Szmaragdowy Strumień

Deebie

Poznać ją "głębiej". *derp* Właścicielka siedzi na złych konfach i ma skojarzenia...
- Um, no jasne, dlaczego by nie - odpowiedziała wesoło i wypuściła z objęć Rubina. Puściła do niego oczko i spokojnym machnięciem łapy zachęciła go do drogi.

z/t (poczekaj, muszę jej zrobić chatynkę. :o)

Rubin

Ucieszył się na tą myśl. Wstał i gdy wadera zaprosiła go do drogi,popatrzył jeszcze czy nikogo nie ma i ruszył w drogę. Po drodze bezie rozmyślać o ich przyszłość. To pewne.
z.t.

Katla

Spojrzała na Alastaira, lekko posmutniała.
- Wybacz, ale muszę już iść ...- Mruknęła i podeszłą do niego nieco bliżej. Polizała go w policzek i uśmiechnęła się lekko.
- Jak będziesz chciał pogadać po prostu mnie znajdź.- po czym zaczęła zbliżać się do wyjścia. Spojrzała jeszcze na odchodnym na samczyka i już jej nie było.

zt

Alastair

Cheeky

Wilczyca wielkimi susami przybiegła w to miejsce. Jak dla niej było tu nawet ładnie. Nawet. Samica usiadła na swoim zadku tuż przy strumyczku. Fajny kolorek. Tylko szkoda, ze nie pasuje do Cheeky. Wadera ziewnęła głośno i mlasnęła jęzorem. Zapatrzyła się w swoje odbicie w tafli niewzburzonej wody.

Xythuel

Przysnęło się, nie? Po raz kolejny zresztą. Nie jesteś już w formie, Gzytu... No ale otrząsnął się i to najważniejsze. Samiec ziewnął i spojrzał na teren, w którym się już od dłuższego czasu znajdował, ale zdążył się wyłączyć i zapomnieć. Po ogarnięciu terenu Alfiak podszedł ospale do strumienia i wziął kilka łyków wody. Chłodna, w sam raz na pobudkę dla kogoś tak szlachetnego i wspaniałego jak on.

Cheeky

Wilczyca podniosła wzrok na czarnego samca. Zobaczyła jak łapczywie pije wody. Istne pragnienie. Pragnienie nie masz szans z wodą ze Szmaragdowego Strumienia xD. Wilczyca poczęła oglądać sobie samca. Duży, wysportowany samiec. Najwyraźniej dorosły. Wiclzyca podeszła do basiora i przywitała się:
-Cześć. Jestem Cheeky, a ty?
Po czym usiadła na zadku czekając na odpowiedź wilka.

Xythuel

Wilk jeszcze przez chwilę moczył koniec pyska w strumieniu, aż wreszcie oderwał się usatysfakcjonowany i spojrzał w dal. Był niezwykle zadowolony. Z tego, że żyje i że to życie jest piękne. No może niezupełnie z tego był zadowolony, ale przypuśćmy, że tak, żeby nie było, że to wredny drań zawsze i wszędzie. Wtem do jego uszu doleciało powitanie. Wilk gwałtownie odwrócił się by spojrzeć na osóbkę, która odważyła się do niego odezwać. Spojrzał nań fioletowymi ślepiskami i zaciągnął się powietrzem, ażeby móc stwierdzić z jakiej watahy jest ta wilczyca. Ogień. Niech będzie, daruje jej, mimo wszystko był zgorszony sposobem w jaki powitała go nieco młodsza samica - oznaka za dużego ego. Pokaże, jakiż jest litościwy i wspaniałomyślny.
- Witaj... Xytherian - odparł jedynie, siadając i owijając łapy długim ogonem.

Cheeky

Wilczyca delikatnie się skłoniła. Wyczuła woń innej watahy. Noc.
-Przepraszam, że zakłócam twój spokój. Ale interesuje mnie każde żyjące stworzenie na tym świecie. Więc chciałabym cie poznać.
Jeszcze raz wilczyca zaczęła niuchać xD w powietrzu. Wyczuła coś jeszcze. Ten oto samiec musiał mieć wysoką rangę. Raczej alfa. Cheeky zaryzykuje:
-Przepraszam jeszcze raz... Alfo Nocy.

Xythuel

Taki sposób powitania o wiele bardziej pasował dumnemu Alfiątku. Czy jest szansa, że kiedykolwiek się zmieni? Raczej wątpliwe... Dotychczasowe zmiany były chwilowe i raczej sztuczne... Ach, Gzytaczu, jakiś ty zmienny.
- Skoro już musisz poznawać, to poznawaj, nie mam nic do tego - burknął samiec, jakoby miał jakieś specjalne przywileje mogące zabronić jej obserwacji.
W sumie to miał. Magię i władzę w łapkach. I w ogóle, to był niezniszczalnie mocarny. Znaczy, tylko we własnym mniemaniu rzecz jasna.
- Nic się nie stało... - dodał potem, oblizując pysk.
Dawno nie rozmawiał, nie wiedział co rzec tejże młodej osóbce. A może i jak zwykle to u niego bywało nie miał ochoty?

Cheeky

Wilczyca zobaczyła niechęć ze strony Xyteriana. Zadała pytanie prosto z mostu:
-Ty w ogóle masz ochotę ze mną gadać, czy nie? Bo jak nie to ja se mogę iść nie ma sprawy. Chyba, że chcesz.
Samica pochyliła się nad wodą i upiła z niej kilka dużych łyków. Nie naśladowała Alfy. Po prostu bardzo chciało jej się zaspokoić pragnienie. Gdy już się napiła znów przeniosła swój wzrok na towarzysza rozmowy.

Xythuel

Tymże pytaniem, zbiła z tropu samca. Wilk spojrzał na taflę wodną i chrząknął odruchowo. Odważne pytanie, nie ma co. Nie jeden już by w tej chwili oberwał. Ale Cheeky była młoda, no i w dodatku pochodziła z Ognia. Nie miał prawa nic jej zrobić... prócz odpowiedzi.
- Wisi mi to - odpowiedział, kierując swoją dotychczasową dumą, na prostacką, jego zdaniem, mowę, jaką posługiwała się samica. - Rób sobie co chcesz, bylebyś mi nazbyt nie przeszkadzała... - i tu chciał dodać, że ma coś ważnego do zrobienia, ale nie miał i nie mógł wymyślić dobrej wymówki, toteż na tym zakończył swą wypowiedź.

Cheeky

Wadera była baaaardzo ciekawska, tak więc interesowało ją każde żyjące stworzenie w tej krainie. Interesował ją także Xytherian. Alfa Nocy.
-Ja chcę z tobą zamienić kilka zdań, więc... jak to się stało, że zostałeś Alfą, Xytherianie? Pewnie bardzo się starałeś, ale mi chodzi oto jak przebiegł ci test?
Wilczyca swoją długą kitą objęła swoje łapki. Teraz dopiero było jej wygodnie.

Xythuel

Basior pokiwał głową ze zrezygnowaniem, po czym przymknął na chwilę oczy, wziął wdech i... Tak, właśnie tak, odpowiedział!
- A co to ma być, jakiś wywiad? - prychnął samiec, marszcząc nos i spoglądając spode łba na Cheeky. - Po kiego ci to wiedzieć? - spytał niezadowolony.
Nikt nie mówił, że odpowiedź będzie jakaś miła czy choćby taka, jakiej spodziewałaby się wilczyca. Xythuś wszystko robił tak, aby to mu było najlepiej. No, przynajmniej w takich sytuacjach.

Cheeky

Wilczyca nie dawała za wygraną. Powiedziała:
-No proszę! Jesteś takim wspaniałym interesującym wilkiem. Chciałabym cię poznać. I to nie jest żaden wywiad.
Bezczelna nie chciała aby Alfa Nocy ją źle zrozumiał. Chciała po prostu poznać więcej wilków. Takich jak on.

Xythuel

- To już wiem - odparł dumny ze swojej wspaniałości samiec.
Co nie zmieniało faktu, że nadal trwał przy swoim i nie miał najmniejszego zamiaru wyjawiać Cheeky tajemnic ze swego życia osobistego. Za krótko ją znał i nie chciał się dzielić swoimi przeżyciami. Bo i po co?
- Co nie zmienia faktu, że nie mam ochoty być poznawanym - dodał opuszczając brwi w agresywny sposób, okazujący przy okazji jego niezadowolenie.

Cheeky

Wilczyca nie miała szczęścia do przyjaciół, więc zapytała:
-To w takim razie czcigodny Xytherianie, o czym chcesz ze mną pogadać?
Bezczelna umiała być miła gdy chciała. A to było nieczęsto. Szkoda tylko, że prawie wszystkie wilki były do niej wrogo nastawione.

Xythuel

- Najchętniej, posiedziałbym sobie w ciszy - burknął. - Nie wiem czego ode mnie chcesz... - dodał naburmuszony.
Dziś nie był wyjątkowo zirytowany, a zwyczajnie obrażony na cały świat. Takie tam, Gzytałkowe wahania nastrojów. Wilk zastrzygł długimi uszami i spojrzał w niebo. Takie całkiem zwyczajne było... on też był zwyczajny, choć wmawiał sobie, że nie jest. Taak, w jego umyśle bezustannie biły się trzy wcielenia - dobre, złe i to, w którym mógłby być najszczęśliwszym wilkiem świata, bezustannie biegającym po łąkach. W samotności. Marzenia, niestety nie do spełnienia...

Cheeky

Wilczyca podeszła do Alfy i zapytała:
-Jeśli chcesz pójdę. Jeśli będziesz chciał zostanę. Jeśli potrzebujesz pogadam. Jeśli cierpisz pomogę...-mówiła z wahaniem Bezczelna. To już był u niej sukces, że w ogóle spotkała jakaś Alfę. I to jeszcze Alfe Nocy! Fiu, fiu!

Xythuel

Samiec przewrócił oczyma, na propozycję Cheeky. Ta, jeszcze czego? Jakby nie miał nic lepszego do roboty!... No cóż, nie miał. Ale będzie zawzięty, nic nie powie. Uparty...
- Po prostu mi nie przeszkadzaj - odparł szybko i oddalił się nieco, ciągnąc ogonem po ziemi.
Czuł się otoczony i przytłoczony, krótko mówiąc - niezręcznie. Nie lubił, gdy ktokolwiek tak nachalnie na niego naciskał. Ani w ogóle żeby ktokolwiek go wypytywał. Ot, taki charakter.