Góra Feniksów

Brista

- Tak, Rainbow mam mój żywioł, jest przecudna! Nie mogę się doczekać kiedy jako psiapsióły znajdziemy takie dwie Dash'owe bliźniaczki, heh. - zaśmiała się i oblizała pysk. Robiło się gorąco oraz parno, szczególnie, gdy przebywa się w gronie pierzastych. Fuj.

Destiny

Destiny się zaśmiała głośno.
- No pewnie pewnie. Ba jak już będziemy miały takie Dash'owe to będziemy miały z kim w berka ganiać. -Stwierdziła wesoło.
- Ej a chcesz czekoladę?! -Zapytała się nagle przypominając sobie o smakołyku który akurat miała przy sobie.

Brista

- Jeśli nalegasz... CHCĘ! - wykrzyknęła radośnie i wywiesiła język, który latał jak szalony. Ah, czekolada! Jak ona ją lubiła! Co prawda żelki Haribo są równie pyszne, o ale Brista przecież kocha wszystko!
- A to Wedla czy Milki? - spytała i przekrzywiła łebek w prawo, mając na myśli firmę, która wyprodukowała ową słodycz.

Destiny

- Nie wcale nie nalegam. -Zaśmiała się.
- Wedla oczywiście. -Powiedziała i dała jej połowę tabliczki czekolady. Drugą połowę oczywiście sama zjadła. A co tam najwyżej się nieco zasłodzi. Wadera się przeciągnęła i zaczęła smakowicie oblizywać pyszczek.

Brista

- Mmmmmmmmm! Moja ulubiona! - zamruczała i gdy Destiny dała jej połowę tabliczki czekolady, oblizała się i łapczywie ją włożyła do buzi. Ah, jak dawno nie czuła tego pysznego smaku i ciągnącego aromatu! Gryzła, ssała, memlała czekoladę, aby ją już mieć w żołądku. Kiedy zjadła, wyczyściła sobie pyszczek i czysta uśmiechnęła się.
- Wiesz co? Też coś dla Ciebie mam! - zachichotała i wyjęła dwie paczki Śmiej Żelków. Podała jedną przyjaciółce, a drugą wzięła dla siebie i otworzyła. Zjadła jednego żelka, bowiem czekała na "reakcję pyszności" Destiny.

Destiny

- Żelki! -Krzyknęła rozentuzjazmowana. O jak ona dawno nie jadła żelek. Wadera otworzyła paczkę. Podrzuciła trzy żelki wysoko i złapała je do pyszczka.
- Mniam! -Stwierdziła biorąc kolejną i żując ją. Były pychotliwe.

Saga

Saga również niechętnie postanowiła przybiec w to miejsce. Cicho przemykając w śród cieni nie powinna zostać zauważona. Wilczyca wdrapała się na szczyt i zauważyła młodego feniksa. Nie pewnie podeszła. Ptak wzniósł się w górę. Jest bardzo nieśmiały. Wilczyca ruszyła dalej. Szukała towarzysza który będzie jej odważny...

Kanna-tare

Nie kipiąc radością przypałętała się i Gorsh. Szła pewnie z pewną gracją, nie rozglądała się wokół. Jedyne co chciała teraz zrobić to uciec od niej jak najdalej, ale czy można uciec przed samym sobą ? ... Tak na myśli miała Kann. Cóż ... Gdy tak szła przez przypadek drogę jej zaszła Saga. Obdarzyła ją jednym zaskoczonym spojrzeniem i już miała od niej odejść - ale nie mogła. Poczuła dziwnie przerażającą, bo znajomą woń, która przypominała jej dom rodzinny. Teraz patrzyła na nią lekko ... łagodnie.

Saga

Saga przyłożyła nos do ziemi. Znajoma woń. Podążyła za nią. Po kilku minutach wpadła na Kannę.
-Przepraszam- Rzekła kładąc ze strachu uszy. Wilczyca szybko umknęła na szczyt góry.
Kilka ptaków wzniosło się do góry i opadła do swych gniazd. Wilczyca siadła obok gniazda z czerwonymi jajami. Były śliczne! Nagle do niej podleciał złotawy feniks. Wilczyca niepewnie podeszła. Ptak przekrzywił łepek i rozłożył swe skrzydła. Saga podeszła bliżej a ptak siadł na jej grzbiecie.
-Nazwę cię...Sunniva-Rzekła Saga i pogłaskała ptaka.

Kanna-tare

Gdy ta umknęła znajoma woń zniknęła wraz z nią. Jej zaciekawienie było na tyle wielkie, że patrzyła za Sagą i zerwała się do biegu.
- Poczekaj !- Zawołała gdy wtem wbiegła na szczyt góry gdzie znalazła wilczycę i feniksa. Stanęła i patrzyła na nią lekko zaskoczonym wzrokiem - gdy się uspokoiła powiedziała :
- Jestem Kanna.- Odezwała się, a na jej kufie zagościł lekki uśmiech.

Saga

Wilczyca spojrzała na nią i przekrzywiła łepek.
-Saga...-Szepnęła nieśmiało- Przepraszam że na ciebie wpadłam...-Rzekła opuszczając łeb. Wadera siadła i spojrzała na Kanne nieśmiało. Jak mogła tak na nią wpaść? To niedorzeczność! Wilczyca westchnęła, kąciki ust uniosły się lekko na widok purpurowłosej. Wilczyca wstała i otuliła się ogonem. Robiło się zimno. Na tron zasiadła Panna Jesień. Feniks zaskrzeczał i potarł łebkiem o grzbiet wilczycy jakby chciał zachęcić Sagę do rozpoczęcia rozmowy.
-Do jakiej watahy należysz?-Spytała bardzo cicho. Sunniva spojrzała na Kanne jakby mówiąc:,,Odezwij się wreszcie!"

Kanna-tare

Większe zaskoczenie ogarnęło ją gdy spostrzegła iż Saga wygląda na bardzo nieśmiałą i płochliwą. Podeszła do niej nieco bliżej i uśmiechnęła się. Teraz zwróciła uwagę na feniksa. Dziwnie się na nią patrzył.
- Nic się nie stało ... Należę do Watahy Wiatru - a ty ?- Zapytała mierząc samice wzrokiem, jej uśmiech stał się szerszy. Usiadła.

Saga

-Ja nalezę do watahy wody-Odrzekła wilczyca i przekrzywiła łeb.-Długo tu mieszkasz?-Spytała głośniej. Wilczyca uniosła do góry głowę. Znowu ta znajoma woń.-Czyśmy się kiedyś nie spotkały?-Spytała z szerszym uśmiechem. Wilczyca wstała i pomerdała ogonem.

Kanna-tare

Patrzyła na Sage przez jakiś czas po czym powiedziała.
- Zabawne od kąd tu jestem spotykam tylko wilczyce i wyłącznie z Wody ... Od niedawna - może paru miesięcy.- Uśmiechnęła się i zamyśliła.
- Mi też się wydaję, że skądś cię znam, lecz mam w łbie pustkę ... Pachniesz moim dawnym domem.- Jej grymas stał się łagodny.
Ty to jesteś ... Ja bym ją rozszarpała. - znowu Kanna ...
Ale ja chcę wiedzieć kim ona jest, po za tym nie mogłabym ...
No bo nie jesteś mną !- Westchnęła. Nareszcie się zamknęła - powoli zaczęła jej działać na nerwy, ale ilekroć patrzy w swoje odbicie widzi kogoś kto tylko w połowie jest sobą bo jej druga część wyraźnie odznaczała się innym kolorem pazurów, języka czy oczu. Uwagę teraz jednak poświęciła Sage przed którą siedziała.

Saga

Saga zamyśliła się.
Wilczyca zamyśliła się. Na pewno kiedyś się spotkały. Wilczyca zamknęła oczy i...
-Kanna?!-Wykrzyknęła-Co się z tobą działo? To ja Saga. Siostra. Wilczyca dostała kompletnego bzika. Normalny wilk odniósł by ja do psychiatryka ale co zdecyduje zrobić P. Kanna?

Kanna-tare

Przez chwilę miała mętlik w głowię i o mało nie wyskoczyła z swojej skóry gdy Sage tak nagle się zmieniła. Tak ... Pamięta jej imię! Od razu wiedziała iż to jej krewna. Podskoczyła radośnie i zamerdała ogonem.
- Sage! ... Ze mną ?! Co z tobą ? Jak zdrowie ?- Zapytała, a w jej oczach pojawiła się iskra nadziei. Nadziei, że są tu też inni jej krewni.

Saga

Saga podskoczyła.
- U mnie dobrze. Dawno nie czułam się tak dobrze. Mów co u ciebie!-Krzyknęła i zaczęła skakać wokół siostry. Nie jest tu sama! Ma osobę bliższą niż najlepsi przyjaciele.Sunniva zaskrzeczała i uniosła się nad ciałem Sagi. Zaś wilczyca wreszcie siadła lecz ogon dokopał się do gołej skały latając w dwie strony.

Kanna-tare

Zaśmiała się widząc poczynania siostry. Patrzyła na nią z szerokim uśmiechem.
- Dobrze wiedzieć ! U mnie ? Jakoś idzie, na razie jest dobrze - Teraz jest wspaniale ! - Zawołąła szczęśliwa i w przypływie różnych emocji przytuliła Sage.

Saga

Saga podskoczyła.
-Co robimy! Może zajdziesz do mnie na ciepłe kakao?-Spytała przejęta.
Musi wiedzieć co Kanna robiła przez ten cały czas! Wilczyca szybko zeskoczyła z góry a Feniks jakotako próbował nadążyć za wilczycą. Wadera zmęczywszy się ciągłym skakaniem przeszła na pozycję leżącą i ciągłym i umiarowym machaniem ogona.

Kanna-tare

Uśmiechnęła się radośnie.
- Bardzo chętnie Sago ... Ale może innym razem ?...- Zapytała nieco przepraszająco. Bardzo chciała wiedzieć co się z Sagą działo przez taki odłam czasu i jak jej się powodziło, oraz jak tu przybyła ... Tyle pytań ... Niestety teraz czuła iż musi już iść.
Wybacz ale muszę lecieć ... Może spotkamy się potem ?- Zapytała, przytuliła siostrę i pobiegła przed siebie.

z/t