Awans Viktorii na Betę - Obrada

Cedra

debilem jestes ach ache

Nefär

*Cedra, przystopuj ze spamowaniem, bo nazajutrz już się nie zalogujesz-serio*

Również Nefciu usłyszał o obradzie, a obrada bez niego to jak zupa bez wody, więc oczywiście musiał się tu zjawić. Nie wydając żadnego dźwięku przystanął pomiędzy zebranymi. Zerknął na deklamującą wilczycę. Coś obiecywała, więc to pewnie jej dotyczyła cała ta maskarada.
-Dzień dobry, Nefär jestem. Zobaczyłem ulotkę, to jestem. Jeśli dobrze rozumiem, to sprawa dotyczy tej tu wilczycy?-mówiąc to, wskazał Viktorię swoją zielonkawą łapą.

Dessie

Szanowne Dziecię Neostrady (Cedra)... Rozumiem iż to forum spowodowało u Ciebie wiele stresujących sytuacji, jednak albo przeczytaj Regulamin i łaskawie nie wyżywaj swej złości na userach, albo raz na zawsze zamknij tę stronę i daj wszystkim użytkownikom, którzy ciężko się napracowali czytając Regulamin święty spokój. Wybaczcie proszę offtop.

- Ach tak... - rzekła Dessie uśmiechając się kwaśno. Nie była nadal przekonana, jednak decyzja jeszcze nie zapadła. - Ja nie mam już więcej pytań, Viktorio. - rzekła oddalając się od wilczycy i znów zawisła w powietrzu obserwując wszystkich dookoła. Może jeszcze się ktoś wypowie... Może Viktorii uda się przekonać ją - martwą Dessie do zagłosowania. - Tak, mój drogi przyjacielu duchu, ta oto wilczyca chciałaby objąć stanowisko naszej Bety. - zwróciła się do nowego.

Mahigun

//Cedra, opanuj się, moja droga, bo inaczej dostaniesz osta. ;) //

Mahigun spojrzała na Viktorię. Była dorosła, lecz w jej mózgu było tak, że zachowuje się jak szczeniak. Nie znam pani, lecz Beta to ważne stanowisko i trzeba być odpowiedzialnym.-Powiedziała po swojemu. Zawsze stawiała na swoje. Lubiła podejmować decyzje sama, lecz z "Panem Kostkiem" się zgadzała, a jednak ona zdania nie zmieni ani trochę. Jest przeciw, tak już ma, jesli chodzi o coś ważnego. Sama nie jest na tyle odpowiedzialna na te stanowisko. Miała poważną i surową minę, a tą posłała w stronę Viktorii.

Viktoria

Viki uśmiechnęła się na widok Nefara.
- Witaj, mój drogi. Cieszę się, że przybyłeś. Każdy głos jest mile widziany. A więc tak - to ja to wszystko zrobiłam. Odbywają się tu obrady na temat mojego awansu na Betę Wody. Czy chcesz abym coś powtórzyła? - powiedziała spokojnie. [size-8]Chyba, że sama przeczytasz O.o[/size]

Szina

Szina szybko zorientowała się w czym rzecz. Rozejrzała się, lecz nie dostrzegła nikogo wyższego od niej rangą, stanęła więc przed młodą wilczycą. Orzeł zerwał się z krzykiem z jej ramienia, wyrażając swoje zdanie. Niestety, jedyną osobą, która mogła je zrozumieć była właśnie jego szamanka. Ona zaś, z krótkim uśmieszkiem, bardzo uważnie obejrzała wilczycę. Ta była od niej niższa, widać to było na pierwszy rzut oka. I młodsza. Zdecydowanie młodsza.
- Dobrze, rozumiemy powody, dla których chcesz zostać betą. Oprócz oczywistego problemu w postaci Paige zajmującej stanowisko, o które się ubiegasz widzę znacznie poważniejszy problem. Brak koncepcji na prowadzanie watahy. Obecnie potrzebna jest osoba lub organ, który poprowadzi naszą watahę. A Ty... bez urazy, widzisz w ogóle siebie w roli przywódcy? Co oprócz uszczęśliwiania wszystkich chcesz robić? Jak chcesz wyselekcjonować tych, którzy się do naszej watahy nadają, i tych, którzy nie powinni tu wstąpić? - wilczyca była poważna. Przed młodszą wilczycą rysowała się niemal jak nauczycielka przepytująca uczennicę. Zniżyła nieco pysk, by ich oczy znajdowały się na jednej wysokości. Czekała na wyczerpującą odpowiedź.

Viktoria

Viki westchnęła cicho. Większość wilków było przeciwko niej. Jednak dorosła wilczyca nie poddawała się. Wyprostowała się dzięki czemu była równa szamance.
- Dokonale widzę siebie na tym stanowisku. Potrafię władać sprawiedliwie. Rozmawiałam także z szanownym samcem Alfa - Qedr'em - który nie miał nic przeciwko drugiej samicy, Becie. Potrafię zadbać o obowiązki, które należą do tak wysokiej rangi. Jeśli czegoś chcę to to osiągnę. Czy teraz czy później. Ja jestem gotowa na wszystko - zakończyła, mężnie wypinając pierś. Za Viktorią pojawił się feniks - Lo. Lo również wypięła pierś, chcąc bronić swej pani.

Dessie

Dessie zaciekawiona podleciała do wilczyc.
- No tak. - powiedziała tuż obok Viktorii - Ale nie odpowiedziałaś na wszystkie pytania zadane przez Szamankę. Jak chcesz wybrać kto nadaje się do naszej Watahy, a kto nie? Też chciałabym to wiedzieć. Przejdź może do szczegółów, gdyż na razie opowiadasz nam, jak to chcesz zostać Betą i jak Wataha Wody jej potrzebuje. Mamy cię wybrać przez litość? - spytała.

Viktoria

Spojrzała na Dessi. Kolejne pytania i kolejne odpowiedzi...
- Nowych trzeba dokładnie obserwować, poznać ich historię, jacy są. Nie przyjmę nikog kto będzie zbójem, który odszedł od innej Watahy lub go wyrzucono. Każdy kto będzie dobry i będzie w stanie pomóc naszej Watasze i dobrze jej służyć może gościć w Naszych, zacnych progach - mówiła jak najbardziej spokojnie.

Nefär

Nefciu nieco się zdziwił.
-A dlaczegóż to nie będziesz przyjmowała odrzuconych przez innych? Czyż nie jest ważnym okazywać miłość zagubionym pobratymcom? Krótko mówiąc, dlaczego nie zechcesz zaakceptować wyrzutków? Ja bym im tam dał drugą szansę. Każdy na takową zasługuje, bez względu na czyny, który doprowadziły do jego klęski. Otworzył bym wrota naszej watachy każdemu, kto chciałby do niej należeć. Czy nie o to chodzi, by nasza wataha rosła w siłę? Gdzie równoprawność? Dlaczego zdrowy i silny jest zawsze o szczebel wyżej niż chory ze złamaną łapą? Wybacz, ale tego argumentu nie poprę. Próbuj dalej, być może będziesz mogła liczyć na mój głos...
Zakończył swoją przemowę i skrzyżował łapy, patrząc na Viktorię z ciekawością.

Viktoria

Viki spojrzała na Nefcia. Poobliczała w pamięci różne zdania, aż w końcu przemówiła:
- Przyjmować wyrzutków będę, lecz jeszcze zależy jacy oni są i za co zostali wyrzuceni z Watahy. Ale jednak chyba nie chcieli byście kogoś kto pozabijał naszych pobratyńców. Powtarzam: aby ktoś miał być przyjęty wpierw muszę go poznać i ocenić - zakończyła. Robiło się coraz niebezpieczniej. Coraz więcej wilków było przeciw aniżeli za.

Nefär

-Poznać i ocenić, tak...?-mruknął, pocierając brodę. Zleciał nieco niżej.
-Cóż... nie wiem, czy to dobry pomysł. Ktoś ma czekać kilka miesięcy, żebyś ty mogła oglądać z ukrycia jego przywatne życie? Zrozumiałbym raczej, gdybyś powiedziała o doglądania, lecz już CZŁONKÓW watahy. Po prostu przyjąć ich w nasze progi i obserwować. Oczywiście nie chodzi o to, żeby zmieniać się w Holmesa i szpiegować kogoś z lupą, o nie!-zawołał, machając ku Viktorii łapami w geście odmowy. Spojrzał na nią z ciekawością.
-Musiałabyś dbać o watahę i kochać ją z całego serca. Musiałabyś jej poświęcić każdą kroplę potu, każdy oddech, każdy krok... wataha to ty. Ty to wataha. Czy jesteś absolutnie gotowa na to, by dbać o nią i jej członków?-mowiedział, coraz bardziej zbliżając spiczasty pysk do pyska wilczycy.

Viktoria

Viki przytakiwała łebkiem na każde zdanie Nefara. Gdy on skończył swą przemowę rzekła:
- Wataha jest u mnie tu... - dotknęła łapą swej piersi w okolicy serca.
- Jestem gotowa na wszystko. Na powodzenie i niepowodzenie. Na dobro na zło. Na ból na radość. Ja jestem połączona z Wodą i nigdy nie mogłabym jej stracić. Jeśli nie pozwolicie awansować mi na Betę jestem w stanie zrobić wszystko, aby jakoś się dla Wody zasłużyć... - i spojrzała głęboko w oczy wszystkich zgromadzonych.

Nefär

*widzę, Wiki, że lubisz pisać to, czego oczekują pozostali ^.^*

-Hm...
Nefär odsunął się od wilczycy, majestatycznie wykręcając się do tyłu.
-Jesteś pewna, tak? No, ale ja nadal nie. Nie wiedzę tu poważnego powodu. Mówisz, co chcą usłyszeć, i tyle. Masz coś na zapleczu, co mogłabyś nam pokazać? Co by nas... przekonało?-wymamrotał, wywierając nacisk na ostatnim słowie i mrużąc malujące się na szkarłatno oczy.

Viktoria

Viki już nie wiedziała co mówić. Czy im jest nadal mało~?!
- Jak się pytacie i chcecie czegoś wiedzieć to Wam mówię, mości panie duchu. A co do pokazywania... Jestem osobą naprawdę bardzo odpowiedzialną i konsekwentną w swoich działaniach. Dla dobra Watahy mogę zrobić wszystko, dosłownie wszystko.. Czy naprawdę chcesz tutaj sterczeć całymi godzinami i słuchać co mogę zrobić? - zapytała Nefara. Może w końcu zmieni zdanie..

Dessie

- Ja chcę. - rzekła nagle Dessie "podpływając" do Viktorii. - Mogę słuchać i godzinami... Mam w końcu całą wieczność. A jak nie godzinami, to proszę, podziel się z nami chociaż częścią tych wspaniałych pomysłów, które zapewne przyniosą naszej Watasze wiele dobrego. - rzekła i poczęła przyglądać się wilczycy zaciekawionym wzrokiem.

Mahigun

Mahigun znała te podstępy. Viktoria chce mieć to stanowisko, a po jakimś czasie je zaniedba i będzie się wychwalać. Ja też będę słuchać godzinami, a i pan i pani duch mają całą wieczność!.-Krzyknęła, a przy tym zwracała się do Nefära i Dessie. Była zła na Viki, a równie dobrze mogła się zabić. Już znalazła ostry kamień i chciała go sobie wbić w serce, lecz napłynęła ją taka myśl, iż upóściła kamień. Przypomniała sobie Jacoba, i to, że go bardzo polubiła. Znów usiadła przyzwoicie. Nawet jeśli Viktoria zostanie Betą, to i tak nie będą jej szanować, jeśli w ogóle. Zrobiła poważną i surową minę.

Viktoria

Viki spojrzała zdziwiona na niebieską wilczycę. Za co ona jej nienawidziła. Wadera wzruszyła ramionami.
- Mogę zorganizować jakieś, mhm, dożynki lub inne spotkania, na których będzie się dobrze bawić. Dni malarstwa - zaprosić malarzy z najlepiej wszystkich Watah. Artyści, i Ci, którzy chcieliby nimi zostać, mogliby malować i wymieniać się dziełami oraz pomysłami. Zorganizować "Wspólne Wieczory" z Watahą Wiatru, na których będziemy sobie rozmawiać, jeść i oczywiście dobrze się bawić. Czy mam dalej wymieniać? - spojrzała na niebieską wadera, która chyba chciała popełnić samobójstwo acz się powstrzymała.

Dessie

- Tak. - powiedziała zjawa nie spuszczając wzroku z Viktorii. Chciała spytać się jej, czy może na pewno chce być Betą, czy też clownem, ale się powstrzymała. Czemu też miałaby ranić czyjekolwiek uczucia? - I liczę, że najlepsze zostawiasz na koniec, oczywiście. - dożynki... mogłyby być dobrym pomysłem, ale czy na pewno są niezbędne Watasze i ich organizacja należy do obowiązków Bety?

Mahigun

A czy tego nie powinno się organizować za pozwoleniem Alfy?-Zapytała Mahigun i podniosła prawą brew z przekonaniem. Do watahy może wstąpić każdy. Nie liczy się to, czy ma złamaną łapę, czy ma dość zmienny charakter, a ważne, by potrafił się przystosować.-Rzekła do Viktorii z poważną miną. Wolała, by ona nie była Betą, bo nawet nie zdawała się pasować na to stanowisko. Spojrzała na głupiego feniksa. Pieczona kura.-Powiedziała nagle, jak z deszczu pos rynnę. To było oczywiście do feniksa. Nagle coś zakryło Mahigun. Był to feniks większy, od feniksa wilczycy, a tak lubił kolor niebieski, że chciał zostać z Mah. To był samczyk. Nazwę Cię... Dorley.-Powiedziała do czarno białego feniksa, a on się uśmiechnął i usiadł obok niej. Spojrzał na Viktorię z obrzydzeniem, lecz się uspokoił i położył. Wlepił po chwili wzrok w feniksa Viktorii. A więc jestem i tak dalej sprzeciw!-Krzyknęła Mahigun i usiadła.