Zielony Przylądek

Sebastian · Wysłany: Pią 18:33, 22 Mar 2013 Temat postu:

Sebastian zamarł w kompletnym szoku. Wilczyca płakała mu na ramieniu i.. Przytuliła się do niego! Basior nie miał pojęcia co zrobić. Nigdy, dosłownie NIGDY nie był przez nikogo przytulany. Nawet raz. Nie chodziło o to, że uważał to za coś haniebnego czy coś w tym stylu, choć jak wiadomo jego charakter nie był zbyt "przytulaśny". Jedyne co, to z wielu swoich licznych kryjówek widział przytulające się pary. Hm, jak to było?
Sebek poklepał niezdarnie łapą po grzbiecie samicy, a drugą łapę położył na drugim jej boku. Czuł się... Dziwnie. Był lekko zmieszany. Ale nie zgorszony, choć jego szorstka strona gardziła nim jak nigdy.
-Spokojnie, nikomu nie powiem. - mówił cicho próbując ją pocieszyć, choć beznadziejnie mu jak na razie szło. - Wiesz, przy innych, jeśli się wstydzisz, możesz nosić okulary przeciwsłoneczne. - podsunął. - Ale przy mnie już ich nie noś.
Alarm, alarm!!! To zabrzmiało jak sugerowanie możliwości albo raczej pewności ponownego spotkania! Zły pomysł, złyyy. Zamknij się!, warknął Sebastian na swoje głupie myśli. Spójrz prawdzie w oczy, kto by wytrzymał z takim ponurakiem jak ja? Nikt. Więc zejdź ze mnie.
Tak, myśli ucichły, ale za to basior sam zaczął nieświadomie podsycać swój niepokój. Starał się jednak tego nie zdradzać.

Avalon · Wysłany: Pią 18:45, 22 Mar 2013 Temat postu:

Wadera działała pod wpływem impulsu, nie za bardzo zastanawiając się co robi. Nieprzewidywalną można nazwać ją śmiało, bez zająknięcia, bowiem taką osobą właśnie była. W tamtej chwili spodziewała się, że basior istotnie ją odepchnie i ucieknie, a następnie wyśmieje, jednak zrobił coś zupełnie innego. Choć był to gest niepewny, to jednak wystarczający żeby podnieść zdołowaną Avalon na duchu. Wciąż jeszcze płakała, jednak już wyraźnie mniej. Po chwili złapała oddech.
- T-tak? - Spytała z lekkim powątpiewaniem, nadal jeszcze się jąkając. Po chwili otrząsnęła się z tego stanu. Z jakiegoś powodu mu ufała. - D-dzięki... - Wydukała, a na jej pysku ponownie zagościł lekki uśmiech. Zawsze ją z powodu świecących oczu odrzucano, ale on był inny. W pozytywnym tego słowa znaczeniu, oczywiście. Wilczyca cofnęła się o krok, coby go jednak zbytnio nie krępować, po czym otarła łzy, i spojrzała na niego z wdzięcznością. Nie wiedziała co ma teraz powiedzieć, po prostu brakło jej języka w pysku. W każdym razie, była mu na prawdę wdzięczna, że nikomu tej na ogół intymnej sprawy nie zdradzi. Ot, zapomniała się biedna, ale on o dziwo ją zrozumiał.

Sebastian · Wysłany: Pią 19:58, 22 Mar 2013 Temat postu:

Wilk odsunął się od niej i cofnął o krok. Nadal nie mógł się pozbierać. Na twarz przybrał maskę szarmancji.
-No więc od zawsze tak masz? - spytał z ciekawością.
Otrzepał się mocno i odetchnął głęboko świeżym powietrzem.

//Brak weny D: //

Avalon · Wysłany: Pią 20:08, 22 Mar 2013 Temat postu:

Wadera zdążyła się już uspokoić, choć wciąż wolała raczej trzymać łeb spuszczony, coby światłem wilka nie razić. On przynajmniej potrafił ją zrozumieć, ponadto nie wyśmiewał jej, nie unikał... Może z czystej grzeczności, ale nie uciekał od niej, i to wystarczało ażeby podnieść wilczycą na duchu. Nieświadomie uśmiechnęła się do niego subtelnie, owijając się długą, puszystą kitą. Zastanowiła się nad jego słowami, w końcu nie wypadało milczeć.
- Odkąd pamiętam. - Wyjawiła myśląc przed chwilę. Zamrugała kilka razy powiekami, jakby chcąc przywołać wspomnienia z dawnych lat. - Na ogół nikt się nie dowiadywał, bo zawsze wtedy gdzieś znikałam, ale różnie bywa. Głównie dlatego zawędrowałam aż tutaj, bo mnie wyrzucano. Nie wiem czy z obawy... Ale nieważne. Już jako szczeniak tak miałam. Sama nie wiem skąd to się bierze. - Wydała z siebie westchnienie rezygnacji. Szczerze powiedziawszy, wolała być bardziej 'normalna'. Bo trzeba przyznać że świecące oczy jednak do codzienności nie należą, a i przez większość społeczeństwa postrzegane są jako coś złego. Niepokojące istotnie były, ale nic innego się z nimi nie wiązało. Avalon zastrzygła uchem wyłapując świst wiatru w gałęziach drzewa.

Sebastian · Wysłany: Sob 14:52, 23 Mar 2013 Temat postu:

Sebastian zainteresował się owym zjawiskiem nieco, ale nadal zachowywał dystans między nim a Avalon. Basior klapnął na czarny, kudłaty zad i rozleniwił się nieco. A co mu tam!
-Hm, to bardzo ciekawe. - zaczął spokojnie. - Wiesz, nie na co dzień się spotyka takie cuda. Powinnaś być dumna, że padło właśnie na ciebie. Wiesz, jesteś wyróżniona. Okazałaś się na tyle wyjątkowa, że duchy właśnie tobie dały taki dar.
Odetchnął i rozejrzał się obojętnie. Noc mijała szybko, a on trochę się już zmęczył. Trzeba się gdzieś przespać. Wstał i przeciągnął się ospale.
-No cóż, chyba będę się zbierał. Późno już, a kiedyś każdy musi spać. - mruknął i obdarzając ją beznamiętnym spojrzeniem.
-Do zobaczenia. - skłonił się szarmancko i ruszył w dal by zniknąć zaraz w krzakach pochłoniętych ciemnością.

zt.

//Pierwsze spotkanie za sobą, niedługo się zmówimy na kolejne :) //

Avalon · Wysłany: Sob 15:01, 23 Mar 2013 Temat postu:

Po raz kolejny wadera zarumieniła się, co jednak skutecznie maskowało jej gęste i długie zarazem futro. Było to spowodowane oczywiście nazwaniem jej 'wyjątkowej' przez ten dar, choć ona osobiście raczej określała go jako przekleństwo niźli coś pozytywnego. Uśmiechnęła się do Sebastiana delikatnie (Ona cały czas się uśmiecha).
- Dziękuję... - Wydukała nieco zmieszana, choć wdzięczna. Niewątpliwie basior połechtał jej kobiecą dumę, którą jako samica oczywiście miała. Po tych słowach uniosła wzrok ku górze. Księżyc zachodził, i jej oczy również z lekka przygasły, świecąc już nieco lżej niż przedtem. Westchnęła raz jeszcze, po czym skupiła się na kolejnych słowach wilka. Iść? Musi już iść? No cóż.
- Więc cześć. I tak, na pewno się jeszcze zobaczymy. - Ozwała się, a na jej pysk wstąpił szerszy uśmiech. Na prawdę zdążyła go już polubić. Kiedy ten zniknął gdzieś w oddali, nagle i niezauważalnie, niczym duch, Avalon westchnęła cicho. I znowu jest sama. Podniosła się z ziemi i raz jeszcze zerknęła na niebo. Jeszcze trochę i jej oczy przestaną świecić. Wobec tego musi udać się w jakieś bezpieczne miejsce.

z.t

/Yup, jasne :3/