Łąka Czterolistnych Koniczynek

Talia

Ej, to boli!-Powiedziała do wilczycy. Talia się zdziwiła, gdy Anabell wbiła jej zęby w szyję. Bolało ją to trochę. Pokazała na An ząbki, gdy ta skończyła i ugryzła ją w ogon. Trzymała tak ciągle i nie puszczała. Poleciało kilka nie za dużych kropel krwi z jej ogona. Talia i tak nie puszczała. Trzymała mocno i omal nie przebiła jej ogona na wylot, lecz sierść na ogonie przeszkadzał jej niemało. Mimo, iż gilgotała ją sierść, to i tak pyszczek ugrzązł chyba na dobre w Anabellowym ogonie.

Ines

Ale nie.. ona miała tajną broń. Zdjęła krzyżyk. Nastąpiła zmiana sierści. Ogon się zagoił, jedna z Wampirzych cech. Jej sierść stała się biała, oczy czerwone a kły jeszcze dłuższe. Podniosła Talie do góry i położyła ją na trawie przyciskając łapą. Teraz jej się nie mogła wyrwać. An jako wampirek miała za dużo siły.

Talia

Talia zdziwiła się, dy Anabell ją przycisnęła. Jednak była Tal za sprytna. Próbowała An dosięgnąć ogonem. W końcu jej ogonem sięgnął łapy An i ją połechtał. Jednak nie była taka bezbronna, bowiem ogon miała puchaty i miły w dotyku. Dalej łechtała łapę Anabell i nie przestawała. To małej sprawiało tylko przyjemność.

Ines

Ale cóż.. wampircia była na to odporna! Przycisnęła tylną łapą ogon małej, jedną ją przygniatała do ziemi, trzecia była na tylnej łapie Talii i przyciskała jej delikatnie jedną z tylnych łap, tą która mogła zagrażać An najbardziej. Tak samo jak druga przednia łapa przyciskała jedną z jej przednich. Oczywiście też tą, która najbardziej jej zagrażała. I tak stała nie zamierzała jej wypuszczać, no na razie. -Uwolnić cię?- zapytała lodowato wbijając w nią czerwone ślepia.

Talia

Tak.-Powiedziała Talia i szukała ranną łapą krzyża An. W końcu go poczuła. Nie zwracała uwagi już na ból i zawiesiła jakoś krzyż na jej 'tym czymś' na szyi. Ledwie, ale się jej udało. Teraz czekała tylko, aż wilczyca ją puści. Trochę się trzęsła od czasu do czasu, lecz nie od strachu, lecz po to, by zrzucić z siebie jej łapy. Była zmęczona, lecz nie odpuszczała. Czekała, aż krzyż w końcu ją odmieni i sama się dziwiła, skąd on takie zmiany u niej sprowadza, gdy go nie ma.

Ines

Gdy na jej szyi zawisł krzyż, odmieniła się. Znowu wróciła do normy. Zeszła z Talii i złapała się za głowę. -Umm.. przepraszam...- powiedziała i westchnęła. Tak, ale to na nią działało... normalnie kurde blade można się zdołować. Anaś usiadła i owinęła łapy ogonem. Nie uśmiechała się.

Talia

Nieszkodzi.-Powiedziała Talia i usiadła, gdy Anasiowa łapa już jej nie przygniatała. Mała to rozumiała. Jednak też się nie uśmiechała. Tylko siedziała i patrzała na Anabell. Nie była ani trochę zdziwiona. Każdy ma czasem jakąś moc, bądź odmienną rasę. Talia zachowała zimną krew.

Ines

- Pewnie się zastanawiasz czemu ten krzyż mnie przemienia, prawda?- zapytała. Być może powinna jej to wyjaśnić. Aby uważała i tak dalej. Owinęła łapy ogonem zerkając co chwilkę na Talie. Musiała ją nieźle zadziwić.. i ten pomysł z tatuaże, jej... ona przebiła samą siebie.

Talia

Tak.-Powiedziała Talia, lecz nie tak obojętnie jak wcześniej. Brzmiała w jej głosie nuta ciekawości i strachu zarazem. Księżyc był w pełni. Talia była ciekawa, o co chodzi s tym krzyżem. Brr. Sam ten pomysł An z tatuażem... Ta myśl ją przerażała. Jednak teraz czekała, aż wilczyca jej odpowie. Tego Tal była ciekawa najbardziej. Jej oczka zdradzały tą ciekawość. Lubiła już chyba tylko Anabell i Monsta. Nawet An wybaczyła to, co zrobiła wcześniej, lecz się nie odzywała na ten temat już.

Crystal

Crystal wbiegła na łąkę Czterolistnych Koniczynek. Nie wierzyła w przesądy, ale lubiła te roślinki. Położyła się na jednej z kęp. Cieszyła się, że mimo zimy, na tej łące śnieg leży tylko gdzie nie gdzie. Zamknęła oczy i zaczęła rozmyślać...

Izzie

Izzie zachwycona widokiem tylu czterolistnych koniczynek, wskoczyła na łąkę i zaczęła po niej skakać jak szalona. Aż nagle nie zauważyła białej wilczycy i na nią wskoczyła - Przepraszam! - wrzasnęła kiedy tylko się zorientowała że nie wylądowała na czymś, lecz na kimś, szybko odskoczyła na bok i usiadła obok wilczycy.

Crystal

- Nic się nie stało. - powiedziała i po cichu się zaśmiała. Bardzo lubiła młode wilczki. Zawsze są takie radosne, miłe, uśmiechnięte... i takie słodkie!
-Lubisz czterolistne koniczyny? - spytała.

Izzie

- Tak! I to bardzo! - powiedziała, chwyciła jedną i wsadziła do pyszczka - One są baaardzo smaczne! - dodała po przeżuciu koniczynki. - A jak się pan i zwie? - zapytała i wsadziła następną koniczynkę do pyszczka, równocześnie owinęła sobie czerwony szalik dookoła szyi - cały czas spadał, chyba nie wytrzymał jej pięknych skoków.

Crystal

- Jestem Crystal. - opowiedziała - A ty?
Po zadaniu pytania, przyglądała się małej, zjadającej koniczyny. Też postanowiła spróbować. Wzięła jedną z nich i powoli przeżuła. Były całkiem smaczne. Zerwała kilka dużych i podrzuciła pod nos Izzie.

Izzie

- Miło czy nie miło mi? - zapytała i się zaśmiała, miała dzisiaj wyjątkowo dobry humor - Jam być Izzie! - powiedziała tonem dumnego z siebie generała. Kiedy Crystal podrzuciła jej koniczynki, ona złapała je do pyszczka i zaczęła je od razu żuć.

Crystal

Crystal się zaśmiała. Już dawno nie widziała tak pełnego energii i tak wesołego szczeniaka. Zerwała i podrzuciła do góry kilka koniczynek, aby mała pobawiła się w łapanie. Sama zaś położyła się obok i patrzyła na Izzie.

Izzie

Izzie złapała następne koniczynki i je przeżuła. - Teraz ty spróbuj! - Kiedy tylko to powiedziała zerwała kilka koniczynek i je podrzuciła, tak żeby leciał nad głową Crystal. Z małej torebeczki wyciągnęła wielokolorową fiolkę, tak w ogóle była ona zielona, lecz to zawartość zmieniała jej kolor.

Crystal

Crystal podskoczyła kilka razy i złapała koniczyny. Uśmiechnęła się do małej i zapytała:
- Co jest w tej fiolce?
Cokolwiek to było dla Crystal wydawało się fajne.

Talia

Talia już nie musiała czekać na odpowiedź Anabell. Już to rozumiała. Teraz zobaczyła inne wilki. Usiadła i wystawiła język, po czym zaczęła dyszeć bynajmniej nie ze zmęczenia. Przyglądała się młodej waderce. Tak bardzo chciała się z kimś trochę posprzeczać. Pokazała język do tej młodej i się uśmiechnęła chytrze. Nie zwracała uwagi na tą dorosłą. Czuła swoją wyższość i większą władzę od młodszych, a jednak nie zmuszała ich do niczego. Po prostu była siostrą Xytheriana.

Ines

-Wybacz, już ci mówię. Moja prawdziwą postacią jest ta osoba która ci się wpiła w szyje. W skrócie mówiąc.. jestem wampirzycą. Ten krzyż jest swego rodzaju pieczęcią. Gdy wisi na mojej szyi jestem nie groźna, no chyba że będę chciała zjeść, a mówiąc zjeść mam na myśli napicie się świeżej, gorącej krwi. Gdy krzyż zostanie zdjęty budzi się prawdziwa, wampirzyca natura Anaś.- opowiedziała wlepiając w nią spojrzenie.