Góra wilków

Renna

Zaśmiała się. Widać było, iż sprawiało jej to wysiłek.
- Każdy...Nie każdy. Niektóre błędy są nieodwracalne. Trzeba się z nimi pogodzić- odpowiedziała, podnosząc wzrok.
Przeciągnęła się. Zrozumiała, że jest głodna. Ale to później...

Wasp

- Skoro tak mówisz, to musisz mieć w sobie bardzo mało szczerej chęci, by te błędy naprawić - odpowiedział, a na jego pysku wymalował się ledwo widoczny, pokrętny uśmieszek. Im dłużej słuchał Renny, tym bardziej zaczynało bawić go jej podejście. Widział, że jest w złej formie, owszem, ale po co zdeklarowała się naprawić błędy, skoro nie wierzyła, że jej się uda?

Renna

- Mieć chęci... Nie wiesz, ile rzeczy chcę naprawić. Mam nadzieję, że uda mi się je naprawić, a jeśli...Tak nie będę myśleć. Wrócę do tematu. A ty? Jak ci się układa? Masz błędy, które chcesz naprawić- spytała.
Machała ogonem na boki. Układała sobie dzisiejszy plan. Skończy rozmowę, pójdzie na polowanie i wróci do legowiska.

Wasp

Uniósł nieco łeb i przeniósł wzrok z Renny na niebo, lecz ona nie mogła tego dostrzec. Krwistoczerwone oczy Waspa skryte były za gęstą grzywą, choć wilk widział wszystko dobrze. Musiał namyślić się nad odpowiedzią.
- Chyba nie... - odrzekł po chwili zastanowienia.

Renna

Szczęściarz. Nie miał czego żałować. Renna też by tak chciała.
- Więc...powodzenia. Ja będę się już stąd zabierać- powiedziała, wstając.
Rozejrzała się po okolicy. Uśmiechnęła się słabo.

Wasp

Kiwnął głowa ze zrozumieniem. Zapewne Renna po powrocie miała wiele do zrobienia, więc Wasp nie zamierzał jej dłużej zatrzymywać na tej górze.
- Tak więc miło cię było znów zobaczyć - rzekł i posłał wilczycy krótki uśmiech. Rzeczywiście, cieszył się z tego spotkania. Uradowało go, że Renna nie żywiła do niego urazy za ich rozstanie. No i... miło było ją znów zobaczyć, po tym, co się między nimi wydarzyło, Wasp nie potrafiłby przejść obok niej obojętnie. Cóż, wiele się w jego życiu zmieniło, ale nie ta jedna cecha - choć miał teraz Carly, którą kochał nad życie, nadal lubił popatrzeć sobie na inne wilczyce. A zdawałoby się, że powinien z tego wyrosnąć ;3

Renna

- Do zobaczenia- powiedziała.
Zerknęła na niebo. Uśmiechnęła się sama do siebie. Po chwili, zniknęła.

Folk

- Dobrze ! - powiedziała z najszerszym uśmiechem na twarzy na jaki mogła sobie pozwolić. - Chyba powinnam spotkać się z resztą naszej rodziny... - zastanowiła się, w sumie pamięta braci tylko z dzieciństwa, przydałoby się znowu z nimi zobaczyć. - może użadzimy jakieś rodzinny spotkanie?

Wasp

Wasp nie zwracał uwagi na Arianę i Folk, był teraz zbyt pochłonięty obserwowaniem, jak zgrabna sylwetka Renny oddala się, by wreszcie zniknąć całkowicie z jego pola widzenia.
Renna wróciła. On nadal coś do niej czuł. Co teraz będzie?

Ariana

-Myślę że masz rację Folk, trzeba ustalić wspólny dzień i miejsce rodzinne do spotkania się -szepnęła wesoło Ariana i machnęła ogonkiem. Ale wiesz może chodźmy do mojego brata Dreama z przyjemnością cię przyjmie do naszej rodzinnej paczki - uśmiechnęła się szeroko do niej. Spojrzała na ojca i po chwili mruknęła -Lubisz feniksy i cicho zagwizdała -Po chwili zobaczyły lecącą ognistą kulę to Ash, po chwili wylądował jej na ramieniu i obserwował Folk.
Ash to Folk, Folk to ash poznajcie się -powiedziała radośnie Ariana a feniks czule podfrunął do folk na ramieniu siadając i dając się jej pogłaskać, popieścić.

Wasp

Spojrzał na Arianę rozmawiającą z nieznaną mu wilczycą. Z daleka wyglądało to, jakby dobrze się znały i lubiły. Wasp patrzył na nie jeszcze przez chwilę, cały czas jednak pozostając w zamyśleniu. Nie słyszał więc wypowiadanych przez nie słów, zresztą niespecjalnie go obchodziło, o czym rozmawiają. Wstał i przeniósłszy wzrok na drogę w dół góry, ruszył nią i powoli zaczął schodzić ku jej podnóżu wysokiego wzniesienia. Nigdzie mu się nie spieszyło. Wreszcie zniknął z pola widzenia zgromadzonych na szczycie.

zt

Folk

-UOooo! - Krzyknęła gdy zobaczyła ptaka - Co to! - Przysunęła głowe do ptaka, który chyba uznał to za zaproszenie i wskoczył jej na ramie. - Jej on się pali, a mnie to nie boli! - szepneła wpatrzona jak zaczarowana w ptaka. - Jest słodki!! - pohwalił Ash. Przeniosła powoli wzrok na Ariane - kiedy się dorobiłaś towarzysza?
"Dream... CHyba nie kojarze" pomyślała przypominając sobie słowa siostry.
- W sumie to nie mam teraz nic do roboty, więc możemy odwiedzić Dreama. A tak zupełnie z innej beczki.. masz chłopaka? - zapytała zaciekawiona.

Ariana

No Ash jest słodki- uśmiechnęla się Ariana i powiedziała -No to choćmy do mojego brata dreama polubi cię i dodala po chwili - chłopaka jeszcze nie mam, ale na jednego poluję -zaśmiała się i spojrzała przyjaźnie na Folk.

Folk

Zamachał ogonem i uśmiechnęła się do siostry. " Usłytszeć coś takiego - Bezcenne " pomyslała.
-Ok, no to gdzie idziemy? A i na kogo polujesz? - Zapytała.

Ariana

poluję na Mizu - uśmiechnęła się i po chwili mruknęła -chodźmy do lecznicy bo jeszcze tam przebywa -mrugnęła przyjaźnie okiem i pobiegła do ścieżki, wzrokiem zachęcając folk ją do pójścia.

Ekke

Z ziemi wypłynęła bezkształtna błękitna masa. Po chwili zaczęła przybierać znajomy dla innych kształt, a mianowicie, kształt wilka, młodego wilka. Była to oczywiście Ekke. Lewitowała teraz nad miejscem, gdzie śmiertelny wilk z całą stanowczością zjechałby na przysłowiowym tyłku na łeb na szyję. Było tu niezwykle stromo.
-He-ej... - powiedziała swoim niezwykle wysokim i lekko zachrypłym głosem.

Ariana

po chwili zniecierpliwienia ryknęła do Folk z oddali- spotkajmy się w dolinie marzeń i snów w krainie marzeń- i zniknęła jak ciche dziecko idące spotkać się z rodziną.
Pragnęła spotkać się z matką.

Ekke

Stale rozglądając się wokoło podpłynęła do, z tego, co usłyszała, Folka.
-Hej... - powtórzyła, patrząc na niego spod swoich okularów - Kto ty jesteś?

Idalia

Idalia wdrapała się na szczyt góry z niemałym trudem - prowadzącą na niego wydeptaną dróżkę pokrywała cieniutka warstwa lodu, przez co łapy wadery niemiłosiernie się ślizgały. Kiedy tylko stanęła na stabilniejszym podłożu, padła do siadu i kilka razy głęboko odetchnęła mroźnym, górskim powietrzem, które tańczyło w jej gęstej sierści z charakterystycznym świstem. Wadera przymknęła oczy z zadowoleniem. Kochała tę muzykę zimy.

Renna

Wadera pojawiła się tutaj, patrząc spokojnie przed siebie. Gdy tylko znalazła się na górze, usiadła. Spojrzała na waderę.
Zaraz, zaraz...Skądś ją kojarzyła, tylko skąd? Była zbyt zdumiona, żeby się odezwać.