Legowisko Scarlett

Scarlett

Dla Scarlett to miejsce było idealne. Rozglądnełą się pościeliła koce, przyniosłą coś co nazywało się u ludzi ,,pufami" i zadowolona z urządzenia mieszkania usiadła i zaczeła czekać na nowych gości.

Sevi

Co dziwne wilczyca z sfory Wody zagościła tutaj. I czuła się baaaardzo niepewnie. W końcu nie wiadomo do kogo trafi. Natknęła się na legowisko jakiejś wilczycy. Na początku jej nie widziała.
-Jest tu jakiś wilk czy coś...?- zapytała biorąc w nozdrza nowe zapachy, bo być może wyczuje kogoś. Jednak wolała spotkać wilka niż jakiegoś potwora. Skuliła uszy i ogon jej opadł. Zaczęła się bać. A strach to u niej ( Sevi) coś okropnego.

Scarlett

Scarlett usłyszała głos jakiejś wilczycy i poczuła czyiś strach.
-Tak, witam jestem Scarlett-powiedziała wstając z pufy i podchodząc do drzwi. Rozglądneła się i ujrzała białą wilczycę.

Sevi

Kiedy ją zobaczyła podskoczyła wystraszona.
-aaaaaa potwór...- i zamilkła kiedy zrozumiała co za głupoty gada. Zaczerwieniła się i zamknęła oczy. Wstyd jest u niej dużym uczuciem.
-Wydawało mi się, że widzę jakiegoś potwora.- skłamała. Wystraszyła się po prostu Scrarlett tylko nie chciała o tym mówić.
-Ja mam na imię Sevi. Mów na mnie jak chcesz.- oznajmiła z uśmiechem. Coś ją zatrzymało przed oszaleniem z radości bo dawno nikogo nie poznawała. Można było zauważyć że zaczyna się upodabniać do siostry- Poduchy. I to w tym szaleństwie.

Scarlett

-Dobrze Sevi może wejdziesz do środka i się czegoś napijesz?-powiedziała wchodząc do domu i nalewać sok do szklanek po czym położyła się na jednej z wielkich puf które tu były.

Sevi

-No właśnie gdzie mam mózg? Zostawiłam w domu chyba...- powiedziała i weszła. Rozejrzała się dom nie brzydki. Usiadła n pufie i wzięła szklankę ledwo w łapy. Nie umiała nimi się posługiwać jak człowiek.
-Lepiej to postawie...- powiedziała cicho lecz słyszalnie. Bała się, że stłucze szklankę. Napiła się i językiem wychłeptała wszystko. Oblizała się i uśmiechnęła do Scarlett pokazując zęby. Czyli szczerząc się ( śmiejąc się)
-Fajnie wyglądasz!- powiedziała mając jakiś dziwny głos. Najwyraźniej się upiła :). Sevi się wszystkim może upić oprócz wody więc trzeba uważać :D
Jej ogon powoli zaczął się coraz bardziej ożywiać a zrobiła minkę ( Minka

Scarlett

-Och... Dziękuje no ale bez przesady wyglądam jak większość wilków na przykład Schatt i...-urwała się. No właśnie kto jeszcze? Miała czerwone oczy, białą grzywkę. Wyglądała trochę emo.

Sevi

- A ja myślałam, że większość jest szara biała albo czarna.- powiedziała i zaczynała mieć czkawkę. Zaczęła się kołysać i spadła z pufy.
-Poproszę królicze...- wybełkotała leżąc na ziemi. Najwyraźniej miała na myśli jakieś mięso. Nie chciało jej się wstać.
-Idę spać zaraz wstanę!- powiedziała i zamknęła oczy. Tak na prawde to nie spała tylko udawała. Trzeba było coś z nią zrobić. I potraktować twardo- jak Sevi się rozbryka to ma różne pomysły.

Scarlett

-Och Sevi może chcesz troche... czekolady albo żelków?-spytała chcąc uspokoić Sevi by ta usiadła i się otrząsneła z tego transu. Poszła do szafki wyjmując ciastka, czekolade, żelki i troche cukierków malinowych. Położyła na pięknym półmisku przed Sevi i zaczeła czekać na reakcje białej wilczycy na cukier.

Sevi

Najpierw Sevi nos się ożywił. Potem wstała i wczołgała się na pufe i kiedy zobaczyła taką ilość cukierków... Oszalała! Ostatni raz je widziała w lesie i w dodatku nie umiała otwierać papierków.
-Mogę trochę?- zapytała nieśmiało ale w myśli już zajadała wszystko i się oblizywała. Jednak wiedziała, że to tak niegrzecznie. Mimo tego już zaczęła cicho jęczeć bo miała nadzieje dobrać się do wszystkiego zaraz. Żeby choć przez chwile o tym nie myśleć spojrzała na półmisek. Ładny. Zaczęła machać ogonem i myśleć o wszystkim tylko nie o cukierkach. Zaczęła myśleć o siostrze. O jej fajnej sister Czikicie raczej zwanej Poduchą. Pomyślała sobie o kolorach i wszystkim. Nadal kłębiły się w niej myśli ,, I pomyśleć, że chciałam kiedyś wyglądać jak ona ale się opanowałam.. Nazywała mnie Dżemojadem. Zaraz zaraz... Dżem! Jakie to musi być pyszne! Najlepiej truskawkowy! Co za pyszności..." Zaczęła gryźć sobie czubek ogona myśląc, że dopadała się do wszystkiego co pyszne. Przymknęła oczy i uśmiechnęła się.

Biały Kieł

Po wielu miesiącach, dniach, godzinach, minutach, oraz sekundach! W końcu Kieł powraca! Za zapachem Sevi, swej niewiasty (xd) ! Wtargnął i niczym bohaterski rycerz wszedł do mieszkania Scarlett.
- Sevi ! Miej wybaczenie dla mnie! Za moją nieobecność na tych ziemiach! - Mówił, tuląc się do nóg swej pani (xd). Nie śmiał nawet pyska podnieść by spojrzeć na Nią. Acz nie mogąc się powstrzymać, w końcu z miną grzesznika, niczym na obrazie Rembrantta, spojrzał w Jej oczy..

Sevi

Sevi na początku nie wiedziała o co chodzi a po chwili załapała.
-Kiełek!- wykrzyczała i przytuliła się do niego jakby tuliła wielkiego żelka :) Zapomniała o cukierkach i po prostu przytuliła go. Wtuliła się w jego sierść.
-Strasznie tęskniłam...- powiedziała tuląc się. Chciała jakoś ukryć to co się wcześniej działo :D Teraz starała się nie zrobić nic co by uważał za głupie.
-Nie wiem czy ruszyć to cudo w misce...- szepnęła mu do jego cudownych uszu. Nie wiedziała co lepsze czy jej partner czy słodycze. Wybrała miłość ( nie żelki tylko Białego kła!) swojego życia. Zamknęła oczy i nie myślała o tym, że go długo nie było i takie tam.

Biały Kieł

Rozumiejąc, że Jego pani, mu przebaczyła, odwzajemnił uścisk. W napadzie tęsknoty i miłości, zaczął obdarowywać, Ją, pocałunkami po całej twarzy. Cieszył się jak dziecko, nie zwracając nawet uwagi na jeszcze jedną, obecną tu osobę. A niech patrzy! Niech wiedzą co Kieł czuje! Że jest szlachetny! Tak przytulił Sevi, że z pewnością zaraz jej połamie żebra..

Scarlett

Chwile patrzyła na wilka przybyłego do jej domu ale gdy sie ockneła powiedziała do Sevi:
-Acha jasne jedz ile chcesz tyvh cukierków. Po to one są prawda?- uśmiechneła się.
-Acha i witam nowego gościa jestem Scarlett.

Sevi

Sevi cicho coś pisnęła ale po chwili odwzajemniła się takim samym uściskiem tylko ciut mniejszym W końcu to samica. Nie mogła się odkleić! Była taka szczęśliwa i też zaczęła go całować. Po chwili romantycznie go pocałowała. Też zapomniała, że nie są sami. Ale dla niej nikogo tu już nie było. Tylko ona i ten kogo kocha najbardziej. Jej ogon machał szczęśliwy jak ona sama. Skuliła uszy i uśmiechnęła się i znów go pocałowała tak jak poprzednio. Tak dawno go nie widziała ani nie mogła wyrazić swoich uczuć, że niemal chciała się zabić. Dla Sevi miłość to wszystko.

Biały Kieł

Otworzył w końcu oczy, gdyż w czasie uścisku zamknął je. Ot tak, aby się wczuć w klimat. Spojrzał na osobę z boku, która ich obserwowała. Zarumienił się, po czym puścił Sevi. Usiadł obok niej i tylko ją podziwiał, zamiast tulić.
-Ęę.. Kieł. - odpowiedział na powitanie Scarlett.

Miyu

Brązowa wilczyca przyszła w to miejsce z niespodziewaną wizytą. Dla kogo chciała być gościem? Dla mieszkającej w tym miejscu wilczycy, czy może dla pewnych znajomych wilków, których zapach ją tu przyprowadził? Szczerze mówiąc chciała trochę porozmawiać z matką, już dawno nie miała okazji normalnie przeprowadzić z nią jakiegoś tematu. Jednak nie sądziła, ze spotka tu ojca... Ach, Biały Kieł - ojciec. Czemu zostawił ich? Co prawda dalej jest partnerem Sevi, ale czy przejął się tym co się działo z jego dziećmi? Co prawda tylko dwójką, ale zawsze... Otóż nie, bardzo mi przykro. - Puk, puk... - Bez zaproszenia weszła do legowiska. - Witam... - Mruknęła. Jakoś nie bardzo przeszkadzał jej fakt, że wprasza się do czyjegoś mieszkania. Nigdy nie przeszkadzało jej zdanie innych. Najczęściej mówiła, bądź komentowała to co chciała i nie liczyła się ze zdaniem niższych 'jednostek'. Wychowała się tak, jak wychowała ją psychika i spojrzenie na świat.

Sevi

-To ja spróbuje tych żelek...- rzekła do wszystkich i rzuciła się na nie. Pochłonęła połowę cukierków kiedy postanowiła coś powiedzieć.
-Jak chcecie to jedzcie!- wrzasnęła i kiedy się najadła położyła się na ziemi.
Zaczęła gadać jakieś głupoty. Po chwili sobie przypomniała o partnerze i spojrzała na niego słodko.
-A witaj... Jestem Sevi przydomek Dżemojad...- powitała tego kto tu przyszedł bo całkiem zapomniała o tym.
Uśmiechnęła się wystawiając zęby. Ogon cały czas jej machał. Szczęśliwa była. Wyobraziła sobie tęcze i wtedy była jeszcze bardziej radosna.
-Chce dżem truskawkowy...- mruknęła.

Miyu

- Przecież wiem mamo... - Uśmiechnęła się ledwo widocznie, ale to był uśmiech skierowany do matki. - Choć w sumie o Twoim przydomku... nie wiedziałam. - Zaśmiała się cicho i kątem oka spojrzała na ojca, który siedział prawie wtulony w Sevi. Chciałaby zapytać 'Co on tu robi?', ale to może kiedy indziej. Bardziej zastanawiała się co takiego powiedział, że teraz było dobrze, że biała wilczyca było jakby ponownie zakochana? Kącik jej pyska lekko poszedł w dół tworząc grymas...

Sevi

Już ją bolało ciało od tego kładzenia się na ziemię. Wstała i zajęczała. Wzięła kolejną porcję żelek i takich tam. Wystawiła język kiedy pochłonęła tą porcję. Podniosła pufę i rzuciła nią nieświadomie niedaleko brązowej wilczycy.
-Sory nie tam miało trafić. To znaczy nie obok ciebie...- powiedziała mając czkawkę. Usiadła sobie na ziemi i zaczęła się śmiać jak wariatka. No tak ona jest wariatką.