Mroczny las Sasoriego

Siomha Lorcan

- Kłamiesz.- syknęła, przedrzeźniając basiora.- Lubisz mnie irytować.- zaśmiała się i pacnęła łapą w jego ogon.- Co do tego, chyba się nie zmieniłeś.- zmrużyła ślepia i przeciągnęła się. Była u niego chyba już długo, powinna się zbierać. Wstała i spojrzała w kierunku wyjścia.- Długo już tu siedzę.- mruknęła uśmiechając się do wilka.

Sasori

-Mnie to nie przeszkadza. - uśmiechnął się podejrzliwie.
-Chociaż mam ochotę kogoś upolować.. - mruknął dodając.. Po chwili potrząsnął łbem.
-Znaczy coś.. - poprawił się gwałtownie i uśmiechnął fałszywie.

Siomha Lorcan

Postawiła uszy na sztorc.- O nie, Sas... nie chcę na razie polować. Nie mam na to ochoty.- ,, Ochoty na polowanie z Tobą".- dodał jej cichy głosik w głowie. Tym razem musiała się z nim zgodzić.- Wybacz więc, ale wracam do siebie.- uśmiechnęła się sztucznie i wymknęła się w ciemność lasu.

Sasori

Mruknął coś do siebie, po czym przeciągnął się leniwie. Jakże ten dzień dał mu w kość.. Z nudów. Machnął długim ogonem, zamiatając przy tym kurz w grocie. Uśmiechnął się do siebie szyderczo i po chwili zniknął z jaskini, w pełni gotów, by przerwać tę nudę..

Dante de Cossa

Demon. To był on. Schatt już z daleka wyczuł jego zapach. Wiedział, że już za późno, że już nie zdąży uciec. Musiał zostać, nie mógł okazać strachu, bo to może zgubić.
- Witaj... Demonie - rzekł twardym tonem, choć można było w nim usłyszeć nutkę niepokoju. Demonom nie można ufać, ten na dodatek był samotnikiem, jak on. Dlaczego mimo wszystko czegoś się obawiał? Chyba lepiej spotkać samotnika niż członka Watahy Nocy, który dodatkowo byłby wrogo nastawiony do tych, którzy nie należą do jego watahy.

Alpen

weszła tu lecz coś ją zaniepokoiło. Wyczuła taki zimny, złowieszczy wiatr. Ale co tam. Kiedyś trzeba tu wejść, tak czy siak.
Zobaczyła Schatta
- Hej. Powiedziała.

Sasori

Szkarłatne ślepia zalśniły w jednym z ciemnych zakątków groty. Wszystkie pochodnie przygasły, gdy tylko z mroku wyłoniła się czaszka, a razem z nią mgliste ciało smukłego demona. Przywlekł się do mniej więcej środka jaskini, z niesmaczną miną.
-Jakąś masz sprawę? Że zakłócasz mi spokój? - mruknął dość sarkastycznie.

Alpen

Lekko przestraszoja powiedziała.
-Sory, ja nowa w tym rejonie i się zgubiłam. Już ide.
I wyszła.

Dante de Cossa

- Witaj, demonie... Przyszedłem zadać ci kilka pytań i... może trochę ułatwić sobie życie... - zaczął dość spokojnie. Mówił pewnym tonem, gdyż wiedział, że niepewność może go zgubić. Niepewność oznacza strach, a strach niszczy wilka od wewnątrz. Nie mógł pozwolić się zniszczyć. Wtedy naraża się na zhańbienie swego imienia.

Sasori

Uniósł łeb z lekkim zaciekawieniem, jednak ślepia błysnęły mu dziwnie fałszywie.
-Ah tak? Kilka pytań.. - mruknął, powtarzając słowa wilka.
-A jakże to ułatwiłbyś sobie tym życie? - wypiął się lekko, jednak jego sylwetka jak zwykle osadzona była przy ziemi, sunąc po niej z niezwykłą lekkością.

Dante de Cossa

"I kto tu komu zadaje pytania?" Pomyślał w duchu.
- Nigdy nie wiadomo, do czego dane informacje mogą się przydać. Najłatwiej zdobywać wiedzę od innych, inne formy są ryzykowne i często... niezbyt przyjemne. Może nie otrzymam wraz z tym doświadczenia, lecz będę mieć inne spojrzenie na świat - odparł gorzkim tonem. "I to często pomaga." Dobrze jest spojrzeć na świat oczami innych wilków.

Sasori

-Ah tak.. Dobrze, odpowiem na Twoje pytania skoro tak ciekawi Cię postać mojego świata. - odparł z dziwnym uśmiechem na fałszywym pysku. Nie był osobą, której można był zaufać ale nie zwykł ubarwiać zbyt swej rzeczywistości. Usiadł przy palenisku, tuż obok trwałego kręgu - wymalowanego bordową barwą na podłożu, lecz czym dokładnie?
-Skoro masz wenę.. - dodał pomrukiem poważnym. Zmienił swą lekką, zjadliwą minę na bardziej spokojną, a zarazem ponurą.

Dante de Cossa

- Dlaczego jesteś tym, kim jesteś? Nie chciałeś się nigdy zmienić? - Zadał Schatt swe pierwsze pytanie. Dlaczego było akurat takie? Może akurat one wydawało mu się najrozsądniejsze... Wolał być ostrożny. Już wiedział, jakie będzie następne. Lecz odpowiedzi nie znał. Może po prostu chciał podejść demona? Jego plan był dość jasny, lecz niezbyt prosty. Trzeba umieć zadawać pytania. Trzeba je dobrze dobrać do odpowiedzi. To drugie było trudniejsze. Będzie musiał stanąć na wysokości zadania.

Sasori

-Dobre pytanie.. Aczkolwiek nie do końca prawidłowe. - odparł w spokoju. Zwykle kiedy wspominał o swojej przyszłości wpadał w furię. Jednak czasy powszechnego rozwścieczania minęły, teraz potrafił kontrolować to, co było w nim. Mniej więcej.
-Zmieniłem się kiedyś, była to strefa zaraz po moim przybyciu tutaj. Więc sporo, sporo lat temu. Byłem wtedy młody i nie potrafiłem radzić sobie z tym, kim naprawdę byłem. Po co zostałem 'stworzony'. Przez jakiś czas nie byłem sobą i to było złe. Powróciłem do swej natury, gdyż tak naprawdę nie mogę zmienić swego wnętrza, a to one mną kieruje. Nie ubolewam nad tym, teraz zgorzkniałość i żal przerodziły się we władzę. - odparł dość prosto i w wersji skróconej, ale skoro to dopiero początek, to dlaczegóż by miał się wygadywać?

Dante de Cossa

- Władza... Wzbudzanie strachu... Czym to dla ciebie jest? Sposobem na życie czy przyzwyczajeniem? - Schatt nie do końca takiej odpowiedzi się spodziewał, lecz nie dawał tego po sobie poznać. Życie składa się z niespodzianek. On niejednokrotnie dawał się zaskoczyć. Tak już miał. Niektórych rzeczy niejednokrotnie się nie spodziewał, a one przychodziły. Często się nad tym zastanawiał i doszedł do wniosku, że przyjścia niektórych rzeczy po prostu nie da się określić dokładnie. Przychodziły i odchodziły. Trzeba się podnieść i iść dalej.

Sasori

-Zabawą.. I rzeczywiście, swego rodzaju przyzwyczajeniem, a co za tym idzie - życiem. - skwitował. Jego ponury wzrok kierował się na sylwetkę dopiero co dorosłego wilka. Z pewnością wiedział co robi, czyż nie? Wydawał się dla demona dość wartościowym osobnikiem. Nie często, a wręcz nigdy nikt nie ośmielił się na taką swobodną rozmowę z Sasorim.. Ale czemu.. Czy on gryzie? Hm..

Dante de Cossa

- A co wpłynęło na to, że stałeś się demonem? To nie mogło wziąć się znikąd - kontynuował Schatt. Starał się nie zastanawiać dłużej nad pytaniami. To mogło go wybić z rytmu, a wtedy nie mógłby kontynuować zadawania ich. Tak już miał. Wolał zrobić coś od razu mieć to "z głowy". Może to była najprostsza wersja, lecz nie zawsze wygodna. Niejednokrotnie żałował tego, że działał pochopnie, ale nie potrafił zmienić przyzwyczajenia, nawyku. Consuetudo est altera natura.

Sasori

W jego pustych oczach pojawiło się coś na wzór lekkiego poirytowania, wybicia ze stanu spokoju. Jednak zatuszował to dość żwawo, mimo, iż pysk dokładnie wyrażał pewien niesmak.
-Nie zostałem demonem.. Urodziłem się nim. - odparł jeszcze bardziej bezbarwnym tonem, jakby powstrzymywał się przed zaciśnięciem szczęk.
-Nie urodziłem się jako wilk, członek watahy, normalny obywatel. Moje narodziny były dokładnie zaplanowane. Był to plan zniszczenia. Przyszedłem na ten świat jakoby maszyna, ostateczna broń niby to potężnego stada. - mówił, póki co z ostatnim opanowaniem.
-Tylko troszkę się wymknęło z pod kontroli.. - dodał pomrukiem, już bardziej do siebie.

Dante de Cossa

- Kiedy to zrozumiałeś? - Spytał Schatt nieco zniecierpliwionym tonem. Może dlatego zadawał takie krótkie pytania. Demon był twardy i nie dawał się wytrącić. Choć Schattowi przestało na tym zależeć. Rozmawiało się dość przyjemnie.
- I jeśli dobrze pamiętam, to jesteś łowcą... Z twym charakterem pasowałby bardziej wojownik. Dlaczego więc taki wybór? - Schatt zadał następne pytanie. To chyba bardziej go interesowało.

Sasori

-Może wtedy.. kiedy eksperyment się nie udał. - warknął, gdy tylko wspomnienia przeleciały mu przed oczyma. Jednak już po zaledwie sekundzie oczy zalśniły, a kły wyszczerzyły się w szyderczy uśmieszek. Od tak, nagle.
-Wojownik? O ile mi wiadomo, wojownik walczy, broni innych etc. Ja walczyć nie muszę, a przynajmniej nie muszę mieć do tego fachu. Łowca? Łowca nie był jakimś konkretnym celem, po prostu chciałem się przekonać jak to jest być na takim śledzonym polowaniu. Choć przyznaje, że nie zbyt się pobawiłem. - dodał spokojnie ostatnie zdanie, myśląc o tym, iż jego test wyglądał całkiem inaczej, niżeli zwykły sprawdzian dla łowcy.