Zimny Wodospad...

Kain

{Skoro tak..}

Nie dał się położyć, za to Ray oberwał po mordzie. - Gadżetem? Jest nas o wiele więcej, widząc twoją słabość zastanawiam się czy urządzić Cię jak mojego brata. - powiedział to z oschłością. - Shishishi.. - zaśmiał się na koniec, znów wyszczerzając kły. Szaleństwo.

Helmi

Odwróciła łebek od walczących wilków. Obrzydzał ją widok krwi. Rozglądała się przez chwilę, by się czymś zająć i jej uwagę przykuł wilk o dość oryginalnym kolorze sierści, pożerający królika - Briana. Przyczaiła się i wbiła wzrok w jego ogon.

Kira

W fałszywym osłupieniu pochłaniała widok każdego źdźbła pokrytego szkarłatem. Z ledwością powstrzymała grymas dzikiego zachwytu, który mimo wszystko pchał się na jej pysk. Potrząsnęła łbem.
Powoli, jakby z przymusu, odwróciła się od pola walki, po czym gwałtownie przeniosła wzrok na inny punkt, którym okazała się być Helmi. Niewielkich rozmiarów, aczkolwiek cieszy oko... Faktycznie, niczym perła.
Zawiesiła na niej spojrzenie przez dłuższy moment, wodząc badawczo po jej obliczu. Otworzyła pysk, by coś powiedzieć, jednak wargi poruszyły się jedynie w bezdźwięcznym słowie. Wyraźnie zawiedziona, w końcu uniosła kufę na wysokość Flame. Westchnęła nostalgicznie.
- Cóż... Pozwolisz, że odejdę? - na nic innego w tej chwili nie było jej stać. Atmosfera się zepsuła. Zapach krwi aż nadto drażnił jej zmysły.

Flame

Zamruczał. Machnął Kirze ogonem przed pyskiem. - Ależ moja piękna, gdzie znikasz? - dodał. Delikatnie potarł ogonem o jej bok. Kira jak Kira, zawsze musiała mu gdzieś uciec. Zastrzygł uszami i spojrzał na Helmi.

Helmi

Naburmuszona tym, że nie uda jej się zaatakować ogona wilka z zaskoczenia, zrobiła paskudną minę. - Co się tak patrzysz? - rzuciła, siadając.

Flame

- A tak jakoś. - odmruknął i dźgnął małą wilczycę ogonem i bok. - Miło mi Cię poznać.

Helmi

Czyżby ktoś wreszcie się do niej odezwał? Helmi uśmiechnęła się szeroko, momentalnie odzyskując dobry humor. - Jestem Helmi, a ty? - zapytała, przyglądając się wilkowi. Jego kolor sprawiał, że Brian kojarzył się małej z wielką przytulanką.

Flame

- A ja jestem Brian. - uśmiechnął się. - Czyżbym źle wyglądał w tym futrze? - zaśmiał się drażniąc się z małą ogonem.

Helmi

- Nie, dlaczego? Tylko trochę śmiesznie - odparła. Odskoczyła od jego ogona, by po chwili rzucić się na niego i wbić w jego ogon rządek małych, lecz ostrych jak szpileczki ząbków.

Flame

Usmiechnął się delikatnie czując w ogonie szereg małych ząbków. - No no no... - mruknął wyrywając spokojnie ogon z jej uścisku. - Skąd jesteś? - zapytał po chwili myslenia.

Volire

Otworzyłam oczy, które wcześniej najwyraźniej "zamknęły się bez mojej zgody". Ziewnęłam. Machnęłam ogonem, patrząc na kremową, małą wilczycę. Byłam zbyt zagłębiona w myślach, by myśleć nad odpowiedzią do jej pytania. Mój wzrok przykuł się do jakże różowego wilka.

Kain

- Skończyliśmy. Bye-bye. - wyszczerzył ponownie kły. Zniknął jak za zamachem magicznej różdżki. W miejscu gdzie przed chwilą się znajdował był wbity sztylet..

nmm

Akita

Zamyślona wilczyca zeskoczyła z drzewa położyła się na trawie ,zauważyła dużo nowych wilków,podeszła do brzegu napiła się trochę wody ,z lekkim uśmiechem na pyszczku podbiegła do jednego ze drzew tutaj rosnących i wskoczyła na nie .... bardzo się jej nudziło....

Atis · Gość

Mały zamyślił się i nagle..
-O matko!Ile ja tu jestem!-wykrzyknął-Za długo!-i wybiegł co chwila skacząc w nadziei, że znów uda mu się polecieć.

Flame

Rozejrzał się dookoła i przez chwilę spoglądał na nieudolnie próbującego latać smoczka. Potem zawiesił wzrok na Volire i spowrotem spojrzał na Helmi. Mruknął coś pod nosem i ułożył wygodnie pysk na uprzednio wyciągniętych przed siebie łapach.

Whitewind

Gdy Akita gasiła pragnienie Whitewind zobaczyła ją. Rzuciła się w jej stronę, i gdy Akita wskoczyła na drzewo ona z ledwością przed nim wyhamowała. Wskoczyła na gałąź umieszczoną niedaleko tej na której leżała jej przyjaciółka i powiedziała - Cześć Akita! Uważałaś na łapę? Byłaś w lecznicy? Nadal boli? - Pytała z ciekawości. Bardzo się o nią martwiła...

Volire

Odwróciłam wzrok. Oparłam głowę o łapy i westchnęłam, przymykając oczy. Patrzyłam na zeschnięte źdźebełka trawy. Machnęłam ogonem, poruszając uchem.

Dante · Gość

Przybył nad wodospad ot tak, z nudów. Lubił to miejsce. Położył się na brzuchu niczym kot, przy ulubionym drzewie i poruszając delikatnie końcówką ogona, obserwował zgromadzonych.

Whitewind

Spojrzała na przybyłego wilka. Na początku go nie poznała, ale później zrozumiała że to Dante. Zmienił się. Zrobiła smutną minę ale nie na długo, gdy tylko znowu spojrzała na Akitę uśmiech powrócił na jej pyszczek.

Dante · Gość

Zlustrował otoczenie swym uważnym wzrokiem. Zatrzymał je na chwilkę na Whitewind i Akicie. Poznał te wilczyce. Przez chwilę zastanawiał się, czy one od ich ostatniego spotkania tak ciągle siedzą nad tym wodospadem. W końcu minęło kilka dni.