Dzika łąka

Austin

Austin z prośbą szczenięcia podniósł go i wpatrywał się w jego oczy, jak to zawsze robił nawiasem mówiąc.
- Co tam knujesz? - Spytał, gdyż coś mu nie grało. Ponadto uśmiechnął się do młodzieńca.

Noish

Szczeniak zrobił minę niewinitka. Pomachał łapkami w górze. Po chwili zaczął wdrapywać się na głowę wilka. Nadal zachowując minę aniołka. Pomachał małą kitką i rozejrzał się wokoło. Pisnął cicho gdy zaczął tracić równowagę. Zachwiał się i wyldował na ziemi.

Austin

Basior podniósł młodego na nogi, po czym znów wziął go... lecz nie na głowę, a na barana tak zwanego... Austin zaczął biegać po zimnym puchu jak po zwykłej ziemi, po chwili natrafił na lód i wywrócił się, ale szybko wstał i biegł dalej tym razem... śmiejąc się.

Noish · Wysłany: Sob 10:48, 03 Mar 2012 Temat postu:

- Yuuuupiiii! - wrzeszczał maluch. Bawił się świetnie, jak nigdy. Rozłożył łapki na bok i wystawił mały łepek na wiatr któy rozwiewał jego włosy. Na jego pyszczku malował się szeroki uśmiech. Po chwili przytulił się do grzbietu Austin'a by nie spaść. - Wujtek skąd się tutaj wziął? - zapytał. Może powinien nauczyć się wymawiać słowo ''wujek''? PO chwili ześlizgnął się na ziemię. - Muszę już iść - powiedział a jego kitka falowała na wietrze gdy odchodził.

Morte

Wilczyca przyszła w owe miejsce z wielkim bananem na pysku. Ahh, życie na prawdę może być piękne!! Roztańczonym krokiem doszła do wysokiej trawy, tam zaś legła. Teoretycznie nie było jej widać, jednak jej ciemne ślepia były jak najbardziej do wykrycia.

Marley

Uśmiechał się szeroko, jego twarzy groziło niebezpieczeństwo wiecznego wykrzywienia w tej pozycji. - Moja piękna pani! - zawołał i podbiegł do niej. Legł tuż koło niej, jego kita ''majtała'' na boki. Zbytnie wykrzywienie twarzy w uśmiechu zniknęło, zastąpił je wyraz rozkoszy. - Ja to mam szczęście - pomyślał i z czułością patrzył na Morte.

Morte

Wilczyca uśmiechnęła się i uniosła delikatnie łeb po czym popatrzyła na Marley'a. Następnie jej ogon, zaczął przesuwać się po grzbiecie basiora, to w dół, to w górę i tak cały czas. Zwykle takie ''mizianie'' dawało uczucie podniecenia i w ogóle. Morte uśmiechnęła się do wybranka i pocałowała go namiętnie po czym odchyliła łeb i delikatnie zmrużyła oczy, oczywiście, że z rozkoszy.

Marley

Uśmiechnął się szelmowsko. Jego kita stukała o podłoże. - Nie mogłem trafić lepiej - wyszeptał. Swoją łapę położył na grzbiecie partnerki. Delikatnie przysunął jej głowę w swoją stronę i spoglądał na nią. Potem lekko, złożył nieśmiały pocałunek na jej policzku.

Morte

Możliwe-powiedziała i odwzajemniała pocałunek. Jej ogon wciąż chodził i w górę i na dół. Przechyliła delikatnie łeb i uśmiechnęła się błogo. Może Marley ''pociągnie'' dalej tą grę?

Marley

On nie wątpił, że Morte jest wspaniała. Swoją łapą, gładził grzbiet partnerki. Ponownie ja pocałował, odważniej, pewniej. Był nieśmiały, często się wahał, więc... Uśmiechał się tajemniczo, jego ogon zbliżył się w stronę swego właściciela. Zaczął cicho szeptać swej wybrance do ucha, mówić jej, jak bardzo ją kocha.

Morte

Wilczyca uśmiechnęła się cwaniacko i przyciągnęła delikatnie do siebie wilka. No tak, toż to on był za daleko! Popatrzyła mu prosto w oczy i uniosła delikatnie brwi ku górze.
Jaki on jest słodki..-pomyślała i zastrzygła uchem, a następnie odrzuciła swą czarno-czerwoną grzywę w tył.

Marley

Uśmiechnął się szerzej, jeszcze szerzej... Nawet szerzej niż zwykle... Uśmiech... taki ciepły i miły. Marley był tak szczęśliwy jak nigdy w życiu. Powoli poruszył ogonem, w zamyśleniu patrzył na Morte. Przez chwilę wątpił, czy jest godny, by mieć tak piękną kochankę...

Morte

Wilczyca uśmiechnęła się słodko, po czym spojrzała w niebo.
Masz może rodzeństwo?-spytała po chwili i utkwiła swe spojrzenie w wilku. No ciekawiło ją to niezmiernie! Jej rodzina się rozleciała o ot co nie wie gdzie są wszyscy, a poza tym ją wygnali więc.. Nie ma o czym gadać.

Macky

Można by się spodziewać, że "przyleciał". Ale niestety, Macky nie posiadał skrzydeł.
Był smokiem bez skrzydeł (co to za smok - bez skrzydeł? Mack ciągle zadawał sobie takie pytanie) ułożył się mile na łące i czekał na innego smoka bądź gryfa. Wilki były dla niego zbyt nudne. Było ich zbyt dużo i ciągle wyły.

KaruHan

Wskoczyła na łąke jak szalony. Chciała się bawić ale nie wiedziała z kim. I nagle zauważyła innego smoka. Podeszła do niego.
-hej - przywitała się.

Macky

-Hejka - przywitał się. Biała wilczyca z czarnymi pręgami an puszystym ogonie i ładnymi oczami wydawała się miła.

Morte

Morte uniosła łeb i przewróciła oczami. Ojej, dwa smoki... Wilczyca warknęła złośliwe, bo ktoś ośmielił się przerwać jej rozmowę z ukochanym.
Smoczki-pomyślała z obrzydzeniem. Szczerze, to Morte nie była fanką smoków, jednak niektóre były nawet fajne, ale to niektóre... Wstała znudzona i przeciągnęła się leniwie.
Może pójdziemy w inne miejsce? Może bardziej prywatne i intymne miejsce-spytała szepcząc. Szept był na tyle cichy, że słyszał go tylko Marley. Po chwili namiętnie pocałowała wilka. Co się będzie cackać! Muszą się sobą nacieszyć, a nie siedzieć smętnie i nic nie robić. Życie jest nieobliczalne i nikt nie wie jak to jest, czy dożyjemy jutra i w ogóle.

KaruHan

Podniósł łeb.
-Uwaga, jakimś wilkom zbiera się na namiętności - ziewnął leniwie.

Macky

-Właśnie widze - zaśmiała sie cicho Macky -Idziemy do lasu? Głodna jestem.. - popatrzyła sie na towarzysza.

KaruHan

-Ja też - potwierdził Karu - najchętnij zjadłbym świeżą sarnę - uśmiechnął się -To jak, idziemy! - i już go nie było.
***