Kryształowe Jezioro

Scarlett

-Dobrze, dobrze droga Akeli. Ale chyba już na mnie czas, muszę wrócić do legowiska, bo moje zwierzątka czekają na karmienie! Miło było z tobą pa!-powiedziała poczym wstała i otrzepując pospiesznie sierść znikneła w gąszczu.

zt.

Retes

Retes pojawił się nad jeziorem, wraz z wybranką serca na plecach, którą przed chwilą porwał z jej przybytku.
- Prawda, że miejsce to ma w sobie jakiś urok? - spytał pokazując jezioro, które mieniło się lazurową barwą. Zdjął waderę z grzbietu i delikatnie posadził na trawie, sam usadzając się obok.

Kaji Meyit

Zaśmiała się, nie mając zupełnie nic przeciwko porwaniu jej przez koi. Wręcz przeciwnie - bardzo, bardzo się z tego cieszyła. Przyda jej się chwila odpoczynku, zwłaszcza w towarzystwie ukochanego basiora. Zachichotała pod nosem, opierając się o niego z szerokim uśmiechem i spoglądając szmaragdowymi oczyma na poruszającą się lekko, lazurową powierzchnię jeziora.
- Owszem. Magiczny urok - odpowiedziała przekornie, zwracając swój iskrzący się wzrok na kufę Dowódcy.

Retes

Retes uśmiechnął się i objął lekko Kaji. No tak, stęsknił się za Magiczką podczas, gdy była tak zajęty intensywnym... spaniem w jej lokalu. Trzeba było to jak najszybciej nadrobić i to bez żadnego ale!
- Ty też masz w sobie magiczny urok - powiedział spokojnie. Jaki podryw, normalnie, takich tekstów się powinni od niego nowicjusze uczyć.

Kaji Meyit

Zaśmiała się głośno na jego słowa, po czym wtuliła się w niego jeszcze bardziej. Czuła się przy nim dobrze oraz bezpiecznie, a magia jej w pełni akceptowała obecność Dowódcy. W końcu koi jest silnym, poważanym basiorem i dzierżona przez Kajeczulkusieniuczkuśkusieniuczkunkę energią widzi to i odczuwa.
- A Ty jesteś cudowny i wspaniały - odpowiedziała po chwili Magiczka, podnosząc się odrobinę i obdarzając ukochanego krótkim, acz pełnym uczucia liźnięciem w policzek.
Usatysfakcjonowana zachichotała, strzygąc dziurawymi uszyma i mrużąc z lubością szmaragdowe oczka.

Retes

Retes zaśmiał się przyjaźnie. Nie przepadał za komplementowaniem jego osoby, jednak z ust Kaji brzmiały one szczerze i miło się ich słuchało.
- Kocham cię - powiedział nagle, opierając brodę na głowie Kajinuleczki, i szczelnie ją obejmując. Jeszcze będzie chciała uciec, ale on na pewno jej na to nie pozwoli.

Kaji Meyit

Jednakże Kajeczulkusieniuczkuśkusieniuczkulkuńka nie zamierzała nigdzie się bez Retesa-koi wybierać czy uciekać z dala od niego. Zbyt dobrze czuła się w jego obecności, aby coś takiego uczynić.
- Ja Ciebie też - wymruczała, wtulając się w jego silne, ciepłe ciało całą sobą.
Ciepło... Magiczka uwielbia ciepełko, gorąco i wrzątek. Skutki pochodzenia z Płomiennego Stada i teraz Watahy Ognia. Dwa domy - jeden przeszły, już pewnie nieistniejący, drugi teraźniejszy, jak najbardziej aktualny.
- Tak bardzo Cię kocham, że chciałabym mieć z Tobą szczeniaki - wypaliła wtem, spoglądając na niego szmaragdowymi, jak zwykle iskrzącymi się ślepiami, w których prócz nutki szaleństwa błyszczała również i czułość skierowana do partnera.

Retes

Retes z uśmiechem wpatrywał się w Kaji, jednak gdy ta powiedziała o młodych, jego oczy rozszerzyły się znacznie i objawiło się w nich zdziwienie.
- Szczeniaki? - powtórzył spokojnie, patrząc na Magiczkę, jakby doszukiwał się czegoś, co powie mu, że partnerka tylko żartowała. W sumie miło by było mieć kogoś, kto w razie czego zajmie się tobą, gdy przyjdą czasy starości... - Jesteś pewna? - wolał mieć stuprocentowe potwierdzenie.

Kaji Meyit

Zachichotała cicho, wpatrując się w Retesa zadowolona z tego, że wprawiła go w zdziwienie.
- Hai, jestem pewna - odezwała się zdecydowanym, acz w dalszym ciągu pełnym wesołości tonem.
Naprawdę? Pewna, pewna?
Nie oszukiwała się, nie miała tego w zwyczaju. Uderzała prawda, kłamstwa i przekręty odstawiając na bok. Nawet wobec samej siebie. Zawsze uważała, że ciekawiej jest spoglądać na reakcję osób, którym powie się czystą prawdę. Wynikało to pewnie z tego, że lubiła dręczyć i podjudzać innych, żartując z nich i naruszając przestrzeń osobistą.
- A Ty? Co o tym myślisz?

Retes

Retes zastanowił się.
- Jeżeli ty tego... - nie, tak być nie mogło. Nie mógł kierować przyszłością na podstawie tego, co chciała wilczyca. Raz jeszcze zmarszczył brwi, odetchnął głęboko i powiedział: - Tak, też bym tego chciał - jak spełni się w roli ojca? Przecież nigdy nie myślał, że przyjdzie mu się ustatkować... Do czasu.

Kaji Meyit

Raz jeszcze obdarzyła go wilczą wersją pocałunku, strzygąc przy tym zabawnie dziurawymi uszyma.
- Nie martw się, koi, będziesz wspaniałym ojcem - odezwała się z delikatniejszym niż zwykle uśmiechem, chcąc rozwiać wszelkie jego obawy czy wątpliwości.
Rodzina... Jedyna rodzina, jaka jej pozostała to Yakato - siostrzeniec. Była również i siostrzenica, jednak ta zaginęła gdzieś po drodze na ścieżce istnienia. Kajka nawet nie wiedziała, czy jej przybrana córka jest w ogóle jeszcze w Krainie.
Teraz tylko pytanie... czy ona będzie dobrą matką? Zwariowaną z pewnością. Opiekuńczą owszem. Kochają również. Ale czy dobrą?

Retes

- A ty na pewno będziesz wspaniałą matką - powiedział Retes. Kaji na pewno była dość szalona, jednak miłością umiała obdarzyć jak nikt inny, czego nigdy nie potrafił powiedzieć o sobie wojownik. Jego rodzina... Matka pięła się coraz wyżej we władzy, która chyba znaczyła dla niej więcej niż cokolwiek innego, ojciec zniknął i jego powrót nie zapowiadał się tak samo jak powrót brata. Jedynie siostra była gdzieś w krainie i z tego co słyszał rozwijała swą karierę. Oby tak dalej.

Kaji Meyit

Zaśmiała się, poruszając energicznie puchatym ogonem i spoglądając z czułością na basiora, którego kocha. To jej wystarczyło. To krótkie zdanie było wszystkim, czego potrzebowała do utrwalenia swej decyzji o posiadaniu szczeniaków.
- Arigatou... - wymruczała podziękowanie nieco nieswoim głosem, lecz zaraz zachichotała, wtulając się w Retesa jeszcze bardziej i mocniej.
Niczego więcej nie potrzebowała. Rodzina i stado były dla niej najważniejsze; stanowiły najwyższy priorytet. Dla nich zrobiłaby wszystko - nawet poświęciła własny żywot.

Retes

Retes uśmiechnął się. No proszę, wystarczyła chwila, żeby jego żywot zmienił się niemal całkowicie. Jednak widząc oczami stadko retesokajinek nie mógł powstrzymać rozbawionego chichotu, a w jego oczach mrugnęły wesołe iskierki. No tak, szykuje się niezła zabawa.

Kaji Meyit

Przez wyobraźnię Kajeczulkusieniuczki również przeleciało kilka obrazów malutkich, słodkich szczeniąt będących ich potomstwem. Niektóre z tych mentalnych ilustracji były bardzo... barwne. Tak, tak. To najlepsze określenie. Magiczka zachichotała, po czym zadarła lekko łepek i spojrzała w iskrzące się ślepia swego koi. Jej własne lśniły wręcz dziko wewnętrznym płomieniem, którego nie sposób było ukryć czy zahamować. Nie, żeby w ogóle chciała coś takiego uczynić!
- Życie będzie jeszcze ciekawsze i zabawniejsze.
Zachichotała raz jeszcze, muskając puszystym, długim ogonem bark basiora.

Retes

Retes mimowolnie uśmiechnął się i spojrzał spokojnymi oczyma na Kaji. Następnie nie umiejąc opanować własnych emocji, złożył na ustach Magiczki długi pocałunek. Wprawdzie myśl o szczeniakach wprawiała go w pewien niepokój, jednak wrodzona chęć do robienia tego, co nowe i inne przeważała wciąż w retesowym umyśle. Cieszył się na samą myśl o tak intrygującym doznaniu, jakim było posiadanie potomstwa.

Kaji Meyit

Zachichotała raz jeszcze, przylegając do basiora niczym tonący człek do deski ratunkowej. Czuła się przy nim tak bezpiecznie, jak szef Yakuzy przy wszystkich swoich ochroniarzach i tak wspaniale, niczym roślina doniczkowa ustawiona we właściwym, najdogodniejszym dla niej miejscu.
- Może przeniesiemy się w bardziej prywatne miejsce?
Zachichotała ponownie, nie mogąc i nie chcąc nawet powstrzymać ogromnej, wielkiej, rozpierającej ją radości oraz czystego szczęścia.

Retes

Retes kiwnął głową, nadal utrzymując uśmiech na twarzy. Zdenerwowanie i niepokój już dawno zdążyły opuścić jego umysł, pozwalając się w pełni cieszyć życiem i wizją gromadki uroczego potomstwa.
- Prowadź - powiedział, przekazując pałeczkę Kaji. O tak, nie ma to jak zwalić na innych wybieranie dogodnego miejsca.

Kaji Meyit

Zachichotała, odsuwając się od niego odrobinę i dając mu lekkiego prztyczka w nos. Zaraz później wstała prężnie na nogi i ruszyła przed siebie w podskokach, na odchodnym muskając policzek koi swoim długim, puszystym ogonem.
- Więc chodź!
I ze śmiechem skoczyła przed siebie zgrabnym, długim susem, raz tylko oglądając się na ukochanego i sprawdzając, czy za nią podąża. A potem zniknęła w pobliskich chaszczach kierując się tam, gdzie podpowiadało jej serce.

z.t.

Retes

Retes wstał z uśmiechem, i lekkim krokiem podreptał za Kajinką. Noga go coś bolała dzisiaj, ale to pewnie od tego, że przez cały czas na niej siedział. No tak, zdarza się, powinien się tylko przejść, trochę kończynę rozruszać i boleć na pewno przestanie. Tak, na pewno przestanie.

zt.