Szmaragdowy Strumień

Brielle

Brielle znudzona położyła się na plecach i rozłożyła wielkie skrzydła, tak wielkie, że uniosłyby parę wilków na raz. Zaczęła dziwnie wymachiwać łapami i coś mruczeć pod nosem. Później przestała i spojrzała znudzona na ducha.
-Możliwe?-spytała, krzywiąc się.

Seele

Możliwe-powiedziała obojętnie i zaczęła iść w stronę wody. Po jakimś czasie szła sobie po niej i skakała, a potem wzbiła się w powietrze i wleciała w drzewo. Gdy z niego wyleciała drugą stroną miała w pysku wiewiórkę, lecz jej nie zabiła tylko legła i położyła przed sobą... O dziwo ta nie uciekła bo nie widziała jej.

Brielle

-Możliwe? Widać, że naprawdę twoje słownictwo nie jest rozwinięte, skoro cały czas to powtarzasz. Jedno, nic nieznaczące słowo moja droga. 'Możliwe'. Pf, takie coś to możesz sobie tym duchom mówić, a nie mi.-Bri wyraźnie się poirytowała odpowiedzią ducha.

Seele

Seele nie zwracając uwagi na słowa, a raczej bełkot gada patrzyła na wiewiórkę.
Aż w końcu, ją chwyciła i wbiła swe najdłuższe kły. Jednak to tylko duch, więc kły przeleciały przez nią. Wiewiórka nawet nic nie zauważyła
Kochana to słowo wiele ma znaczeń-powiedziała nie patrząc na gadzinę.
Hah i moje słownictwo jest niedorozwinięte.... Żyję dużo więcej od ciebie... Wiem co mam mówić i do kogo-dodała i puściła wiewiórkę.

Brielle

-Smoki są mądrzejsze.-syknęła cicho, nadal leżąc. Nawet nie zaszczyciła Seele swoim spojrzeniem, tylko nadal bawiła się w gestykulację.
-Moja droga, to ile żyjesz, nic nie mówi. Mogę być młodsza, a mądrzejsza. Wybacz mi, ale sądze, że jednak z twoim słownictwem nie jest najlepiej.

Seele

Seele zaczęła się śmiać i w duchu i w myśli.
Mądrzejsze są na pewno, ale od pcheł-pomyślała i wzleciała w powietrze.
Legła sobie normalnie jak na ziemi. Cieszyła się z tego że nie żyje, że jest duchem...
Patrzyła cały czas przed siebie, leżąc tak sobie, delikatnie wiatr przewiewał przez jej piękne, lecz zniszczone ciało. Nic nie mówiła, bo po co... Nie ma się ochoty wykłócać się ze smokiem. Jej charakter jest dziwny, w ogóle od jakiegoś czasu zaczęła robić się dziwna...

Brenda

W pewnym momencie obejrzałam się na smoczycę. Czarne dusze - cienie zaszły ją od tyłu a ja stałam na czterech nogach. Cztery istoty weszły w ciało smoczycy osłabiając ją niemiłosiernie. Przewróciła się.
- Nie wtrącaj się, piesku.
Spojrzałam na Seele.
- Brenda

Seele

Miło mi-powiedziała i zleciała na dół.
Popatrzyła ze znużeniem na gada i zastrzygła swym dziwnym uchem. Dziwne czerwone ślepia cały czas dymiły z jej łap. Seele nie zwracała na to zbytniej uwagi. Usiadła sobie delikatnie na trawie.

Brielle

Brielle ziewnęła jedynie znudzona.
-Jakież to znowu moce posiadasz zacna Brendo?-spytała, leżąc sobie spokojnie, jakby nic ją nie ruszyło.-Nie jestem pieskiem, choć jak patrzę na twój wygląd chyba poznałam zmarłęgo wilkołaka, hm?

Brenda

Zupełnie zignorowałam smoczycę.
- Pobawimy się nią? - zapytałam słodko Seele otrzepując mój mundurowy płaszcz, poniekąd zapomniałam, że byłam duchem i mój ubiór nie mógł już się pobrudzić. Wszak do grobu wraz ze mną poszły moje moce, które dostałam od Cyklona.

Seele

Hmm... Bardzo chętnie-powiedziała i uśmiechnęła się szyderczo i chytrze.
Popatrzyła jednym ze swych ślepi na smoka, a resztą na waderę. Dziwne oczy dymiące z jej łap zrobiły otoczenie.. Takie dziwne, mgła, a w niej czerwone mrugające ślepia.

Brenda

Zjawy cienie kompletnie unieruchomiły smoczycę, więc mogłam spokojnie podlecieć do niej. Wsunęłam niematerialną rękę do jej brzucha i od razu napotkałam to, czego szukałam. W końcu byłam Demonem Watahy Nocy. Miałam do tego dryg. Złapałam pazurami na żołądek i jednym szarpnięciem spowodowałam odruch wymiotny. To zarazem było obrzydliwe i niepotrzebne, lecz chodziło mi jedynie o małą przestrogę. Taka o, nieszkodliwa zabawa. Brielle była przygwożdżona do ziemi, zatem sama siebie obrzygała.
- Śmierdzisz, oneechan. - stwierdziłam odsuwając się spokojnie.

// dla jasności: moja moc umożliwia mi unieruchamianie i osłabianie na czas 5 postow ;p //

Seele

Seele zatkała łapami pysk. Chciało jej się śmiać, ale nie zrobiła tego. Dla swojej własnej godności. Podleciała spokojnie do gada, obleciała ją kilka razy i popatrzyła na mgłę. Ta zaś delikatnie, po trochu zaczęła dusić. Po prostu nie dało się oddychać, a ślepia zrobiły się dziwne, i to jak.

Brielle

Brielle westchnęła ciężko patrząc na duchy.
-Proszę bardzo, mnie nie złamiecie.-powiedziała leżąc sobie spokojnie jakby nigdy nic. Nawet gdyby mogła, nie wstałaby. Niech się dzieci wybawią. Skoro mają taką potrzebę.

Seele

Seele cmoknęła cicho, po czym głęboko westchnęła.
Zobaczymy- zaśmiała się. Stężyła mgłę jeszcze bardziej. Więc oznaczało to mniej tlenu, dużo mniej. Nawet największy Herkales nie wytrzymał by tego. Po prostu by leżał, ale mówił by mniej.

Brielle

Brielle leżała sobie spokojnie i myślała o tym, gdzie sobie poleci po tym spotkanku.Zamruczała pod nosem jakąś miłą melodyjkę i zrobiła cośw typie miauczenia. Czemu? Znudziło jej się.

Seele

Jakim cudem??? Ta toksyna dusi i w końcu zabija-powiedziała sama do siebie, ale w myślach.
Potrząsnęła swym łbem i zamrugała tylko 3 ślepiami, po czym machnęła swym oskubanym z sierści ogonem. Dusząco-toksyczna mgła zniknęła, jednak pozostały po niej czerwone ślepia. Które mogą wyrządzić wielką krzywdę.

Brielle

Brielle zastanowiła się nad tym, jak ektoplazmatyczny duch wydzielał tak silną toksynę, któa mogła udusić wilka. Była ciekawa tego, jak przemienia się duch w zombiaka i jak dobrze smaruje się tosty masłem. Teraz ma czas by nad tym podumać.

Seele

Seele miała marzenie od urodzenia.
Chciała by świat był wypełniony wilkami. Czuła nienawiść do smoków!! Czemu? Dlatego że smoki zabiły jej najbliższą rodzinę. Dlatego nienawidzi ich z całego serca, a zwłaszcza że ona jest podobna to tamtego.

Brielle

Brielle miałą jedno marzenie. Być wilkiem, a nie smokiem którego wszyscy prześladują. Może jak sie stąd uwolni pobiegnie do jeziora zmian? I będzie normalna. Będzie mogła wreszcie normalnie żyć. Byłoby cudownie. Pojedyńcza łza spłynęła po policzku smoczycy.