Jagodowy las

Hakann

Hakan nie wiedział co ma zrobić ponieważ po czuł zazdrość. Przecież Akeli nie jest z nim nawet na etapie przyjaciół. Jak na razie spokojny siedział nadal koło drzewa i obserwował basiora. Miał ochotę przerwać im rozmowę lecz rozmyślił się. Skierowany miał tylko wzrok na nich obojgu.

KokuRai

Koku spojrzał na Akeli, a następnie na Krillana. Po chwili jej wzrok przeniósł się na Hakanna, który patrzył tylko na nich. Koku wyczuła że jest on zazdrosny (Kobiecy instynkt). Zamachała swoim długim puszystym ogonem, a następnie uśmiechnęła się.

Akeli

Przytuliła Krillana i spojrzała kątem oka na młodego wilka, po czym znowu tuliła Krillana, jeszcze mocniej niż wcześniej. -Kurcze, stęskniłam się za tobą!- prawie, że pisnęła wtulając się w jego sierść. Rzeczywiście dawno się nie widzieli, lecz czy jej reakcja nie była zbyt.. przesłodzona?

Hakann

Hakann położył teraz się koło drzewa. Spojrzał ma Koku i również się uśmiechnął. Następnie po patrzał się na Akeli widział ,że ona się przytula do niego niż on do niej więc trochę sobie odpuścił i uspokoił się. Po chwili zapytał Koku. - A ty jaką lubisz najbardziej porę roku? - zapytał. Pomyślał sobie ,że po co ma tak leżeć przy drzewie ja może przecież przejść się w obecności wadery. Postanowił zapytać ją po jej odpowiedzi.

Krillan

Tym bardziej znieruchomiał, gdy tylko poczuł tak idealną linie jej drobnego ciała przylgniętą właśnie do jego większej sylwetki. Był nieco zmieszany, jednak w duszy poczuł niesamowitą przyjemność. Uśmiechnął się jednak arogancko w momencie, gdy jego wzrok dostrzegł basiora gapiącego się na Akeli z dziwnym wyrazem. Przejrzysty umysł Kri dokładnie wiedział o co chodzi, a jego 'nowa', wredna natura miała ochotę na zabawę.
-O tak, ja też się stęskniłem.. - mruknął jej uroczo do ucha, zawijając ogon na jej tylnej łapie.

KokuRai

- Lato. Nie znoszę śniegu, zimy, a lato jak, dla mnie jest odpowiednie - powiedziała wesoło. Położyła się, a następnie spojrzała na Hakanna z szerokim uśmiechem. Jeszcze raz zamachała ogonem, a następnie spojrzała w niebo.

Akeli

Ona już też miała świetny pomysł. Uśmiechnęła się do niego słodko. -No cóż, ja bardziej..- powiedziała melodyjnie i nieco zbliżyła pyszczek do jego pyska. Nie zwróciła największej uwagi na to, że jej łapa została "związana" przez ogon wilka. Czy to nie był wspaniały plan? Geniusz zła normalnie.

Hakann

Zauważył ,że wilk po patrzał się na niego krzywo on również to zrobił. Po jakimś czasie zapytał Koku: - Chcesz się przejść? Po tych słowach przestał patrzeć się na duet wilków.

KokuRai

Koku ino ziewnęła, a następnie położyła głowę na łapach myśląc o pewnym samcu. I nie. To nie był Jael. Wadera tego samca miała już dość. Po chwili spojrzała da dwójkę wilków. Ziewnęła jeszcze raz, a wiatr rozwiewał delikatnie jej grzywę. - Z chęcią - odpowiedziała na pytanie samca.

Krillan

Mruknął cicho gdy rozkoszny głos wadery rozbrzmiał mu w głowie. Poddał się jej w nadzwyczajnym stopniu. Jakby skamieniał. Z pewnością był w tym jakiś podstęp, ale gdy ona trwała przy nim, Kri zapominał jak wielki ma umysł i otwierał głębszą duszę. Może był naiwny, ale jedynie ta wadera potrafiła coś wskórać.

Hakann

Samiec wstał na proste łapy. - Hmm... to gdzie chcesz iść ? - odparł. Po tych słowach spojrzał w niebo a na niebie ujrzał ptaka. Swoim wzrokiem patrzał na niego. Zamyślony machał ogonem.

Akeli

Machnęła ogonem, lekko odsunęła od niego pyszczek, ale nie bardzo daleko, tak minimalnie. Przejechała mu delikatnie długim ogonem po grzbiecie i się do niego uśmiechnęła. -No to... co robimy?- zapytała i spojrzała na Hakanna, cóż chociaż mogła troszeczkę pobyć z Krillanem sam na sam, ale... co z Luanem? Ano właśnie, się zobaczy.

KokuRai

- Stara latarnia? - zapytała wesoło patrząc na wilka zapatrzonego w ptaka. Koku uśmiechnęła się, a następnie zamachała ogonem. Samica spojrzała na Krillana z chytrym uśmieszkiem, a następnie odwróciła się w stronę wyjścia. - To co idziemy? - spytała.

Hakann

- Jasne ! - odpowiedział uśmiechem. Po tych słowach podreptał za Koku, machając ogonem. Hakann był dość inteligentnym wilkiem ale szybko się rozpraszał. Gdy rozmawiał nieraz myślał o niebieskich migdałach. Miał duszę marzycielską i artystyczną.

KokuRai

Koku uśmiechnęła się do Hakanna, a następnie ruszyła w wyznaczone miejsce. Myślała idąc o różnych rzeczach. Szła krok za krokiem nie zwracając uwagi na tych co zostali. Zamachała ogonem, a wiatr rozwiewał jej grzywę. Po chwili znikła za cieniem drzew.

zt.

Krillan

-To zależy.. co Ty zechcesz robić. - swobodnie pozwolił jej decydować i rządzić.. Hm, miał nadzieję, że będzie potrafiła zając się tym co dostała. Bowiem owinęła sobie wokół łapy całkiem rozważnego wilka.
-Więc? - mruknął przychylając się do jej ucha, przejechał nosem po sierści.
-Na co masz ochotę? - dodał szarmancko.

Akeli

Gdy wilk przejechał nosem po jej sierści doznała lekkiego szoku który zaraz minął. - Zależy na co ty masz ochotę... daję tobie wybrać, później ja coś wymyślę. Proszę..- powiedziała i się do niego lekko przytuliła, by później spojrzeć w oczy wilka z zaciekawieniem i wyczekiwaniem.

Krillan

-Więc dajesz mi tę władzę? - uśmiechnął się lekko, aczkolwiek z nutą szyderstwa. Odwinął ogon z kończyny wadery i zerwał się na łapy robiąc kilka kroków na przód. Długie uszy wyłapywały dźwięki dookoła. Zmrużył ślepia.
-Więc chodźmy gdzieś.. Może polowanie? -

Akeli

-No cóż.. zgoda. Ale tego się nie spodziewałam..- powiedziała i się do niego uśmiechnęła. -Więc, na co polujemy?- zapytała i przekręciła nieco łepek, słodko tak wyglądała. Jak małe i bezbronne szczenie, które czegoś chce.

Krillan

Uśmiechnął się parszywie.. Machnął ogonem tuż przed jej nosem trochę ją dezorientując. Nagle zawinął się sprężyście na ziemi i wyskoczył w przód odpychając waderę na drzewo. Doskoczył do niej i przygniótł do konara, przyciskając łapami barki Akeli.
-Ja poluję na Ciebie.. - warknął zaczepnie, wlepiając swe głębokie, aroganckie spojrzenie w wilczycę.