Małe jezioro

Zoe

Zoe powoli przybyła nad jezioro, podskakując co jakiś czas. Widząc Xytheriana, jej Alfę oraz Maga watahy Nocy pisnęła z zachwytu. Podbiegła do wilka z wielkim bananem na pysku.
-Witam Szanownego Alfę!-powiedziała podniecona-Powinieneś mnie pamiętać z Gali Nagród. Jestem Zoe i marzę, by zostać Magiem, takim jak ty!

Xythuel

Ten zanim odpowiedział Wilczurowi, został już zaczepiony przez kolejną osobę. Też z Nocy. Dziwne... Legli do niego jak muchy do czegoś tam...
- Ayano.
Mruknął mrużąc fioletowe ślepia i oplatając cielsko ogonem. Mimo, że irytowały go takie osoby, wiedział, że mimo wszystko ma ich bronić, a nie zjadać i niszczyć żywota... Tak, tak... Optymiści...
- Skoro marzysz, to czemu nie spełnisz swego marzenia?
Spytał strzygąc uszyma i przychylając łeb nieznacznie. Jakby chciało mu się teraz mówić. Zresztą, co mu się chciało.

Zoe

Zoe usiadła i z całej siły próbowała być spokojna. Ale ADHD dawało sięwe znaki przy Magu i to z Nocy!
-Właśnei przystępuje do testu na Maga i mam nadzieję go zdać.-powiedziała spokojnie, zaciskając wargi, by teraz nie wyszczerzyć się jak głupek. No cóż. Tak to już jest u wadery takiej jak Zo.

Xythuel

Xyth mrugnął oczyma kilkakrotnie, jakby chciał zapytać 'Kto Cię szkoli, zagubiona duszo' acz nie zapytał. Zauważając próbę skrycia szaleńczego uśmiechu powoli zwrócił wzrok na Wilczura. Nie odzywał się... Ale to nie było ważne.
- Znasz się na tym? Kto Cię uczy?
Wreszcie zapytał oblizując pysk i kierując oczy na powrót ku Zoe. Wreszcie źrenice rozszerzyły się gwałtownie, gdy ten przypomniał sobie o Kaji i Samuelu. No cóż, z tym drugim widział się i to całkiem niedawno, zaś z Kaji... Ograniczył wizyty w Śmiertce wręcz do minimum. Nie chciał jej przeszkadzać... Ale i brakowało mu tego optymizmu i ogółem całej, radosnej mentorki.
- A może uczysz się sama?
Dodał po pewnym czasie strzygąc uszyma. Och, jak on lubił to robić. Tych kilka zwykłych, nic nie znaczących czynności.

Zoe

-Miałam parę lekcji z Samuelem. Już dobrze sie na tym znam. Poza tym moja matka była Magiem i zostawiła mi parę magicznych ksiąg, więc mogę doskonalić moje umiejętności.-powiedziała nad wyraz spokojnie, spoglądając na Xytheriana. Czy go to zdziwiło?

Xythuel

Ten kilkukrotnie zamrugał oczyma, oblizał pysk i westchnął. Ot, bez większej przyczyny.
- Wybacz mi, ale muszę już iść... Mam nadzieję, że kiedyś dokończymy tę rozmowę.
Rzekł, przesylabowywując ostatnie słowo i... Udając się mozolnie w swoją stronę.

z.t.

Gannayev

Stanął nad taflą wody spoglądając na swe oblicze. Inne jeziora były wielkie i przepełnione przepychem to było inne skromne, małe, piękne.
Był sam. Nie lubił samotności jednakowoż nie lubił także przebywać w otoczeniu nie znajomych był w tak zwanej kropce. Z dwojga złego wolał być sam. Chyba.
Wskoczył do wody, była kojąco zimna. Popływał chwile po czym powtórnie wyszedł na brzeg. Wtem jego oczom ukazała się przepiękna lilia. Chciał ją mieć, nie liczyło się to iż po zerwaniu straci sporo swego uroku.
Podpłynął do owej roślinki i zerwał ją jednym pociągnięciem zęba. Wyniósł ją na brzeg i uklęknął przy niej.
Westchnął spoglądając na piękno rośliny.
Po chwili znudził się jednak i odszedł.

Z/T

Morte

Morte przyszła w owe tereny dość powolnym krokiem, a na pysku miała krzywy uśmiech. Nudziło jej się, nawet bardzo. Jęknęła tylko i padła przed jeziorem mocząc same końcówki łap. Uśmiechnęła się dziwnie i zaczęła kontemplować nad tym co się może stać.

Rüell

Ell ze swoistym spokojem, zwiedzał zakątki krainy na nowo. Tak, jakby nigdy tu nie był, jakby wszystko było obce. Wciągał znany sobie zapach do płuc i raz po raz wzdychał. Próba ucieczki do Albanii nie powiodła się. Ale skoro wiedział, że nie zna drogi, po co w ogóle próbował? Może dlatego, że zawsze warto próbować? Tak, tak, Ell dał Wam lekcję dzieciaczki.

// Wybacz, że tak długo. Znajomi wpadli i rozróba była. x'3

Morte

Morte zaciągnęła się powietrzem i zastrzygła uchem. Poczuła jakiś zapach, zapewne basiora, ale jeszcze nigdy w życiu nie czuła takiego. Morte jest Włoszką, ale i tak rozróżnia ''Polski'' zapach od innych. Ten jednak był zagadką. Uśmiechnęła się pod nosem i wstała, a następnie obróciła się na pięcie i podeszła do basiora powoli.
Usiadła patrząc na niego normalnie.
Witam-powiedziała powoli, albowiem nigdzie jej się nie spieszyło.

Rüell

Ell spojrzał na witającą go, białą samicę o zielonych włosach. Gdyby nie właśnie te włosy, wyglądałaby identycznie jak Effy. Ale jej już nie było. Polazła sobie, obcych bez niego zabijać. Albańczyk zmierzył samicę wzrokiem. Nie znał jej. Zresztą, nie wiele osób znał. - Keshtuuu... Witaj... - mruknął niechętnie, jako iż nie był zbyt skory do rozmów.

Morte

Eh, jednak gadał po Polski, co było dobrą wiadomością dla Morte. Widać było, że wilk nie chciał z nią rozmawiać, no ale cóż... Jak Morte sobie coś już ubzdura musi się tak stać, inaczej będzie źle.
Jakoś niechętny do rozmowy. Morte jestem-powiedziała wolno, ale jednak wciąż się uśmiechała, nic jej nie zniechęcało.

Xythuel

Nie ta postać, ffu.

- Aha... - mruknął równie niechętnie co poprzednio. Bo czemuż miałby ot tak, zmienić swoje podejście do nieznajomej mu Morte? Ell przejechał łapą wzdłuż swej grzywy, ażeby poprawić ją, gdyż wpadała mu do oczu, udaremniając obserwowanie otoczenia. - Po cóż próbujesz mnie zagadnąć, skoro widzisz, że nie interesuje mnie rozmowa z... Vendasit... - rzekł doń, akcentując ostatnie słowo, które znaczyło 'Tubylcami'.

Morte

A cóż, tak mi się ubzdurało więc rozmawiam z tobą. Ale coo?! Jakie znowu Vendasit-spytała dziwnie, nie w jej głosie nie było ani jednej nutki ironii. Była trochę zaskoczona, to z pewnością nie było po jej ojczystym języku, Włoskim. Patrzyła na basiora bardziej zainteresowana tym wszystkim.

//Wiem.. Post jest taki.. Nijaki, ale mi się bardzo śpieszyło//

Rüell

Rüell zaśmiał się kpiąco z niewiedzy jego 'towarzyszki rozmów'. Tak, był wrednym chodnikiem.
- Vendasit, znaczy tubylcy. Ucz się języków.
Rzucił lekceważąco i uśmiechnął się drwiąco. Zaczynał się dobrze bawić. Zawsze zaczynało się od niewiedzy, bądź w jego mniemaniu - głupoty - rozmówcy, a potem... Potem to już można było z nich kpić i kpić. Taki już był. Albańczyk brudny, wredny... Hue, hue, chciałbym mieszkać w Albanii. Ale nie off'ujmy.

Morte

Morte zmarszczyła pysk i bąknęła coś.
Uch. No nic, jestem Włoszką.. Więc jednak znam jakiś obcy język. A gdybyś ty znał jakiś język wiedziałbyś co oznacza moje imię. Znane jest na całym świecie.. Morte to śmierć i w teorii i w praktyce, a ja nie będę takich słuchać-bąknęła do niego ironicznie z wielkim chciwym uśmieszkiem, a następnie odwróciła się na pięcie i podeszła do brzegu jeziorka. Co on sobie myślał?!

Rüell

// Lól, oni mieli kochankami być, a tu wychodzi wzajemne nienawidzenie się. x'3

- Nie obchodzi mnie, co znaczy Twoje imię.
Rzekł puszczając koło uszu, wzmiankę o językach. Umiał polski, nieco serbskiego, trochę chorwackiego i swój albański. Wystarczająco jego zdaniem, a nawet zbyt dużo, jak dla takiego leniwca.

Yenn

//Eh, w końcu coś się stanie. Tylko nie mam pomysłu//

Morte, usiadła i zanurzyła końcówki łap w wodzie, za którą z resztą nie przepadała. Ogonem zaś zaczęła muskać taflę wody, och nudziło jej się. Jednak okropnie ciekawił ją ten basior, sama nie wie czym. Miał coś w sobie.
~~~
W końcu nie mogła już wytrzymać i wstała. Obróciła się na pięcie i westchnęła cicho.
No cóż... Ja już idę, ale mam nadzieję, że się jeszcze zobaczymy-powiedziała spokojnie i uśmiechnęła się pogodnie po czym ruszyła.
zt.

//Sru, nie ta postać :c//

Yuuseki

Długie, przyśpieszone ruchy powoli męczyły Yuuki. Smoczyca syknęła cicho, gdy jej szpony mimowolnie dotknęły podłoża. Było dziś niebywale ciepło. Zbyt ciepło jak na gust Yuuseki. Zastanawiała się ona, czy to sprawka prądów z innych krajów, czy też należałoby winić za to niezwykle szybkie ocieplenie klimatu. Spojrzała w dół. Coś parsknęło i spróbowało oparzyć samicę. Na całe szczęście temu czemuś się nie udało, bo to coś najwyraźniej zapomniało, że smoki mają grube łuski. Zakaszlała cicho i z westchnieniem spojrzała na jeziorko. Było zbyt małe... Zyt płytkie. Ze zrezygnowaniem pokręciła głową i usiadła na trawie. Wbiła swój wzrok w chmury wypatrując czegokolwiek.

Saphira Bjartscular

Saphira Bjartscular zjawiła się na terenie Małego Jeziora. Leciała pod białymi chmurami i raz po raz przecinała je na pół jednym ze swoich skrzydeł. Nagle smoczyca poczęła lądować, przeleciała nad jeziorem i wylądowała na brzegu, niedaleko nieznajomej.