Magiczne Zwierciadło

Jenna

Przemyślała odpowiedź wilka, dokładnie i rozsądnie.
-Wiesz co, ja chyba też nie długo sobie stąd pójdę.-Oznajmiła i spojrzała na demona, lekko przestraszonym wzrokiem. Po chwili zwróciła się ku basiorowi i lekko sztucznie się uśmiechnęła.

Taharaki

Nachylił się nieco w jej stronę.
- On nie może czuć, że się go boisz. On się żywi strachem swych potencjalnych ofiar. - dodał tonem iście pochodzącym z horroru, po czym odwrócił się i ruszył powolnym krokiem przed siebie, powoli znikając z pola widzenia. Ostrzegł. Sam nie miał zamiaru znów spotkać się z witeziem. Miał już dość wrażeń z bliskich kontaktów z demonami. Co ona zrobi - nie jego broszka.

zt.

Jenna

Spojrzała raz na Sasoriego raz na odchodzącego basiora. Nie miała zamiaru tu dłużej siedzieć, choć wiedziała, ze jeszcze kiedyś go spotka. Wstała i bez chwili namysłu ruszyła do wyjścia, gdy była już około, spojrzała jeszcze raz na zebranych i zniknęła gdzieś w zaroślach.
zt.

Colin

Wadera przyszła tutaj powoli i machając radośnie ogonem. Nie było tutaj praktycznie nikogo. Rozglądała się cały czas po okolicy. Było dość nudno, ale poczeka jeszcze może ktoś się pojawi na horyzoncie. Jej oczy zalśniły bladym blaskiem, a ona sama siedziała na czterech literach i patrzyła się na czarną dziurę, która nazywa się Magiczne Zwierciadło.

Ventus

Ventus przyszedł tu powoli, z uśmiechem na mordce. Spotykając Colin, ucieszył się, przyspieszając kroku. - Witam piękną panią, widzimy się ponownie... - Uśmiechnął się zalotnie, gapiąc się na nią flirciarskim wzrokiem. Usiadł, koło niej, nadal szczerząc się.

Colin

- Tak, znów się spotykamy - powiedziała lekko się uśmiechając. Kolejny raz flirtować z tą samą osobą?
- A wiec powiedz mi coś o sobie - rzekła siadając bliżej niego. Patrzyła na samca czekając na jego odpowiedź. Przeczesała swą grzywę łapą z nudów. Może się tutaj rozkręci i stanie się gorąco.

Ventus

- Emmm, nie wiem nic... - Powiedział basior, siadając koło wadery. - Jesteś piękna, wiesz? - Dodał po chwili, uśmiechając się w jej stronę. Tym razem nie zalotnie, nie flirciarsko, a zwyczajnie, przyjaźnie.

//Brak weny .-.//

Colin

Wadera zaśmiała się.
- Jesteś chyba pierwszą osobą, która mi to powiedziała - oznajmiła uśmiechając się i przybliżyła swoją głowę do jego.
- Ty też jesteś piękny - powiedziała patrząc raz na jego oczy, a raz na usta. tak, Ventus był bardzo ładny. Jej fioletowe oczy zalśniły. Pasują one tylko do deszczu. Colin nie umiała oderwać od niego wzroku.

13

Przydreptał tu zmieszany i niepewny każdego następnego kroku. Jaki los zgotuje mu ten świat? Uśmiechnął się szelmowsko i zbliżył się do zwierciadła. To za łatwe. Gdzie jest haczyk? Obwąchał dokładnie przedmiot i westchnął żałośnie. To jednak musi być takie proste...

Viktoria

Magiczka sama nie wiedziała po co tu przylazła. Usiadła przed Zwierciadłem i spojrzała na wilka, który je obwąchiwał. Każde życzenie może się spełnić? Podeszła do lustra.
- Poproszę banana - powiedziała i już w jej łapie siedział żółty owoc. Przypomniała jej się ta scena, gdy Samuel prosił o to samo. Zaśmiała się do siebie i zaczęła jeść bananka.

13

Zrzedła mu mina jak głupi wpatrywał się w kanarkowy owoc pałaszowany przez waderę. Zamrugał kilka razy, potrząsnął głową, a gdy upewnił się, że to wszystko mu się nie śni zbliżył się do zwierciadła z wyciągniętymi dłońmi.
-Em... Tez banana? - mruknął z niedowierzaniem. Wtem materia zwierciadła zafalowała, a w 13 cisnęło bananem.
Coś takiego...

Viktoria

Beta spojrzała ponownie na wilka. Nowy. Najwyraźniej nie wie jakie zdolności magiczne ma Zwierciadło. Uśmiechnęła się pod nosem i wrzuciła skórkę po bananie do przepełnionej torby. Coś się później z nią zrobi.

13

Speszony niepewnie zbliżył się do banana. Pomacał go z prawej i z lewej, dokładnie opukał pazurem. W końcu przyszło mu go obrać. Za pomocą precyzyjnych cięć wyznaczył ostrożnie poszczególne strefy i jednym sprawnym ruchem ściągnął kleistą skórkę. Pokroił owoc na drobne części, jeszcze raz obwąchał i ostatecznie postanowił spróbować. Pierwej jedynie liznął owoc, następnie chwycił w pysk i począł przeżuwać. Smakuje jak... Banan. - pomyślał z niedowierzaniem.

Viktoria

Viki z osłupieniem przyglądała się wyczynom wilka. Uśmiechnęła się do siebie i poczęła kumulować w łapie energię. Hmm, nic do roboty lepszego nie miała. Tak sobie siedziała, myślała o obradzie i kumulowała energię. Wspaniała pogoda na leniuchowanie...

Leavi

Leavi postanowiła pozwiedzać nieznane jej miejsca w Krainie. I tak to wyszło, że przyszła właśnie tu... Rozejrzała się dookoła i zauważyła Viktorię - matkę Retesa... A propos niego, ciekawe jak mu się żyje i co u niego słychać, no cóż... Może ich stosunki już się polepszyły? Jednak po chwili spojrzała na drugiego wilka i przechyliła nieco łeb. Przyglądała mu się z zainteresowaniem, na pyszczku miała delikatny uśmiech. Jednak, tak nie wypada, mógłby poczuć się skrępowany, czyż nie? Kocim krokiem powolnie podeszła do Viktorii.
- Dzień dobry. - Przywitała się kiwając do niej łbem. O ile dobrze się orientuje... wadera została Betą Wody.

Viktoria

Viktoria spojrzała na hienowatą samiczkę.
- Cześć, Leavi. Co tam u ciebie słychać? - zapytała spokojnie. Na jej pyszczku zagościł uśmiech. Wadera zastrzygła uszami i machnęła parę razy ogonem, wciąż patrząc na Leavi.

Leavi

Hienowatą? A mnie bardziej osobiście przypomina kojota czy cuś XD.

- U mnie? W sumie... wszystko dobrze. Żadnych nowości. - Odpowiedziała sympatycznym głosem na zadane pytanie. Co jakiś czas ruszała długim uchem wyłapując w oddali jakieś mało znaczące dźwięki.
- A u Pani wszystko w porządku? - Także spytała. Może jakaś rozmowa się rozwinie... Co jakiś czas kątem oka patrzała na nieznajomego, który dość dziwnie zachowywał się w stosunku do... banana? o.o

Viktoria

- Tak, u mnie również wszystko w porządku. Ostatnio mam sporo spraw na głowie, więc niewiele jest chwil, podczas których mogę sobie poleniuchować jak teraz. Ach, i nie mów do [i]per Pani. Czuję się w tedy stara[/i] - zaśmiała się.

Leavi

- No to dobrze. - Uśmiechnęła się delikatnie. - Oj, oczywiście... Wybacz. Ymm... mam nadzieję, że nie przeszkadzam w wolnym czasie. - Spytała kładąc uszy po sobie. Nie pomyślała, żeby o to zapytać, no cóż... W sumie racja, jako Beta na pewno nie ma wakacji na co dzień.
- A jak u Retesa? Pewnie... musi być dumny, że jego... ma... - I tu na chwilę się zawahała. Nie wiedziała czy lepiej powiedzieć "matka" czy też "mama". No dobra... -...ma jest Betą, czyż nie? - Fiu, wyszła z tej sytuacji cało. A propos rodzicielek. Leavi będzie musiała iść do Lecznicy i się poduczyć. Cóż, Lea zapewne by się ucieszyła.

Colin

Colin zerknęła na ten tłum. A niech to!
- pogadamy kiedy indziej. Za dużo wilków - oznajmiła i uśmiechnęła się do Ventusa. Poprawiła mu czuprynę i szybko z tond wybiegła. Ciekawe czy on za nią podąży. Uśmiech z jej twarzy w czasie biegu zniknął. Tak momentalnie. Co ona ma teraz zrobić?

zt.