Złote Jezioro

Mimic

Mimic uśmiechnęła się do Bri, potem jej wzrok wrócił na smoczyce - Bri może tu zostać, mogę ją przypilnować. Mi nie będzie przeszkadzać. - powiedziała miękkim głosem, patrząc na smoczycę. Jej wzrok przeszedł spowrotem na Bri, teraz zauważyła jedną rzecz. Bri miała ogormnę oczy {xD}.

Brielle

Brielle lekko się skrzywiła i powiedziała:
-Acha Dea ja zostane chętnie z Mimic bo jak narazie tylko ona mnie rozumie i ze mną rozmawia nie tak jak niektórzy. Nie będe tutaj wymieniać imion.
Brielle wyciągneła pluszaka i zaczeła się nim bawić.

Dea

Zacisnęła przednią łapę. No cóż jak na smoka była dziwnie zbudowana. Nie dość że była mała to tylko tylne łapy miały ostre pazury, przednie przypominały nieco człowiecze - Nie zostaniesz tutaj na czas wycieczki - powiedziała spokojnie zamiatając ziemię ogonem - Pójdziesz pod warunkiem że coś takiego się nie powtórzy

Brielle

Brielle chyba nie zwracała uwai bo nadal sie bawiła.
-Co mówiłeś panie smoczku?-powiedziała jednym pluszakiem.
-Mama mnie nie rozumie-odpowiedziała drugim.
-To przykre a masz rodzeństwo?
-Tak mam siostre i brata ale oni mnie nie lubią.
-A czy widzisz jakiś sens w życiu?
-Co najgorsze... Nie.

Mimic

Kiedy Mimic usłyszała co Bri mówiła, coś ją zabolało. Jak to było możliwe, że była taka młoda i nie widziała sensu w życiu. Zrobiło jej się smutno, lecz starała się tego nie okazywać. Popatrzała na smoczycę, według Mimic, to ona się nie nadawała na matkę, najpierw mówi jedno, potem drugie. A poza tym, to młode muszą sobie czasami same radzić, inaczej na zawszę zostaną młodymi, co zawsze myślą że mamusia im pomoże.

Brielle

Brielle usłyszała cichy plusk. Podbiegła do zamarzniętej tafli i wycieła dużą dziure. Poczekała chwile aż w końcu wsadziła tam łape. Wyciągneła ją całą mokrą ale zaciśniętą na rybie. Popatrzyła na zdobycz tęsknym wzrokiem ale po minucie zaczeła ją pożerać. Został tylko kawałek który rzuciła kruczycy. Znów wzieła misia i zaczeła nim mówić:
-Och Brielle jesteś taka wyjątkowa. Och że nikt ci tego nie mówił nigdy to skandal! Oprócz Mimic nie masz koleżanek tak? Och to smutne że rodzina cie nie szanuje.
Przez tą przemowe w jej ku pojawiła się łza po czym przytuliła misia.
-Masz racje misiu, masz racje-wyszeptała ściskając pluszaka. Wydało się to jej bardzo miłe bo... Pamiętała że tylko raz przytuliła ją tak... Mama.

Dea

Obróciła się gwałtownie wstając na łapy - Jeśli naprawdę tego chcesz ... to rób co chcesz - łzy skapywały jedna po drugiej. Nie potrafiła być matką. W ogóle po co wzięła ze sobą te jaja?! Mogła oddać je Saphirze albo chociażby któremuś z samców ale nie powinno zostawiać ich dla siebie. Ona sama nigdy nie zaznała miłości, sama zawsze musiała się uczyć chciała dać im coś czego sama nie potrafiła określić. Żałosna i głupia. Wolno poszła przed siebie. Nie spodziewała się że nagle córka krzyknie zaczekaj! i przyjdzie ją przytulić. Nie, była zbyt przyzwyczajona do rozczarowań by chociaż mała nadzieja że przybrana córka jednak z nią pójdzie albo że powie przepraszam. No i znów się nad sobą użalała!

Brielle

Brielle spojrzała na odchodzącą smoczycę. Wyjeła z torby kartke papieru i spojrzała na nią. Podbiegła do Dei i powiedziała:
-Posłuchaj jeśli chcesz mnie zostawić to wiedz że ja sobie nie wybacze tych słów jak odejdziesz. Ale jeśli naprawde tego chcesz prosze.
Wciskneła smoczycy kartke. To był obrazek który przedstawiał Deę jak przytula małą Brielle. Był na niej też dialog:
,,-Nie martw sie masz ładne oczy.
-Naprawde?
-Tak.
-Dziękuje ty też."
Brielle podkuliła czarny ogon i odeszła czekając co dalej.

Shaeera

Małą smoczyca przyszła tutaj spokojnie. Naglę zauważyła swoja mamę i bardzo się ucieszyła, a następnie podbiegła do niej. - Mama cześć - powiedziała wesoło. Shaeera spojrzała na inną smoczycę. Nie witała się, ponieważ nie wiedziała co ona zrobi. Sha była nieufna, dla tego nie chciała się odzywać, lecz przypuszczała że to jest jej siostra, ale czy była pewna?

Brielle

Słysząc słowa małej zrozumiała że to jej młodsza siostra. Brielle rozłożyła szeroko skrzydła by pokazać małej jakie są piękne i błyszczące nie tak jak jej. Popatrzyła na kruczycę mając pomysł na zabawe z siostrą i krukiem tak...

Shaeera

Sha prychnęła na nią, a następnie spojrzała na mamę. Zrozumiała że to na pewno jej siostra. No to ma przechlapane. Taka siostra. Smoczątko również rozłożyła swoje piękne skrzydła, a następnie je złożyła i zamachała ogonem.

Dea

Patrzyła dość długo na rysunek po czym schowała go - Shae przyszłaś ... Shaeera to Brielle Brielle Shaeera - przedstawiła pisklakom siebie nawzajem. Równocześnie posłała czarnej samiczce przepraszające spojrzenie.

Shaeera

Shaeera spojrzała wesoło na mamę, a następnie na swoją siostrę. - Mamo czy ona zawsze się przechwala? - zapytała, a potem przytuliła się do niej. Smoczyca zerknęła na siostrę i podeszła do niej. Po chwili znów wróciła do mamy.

Brielle

Brielle popłyneła łezka po pyszczku po czym podeszła do Dei i ją przytuliła. Popatrzyła na siostre po czym wyciągneła swoje przytulanki. Miała ich naprawde dużo a jej siostra ani jednej. Wzieła jednego pluszowego smoka koloru siostry i podała go jej mówiąc:
-Chcesz? Prosze to jest pluszak. Jak się nudzisz można się nim bawić.

Shaeera

Sha spojrzała an siostrę niepewnie, a następnie na pluszaka. Zbliżała się do niej niepewnie, aż w końcu była blisko. Wzięła przytulankę i obejrzała ją, a potem przytuliła mocno siostrę mówiąc: - Dziękuje. - Po chwili podeszła do mamy. - Mamo patrz siostra mi dała - rzekła wesoło i zaczęła przytulać przytulankę. Uśmiechnęła się do Brielle radośnie.

Helmi

Na teren jeziora truchcikiem przybyła mała wilczyca. Jak zwykle długi, ciągnący się po ziemi szalik plątał jej się między łapkami, prze co Helmi nieustannie się potykała. Ale udało jej się utrzymywać równowagę. Przystanęła przy brzegu jeziora i przekrzywiła łebek, patrząc na nie. Taflę pokrywała warstwa lodu, a ona chciała się napić. Uderzyła łapką w lód, lecz ten nie chciał ustąpić.

Debra

Zmarznięta Ferine postanowiła wybrać się nad Złote Jezioro by spotkać tu nowe wilki i nawiązać nowe znajomości. Spojrzała na wilczyce z długim szalikiem i cicho się śmiała. Może jej pomóc z tym długaśnym szalikiem? Chyba tamta wadera to Wieczny Dzieciak. Ferine chciała by nim zostać ale... Niestety nie może. Podeszła więc do wilczyc i powiedziała:
-Jestem Ferine witaj.

Helmi

Przeniosła wzrok z lodu na wilczycę, która się do niej odezwała.
- Witam, Helmi - przywitała się, przedstawiając przy tym. Słyszała wcześniej cichutki chichot, więc zapytała. - Co cię tak wcześniej bawiło?
Co prawda, Helmi nie mogła być pewna, czy to Ferine się śmiała, bo tamten chichot był cichutki i mógł należeć do każdego. Jednak małą strzelała.

Debra

-Ach bo wiesz... Czy ten szalik nie jest aby na ciebie za duży Helmi?- spytała uśmiechając się Ferine. Najwidoczniej wilczyca miała świetny słuch że dosłyszała tak cichy chichot. Ferine spojrzała badawczo na Helmi zastanawiając się czy może nie ma jakiejś super mocy iż tak doskonale słyszy.

Helmi

Ale Helmi nie miała żadnej nadprzyrodzonej mocy. Po prostu życie nauczyło ją uważać i zwracać uwagę na wszystkie, nawet najlżejsze szmery.
- Chyba masz rację... - stwierdziła, spuszczając wzrok na szalik, który ciągnął się za nią po ziemi. Chwyciła jego koniec w łapy i uważnie mu się przyjrzała, przekrzywiając łepek. Mimo ciągania po podłożu nie był brudny, zapewne ze względu na zimę i śnieg. Odwiązała szalik z szyi i wyciągnęła w kierunku większej wilczycy. Powiedziała. - Na ciebie lepiej będzie pasował.