Szemrzący Strumyk - Legowisko Setha

Viktoria · Wysłany: Nie 19:49, 20 Mar 2011 Temat postu:

Viki machała leniwie ogonem i dokładnie przysłuchiwała się każdym słowom Rapish. Co z tego, że to Alfa Ognia, a nie Wody? Mądrości nigdy za wiele. Tym bardziej gdy również chce się być władcą. Viki porzuciła jednak na razie te myśli przytuliła Sasome'go.

Elena · Wysłany: Pon 14:48, 21 Mar 2011 Temat postu:

- Rozumiem, uczono mnie tego od urodzenia szykując mnie do panowania nad watahą... - powiedziała cicho. Po chwili zacytowała słowa ojca - "Nie jesteś nikim ważniejszym od innych. Jedyne co cię wyróżnia, to obowiązek obrony, zapewnienie bytu, wsparcia i bezpieczeństwa watasze. Musisz być odważniejsza, przebieglejsza i bardziej wyczulona na uczucia twoich wilków niż ktokolwiek inny. Zawsze musisz odgadywać co ich trapi i czego im potrzeba, bo do ciebie należy opieka nad nimi."To były słowa mojego ojca...
Evanie niezręcznie było pytać czego jej alfa żałuje, dlatego powiedziała to, czego ją nauczono by choć troche podnieść wilczycę na duchu. - Wiesz Rapish... jeśli mogę tak po imieniu... wiele rzeczy żałujemy. Niestety przeszłości nie da się zmienić, ale ważne jest to, by dobrze wykorzystać czas, który nam dano. Masz teraźniejszość i przyszłość by puścić w niepamięć przeszłość. Najważniejsze jest to, byś postępowała zgodnie z własnym sumieniem i głosem serca. Tego mnie nauczono i jak dotąd się nie zawiodłam. - uśmiechnęła się do swej alfy i posłała jej ciepły, dodający otuchy uśmiech.
Po chwili obróciła łeb w stronę Lei
- Miło z twojej strony, ale dziękuję. Nie wypada mi o cokolwiek cię prosić, niedawno urodziłaś. Raczej ja powinnam cię o to zapytać. Jeśli czegoś potrzebujesz, po prostu mi powiedz. - puściła do niej oko uśmiechnęła przyjaźnie. Strasznie polubiła Leę. Kto by pomyślał, że kiedykolwiek Evana w takich okolicznościach pozna może jej przyszłą przyjaciółkę? Że kiedykolwiek będzie pomagała w porodzie... Ciekawe co jeszcze ją w życiu spotka...

Lea · Wysłany: Pon 17:07, 21 Mar 2011 Temat postu:

- To na prawdę miłe z twojej strony, Evano. Ale już wystarczająco zrobiłaś dla mnie i małych... - powiedziała z uśmiechem wskazując na swe zacne potomstwo, które... zaraz, zaraz... - Przepraszam was na chwilę. - powiedziała i pobiegła do swych dzieci. Teraz nie potrzebowała niczego innego jak rozmowy z jakimkolwiek wilkiem, ale macierzyństwo to przecież nie zabawa.
- Nie zróbcie sobie krzywdy! - zawołała przerażona, nadopiekuńcza matka do swych pociech i na w razie czego stanęła nieopodal nich, by w każdym momencie móc pomóc młodym. I o miłej rozmowie mogła zapomnieć.

Elena · Wysłany: Pon 17:27, 21 Mar 2011 Temat postu:

Evana obdarzyła wilczycę wesołym spojrzeniem.
- Szczenięta to kupa pracy na początku, ale bezcenne są chwile spędzone z nimi. Zobaczysz jak będziesz wspominała jak się martwiłaś o nie, by sobie krzywdy nawzajem nie zrobiły, jak się kłóciły. Będziesz im to opowiadać kiedy już będą dorosłe i będziecie się z tego śmiać. Zobaczysz. - powiedziała spokojnie. Widziała, że Lea potrzebuje rozmowy, więc była gotowa by rozmawiać z nią choćby wieki.

Lea · Wysłany: Pon 17:33, 21 Mar 2011 Temat postu:

- Tak, zapewne masz rację. - powiedziała Lea z uśmiechem, jednak jej czujny wzrok nadal utkwiony był w szczeniakach. Nie chciała im przerywać zabawy, tego by pewnie nie chciały, więc jedynie obserwowała, czy aby nikomu nic złego się nie dzieje. - Jednak takie też są wspaniałe. - dodała nagle. - Niech na razie nie dorastają. - nie chciała, by jej dzieci spod matczynej opieki uciekły do strasznego świata, w którym czeka ich ból i cierpienie.

Elena · Wysłany: Pon 17:43, 21 Mar 2011 Temat postu:

- Doskonale cie rozumiem. Najlepiej, żeby nie dorosły nigdy. - zaśmiała się serdecznie. - Ale nie martw się tym. Fakt, czas szybko zleci i ani się obejrzymy a będziemy wszyscy patrzeć na nastolatki. Jednak na pewno często będziecie je widywać. Dzieci są mimo wieku strasznie przywiązane do rodziców. Z reszta jak będziesz chciała zawsze będę mogła ich poszukać i za ucho przyprowadzić... - zaśmiała się wesoło i puściła oko do wilczycy.

Lea · Wysłany: Pon 17:50, 21 Mar 2011 Temat postu:

Lea zaśmiała się cicho, ale szczerze.
- Dziękuję ci, ale już chyba wystarczająco cię wykorzystałam, żeby jeszcze kazać ci pilnować moich pociech. - powiedziała z szerokim uśmiechem obserwując wciąż swe dzieci. Leavi miała takie same futro jak ona w jej wieku - czarne, niczym węgiel. Leth zaś, chyba bardziej przypominał ojca. No tak, jednak geny dziedziczymy po rodzicach w takich samych ilościach.

Elena · Wysłany: Pon 17:53, 21 Mar 2011 Temat postu:

- Przecież to żaden problem. Wiem jak bardzo będziesz się martwić. Nie mam jeszcze dzieci, ale byłam najstarsza z rodzeństwa i to ja się zajmowałam tymi kochanymi bachorkami. - powiedziała cicho chichocząc. - O tak, pamiętam jak te szkraby zaczęła już szybko biegać i ilekroć mogły natychmiast znikały z pola widzenia. A wtedy siostrzyczka Evana dostawała prawie zawałów serca. - wytrzeszczyła oczy i nabrała gwałtownie powietrza po czym zaczęła się śmiać.

Lea · Wysłany: Pon 17:56, 21 Mar 2011 Temat postu:

Lea również zaśmiała się wesoło. Pamiętała jak sama, jako szczeniak nieraz denerwowała matkę swoimi nagłymi zniknięciami.
- Tak. Dzieci jednak są urocze. Dzięki nim wszystko wydaje się takie łatwiejsze, życie nabiera barw... - powiedziała z uśmiechem, który na razie nie opuszczał jej pyszczka, choć oczy wciąż czujne obserwowały potomstwo.

Elena · Wysłany: Pon 18:13, 21 Mar 2011 Temat postu:

- Tak... i ta ich beztroska... radość z maleńkich rzeczy... Tak szczerze to wiele powinniśmy się od nich nauczyć. - powiedziała patrząc na pociechy Lei i Setha. - Są największym szczęściem jakiego można w życiu doświadczyć.

Lea · Wysłany: Pon 18:30, 21 Mar 2011 Temat postu:

- Tak. - przytaknęła Lea nie kryjąc wzruszenia, które nagle pojawiło się w jej sercu. Powinni się wiele nauczyć... zwłaszcza od dzieci. Im niewiele brakowało do szczęścia, nie umiały przejmować się błahostkami, jakie niektórzy dorośli uważają za "wielkie problemy". - Masz rację. - dodała. Nawet nie zauważyła, kiedy już mogła zaliczyć Evanę do grona osób, które mogły nazwać się jej przyjaciółmi.

Elena · Wysłany: Wto 18:48, 22 Mar 2011 Temat postu:

- Rapish, Leo, Sethcie, wybaczcie mi proszę, ale mam ważną rzecz do zrobienia. Niedługo zajrzę do was. Niestety, niektóre rzeczy nie cierpią zwłoki. Do zobaczenia.
Po tych słowach wyszła powoli. Gdy znalazła się kilka metrów od jaskini puściła się pędem przez las. Czas wreszcie dokończyć co się zaczęło.

[zt]

Lea · Wysłany: Śro 16:57, 23 Mar 2011 Temat postu:

- Do zobaczenia. - powiedziała do odchodzącej właśnie Evany i uśmiechnęła się. Dzieci na razie nie szalały, więc prawdopodobieństwo, iż zrobią sobie krzywdę spadała powoli w stronę zera. Czując się z tym nieco swobodniej wadera przybliżyła się nieco do swych zacnych gości.

Elena · Wysłany: Śro 18:41, 23 Mar 2011 Temat postu:

Evana powoli zjawiła się w jaskini nieco zmęczona.
- Witaj ponownie Leo. Wybacz, że cię nachodzę, ale muszę natychmiast zamienić kilka słów z alfą. To grubsza sprawa, wybaczysz mi?
Usiadła przy Rapish i zaczęła zdawać raport.
- Rapish, chyba się nie pogniewasz jeśli zdam ci tutaj raport. Zaczęłam od stanu watahy. Tak jak uprzednio nikogo nie brakuje. Pozwolisz, że raport z terenu dostarczę ci później? Bo w obecnej chwili jeszcze sie użerałam z Sasorim, demonem, który uwięził w łańcuchach nocnego. Nie mam jak go uwolnić bo łańcuchy są z mgły... Możesz mi doradzić jak mogę go uwolnić? - zapytała patrząc na swą alfę.

Lea · Wysłany: Śro 20:41, 23 Mar 2011 Temat postu:

Lea westchnęła i rozejrzała się po obecnych. Nie wiedziała, co aktualnie skrywa się w jej sercu, ale czuła, że nie mogła tu dłużej przebywać.
- Seth, przepraszam na chwilę... Zajmij się dziećmi, dobrze? Ja muszę zaczerpnąć powietrza. - powiedziała cicho do wilka i oddaliła się powolnym krokiem z jaskini. Nie wiedziała, dokąd zmierza, ale musiała się stąd wydostać.

zt.

Viktoria · Wysłany: Czw 9:16, 24 Mar 2011 Temat postu:

Viki też zaczęła się nudzić. Może i ciałem była dorosła, to duchem wciąż była dzieciakiem.
- Shajen chodź na Cukrową Polanę... - szarpnęła lisa za ucho. Viki wstała i się otrzepała.
- Dowidzenia. Ciebie też żegnam Alfo - skłoniła się lekko i zaczęła podążać do wyjścia.
~ Teraz trzeba tylko znaleźć tego partnera Carly... ~ pomyślała i zniknęła, gdzieś w ciemności.

z/t

Lea · Wysłany: Nie 18:41, 27 Mar 2011 Temat postu:

Lea wróciła do legowiska Setha z poczuciem winy malującym się na twarzy. Powoli podeszła do partnera.
- Ekhm... Czy możemy porozmawiać? - spytała nie wiedząc jak zacząć. - Sami...? - dodała spoglądając nieśmiało na obecnych. Nie wiedziała co miała mu powiedzieć, ale może jakoś samo się uda...

Seth von Wiegemesser · Wysłany: Śro 13:11, 30 Mar 2011 Temat postu:

Dawno mnie nie było, ale jakoś wracam

- Oczywiście, może wyjdźmy z jaskini? To powinno wystarczyć... - zaproponował i podszedł do Lei.
- Schatt... Mógłbyś mieć oko na dzieci? - spytał spokojnym tonem. Nie wiedział, o co chodziło, jednak nie mógł zawieść Lei. Czy coś się stało? Wolał mieć pewność. Nigdy nic nie wiadomo.

Lea · Wysłany: Śro 17:35, 30 Mar 2011 Temat postu:

- Dobrze. - powiedziała Lea. Nie wiedziała, jak przekazać Sethowi to, co czuje, ale skoro zaczęła, musiała skończyć. Spojrzała na Schatta. Powinien sobie poradzić z bliźniakami, ufała mu. - Chodźmy może... w jakieś spokojne miejsce. Nad jezioro? - miała na myśli oczywiście Zamarznięte Jezioro, miejsce, w którym zdarzyło się już tyle dobrych i złych rzeczy. Łączyły się z nim wspomnienia.

Dante de Cossa · Wysłany: Czw 15:16, 31 Mar 2011 Temat postu:

Jak trudno teraz przyzwyczaić się do pisania...

- Oczywiście, zajmę się dziećmi! Mam tylko nadzieję, że się nie pozabijają. Ale wy idźcie, gdzie tylko chcecie - powiedział tonem pełnym entuzjazmu. Kątem oka spojrzał na Letha i Leavi. Przez pewien czas będą pod jego opieką. Musiał uważać, żeby nie zrobili sobie krzywdy, bo byli dość energiczni i pomysłowi, jak na swój wiek. Delikatnie się uśmiechnął. Sympatyczne dzieci. Czy i jego spotka kiedyś radość posiadania własnych?