Brama

Elena

- I ciebi śmiano nazywać opiekunem ognia? Bogiem!? Spójrz na nas i na siebie! Co z ciebie za bóg! Jedyne co potrafisz to niszczyć i zabijać! Nie jesteś wart nic więcej od zwykłego robaka bo nie masz żadnych zasad moralnych! Jesteś taki sam jak ludzcy kłusownicy! Nic tylko zabijać, mordować bestialsko tych, którzy przez lata oddawali ci hołdy! Bo nie możesz pogodzić się z przeszłością, bo niepotrafisz zapomnieć krzywdy wyrządzonej przez naszych przodków! Obyś zgnił, szczeznął w piekle czy piorun wie w czym i daj nam normalnie żyć! Spójrz na nas i na siebie! Czy tylko w taki soosób można załatwić sytuacje sprzed wieków!? Bo ja tak nie uważam... - wykrzyczała i stała dalej z uporem maniaka.

KokuRai

- Elena odejdź! Nie chcę by Ci się coś stała. Już dużo zrobiłaś - oznajmiła patrząc na nią bardzo przejecie i w łzach w oczach. Pierwszy raz! Zamachała gwałtownie ogonem, a na jej kufie naglę pojawił się psychopatyczny uśmiech. Przeniosła wzrok na lisa.
- Koniec tej gadki szmatki! - krzyknęła i spokojnie podeszła bliżej lisa pokazując mu, że się nie boi.
- Nie umiesz walczyć inaczej? Teraz dotknąć cię nie mogę...oszust! - krzyknęła przez śmiech. Lew stanął obok Eleny robiąc wokół nich koło, takie dla obrony.
Koku spojrzała na kotowatego i kiwnęła głową, którą po chwili odwróciła w stronę lisa. Wzięła kamyk i rzuciła nim w dziewiecioogoniastego, jednak ten spalił się.
- Nudzi mi się! Chodź się pobawić - oznajmiła rzucając w niego kamykami. Ale fajnie! Jej oczy znów zalśniły demonicznie.

Elena

- Koku, dziękuję za troskę, ale chcę posłuchać co lis ma mi do powiedzenia. Chcę go zrozumieć, jego tok rozumowania. - powiedziała obdażając ją ciepłym uśmiechem i spojrzeniem zmęczonych, szklistych oczu. Była na skraju wyczerpania ale mimo to stała z uporem na miejscu, w którym kałuża krwi powiększała się i powiększała z każdą chwilą.

Hiretsuna Shinigami

Hiretsuna nawet nie zdażył zareagowac kiedy ta zamknęła zbroję. Wilk a raczej jego demon zniknął w odmędach dymu i pojawił się na pysku lisa obok Eleny. Szybko złapał ją za bark i gęsty dym owinął ich oboje. Elena mogła przez dłuższą chwile widzieć tylko ciemnośc i odgłosy jakby coś gęstego przelewało sie i bulgotało. Dopiero po kilku sekundach znaleźli się za bramą i murami. Tam Hiretsuna spojrzał na Elenę.
- No wiesz? Tak sobie odchodzić kiedy to ja chciałem ci przyjarać tą ch*lerną ranę? Nie ładnie. A teraz otwieraj mi tą zbroję na nowo zanim się pogniewamy i stary poczciwy demon Hiretsuna da ci kare na tą zbroję. - powiedzał z cwaniackim wyrazem pyska. Taa gadał bzdety ale przynajmniej miały one cel miły a nie jak zwykle wredny. Demon cmoknął pyskiem dwa razy.
- No no. Już, już. Zasklepimy ci to ch*lerstwo tak aby starczyło do końca walki. Nie pozwolimy żebyś nam tu zemdlała jak będziesz miotać się z Hono-no. Bo powiem szczerze że będe musiał skoczyć za tobą a nie za bardzo mi się chce ruszac mającego ponad 6000 lat dupska. - oznajmił i ogon już buchnął mocnym ogniem. Krew widocznie lała się mocniej albowiem bandażu nie było.

Viktoria

Viktoria pokręciła łbem i podleciała do Koku.
- Dziewczyny, w ten sposób nic nie załatwicie. Krzyki i drwiny wcale tu nie pomogą - rzekł a spokojnue i odwróciła się od wilczyc. Spojrzała na Hono-no i przełknęła ślinę. - Drogi panie Hono-no. Ja też uwielbiam zapach, smak i rozlew krwi, lecz nie zabijam nikogo dla zabawy. Pomyśl jak marnotrawisz krew swoich podopiecznych. Pomyśl co zrobisz gdy już wszyscy będziemy martwi. Nie będziesz miał kogo zabijać. Proszę, uspokój się na trochę i nas wysłuchaj. Wilki z Ognia walczą z Tobą tylko dlatego, że chcą chronić swoje potomstwo i Krainę. Gdybyś postanowił się opanować na pewno dostawałbyś jakąś zwierzynę do mordowania. Czy tak bardzo chcesz marnotrawić krew swych podopiecznych i potomków? - Oł, yeah! Viktoria pokazuje swe zdolności dyplomatyczne. Ciekawe co z tego wyniknie...

KokuRai

- To jeszcze nie wiem?! Nie rozumiesz jego odpowiedzi?! On chce krwi! Zemsty! Mordu! Każdy tutaj widzi jak się poświęcasz, ale teraz dla własnego dobra odpocznij! Uspokój się, a ja się z nim pobawię! Każdy chyba się martwi o twoje zdrowie! Jesteś przecież już na skraju wyczerpania... - nie dokończyła ponieważ Raven ja wziął, a uśmiech na jej twarzy powiększył się i wróciła wzrokiem na lisa. I znów ktoś jej przeszkodził!
- A takim gadaniem też do niego nie dotrzesz. A czy ktoś powiedział, że ja drwię i krzyczę? Ja tylko chcę się z nim pobawić. Zrób coś dla mnie...Odejdź bo przypadkiem coś Ci się stanie - oznajmiła patrząc cały czas na lisa.
- Dobra jestem cwaniaczku - oznajmiła psychopatycznie. Podchodząc dwa kroki bliżej.

Elena

Wojowniczka otworzyła zbroję (el stała już przed bramą i gadała Hono-no tak ogólnie) i pozwoliła by demon robił co chciał aczkolwiek złamana łapa nie pomagała w utrzymaniu równowagi.
- Musiałam bo bariera pękła. Inaczej ci, których poraził prąd energii zostali zabici przez lisa. Nie mogłam na to pozwolić. - odparła stojąc w miarę regularnie choć wyczerpani dawało wstrząsy ciała i zachwiania. Jedna po chwili Elena upadła na ziemię wzbijając dropinki piasku powietrze. Była wykończona. Chciała wstać, ale ból na to nie pozwalał. Oczy były jakby nieobecne, ale wciąż wpatrzone w ciało Ravena rządon teraz przez Hiretsuno.

Hiretsuna Shinigami

// Nie Hiretsuno xD podać wam wszystkim odmianę? xD Hiretsuna, (np. spojrzała na) Hiretsune, ( poszła z ) Hiretsuną XDD//

Wilk cmoknął kolejny raz.
- Ahh pięknie się urządziłaś. - mruknął tylko po czym spojrzał na ranę, fiuu głęboka otwarta. A więc czas na część bolesną.
- Może lepiej zagryź swe ząbki ponieważ ból moze być nie do wytrzymania. - oznajmił. No po co będzie owijał w bawełnę? W każdym razie najpierw końcówke ogona przytknął do samego początku rany i przejechał powoli po niej lecz przejechał końcówką po samym "wgłębieniu" rany. Później przejechał znowu lecz na "średnim" piętrze otwartej rany. Na samym końcu ogonem ogólnie zasklepił ogniem zewnętrzną częśc rany.
- To ty sobie lepiej teraz poleż ponieważ ze złamaną łapką i świezo co zaklejoną raną nie możesz walczyć. - mruknął po czym nie wiadomo z jakiego powodu uśmiechnął się ciepło.

Hono-no Ninetails Fox

Zaśmiał się jeszcze głośniej niż wcześniej. Zaśmiał się niekontrolowanie. Zaśmiał się tak, jakby zrobił to psychopatyczny morderca zaplątany we własnym szaleństwie. Może te wieki spędzone w Przeklętej Czarze odbiły się na psychice lisa i popchnęły go jeszcze bardziej w żądzę mordu i krwi? W pragnienie zabijania oraz przelewania cudownej, słodkiej, szkarłatnej posoki?
- I Wy śmiecie mnie pouczać? Mnie? Istotę Wszechświata?! - huknął z jasno wymalowaną w głosie i ślepiach pogardą. - Sądzicie, że Was wysłucham? Sądzicie, że obchodzą mnie Wasze nędzne, cho*lerne życia? Sądzicie, że wzruszycie mnie tymi śpiewakami o dumie, pragnieniu chronienia innych i stada?! Ha! Niedoczekanie Wasze!
Spomiędzy szczęk wypłynął potoki gorącej, wprawiającej powietrze w drżenie pożogi.

Elena

Elena warczała przez cały zabieg ale leżała w miejscu, by nie sprawiać kłopotów demonowi.
- Dziękuję. Nie wiem jak mam ci się odwdzięczyć. - powiedziała po zakończeniu zaklejania rany - Zrób coś dla mnie. Obiecuję, że przez chwilę tu poleżę, ale tylko chwilę. Muszę do nich wrócić. Błagam, zadbaj by nikomu nic się nie stało dopóki nie wrócę przed bramę. - pogładziła wilka po policzku dając do zrozumienia, jak bardzo jest mu wdzięczna westchnęła . Przynajmniej krew już nie leciała ciurkiem z rany. Pozostawiła otworzoną zbroję póki rana nie zaschnie i wciąż patrzyła z lekkim uśmiechem na demona.

Viktoria

Beta wciąż przyglądała się lisowi ze stoickim spokojem.
- Co z tego, że jesteś "Istotą Wszechświata" skoro i tak wszyscy Tobą gardzą. Zrozum, że czasy i wilki się zmieniły. Władze i sojusze także. Twój gniew nie ma sensu - odpowiedziała wciąż tym samym spokojnym i opanowanym głosem.

Hiretsuna Shinigami

Ten pokiwał głową na znak że rozumie. Zaczął szperać w otchłani kieszeni w futrze. W końcu znalazł to co chciał. Podał wilczycy mały, lsniący gwizdek zrobiony z kości człowieka, na końcu gwizdka była wyrzeźbiona czaszka wilcza z otwartym pyskiem.
- Dmuchnij w to jeśli bedziesz sie chciała czegoś dowiedzieć. I masz nie leżeć tutaj chwile a dwie lub nawet trzy chwile jasne? Dmuchaj w to cztery sekundy a ja się zjawię. - mruknął i strzelił ogonem niczym biczem. Gorące powietrze dało sie czuć tutaj jednak ten usiadł, zamachał ogonem po ziemi i zniknął w dymie. Teraz stał naprzeciwko Hono-no. Nastawił swój pysk.
- No dalej!! Udeż!! Spoliczkuj mnie!! Z tego powodu że jesteś nic nie wartym ścierwem!!!!! - krzyknął ku niemu po czym ogon wilka strzelił niczym bicz kilka razy pod rząd.

Elena

Łeb Eleny grzmotnął o ziemię, gdy ta zawiesiła sobie gwizdek na szyi. Była bardzo wdzięczna wszystkim, którzy jej pomagali. Od dawna nie miała takiego wsparcia. Teraz wiedziała, że może leżeć nawet te trzy chwile, o których wspomniał demon. Nie miała bladego pojęcia jak ma mu się odwdzięczyć za pomoc. Teraz odpoczywała i zbierała siły, by znów wstać i stanąć na polu bitwy. Miała w sobie ogromną wolę walki i siłę, której sama dotąd nie znała.

KokuRai

- Raven! - krzyknęła oburzona.
- Teraz ja się z nim bawię - oznajmiła, a następnie wpadła na pewien świetny pomysł by wszystkich obronić. Nie chciała by ktokolwiek ucierpiał.
- Chcesz powalczyć? Krwi? Śmierci? To pobaw się ze mną liseczku - oznajmiła, a jej ogon wił się jak wąż. Niech Raven zbudzi jednorożca, bo ten chyba przysnął. Lew stał trochę dalej by się nie wtrącać. On jedynie miał się opiekować innymi.
Wadera zastrzygła uszyma, a następnie oblizała swe przepiękne kiełki. Ona też chce krew! To nie fair.

Wasp

Wasp, który do tej pory wciąż trzymał kamień, wskutek siły Hono-no został odrzucony daleko w tył, tak samo, jak inni, którzy mieli w łapach kamienie. Boleśnie wylądował na boku, choć upadek zamortyzowało jedno z jego rosłych skrzydeł. Od razu poczuł w nim dotkliwy ból, który mógł oznaczać tylko jedno: skrzydło zostało połamane, a więc Wasp stracił umiejętność, która zdążyła mu pomóc w walce z lisem. Gdy zebrał się z powrotem na łapy, powrócił do zgromadzonych poobijany, usiłując nie ruszać uszkodzonym skrzydłem, by nie pogorszyć jego stanu. Nie wtrącał się w te wszystkie przemówienia innych, jedynie uważnie słuchał. W jego mniemaniu próby przemówienia lisowi do rozumu były daremne - zbyt wielka nienawiść i żądza zemsty zawładnęły tym potężnym stworzeniem.

Elena

- KokuRai, Raven! Walczcie razem! - krzyknęła najgłośniej jak mogła by demony ją usłyszały. Musieli walczyć razem by zająć lisa i aby nie ucierpieć, wtedy lis nie mógłby zająć się obojgiem. A byłby bardzo skutecznie zajęty.

Viy Curay

Ha i przyszła tu kolejna osoba, Vij dokładniej. jest akcja, a on tego potrzebował i to bardzo. Z Obserwował lisa z szaleńczym uśmiechem na twarzy, wyrwanym wprost z najgłębszych czeluści piekieł. Morderczy wzrok zlustrował otoczenie. - Widzę duże tu zbiorowisko. - Rzekł tylko, rechocząc przy tym psychopatycznie.

Viktoria

Vikoria zamknęła oczy i wzięła głęboki oddech.
- STAĆ! CISZA I SPOKÓJ! - - wrzasnęła. - Czy mam związać i zakneblować Waszą dwójkę?! KokuRai, tylk go badziej denerwujesz! Ty Ravenie też! Uspokójcie się! Trzeba teraz być spokojnym i opanowanym. Żadnej walki, chyba że Hono-no zaatakuje - rzekła zirytowana zachowaniem towarzyszy bron. - Ninetails, powiedz dlaczego robisz to wszystko? Zechciej ze mną porozmawiać - głos wadery był już spokojny i opanowany. Nie, nie czas jeszcze na kontynuowanie walki.

KokuRai

Czy To Viy? Tak chyba..na pewno Viy! Jej oczy zalśniły i przeniosła wzrok na niego. Ha! I kto miał rację?
- Elo Viy! - krzyknęła machając ogonem. Co Demony i współpraca? Przecież to się w ogóle klei. Ach! Koku skupiła się na lisie, a następnie zaczęła się śmiać. Czemu nic się nie dzieje? Lis nie atakuje, a był taki napalony.
- No liseczku atakuj1 Co wymiękłeś? Boisz się mnie? - zapytała przez śmiech podchodząc jeszcze bliżej. Co tam w środku się kryje? Hmmm. Trzeba to sprawdzić. Jej oczy zalśniły jak zwykle.
- Viktorio! On już to gadał Nie nudźcie go kolejnymi pytaniami! Ocućcie jednorożca, a ja zyskam dla was czas, nawet za cenę życia! On i tak prędzej czy później zaatakuje - oznajmiła patrząc na nią wściekle. Po chwili zaczęła biec na lisa. Musi zyskać dla nich czas...musi!

Elena

Elen wszystko to słyszała. Błędem było rozpoczynanie ataku. Zamknęła ze szczękiem zbroję i powolutku wstała. Krzywiąc się z bólu, powoli wyszła za bramę. Stanęła przy Victorii. Tylko ona rozumiała, w jaki sposób powonno się ową sytuację załatwić.
- Koku! Pozwól, że najpierw Viki z nim porozmawia, ma do niego kilka pytań. - to mówiąc podeszła do niej kulejąc i tracąc co kilka metrów równowagę. -Jeśli lis zaatakuje wtedy ruszymy wszyscy, ale nie rozpoczynajmy ataku sami z siebie. Póki z nim rozmawiamy on nie atakuje żadnego z nas, a opuźnianie jego ataku to najlepsze, co możemy zrobić. - szepnęła i wróciła na swoje miejsce obok Viktorii. Nie powinna jeszcze wstawać, ale musiała jakoś uspokoić demony.