Plantacja róż

Carly

Bajeczne miejsce na dość niewielkim wzniesieniu. Na sam szczyt prowadzi ścieżka z kolorowych kamieni, a zamiast traw jest plantacja róż. Na samej górze jest mały kącik bez tych pięknych kwiatów, pod wierzbą płaczącą. Stąd widok można porównać do widoków z gór, gdyż jest to na skraju doliny.

Carly przechadzała się Doliną Marzeń, pogrążona w rozmyślaniach. Gdy do jej nosa dobiegła słodka woń pięknych, krwistych kwiatów. Uniosła wysoko nos i przymknęła ślepia, upojona cudownym zapachem. Weszła na ścieżkę z kamieni, wchodząc pod górę bez pośpiechu. Gdy w końcu dotarła do wierzby, widoki zaparły jej dech w piersi. Położyła się pod drzewem, wsłuchując się w kojący szum jej zwisających gałęzi.

Chris

Diana właśnie przechodziła obok i postanowiła tutaj wstąpić. Wolnym krokiem szła przez kamienną drogę do góry. Do jej nosa dotarł zapach róż ... Nim się obejrzała już była na wysokiej dolinie. Kwiaty były piękne. Chwilę potem dostrzegł wierzbę, a pod nią czarną wilczycę. Wadera rozłożyła skrzydła i podeszła bliżej wilczycy. Czyżby skądś ją znała ? ...
- Witaj ... -. przytaknęła do niej.

Carly

Szpieg uniosła łeb i poruszyła uszami, patrząc na skrzydlatą, czerwoną wilczycę. Jej głos był jej bardzo znajomy, jednak po wyglądzie jej domysły stały się nikłe. Machnęła ogonem i owinęła nim tylne łapy, a jej kąciki ust lekko się uniosły, w nikłym uśmiechu.
- Witaj - rzekła cicho, acz prawie szepnęła - Znamy się skądś?

//ja idę na dwór, będę niedługo. ^^//

Chris

Diana słysząc jej pytanie uśmiechnęła się kątem pyska.
- Właśnie sądzę, że tak ... -. odparła. Lekkim i delikatnym krokiem szybko przysiadła obok wadery. Złożyła skrzydła i skierowała wzrok na wilczycę.
- Jak Ci na imię ? -. spytała cicho i machnęła ogonem.

Carly

Wilczyca podciągnęła się do siadu i machnęła kilka razy ogonem, aż położyła go obok, machając już jedynie jego końcem.
- Carly - poruszyła uszami, czekając na imię jej nowej towarzyszki.
Bardzo, bardzo, bardzo jej kogoś przypominała. Ale znała tyle osób, tyle imion, tyle twarzy, że na prawdę trudno było jej sobie przypomnieć.

Chris

Jej odpowiedź zabrzmiała w jej uszach ... Otworzyła nieco szerzej oczy i spojrzała na nią uważnie. Carly ? ... No tak, to przecież partnerka jego brata. Uśmiechnęła się lekko.
- Jej, Carly ... To serio ty ? ... Ale się zmieniłaś. -. powiedziała zachwycona.
- Ja jestem Diana, pamiętasz mnie jeszcze ? Jestem siostrą twego partnera. -. spytała i zaśmiała się pod nosem. Jej ogon zaczął się energicznie poruszać.

Carly

- Dia? Oczywiście że pamiętam. Jak mogłabym zapomnieć? - zaśmiała się pod nosem, a jej ogon poszedł w ślady ogona Diany i począł wywijać na boki, w szalenie energicznym tempie. - Ty także się zmieniłaś. Od kiedy masz skrzydła?
Jej uśmiech nieco się poszerzył.

Chris

Uśmiechnęła się na jej odpowiedź. Zaraz po tym odwróciła lekko głowę i spojrzała na swoje skrzydła.
- [o]Oj, no cóż ... Sama nie wiem jak to się stało, że teraz je posiadam.[/i] -. odparła i zaśmiała się nieco głośniej. Odwróciła łeb od skrzydeł i spokojnie wróciła spojrzeniem na Carly.
- Co u ciebie ? ... Jak Ci się układa z Wasp'em ? -. zadała dwa pytania. W prawdzie to miała ich masę, ale wolała nie przesadzać.

Carly

- U mnie raczej nic ciekawego. Chodzę po krainie, spotykam wilki, zawieram nowe znajomości - wzruszyła obojętnie barkami - Z Waspem? Cóż, ostatni raz kiedy go widziałam i rozmawiałam, w sumie dobrze. Całkiem długo już go nie ma w krainie.
Troszkę jej się nudziło, a że dobry humor do niej na nowo powrócił, popatrzyła na zwisające gałęzie i uśmiechnęła się szalenie. Po chwili już trzymając się wiotkich gałązek, bujała się na nich.

Chris

Kiwnęła głową ...
- Yhm ... Rozumiem. -. mruknęła cicho. Uniosła lekko pysk i spojrzała na niebo. Była piękne ... Po chwili spuściła łeb i ujrzała Carly huśtającą się na gałęziach wierzby. Zaśmiała się pod nosem i machnęła skrzydłami robiąc przy tym miły wiaterek.

Carly

Zaś Carly poczuła wyraźną twardość matki Ziemi, zderzając się z nią. Jak to było? Prosto. Po prostu wiotkie gałązki jej nie utrzymały i po pewnym bujnięciu się urwały. Trzymała w garści kilka dłuugich gałęzi, leżąc tak sobie w trawie. W trawie?! W różach! Poderwała się w wyskoku, piszcząc z bólu. Całe ciało miała nakłute kolcami róży.

Chris

Tak ... Diana to wszystko widziała. Ostatni widok nie był przyjemny. Przymknęła lekko oczy i podeszła do Carly.
- Wszystko dobrze ? ... Jesteś cała ? -. spytała spokojnie i stanęła obok niej. Będzie musiała jej te kolce wyciągnąć.

Carly

W odpowiedzi tylko zaskomlała, gdyż kolce sprawiały że jakikolwiek ruch był strasznym bólem. Położyła się, powoli wyciągając kolce z łap i starając się przy tym nie wydawać żadnego dźwięku. Diana nawet nie wie, jakie to było trudne. Nie machała nawet ogonem, nie ruszała uszami. A one jedyne nie były pełne kolców.

Chris

Gdy Carly położyła się obok niej już siedziała Diana. Widząc, iż sama sobie nie poradzi z tyloma kolcami postanowiła jej pomóc.
- Pomogę Ci ... -. powiedziała cicho i uśmiechnęła się do niej przyjaźnie. Nie żeby coś ... Ale Diana była całkiem dobra w medycynie. Złożyła bardziej skrzydła i powoli, delikatnie wyciągała z jej ciała kolce po kolei.

Torak

Wbiegłem na polanę i niechcąco wpadłem na wilczycę ze skrzydłami-Przepraszam moja wina-powiedziałem i wskoczyłem na najwyzszą gałąź drzewa.Usadowiłem sie wygodnie i spoglądałem na wilczycę.

Chris

Diana prawie by się przewróciła ale utrzymała równowagę dzięki swoim skrzydłom. Spojrzała kątem oka na białego wilka, który na nią wpadł.
- Witaj ... -. mruknęła do niego. Po chwili jednak otrzepała się i znów usiadła obok Carly. W dalszym ciągu po kolei wyciągała z jej ciała kolce.

Carly

Carly na widok Toraka poruszyła uszami. - Cześć Torak - uśmiechnęła się. Powoli wyciągała kolce, a za każdym kolcem szło tak - kolec - ból, wyciąganie - pieczenie, brak kolca - ulga. Kiedy w końcu wyciągnęła ostatni kolec, odetchnęła z ulgą, po czym wstała - Ja muszę już iść. Do zobaczenia - z tymi słowami oddaliła się.

z.t

Mikeyla

Mikeyla szybko podbiagła do Carly Krzyknęła:stój muszę ci coś powiedzieć

Chris

Spojrzała na Carly. Wyciągnęła już ostatni kolec. A, więc znała tego wilka ... Spojrzała na białego basiora i machnęła ogonem. Po chwili wstała. Przeniosła wzrok z powrotem na Carly i uśmiechnęła się do niej.
- Dobrze. Do zobaczenia ... -. pożegnała ją. W końcu i ona sobie poszła.

z/t

Hatsune

Nie mając co robić przydreptała w to miejsce. Tak naprawdę nie miała konkretnego celu spaceru, lecz w tym momencie go znalazła. Plantacje róż był piękne. Zapach kwiatów unosił się w powietrzu. Wilczyca wolnym krokiem szła po dróżce. Nie wiedziała gdzie ona prowadzi, lecz była pewna, ze i tam będzie pięknie. Nie śpieszyło jej się, bo chciała oglądać tę "Dolinę Marzeń"..