Ostoja Szarego Strażnika i Dowódcy Salome.

Salome

Samica pokiwała wolno głową i powiedziała:
- Udajmy, że ci się udało. Bo gdybyś nie użył takiego pokojowego nastawienia i byś zaczął z nimi walczyć, mógłbyś narobić trochę za dużo hałasu i mogłoby to cie zdradzić.
Wybrałeś bardzo dobre rozwiązanie.
Po chwili jednak dodała:
- Co byś potem zrobił?
To było takie bardziej ogólne pytanie. No, ale trzeba troszeczkę rozruszać wyobraźnię, prawda?

Arthas Merethil

// 2 strona ;3//

Wilk zamyślił się chwilę, czyli teraz stawiamy na dowolność i wyobraźnię? Ciekawe. Arthas założył iż jest w budynku.

- Będąc już w środku powinienem zdobyć jakiś uniform, pozwoli mi to wtopić się w otoczenie oraz da mi więcej czasu. Powinienem badać ów lokalizację w poszukiwaniu informatora, jeżeli byłby kimś ważnym to szukać należy w pomieszczeniach dla Vipów. Muszę jednak pamiętać aby jak najlepiej omijać innych, nie patrzyć się im w oczy, przemijać niczym cień. Zwykła rozmowa czy nawet pytanie może mnie zdemaskować.

Tutaj przerwał swoje wywody i ponownie czekał na ocenę sytuacji.

Salome

Samica nagle wpadła na lekką zmianę nastawienia. Znaczy akcji.
- Wyobraź sobie, że już jestem w budynku. I wszystkie okna i drzwi są zablokowane i niedostępne. To znaczy, że w oknach są kraty a drzwi otaczają się metalową osłoną.
Z innego pomieszczenia nagle wychodzą na ciebie wrogowie. Jest ich około trzydziestu.
Okazało się, że była to pułapka.
Strażnicy gdy cie wpuścili domyślili się, że jesteś Szpiegiem, ponieważ nie oczekiwali żadnego nowego. I poinformowali kogo trzeba.
Co teraz robisz? - powiedziała i uśmiechnęła się zadziornie.
Co ty na to, Arthasii ?

Arthas Merethil

- Woho, zwykły dzień pracy, co?

Arthas zaśmiał się chwilę, co zrobić w ów sytuacji. Z jednej strony wygląda ona bardzo źle, ale szybko wpadł na pewien pomysł.

- Powiadają "gdzie wrogów kupa, tam szermierz Pupęcja". Wiązanie się w walkę będzie najgorszym pomysłem, nawet z moimi umiejętnościami. Starałbym się trzymać przeciwników na dystans moim znakiem, jeden natomiast wycelowałbym w metalowe drzwi. Może się zdarzyć tak że metal będzie za cienki i drzwi zostaną wyważone. Gdyby tylko mi się udało wydostać to będzie już łatwo.

Salome

Dobrze. Koniec.
Salome pokiwała głową i powiedziała:
- W ocenie sytuacji i w terenie bardzo dobrze sobie radzisz. Chyba nie muszę cię jakoś szczególnie szkolić, prawda?
Jesteś na pewno szybki, silny i uważny. Potrafisz nie okazywać uczuć, albo możesz użyć do tego swojej mocy.
Według mnie jesteś na bardzo dobrej drodze do pozostania Szpiegiem. Moim Szpiegiem.
Oczywiście ostatnie dwa słowa wypowiedziała miękko i pieszczotliwie.
Tak, żeby samiec zobaczył, że ona naprawdę coś do niego czuje.

Arthas Merethil

Wilk zasalutował patrząc w górę na samicę.

- Twoje słowa są niezwykłe ciepłe, moja pani. Mam nadzieję iż ty będziesz moim jedynym dowódcą.

Ostatnie słowa również powiedział nieco pieszczotliwie. Skoro poranne ćwiczenia mamy za sobą to może czas coś zjeść? W magazynie niestety nie ma mięsa, ale samiec miał już mały plan.

- Jesteś może głodna? Z chęcią bym coś upolował na śniadanie.

Zapytał swojej wybranki, odpowiedź chyba jest oczywista.

Salome

Nie. Nie była głodna. Nie no! Oczywiście żartuję. I to bezcenne zdziwienie na twej twarzy. Cudowneee.
A teraz czas na hardcora! Samica uśmiechnęła się lekko i zeskoczyła z drzewa. I stanęła miękko na nogach. Niezła z niej sztuka. Samiec mógł być pod wrażeniem. Kto powiedział, że to drzewko jest niskie?
A Salome powiedziała jak gdyby nigdy nic:
- Oczywiście. Chętnie z tobą zapoluję. -
Po czym puściła mu oczko.

Arthas Merethil

- Będę zaszczycony twym towarzystwem.

Powiedział oficjalnie, jego wychowanie było na wysokim poziomie. W straży uczono dobrych manier, nie raz bywało tak że trzeba było rozmawiać z jakimś szlachcicem czy nawet władcą. Te podstawowe zasady były po prostu wymagane. Podał więc jej ponownie łapkę dając przy tym małego całusa. Zew przygody narastał! Czyżby kolejna wyprawa tylko zwiększy ich uczucie?

Zt --> http://www.wilki94.fora.pl/polowania,158/polowanko-salome-i-arthasa,14288.html#766462

Salome

Złapała go za wyciągniętą łapka i ukłoniła się lekko. Całkiem jak księżniczka. Pasują do siebie.
Ktoś tu mówił o zwiększeniu ich więzi. A co jeśli ta wyprawa tylko ich od siebie oddali? Pozwolimy na to. Wiem, wiem. Zawsze mam w głowie najczarniejsze scenariusze. ale taka ju jestem. Salome także.
Kiwnęła na niego głową i udała się za nim w drogę.
Obejrzała się jeszcze jedne raz. Szkoda, że na razie nie mogą tu przebywać. Ale wrócą. Na pewno... Wrócą...
z.t

Arthas Merethil

W końcu na miejscu, po długiej wędrówce dotarł tutaj Arthas taszcząc za sobą zdobycz. Salome miejmy nadzieję nie zgubiła się i podążała cały ten czas za wybrankiem. Dzik leży już w głównej sali czekając na obróbkę. Szykuje się dziś wielka uczta a wadera pozna tajemne hobby samca, a jest nim gotowanie. Jednak pewna rzecz nie daje Artiemu spokoju, pewnie kilka osób domyśla się o co chodzi.

- Salome, wybacz mi na chwilę, jest ktoś kogo muszę ci przedstawić.

Po tychże słowach wyszedł na chwilę z legowiska. Kogo zechciał przedstawić? I co się zaraz wydarzy? Za niedługo się przekonacie. Wspólna kolacja to będzie idealny moment - pomyślał.

Zt. ale tylko na chwilę, zaraz wróci tutaj z kimś, po odpisie Salome.

Salome

Salome w końcu po długiej i bardzo męczącej podróży (ze względu na nogę) dotarła za samcem do legowiska.
Usiadła pod drzewem. Arthas wyszedł mówiąc jej, że musi jej kogoś przedstawić.
A co jeśli ma kochankę?! I teraz postanowił jednak z nią być?!
A może to ktoś z jego rodziny? Mama, tata czy ktokolwiek inny. Zaraz, zaraz. Zauważyliście, że tak dokładniej to mało co o sobie wiedzą? Chodzi mi o Arthasa i Salome.
Z lekkim niepokojem, ale także i zaciekawieniem czekała na powrót swojego wybranka. Zmrużyła lekko oczy i czekała. Czekała... Czekała... Czekała...

Arthas Merethil

I się doczekała! ;3

Arthas który uwielbiał walić prosto z mostu, od razu przy wejściu rzekł.

- Salome, przedstawiam ci mojego syna, Kismajasa.

Po tychże słowach szybko za plecami nakreślił znak Yrden, przezorny zawsze ubezpieczony. Szczególnie w zaistniałej sytuacji. Popatrzył się z uśmiechem na malca.

- Synu to jest Salome.

Wolał na razie nie dodawać słowa mama, mogłoby to jeszcze pogorszyć sytuację. Zanim jednak wadera będzie czerwona z złości należy dodać jeszcze jedną rzecz.

- Od razu mówię ukochana, z nikim cię nie zdradziłem !

I teraz nastanie pewnie niezręczna cisza. Jak to mówią, cisza przed burzą, a ta na pewno będzie z piorunami...

Kismajas

Jasne, że nie zdradził. Inaczej Kismajas nie mógłby być stuprocentowym, w pełni rasowym smokiem lodowym, prawda? Tak bardzo chciał poznać mamę, tymczasem teraz - gdy znajdowała się niemal przed jego pyszczkiem - stresował się i nijak nie wiedział, jak powinien się zachować. Wyszedł zatem zapewne na gbura, bez ni krztyny obycia, albowiem uśmiechnął się głupio i schował za plecami ojca.
- Tato, powiedz mamie, że miło mi ją poznać... - szepnął za plecami wilka. Nieważne, jak absurdalnie brzmieć mogło powyższe zdanie ani jak przyjemnie groteskowej sytuacji stanowiło fundamenty. Może to dość ostre rysy 'twarzy' samicy? A może zwyczajna obawa, że go nie zaakceptuje? Może tylko bał się odrzucenia, a może trząsł się na myśl o tym, że mogłaby go wygnać? Wystawił niepewnie nosek zza Arthas'a, przyglądając samicy nieco niepewnie. Jego ogon - dla odmiany! - nie okręcił jeno smoczka, ale także znajdującego się tuż przed nim wilka.

Salome

Samica otworzyła szeroko oczy i można powiedzieć że szczęka jej opadła.
Po chwili powiedziała z nutką złości w głosie:
- Zaadoptowałeś go? Bez mojej wiedzy? -
Od razu ponownie przepraszam za długość postu. Mała klawiaturka w telefonie naprawdę nie ułatwia pisania na takim forum. Na żadnym forum.
Samica wbiła mocno pazury w ziemię i odpowiedziała kulturalnie do smoka. Kultura to kultura, prawda?
- Mi ciebie też miło poznać. -

Arthas Merethil

Arthas mruknął cicho do młodego, tak aby wadera nie słyszała.

- Uważaj, matka jest chyba w pozycji bojowej.

Szybko spojrzał na swoją wybrankę, czas rozpocząć proces spowiadania.

- Wiesz, to wyszło tak nagle. Spójrz na niego, on samym wyglądem jakby mówił "weź mnie". Po prostu serce mam miękkie i nie mogłem się takiemu młodziakowi oprzeć. Poza tym jako strażnik nie mogę zostawić go samego, on potrzebuje rodziny. Wiem że powinienem cię spytać o zgodę i przepraszam cię najdroższa. Jak chcesz mi dać w pysk to czekam cierpliwie.

Gdy wypowiedział ostatnie zdanie uśmiechnął się cwaniacko, przecież nie będzie boleć. Podszedł do niej i wyszeptał do ucha.

- Ja cię na prawdę kocham, wybaczysz mi? Chcesz zostać mamą?

I teraz ciekawy będzie dalszy rozwój wydarzeń.

- No dobra, kto jest głodny?

Wykrzyczał po chwili z entuzjazmem, trzeba jakoś rozładować zaistniałą sytuację.

Salome

Mamą?! Mamą..
Przez to słowo coś w Salome pękło. Czy tak właśnie może czuć się matka? Salome na pewno tego dokładnie nie poczuje, do czasu aż dorobi się własnych pociech. Jeśli w ogóle je będzie miała. To zależy nie tylko od niej. A może tylko od niej?
- Nie dam ci w pysk. Po pierwsze nie przy dziecku. Po drugie za co? Że wziąłeś obce dziecko pod opiekę? - ostatnie słowa wypowiedziała ze słyszalnym sarkazmem.
Gdy samiec zapytał się o to, kto jest głodny szybko powiedziała:
- Ja raczej nie. Już nie. Jedzcie sami.
Po czym odeszła i położyła się pod drzewem.

Arthas Merethil

No to narobił się nam niezły klops. Jednak trzeba się teraz wykazać i wybrnąć z sytuacji. Poszedł do głównej sali i zaczął przygotowywać dzika. Ogień palił się już w specjalnym miejscu, zaraz będą smażyły się tam kawałeczki pysznego mięska. Użytkownika strasznie kusi aby napisać "Więcej dla nas" ale tego nie zrobię, wredny nie jestem. Gdy mięso było już upieczone i gotowe to przygotował trzy porcje. Jedna z nich oczywiście była znacznie większa gdyż smoczek na pewno jest głodny. Podał posiłek kissowi i powiedział:

- Masz jedz, mam nadzieję że będzie smaczne. Poczekasz tutaj chwilkę? Muszę porozmawiać z mamą, nic się też nie martw, trochę narozrabiałem i jest na mnie zła.

Uśmiechnął się w jego kierunku. Po chwili wziął dwie pozostałe porcje i ruszył do Salome. Tutaj dziecka nie ma, w pysk się teraz oberwie. Podszedł do niej i położył kawałek mięsa.

- Wiem że jesteś głodna. Jeżeli nie będziesz jadła to wiatr cię zdmuchnie. Powinno być dobre, starałem się dla ciebie..

Popatrzył na nią wzrokiem skarconego szczeniaka. Kiedyś pewnie dorobią się własnych dzieci, a kissek był taki słodki i bezbronny. Zbrodnią by było go zostawić!

Salome

A teraz czas na opanowaną do perfekcji czarną magię, znaną wam również jako... FOCH! Tak. Jestem okropna, wiem. Salome także. Cud dziewczyna, nie ma co!
Salome popatrzyła na jedzenie i lekko zmarszczyła śliczne czółko.
Po chwili po prostu odwróciła wzrok, a potem łeb.
Nie będzie teraz jadła. Nie.
Nawet oberwanie w pysk po kilka razy jest lepsze niż typowy foch. Zobaczymy jak z tą bronią poradzi sobie Arthi.

Arthas Merethil

O nie, to chyba będzie trudniejsze niż wszystkie potwory świata razem wzięte. Czas kontr atakować:

- Oj no weź, wiesz że cię kocham. Ten smoczek był biedny, miał ciężkie życie jak ja, nie mogłem stać bezczynnie. On na prawdę potrzebuje rodziny, jego wychowanie zbliży nas do siebie, to jest jedyny i ostatni raz. Słowo strażnika. Zobacz, ten smaczny kawałeczek mięsa jakby mówił:

- Salomeee, zjedz mnie proszę! I nie gniewaj się na tego tutaj zacnego jegomościa.

- Odmówisz takiemu przepysznemu kawałkowi mięsa?

Wilk nieco przybliżył się do wadery, przysunął też jej kawałek mięsa aby ta poczuła jego zapach.

- No daj mi po pysku, ulży ci, zasłużyłem sobie. Lecz wpierw to mięsko chciałoby być zjedzone, wiesz?

Salome

Samica przeniosła szybko wzrok na kawałem mięsa. Był taki kuszący... Ale, nie! Dość. Czas wziąć się w garść. No i co, że Salome dawno nie jadła dzika.
Ponownie odwróciła wzrok i lekko się uśmiechnęła. Mimowolnie. Lecz szybko tak samo na jej pyszczek wpełzł "grymas".
Otuliła się ogonem i wbiła pazury w ziemię.
Czy Arthas naprawdę chciał być przyszywanym ojcem smoka? Czy to tylko jego chwilowa zachcianka?
Bycie opiekunem to naprawdę ważne i odpowiedzialne zadanie...