko zranione, a ona sama ledwo trzymała się na nogach. Śmierć... to za pewne dziwne uczucie... Is nie chce jednak na razie go doznać, dlatego postanowiła niezwłocznie opuścić to miejsce i udać się do lecznicy.

z.t

De Musica Angelus

Lifeline musiała to zrobić. Złapała szczeniaka i uciekała przed płomieniami. Gdy jej ogon zaczął się palić, rzuciła małego wilka w ptasie gniazdo. Miała cela! Zaczęła się palić. Była prawie cała spopielona.
-Argghh!-ryknęła-Lisie!Pożałujesz!Słyszysz?!Pożałujesz!
Co teraz?
Lifeline chyba zostanie duchem...
Idziemy do lecznicy!
zt.

Stille

Shinq upadła niezdarnie, wpadając na zarośla. Spojrzała na lawę. Była blisko, ale lis również. Samica burknęła głośno:
- Jesteś zwykłym, rudym lisem! Łał, nauczyłeś się ziać lawą, co nudziarzu?! Zachowujesz się jak dziecko! A spadaj stąd! Idź do mamuśki, Hono-psycho z chorobą fizyczną! Miłego dnia w Piekle! - krzyknęła i ruszyła przed siebie. Nie widziała wilków. Ogień dotykał jej łap. Zaczęła się palić. Musiała ruszyć do lecznicy.

z.t

De Musica Angelus

Lifeline wróciła nad wodospad. Na krótko. Musiałam coś wytłumaczyć liskowi...
Szybko uciekła znad wody i pognała głęboko w las. Szukać i coś przekazać...
/brak weny/

zt.

Armor

Nikanor siedział sporo czasu nad Potokiem, jednak na czas całej akcji zasnął snem iście kamiennym... Wilka obudziło dopiero niezwykłe gorąco. Minęło mało czasu, nim zorientował się, że płonie. Szybko podbiegł i zamoczył się cały w chłodnej wodzie potoku. Super. Nie dość, że będzie śmierdział rybą to jeszcze spalenizną.

Elizabeth Angeline

Ciemna i szczupła sylwetka wyrażnie rysowała się w oddali. Zbliżała się coraz bardziej, garbiąc się i mrucząc coś pod nosem. Angeline postanowiła zaszczycić swoją obecnością inne wilki, tak więc przybyła nad Potok Pstrągów. Usiadła, mrugając wielkorotnie ciężkimi powiekami.

Armor

Nikanor, jako iż gasząc futro w potoku niemal zasnął, tym samym utonął szybko wyskoczył z wody, jednym susem stając na brzegu. Szczęśliwie był jeszcze młody, w związku z czym kolana mu nie strzykały i jako-tako mógł sobie pozwolić na podobne numery. Leniwym wzrokiem rozejrzał się po okolicy. O, jeden nowy osobnik.

Elizabeth Angeline

Angeline powoli podniosła się, wchodząc do wody. Zanurzyła się na chwilę, a gdy wyszła zdarzyło się coś dziwnego. Jej włosy nagle zzieleniały, tak samo sierść, a oczy przybrały jaskrawego limonkowego koloru. Elizabeth otrzepała się i rozejrzała. Podbiegła uśmiechnięta do wilka.
-Witam, witam!

Armor

Nikanor ze zdziwieniem spojrzał na waderę, która przeszła jakby transformację.
- Eee... Witam. - powiedział niezbyt przyjaźnie, gdyż nie przepadał za tego typu dziwadłami. Nigdy nie wiadomo co to i czego chce. Ani do czego jest zdolne. Wilk nie spuszczał z wadery wzroku miodowych ślepi, w gruncie rzeczy czekając aż zrobi coś ciekawego. Piruet na przykład.

Elizabeth Angeline

Elizabeth w wesołych podskokach zaczęła okrążać wilka.
-Jak masz na imię? Ja jestem Elizabeth. Jestem z Nocy. Ty też jesteś z Nocy? To bardzo dobra wataha-tutaj przystanęła na chwilę-A lubisz ciastka? One są boooskie!
Jednak, że była istotą, któa uwielbiała zwiedzać krainę, wyszła.

zt.

Fikis

Fiksi przybyła tutaj rozglądając się. Było już nieco ciemno, a jej ogon poruszał się powoli. Nie spała od kilku dni. Jej ślepia zalśniły, wpatrując się w gwiazdy, które gościły te piękne niebo. No nie! Nawet w nocy musi być śnieg! No dajcie spokój! Jest zimno. Strasznie zimno. Wiatr lekko rozszarpywał jej grzywę, jeśli mogę tak to ująć. Gapiła się cały czas w jedno i to samo miejsce.

|Brak weny -.-|

Stille

Shinq przyszła tutaj. Było pusto. Żadnego wilka, żadnej duszyczki. Samica zerknęła na tafle wody i usiadła. "Zniknęły jej dzieci" - Ta myśl bolała najbardziej, ale kiedyś. W jej oku zakręciła się mała łezka. Nic nie pamiętała. Jedynie partner pozostawił smugę pamięci. Bolesną.

Ravi

Biednego Ravi'ego ni chciała żadna. Albo partnera miała, albo była zbyt dziwna. Samiec się zawiódł. Przez cały czas rozmyślał o Shinq. "Pewnie ma wielka rodzinę, i partnera silnego jak Pudzian!" - pomyślał. Wtem podniósł nos. Wyczuł woń osoby, którą wcześniej zdradził. Potruchtał trochę do przodu i skręcił na dużym drzewem. Widział ją! Swoją Shaolcię! Pełen radości podszedł do niej z niebieską różą.
- Witaj, o piękna wadero. Czym Cię jeszcze godzien? - spytał i usiadł obok niej.

Stille

Shinq momentalnie odskoczyła, uderzając wilka tylną łapą i ogonem. Spojrzała na niego i pokazała kły. Zaczęła głośno warczeć.
- Odejdź stąd! Zostaw mnie w spokoju!! Jeszcze chcesz w zęby?!?! Nie byłeś mnie godzien i nie jesteś! Zabiłeś nasze dzieci!! Nigdy Ci tego nie wybaczę! I zdradziłeś mnie!! - zawarczała, pokazując ostre kły. Jej ślepia znów zabarwiły się na czerwone.

Ravi

Basior prychnął, gdy został gwałtownie styrany. Podniósł się z ziemi i pokazał Shinq list od Cansy, Bart'a i Cookie.
- Nasze dzieci chciały, abyśmy byli znów razem. Gdyby dały ten list Tobie, na pewno byś mnie nie chciała. Plan by nie wypalił. Lecz kiedy bym nie opowiedział szczegółów, może i byś mnie przyjęła z powrotem. Przeczytaj go. - podał jej wiadomość, kryjąc w łapach różę. Ona była na później.
- Zrozum, że Cię kocham. Popełniłem błąd. - zaskomlał jak szczenię i podkulił ogon.

Stille

/Shinq i Ravi to moje konta. Mogę pisać co robią razem./

- To niemożliwe. Czemu akurat teraz odeszły? Już chcą założyć rodzinę... - westchnęła ciężko po przeczytaniu listu i uśmiechnęła się do P A R T N E R A ! Przyjęła go z powrotem! Na jej twarzy zawitała szatańska mordeczka.
- Możesz mi mówić kochanie. Przyjmuję cię z powrotem. Przez cały czas Cię kocham! - krzyknęła donośnie i skoczyła na Ravi'ego. I wtedy zaczął się romans... Całowała go wiele razy, a ich ogony splotły się razem. Byli bardzo blisko siebie. Shinq wyczuła, że ma cieczkę.
- Dawno nie mieliśmy młodych... - rzekła, dalej całując ukochanego. Nagle mocny podmuch wiatru skierował ich w stronę rzeki. Nim się obejrzeli, byli już w wodzie. Woda dosięgała im pod kolana, więc to nic takiego.
Ponownie tulili się (w wodzie O.o). Nadszedł wieczór i musieli już wracać. Do nowej nory, albo starej.
- Choć do naszej nory. - szepnęła mu do ucha i zamrugała słodko oczami tak, że jej rzęsy kusiły na kilometr. Z gracją zniknęła za drzewami.

z.t

Ravi

Odebrało mu głos. Nie oczekiwał AŻ takiej reakcji Shinq. To było pewne, że kochała go tak samo, jak on ją. Super. Elegant z radością pomaszerował kilka kroków w wodzie i rozmył się we mgle.

z.t

Fikis

Wadera patrzyła się na całą tą sytuację. Coraz bardziej zaczynało jej się tu nudzić. Westchnęła i przewróciła oczami.
- Żałosne
Oznajmiła oglądając całą tą szopkę. Zamachała gwałtownie swym ogonem, kątem oka zerkając na niebo. Wypuściła gwałtownie z pyska powietrze i poszła. Nie chciało sie jej tutaj czekać.

zt.

Florek

Przybył, ot tak, po prostu przybył. Nie było nad czym się rozpisywac. Nie miał najmniejszej ochoty sterczec na mrozie, chciał z kimś pogadac, zrobic coś aby mu nie było zimno. Spojrzał na zamarznięty potok pstrągów i westchnął. Chciałby, aby w jego nudnym życiu stało się coś ciekawego. Nie wiedział jednak, że jego marzenie miało się już niedługo spełnic...