Złote Jezioro

Mimic

Mimic zaśmiała się widząc latające pióra dookoła smoczątka. - Jeżeli chcesz to bierz! - powiedziała do czarnego smoczątka i pokazała łapą na upolowanego zająca. Sama zbyt głodna nie była. Po chwili przestała robić kółka na lodzie, dokładniej przestała kiedy usłyszała ciche pęknięcie.

Brielle

Brielle nadstawiła swoje wielkie czarne uszy. Usłyszała pękanie lodu. Czym prędzej ruszyła w strone wilczycy po czym złapała ją za łape wołając:
-Choć! Lód pęka! No prosze jesteś taka fajna nie chce byś sie tu utopiła w zimnej wodzie! Nie zostawiaj mnie z moim rodzeństwem!

Mimic

A Mimic tak w ogóle nie siedziała na lodzie, tylko na śniegu przy brzegu. Zdziwiła się kiedy smoczątko zaczęło ją ciągnąć za łapę, i mówić do niej jakby byłą jej najlepszą koleżanką. - Dobrze! Dobrze, już idę.. - powiedziała, wzięła zająca i odeszła trochę dalej od Jeziora. - Smacznego! - powiedziała i położyła zająca przed smoczątkiem.

Brielle

Brielle ucieszyła się z powodu iż wilczyca jej posłuchała.
-A tak wogóle jestem Brielle.-przedstawiła się i lekko ukłoniła. Nawet nie popatrzyła na zająca tylko powoli wspieła się na drzewo i nadal próbowała złapać tego ptaka a raczej ,,Ćwir-ćwirka".

Mimic

Mimic uśmiechnęła się jak głupi szczeniak na widok wspinającej się Brielle - Ptaszka trudno złapać, i jest w nim całkiem mało mięsa! - zawołała do Bri. - A jam być Mimic! - powiedziała udając wszechmogącą królową dwunogich.

Brielle

-W takim razie Mimic. Dla mnie to nie jest głupie! Jak złapie ptaszka do klateczki to wtedy zmusze go by nauczył go latać a jak to zrobi to go wypuszcze! Ja mam wiele dobrych planów ale nikt tego nie docenia.
Brielle wspinała się na coraz cieńsze gałęzie a te powoli pękały. Jednak ona nie wiedziała że może wpaść do lodowatego jeziora.

Mimic

Mimic westchnęła - Tyle że ptaszek ma ptasi móżdżek, i nie zrozumie ani jednego słówka którego do niego powiesz. - powiedziała z uśmiechem ,równocześnie pokazując swoje pięknie białe ząbki {Używam Colgate}. Sama miała jakieś pojęcie o lataniu, jej kuzynka umiała latać, ale sama doświadczenia nie miała, chyba że spadanie z drzew się liczy. - A nie możesz sama spróbować? Przecież trzeba tylko umieć dobrze machać skrzydłami. - dodała i wzruszyła ramionami {?}

Brielle

-Wiesz wszyscy mówią że tego uczy dorosły smok tata albo mama ale moja nawet nie umiała mnie upilnować bo gdyby umiała teraz bym tu z tobą nie rozmawiała. Uwierz mi to bardzo przykre gdy ktoś cie tak traktuje. Nie wiem jak ty ale z mojej rodzinki nikt mnie nie lubi przez moją wyobraźnie.
Brielle nie miała odwrotu bo ptaszek był coraz bliżej a gałąź coraz bardziej pękała.

Mimic

Po długim namyśleniu Mimic się w końcu odezwała - To ja cię nauczę! - powiedziała zdecydowanym głosem. Te skrzydła co ona sama miała, były do niczego, więc latać na nich nie mogła, lecz potrafiła nimi ruszać. - A ptaszek nadal ma ptasi móżdżek. - dodała znowu, lubiła to mówić.

Dea

Nagle ptaszek odleciał, było to spowodowane przylotem zmartwionej matki pisklęcia. Pacnęła w łapy smocze pisklę w momencie kiedy to gałąź miała całkowicie się złamać. Bri puściła dopiero nad ziemią a sama dopiero po chwili usiadła - Młoda damo mam nadzieję że zdajesz sobie sprawę co zrobiłaś - warknęła na córkę obdarzając ją nieprzychylnym wzrokiem. Na Mimic nie zwróciła większej uwagi.

Brielle

Siedząca Bri najpierw odpowiedziała Mimic:
-Dobrze ale może kiedy indziej bo chyba mam kłopoty...
Popatrzyła na białą smoczyce:
-Tak zdaje sobie sprawe. Po to tam weszłam aż taka głupia nie jestem nie wiem jak tam z moim rodzeństwem... A mamo zobacz co kupiłam! Całą rodzinkę pluszaków smoczków to ty, tata, Ceres i moja siostra. No i jeszcze tego ktuka.
Zadowolona wskazała na kruczycę siedzącą jej na ramieniu.

Dea

Westchnęła kręcąc głową - Nie o to chodzi Bri! Chodzi o to że praktycznie zabiłaś swoją siostrę! Miałam nadzieję że zdążę nauczyć was latać przed wycieczką i spędzimy miło czas w stadzie! Mogłabyś poznać inne smoki i przywódczynię, ale widzę że będę musiała cię zostawić - mówiła dalej. Rzuciła przelotne spojrzenie przedmiotom które pokazywała Bri.

Brielle

-Nie rozumiem. Dotknełam ją patykiem by sprawdzić czy sie rusza. A wyszłam bo mnie nie pilnowałaś logiczne, więc prosze cie byś nie zwalała winy na mnie dobrze? I jak zostawić? Jeśli jesteś taka to prosze.
Udawała dzielną ale tak naprawde w środku płakała na słowa o porzuceniu.

Dea

- Dotknęłaś?! Dotknęłaś?! Ty uderzałaś a nie dotykałaś! - Usiadła zrezygnowana zasłaniając oczy łapami - Och, wiedziałam żeby tego nie robić - powiedziała do siebie pociągając nosem . Nie chciała płakać ale po prostu nie potrafiła zatrzymać łez. Nie nadawała się na matkę, wiedziała od początku o tym a więc dlaczego szarpnęła się na tą decyzję? Bo niejaki mały smoczek imieniem Seyu wzbudził w niej litość.

Brielle

-No i co z tego powodu chcesz mnie zostawić? Ja jakoś sobie radze...
Pokazała mamie pare piór które wyrwała ptakowi zanim odleciał. Czekała niecierpliwie na jej decyzje co do Bri. Co ona na to?

Dea

Musiała wziąć parę głębokich wdechów nim w końcu się uspokoiła - Bri posłuchaj - odezwała się ciepłym głosem podnosząc głowę maleństwa by to patrzyło wprost w jej oczy - Nie mogę cię zostawić ale bardzo cię proszę, nie uciekaj więcej. Możesz sobie łazić gdzie chcesz ale dopiero jak powiesz mnie uprzedzisz dobrze? - wciąż nie puszczała głowy samiczki. Jak widać cierpiała na jakieś dziwne wahania nastrojów. Chociaż nigdy takowych nie miała. Stres, tak to na pewno stres spowodował tyle zmian w jej życiu

Brielle

-Ja nie jestem pewna już twoich słów bo przed chwilą chciałaś mnie zostawić. Co teraz? Słyszałam o wielu smoczątkach które został porzucone a wyrosły na najlepsze w gronach.
Co teraz miała myśleć Bri?

Dea

Ostatnie zdanie zabolało ją. Nie wiedziała do końca dlaczego ale ją to bolało - Mówiłam że nie wezmę cię na wspólną wycieczkę, co do porzucenia to nie do końca jest prawda Bri. Znałam kiedyś smoka, był jeszcze pisklakiem bodajże. Wykluł się wśród wilków i wśród wilków dorastał. Myślał że jest jednym z nich ale z niego drwili. Byłam pierwszą istotą która była podobna do niego. Wraz z przyjaciółką przedstawiliśmy mu świat smoków. Chciał zostać jednak wilcza matka chciała żeby wrócił. Młody smok nie wiedział co z sobą począć a historii wolę nie kończyć - krótko historyjka była całkowicie prawdziwa. Ale nie z powodu tego smoka bolało ją serce. A więc z jakiego powodu? tego nawet Dea nie wiedziała

Mimic

Mimic siedziała cały czas z boku i słuchała rozmowy, po chwili poprostu się na nie gapiła. Jedno dziwiło Mimic. Z tego co zdążyła się dowiedzieć, to Bri jest córką tej drugiej smoczycy, lecz ta druga smoczyca jest ledwo co większa od Bri, więc jak to możliwe? Mimic zaczęła powoli machać ogonem, czekała na rozwój sytuacji.

Brielle

Bri spojrzała na Deę nie wiedząc jak zacząć.
-Acha rozumiem w takim razie jeśli weźmiesz na wycieczke tylko Ceresa i moją siostre to ja i równie dobrze moge tu zostac i bawić się tymi pluszakami? Tylko tyle znacze tak?
Zapłakałaby gdyby nie to iż jest silna. Podeszała do Mimic.
-Widzisz to to o czym mówiłam.