góry śnieżne

Aly

-Dziękuję...-.odparła i przytuliła go mocno.

Krik

-Eee.-Wilka zamurowało. Nikt jeszcze go nigdy nie przytulał. Mocno zdziwiony skamieniał.

Aly

Spojrzała na niego z dołu,uśmiechnęła się lekko,puściła go i usiadła naprzeciw.

Krik

Wilk odsunął się bokiem od młodego wilka. Zgięcie jego kufy był uniesione do góry w wyrazie zdziwienia.

Aly

Zaśmiała się pod nosem,położyła się,spojrzała na góry.

Idalia

Zadowolona, że Krik zgodził się zostać, położyła się na szczycie małej górki śniegu. Oparła łeb o przednie łapy i postawiła sztywno uszy by nie przegapić żadnego dźwięku.

Krik

Basior odsunął się jeszcze trochę od młodego, patrząc na wilczka. Wpadł na Hekate i... No cuż można się domyślic, że runął jak długi.... Ślizgając się, zaczął ssówac się z urwiska, łapi się pazurami wystających ostępó skalnych.

Idalia

Nawet nie potrzebowała zbyt wiele czasu by dotarło do niej co oznaczały te dźwięki. Schyliła się nad przepaścią i wyciągnęła łapę, żeby pomóc Krikowi z powrotem wczołgać się na szczyt.

Krik

Wilk starał uchwycic sie pyskem łapy wadery, ale nie mógł jej dosięgnąc. Spojrzał w dół i zobaczył skalną półkę nieco w lewo. postanowił do niej dotrzec.

Idalia

Skoro Krik nie chwytał jej łapy, Hekate cofnęła się. Nie wytrzymałaby długo, wisząc łbem w dół. Zastanawiała się co on w takim razie ma zamiar zrobić.

Krik

Skoczył. Wprost na ustęp. Pozostawało jedno pytanie, jak teraz wróci?

Idalia

Usłyszawszy donośne tupnięcie, wychyliła łeb nad urwisko i postawiła uszy na sztorc. - "Co on wyprawia?" - pomyślała.

Krik

Wilk,jak zwykle zdeterminowany, szukał drogi wspinaczki. Spojrzał na waderę.-Wszystko będzie dobrze!-Krzyknął do Hekate

Idalia

- Tak, tak, na pewno... - powiedziała cicho, wcale o tym nie przekonana. Zastanawiała się o ile niżej od niej jest Krik.

Aly

Przestraszyła się trochę,podbiegła do urwiska,zobaczyła Kirika,zawołała.
-Hej,uważaj!-.krzyknęła z pogardą.

Krik

Wilk warknął słysząc ton młodego. Po chwili zobaczył mniej strome urwisko i skoczył w jego kierunku. Zaczął się wspinac, aż wszedł na góre. Potem podszedł do młodego i przewrócił go, przygniatając łapą do zimi.-Uważaj, bo takim tonem napytasz sobie biedy.-Powiedział i puścił go. Odszedł w stronę wadery. liznął ją.--Już wszystko dobrze.-Powiedział.

Idalia

Uśmiechnęła się i otarła pyskiem o bark basiora. Liznęła go w bok pyska, po czym powiedziała. - Spokojnie, Krik. To tylko szczeniak.

Aly

W jej małych,dwu kolorowych oczach pojawiły się łzy,spuściła łebek,nie chciała zrobić źle ani nie powiedzieć takim tonem,nagle z jej oczu poleciały łzy,zrobiło jej się przykro,w sercu znów ten ból.

Sherii

Weszła i spojrzała na znajdujące się tu wilki. Spostrzegła że nie znana jej młoda wilczyca płacze. Czając się po cichutku podeszła do niej, siadła nie daleko.
- Dlaczego płaczesz???- spytała jak zawsze z ogromną ciekawością. - Mażesz się jak szczeniak któremu brakuje matki- stwierdziła śmiejąc się.

Aly

-Nie ważne...-.odparła złym tonem,otarła łzy po chwili dodała.
-I to jest dla ciebie takie śmieszne że ktoś nie ma matki,rodziców ja bym się z ciebie nie śmiała...-.warknęła i wybiegła.