Jezioro Lśniących Wód

Morte

W końcu zjawiła się tu Morte. Szła spokojnie, choć szczerze mówiąc była zmęczona i chciałaby iść spać. Nie szukała Dasima, oj nie. Podeszła do wielkiej wierzby i legła pod nią na grzbiecie, lekko opierając łeb o jej pień. Zamknęła ślepia i owinęła się ogonem. Wprawdzie uroczy widok, jednak ona sądziła inaczej. W spokoju i ciszy wyczekiwała basiora.

Dasim

Łot da tree? Dasim leżał chwilę i z bananem na pysku wpatrywał się w Morte, ale w końcu zrozumiał, że pewnie ona nie chce go szukać, więc się rozmyślił i zeskoczył z drzewa obok niej.
- Madame?- spytał, schylając się tak, by jego głowa była na tym samym poziomie, co głowa wadery- Pragniesz drzemki? Jeśli tak, polecam Tobie to drzewo- jest idealne. Nikt Cię na nim nie obudzi.- wilk mrugnął wesoło i zamerdał parę razy ogonem.

Morte

Szczerze mówiąc, Morte się trochę zlękła i otworzyła gwałtownie ślepia. Popatrzyła dziwnie na Dasima.
- Ehh.. Drzewo? Wygodne? Wątpię.- stwierdziła z małym grymasem na pysku.
Po jakimś czasie, dookoła wadery zaczęła materializować się brunatnoczerwona mgła. Delikatnie uniosła cielsko Morte ku górze. I leżała tak, jakieś 10 centymetrów nad ziemią.
- Tak jest wygodniej.- mruknęła cicho i u.uśmiechnęła się krzywo.

Dasim

- To nie fair, ja nie mam zacnej mgły unoszącej mnie nad ziemią!- jęknął Dasim, udając wielce oburzonego. po chwili jednak uśmiechnął się przyjaźnie, wpatrując się w obłoczek na którym leżała Morte.
- Jak wysoko na takim czymś możesz podlecieć?- spytał z ciekawości.

Morte

- Jak tylko chce. Ale bez przesady..- powiedziała i wstała, a mgiełka rozeszła się na boki. Usiadła na zadzie i przekręciła lekko łeb. Na jej pysk wpełzł szatański uśmiech, a w ślepiach pojawiła się dziwna iskierka.
- Ojj.. A chciałbyś to wypróbować?- spytała mrużąc ślepia. Nie czekała na odpowiedź, tylko uniosła lekko łapię ku górze, a dookoła basiora pojawiła się mgła. Oplotła całe jego ciał, delikatnie, by nie wyrządzić mu żadnej szkody.
Mordeczka zaśmiała się, a mgła powoli zaczęła unosić basiora ku górze.
- Fajnie?- spytała.

Dasim

- Bardzo fajnie! Muahahaha, a mówili, że bez skrzydeł nie można latać! Feel like a biiiird!- uradowany Dasimek wyszczerzył się, rozglądając się wokół. Może nie podleciał nie wiadomo jak wysoko, ale dla niego było to wspaniałe uczucie! On lata bez skrzydeł, nyahahaha!

Morte

Uśmiechnęła się krzywo i gwałtownie ''puściła'' samca. Kiedy był kilka centymetrów od podłoża, złapała go i odstawiła. Oj, miała ubaw po pachy. Zakaszlała głośno i potrząsnęła łbem. W jednej chwili okrążyła ją czarna mgła, ale zaraz zniknęła.
Przed basiorem siedziała wysoka dziewczyna, o blond włosach i czarnych oczach. Była człowiekiem! Ale tak na prawdę, to Morte. Popatrzyła na niego przenikliwie i złapała się za głowę.
- Głupia fontanna! Wiedziałam, że była zbytnio podejrzana! Po cholerę się z niej napiłam!- rzekła z oburzeniem, sama do siebie.
Popatrzyła na Dasima. Czy on się jej wystraszy? A może zaatakuje?
~~~~
Po chwili wstała i popatrzyła na niego z przerażeniem. Zaczęła biec przed siebie, choć jej instynkty były uśpione. Nie czuła nic, a nic! Wybiegła stąd, zostawiając po sobie wielkie ślady, yhh..

zt. Zapraszam tutaj!

Radioactive

No i drugie miejsce.
Tym razem jezioro. Wilczyca wolnym i spokojnym krokiem stąpała po zielonej milutkiej trawie. Podlazła do jeziorka i zamoczyła końcówkę kufy zamaczając ozór w krystalicznej wodzie. Mogła przynajmniej zaspokoi pragnienie wody, jeśli znalazłyby się ryby to i by drugie pragnienie zaspokoiła. No nic. Gdy pragnienie zostało ugaszone, zadarła łeb ku górze i spokojnie usadowiła tyłek na ziemi. Uszka powędrowały ku górze od czasu do czasu nimi strzygąc.

Wheat

(Przyszłam się wpierniczyć w temat)

Wheat tak szybko, jak tylko pozwalały jej na to trzy nóżki, przygalopowała nad jeziorko. Po co? Tego nawet Prusy nie wie. Być może jej dawna żądza zdobycia nagrody za najgłupszą śmierć, kto wie. Jeziorko to dobra miejscówka na efektowne dokonanie żywota. Ale zakończmy ten temat, bo jeszcze się zbytnio rozkręcę (psychodelia, psychodelia). Zatrzymała się niedaleko zbiornika i rozejrzała się pobieżnie. Jej oczojebnie zielone oczy dostrzegły w pobliżu obcą postać. Wheat z wyrazem totalnego zdumienia na pysku zakrztusiła się nabranym w płuca powietrzem. Kaszlnęła dwa razy i zamarłą w bezruchu, obserwując wilka niczym prawdziwy asasyn, czekający na dogodną chwilę do ataku... hm, lub w tym wypadku ucieczki. szynka po krótkiej chwili stwierdziła jednak, że osobnik nic jej nie zrobi - bo przecież ona jest totalnie zajebistym, ultra-wszystkoodpornym cudem tego świata, prawda? Uśmiechnęła się więc złośliwie niby to do siebie, niby to do wilka i zaczęła powoli okrążać wilka. Starała się wypaść wiarygodnie, choć ze strachu wciąż trzęsło jej się dupsko.

Radioactive

Wilczyca kątem oka spojrzała na ten cud świata i się jej przyjrzała. Na brak jednej łapy nie zareagowała jakoś inaczej. Przyjęła to normalnie i przeniosła wzrok bardziej na łeb Wheat. Przecież to nie ładnie się tak gapić... Jeśli chodzi o Rad to ona mało co miała jakiś dobrych nawyków i kulturalnego zachowania. Nie potrzebnie miałoby to zaśmiecać jej mądrą główkę. Przyglądała się jej jak zaczęła ją okrążać... Jak sęp padlinę. Nie byłoby to miłe odczucie gdyby nie fakt trzęsącego się kupra Wheat, który był bardzo widoczny. Na kilka sekund pojawił się na jej pysku wyraz... W stylu Poker Face. Oczywiście nie da jej satysfakcji i nie będzie tą miłą. Wilczyca podniosła swoje cztery litery i otrzepała futro. Uśmiechnęła się cwanie i zmrużyła lekko ślepia, co miało oznaczać: chcesz to masz. Zlustrowała ją dokładnie od góry do dołu, jak prawdziwą szyneczkę. Oblizała zielonym ozorem pysk zostawiając limonkowy szlam, który zaczął kapać na ziemię z dość kleistym sposobem. Zrobiła dwa kroki przednimi łapami i ugięła wszystkie, przybierając postawę do ataku. Sylwetka Rad była lekko zgięta w podkuwkę. Oczywiście nie miała na celu zrobienia jej krzywdy. Po prostu robiła to, bo widziała jej trzęsący się kuper. Jest ciekawa dalszego obrotu sytuacji.

Wheat

Wheat, gdy tylko postać poruszyła się, włączyła swój system obronny. Już tłumaczę, na czym ów system polegał. Otóż, Pszenica wydała z siebie przeciągły, błonobębenkowoniszczący pisk, odsłoniła kiełki, napuszyła się i runęła na siebię, wyciągając ku górze swoje trzy kończyny. Bo grunt to dobra taktyka. W każdym razie, wyglądała teraz niczym świeży trup. Nawet język miała wywalony na zewnątrz, a po jej pysku zaczęła spływać stróżka śliny.

Radioactive

Nie żeby coś, ale szczerze to Rad się tego nie spodziewała. Nawet Userka, trzeba być inteligentem xD
Rad spoglądała na nią z miną WTF!? Rozluźniła się i skierowała uszy do przodu spoglądając na tego szynkowatego trupa. Ociężałym krokiem podlazła do niej i nachyliła lekko łeb nad jej łbem. Spokojnie nie będzie robiła sztucznego oddychania. >3
-Eeeee... Wszystko w porządku?- Na pysku wilczycy pojawiło się lekkie zniesmaczenie, spowodowane bardziej tym, że nie wiedziała co ma zrobić. Kopnąć? Może wstanie... Na razie pozostańmy przy słowach.

Wheat

Wheat uchyliła jedną powiekę.
- Łe je, nic nie jest w porządku! - zapiszczała, wciąż leżąc na plecach w tej dziwnej pozie. -Nie bij, nie bij! - zawoławszy to, zaczęła się kołysać na boki i cichutko skomleć. Może jak będzie udawać słodkiego pieska to napastnik sobie pójdzie?

Radioactive

Łał to trzeba mieć na prawdę jakieś problemy psychologiczne, albo jakąś traumę. Dla limonkowej raczej wszystko było jak w najlepszym porządku... Chociaż biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia to... Raczej nie. Westchnęła i usiadła obok niej. Jakoś nie wyrażała chęci, żeby dalej stać i męczyć swoje i tak już obolałe łapy.
-Gdybym chciała Cię pobić lub przynajmniej raz uderzyć to bym to zrobiła już dawno. Więc... Skoro siedzę przy tobie to znaczy, że Cię nawet nie uderzę.- Na razie. Rad chciała to jej wytłumaczyć w jak największym rozwinięciu, choć wyszło średnio. Chodziło jej o to, że skoro do nie których dociera tylko połowa przesłania to do Wheat dojdzie to co ma dość, czyli wyliczając na pół powinna zrozumieć, choć kto ją tam wie. Trochę to pogmatwane, ale da się z bólem to zrozumieć.

Wheat

Wheat przestała się rzucać i opuściła łapy na ziemię, a po chwili ułożyła się wygodnie na ziemi i jęła lustrować wilczycę niezbyt bystrym spojrzeniem.
- Naprawdę? To zacnie - na jej pysk wstąpił rozkoszny uśmiech naiwnego szczeniaka. Machnęła wesoło ogonem. Czyli to duże puszyste nie jest niebezpieczne!

Radioactive

W jakim sensie puszysta? Dla mnie jest to dwuznaczne. Uznam to jako taki mały drobiazg. Rad jest szczupła xD
Wilczyca jakby odetchnęła z ulgą. To już jakiś przecież ppczątek. Przyglądała się jej jakiś kolejny czas. Ona już tak miała. Mogło to trochę dziwnie wyglądać, ale nie chciała jej zjeść. No dobra czas się odezwać. Miejmy nadzieje, że jej rozmówczyni zachowa spokój.
- Jestem Radioactive, ale mów mi Rad. Krócej i na dodatek prościej.- Powiedziała delikatnie się uśmiechając. Oczywiście miała nadzieje, że nieznajoma się przedstawi.

Wheat

Mówiąc 'puszyste' miałam na myśli 'futrzaste'. Ma futro, a jak ma futro, to je puszysta, da?

Wheat z dziecięcą fascynacją wsłuchiwała się w każde słowo padające z ust wilczycy, rozdziawiając przy tym mordkę w uroczym uśmiechu. Automatycznie zakodowała sobie w pamięci imię osobniczki, gdy tylko takowe padło. Pamięci krótkotrwałej, ale tylko tę posiadała, prawdopodobnie od czasów zderzenia się z drzewem nieopodal domu Viktorii. Skinęła głową na znak, iż rozumie.
- A ja jestem Wheat, ale możesz na mnie mówić Szynka - odparła niemal natychmiast swym słodkim, acz trochę zbyt piskliwym głosikiem, chichocząc rozkosznie. No cóż, z Pszenicy była słodka kuleczka, ale tylko z wyglądu. Z charakteru była istnym demonem i opętańcem, jednakże jej charakter daje sobie znać dopiero wtedy, gdy uda się z Szyneczką zaprzyjaźnić - czyli wtedy, gdy nie ma już przed nią ucieczki.

Radioactive

Taaa... Teraz wydawała się taka słodka i rozkoszna *-*
Wilczyca przyglądała się Wheat z fascynacją. W końcu gdy tylko się odezwała a raczej usłyszała jej imię zaraz zakodowała je w swoim umyśle jak w archiwum X.
-Miło mi Cię poznać.- Powiedziała. Nic innego nie przychodziło jej do głowy. Tylko to, ale zawsze coś.

Wheat

Wheat załopotała ogonem niczym sztandarem (jakże poetycko) i uśmiechnęła się szeroko do puchatej.
- Wszyscy mi tak mówią <3 - pisnęła wesoło, pewna, iż cały świat ją wielbi. No cóż, po co ją wyprowadzać z błędu, była jeszcze praktycznie szczeniakiem o przerośniętych ambicjach, olbrzymim ego i znikomych chęciach do ruszenia dupy po swoje. Że też trza z takimi piszczałkami wytrzymywać... można co najwyżej wierzyć w selekcję naturalną, ale nawet Matka Natura nie imała się sprawy Pszeniczki - wilczyca zdołała oszukać nawet czas i cofnąć się do czasów szczenięcych. Zapewne rozpowiedziałaby to całemu światu, gdyby nie jeden, dość niefajny fakt - nic nie pamiętała ze swej przygody, podczas której utraciła łapkę i kilka latek.

Jakecob

Wbiegł nad Jezioro i w biegu zaczął ściągać słuchawki, czapkę i szaro-czarny szallk.
- No co tak się wleczecie? - Zawołał, po czym natychmiast wskoczył na główkę do wody i będzie siedział pod wodą póki nie przyjdą feniks z Shathow. Kochał nurkować ,a na taką pogodę to prze świetne zajęcie. Otworzył oczy i podziwiał podwodny świat. Zauważył jakieś kilka rybek, na które miał ogromną chrapkę, ponieważ był głodny.