Jagodowy las

Shaeera

- Wiewiórka?
Sha podejrzliwie spojrzała na stworzonko. Teraz wyglądało jakby mniej przerażająco... Wręcz śmiesznie. Wtedy, na gałęzi było większe.
Puchate stworzonko usiadło na łepku Kem'a, owijając się puchatym ogonkiem.
- Co to jest wiewiórka? - zapytała smo...wilczyca - Jest groooźna?
Mała poczuła nagle, że musi mieć to dziwne zwierzę. Było fajne, puchate i urooocze. A przy tym nieco przerażające. Będzie tym mogła wystraszyć prawdziwego Cthulhu. I to zwierzę łazi po drzewach...

Kematian

- No wiewiórka to... hum...
Trudno było mu to wytłumaczyć. W końcu go oświeciło.
- To jest gryzoń. Jedzą orzeszki i są słodkie!
Trochę coś tam poszeptał z wiewióreczką, ale było to zapewne jakieś pogwizdy i inne dziwne dźwięki.
- Chyba cię lubi! - wyciągnął łapkę do wilczycy, a wiewiórka zaraz na nią wskoczyła i pochyliła się do samicy.
- A co to było to... no... Cath... Hum?

Shaeera

Gryzoń? To znaczy, że gryzie?
Sha ostrożnie zbliżyła się do puchatego stworzonka. Podsunęła mu łapkę.
- Cześć wiewiórko - powiedziała - Jestem Sha. Nie jestem orzeszkiem.
To ostatnie dodała tak na wszelki wypadek. Żeby wiewiórka się nie pomyliła.
Przyjrzała się jej uważniej.
- Rzeczywiście jest słodka... - przyznała.
Zęby jednak nadal ją przerażały.

Wheat

Pojawiła się niemalże znikąd, niczym Slenderman przeszukujący las w poszukiwaniu dzieci. W przeciwieństwie do pana w garniturze, ona nie należała jednak należytej elegancji i wyskoczyła spomiędzy drzew z okrutnym hałasem. No, nie miała także macek.
- Dzień dobry bardzo - Powiedziała, po czym straciła równowagę i przewróciła się z gracją.

Shaeera

Wiewiórka przeskoczyła na łepek Shy.
Smo... wilczyca odwróciła się, zaś jej wzrok skierował się na nowo przybyłą istotę.
- Wheat! - zawołała - Cześć! Fajnie cię widzieć! Żyjesz jeszcze! Cthulhu cię nie dorwał! Czy znalazłaś wykształcony ser?
Shaeera rzuciła się na szyję przyjaciółce. Dawno jej nie widziała. Ze zdumieniem smo... wilczątko stwierdziło, że Pszenica urosła. Nawet bardzo. A Sha jest ciągle malutka...
Rudy gryzoń zeskoczył na ziemię, przyglądając się tej scenie.

Wheat

Kocham twój avatar. XD

Userka przez chwilę zastanawiała się, jak wyglądał rzut na szyję w wykonaniu smoka i leżącej na ziemi wilczycy. Ostatecznie odpuściła, bo mózg nie umiał wygenerować takiej sceny.
- Tak, oto ja. żyję i mam się dobrze, Cthulhu mi nie straszny. Ale ser... ser, ser, ser... - ściągnęła brwi, próbując ogarnąć, o co chodzi i czy o czymś nie zapomniała. - Nie, nie mam żadnego sera. - Powiedziała w końcu, kręcąc głową.

Shaeera

/też go kocham./

Nawet, gdyby Wheat stała, podczas, gdy Sha rzucała się jej na szyję, to i tak wylądowałaby na ziemi. Smo... wilki leciutkie nie są.
- Jeszcze nie udało ci się go znaleźć... Szkoda. Nadal ubolewasz? A ja wiem, gdzie jest wykształcony ser. On jest na księżycu, tak mówi Flover, która jest unter. Czemu jesteś taka duża? Co robiłaś przez ten czas? Słyszałaś może o Drzewach Pytaniowych?
Na razie bezimienna wiewiórka przypatrywała się tej scenie.

Wheat

Randomowy śmiertelnik na pewno na te wszystkie pytania zareagowałby wstrzymaniem akcji serca i eksplozją mózgu, tymczasem Wheat chłonęła je wszystkie i analizowała w zabójczym tempie. Dziwne zwierzę z niej było.
- Ubolewać teraz nie mam nad czym za bardzo. A co do sera - zacnie, że go znalazłaś, chociaż nie spodziewałam się, że tak dobrze ci pójdzie z szukaniem czegoś, o czego istnieniu nie jestem przekonana. No a ten cały czas sobie żyłam i rosłam, dlatego jestem taka duża. I... nie, nie słyszałam - Odpowiedziała cholernie szybko, jednym tchem. Przez chwilę szczerzyła się wesoło, ale potem coś sobie przypomniała i ściągnęła brwi, skupiając się na czymś. - Co to jest 'unter'?

Shaeera

- To znaczy, że ona jest niskim duchem. A ja jestem wysokim. Czyli uber. Sama mówiłaś mi o wykształconym serze, więc nie może on nie istnieć. Jeszcze go nie znalazłam, wiem tylko, gdzie go szukać. Jak urosnę, to polecę na księżyc i ci go przyniosę. Drzewa Pytaniowe to takie drzewa, które jak pylą, to pyłki lądują na wilkach i to robi tak, że wilki mają Pytania i szukają na nie Odpowiedzi. Jak znajdą, to Pytanie i Odpowiedź łączą się w nasionko i wracają tam, gdzie rośnie Drzewo Pytaniowe i tam się zasadzają i rosną w następne Drzewo Pytaniowe. Ja szukam takiego Drzewa, by zdobyć jeszcze więcej Pytań i podzielić się nimi z całym światem. - wyrzuciła z siebie jednym tchem.
Tych bzdur, którymi przesycony był móżdżek Shaeery wystarczyłoby na napisanie książki...

Wheat

Wheat słuchała z otwartą japą, zafascynowana niczym dziecko.
- Nigdy nie widziałam wysokiego ani niskiego ducha. W ogóle nie widziałam ducha - Zmarkotniała. Poczuła się gorsza od Shaeery, ale szybko wrócił jej humor, gdy nad łebkiem pojawiła się żarówka symbolizująca eurekę. - Ale! Widziałam ciebie, a skoro ty jesteś wysokim duchem, to już widziałam ducha, o!
Jej geniusz dał o sobie znać i nie omieszkała się nim nie popisać.
- Ty masz pytania, a ja mam odpowiedzi. Uwielbiam odpowiadać na pytania. Możemy zasadzać sobie te drzewka razem - Wciąż miała na wszystko ten sam, dziecięcy pogląd. Absurdalny i naiwny, ale pięknie absurdalny i naiwny.

Shaeera

Shaeera wzięła więc głęboki wdech, szykując się do salwy. Userka tutaj zazwyczaj narzuca limit pięciu pytań na post.
- A ty jakim jesteś duchem?
- Co sądzisz o idei wysokich duchów?
- Jak wyłączyć strach?
- Mówi się włączać, czy włanczać?
- Czy wiewiórki są groźne?
Pięć pytań. Trudnych, lub nie. Nie każdy potrafi na nie odpowiadać... Ale Sha wierzyła w trójnogą przyjaciółkę. Ona na sto procent wie. Zna Odpowiedzi.

Wheat

...będzie dziwnie, gdy zarazisz mi moją postać ideą innej mojej postaci. :I

Ależ Wheat znała mnóstwo odpowiedzi i skora była odpowiadać na nie wszystkie!
- Jestem duża, więc chyba jestem wysokim duchem. O ile w ogóle jestem duchem. A idea brzmi fajnie, chociaż nie za bardzo wiem, o co chodzi. Strach się wyłącza o tak, normalnie. Po prostu myślisz sobie, że coś nie jest straszne i to przestaje takie być. Ja tak zawsze robię. I mówi się włączać, z całą pewnością. Bardzo nie lubię, gdy ktoś mówi niepoprawnie - Ściągnęła brwi, a na jej pysku pojawiła się lekka irytacja. Oj, tak. Była wesołym grammar nazi, który mordował tych, co kaleczą ojczysty język. - A wiewiórki to różnie chyba, nie spotkałam nigdy groźnej wiewiórki, ale takiej niegroźnej też nie. E... nigdy nie spotkałam wiewiórki.
W tym momencie jej wzrok odruchowo powędrował ku stworzonku, które im się przyglądało.
- O! O, o, o, o, oooooooooooo! Wiewiórka! - Poziom ekscytacji dramatycznie wzrósł, bo oto po raz pierwszy zobaczyła wiewiórkę.

Shaeera

/mam więc tego nie robić? Bo Sha teraz sprzedaje ją wszystkim./

Sha pokiwała łebkiem, przyswajając informacje.
- A kiedy będzie pełnia księżyca?
- Czy Cthulhu się obrazi, jak nazwę wiewiórkę na jego cześć?
- Jakim duchem jest Thor?
- Jak wygląda smok?
- Co to znaczy merkantylizm?
Losowo wybrane pytania z kilometrowej listy tworzonej przez userkę w długie lekcyjne godziny...

Wheat

Kolejne pytania, kolejne odpowiedzi.
- Pełnia nadejdzie, gdy przyjdzie na nią czas, Cthulhu będzie na pewno bardzo dumny, a Thor to jest bardzo, bardzo wysoki duch, na pewno. Smok wygląda jak ty - Wskazałaby łapą, ale wtedy przewróciłaby się, więc jedynie skinęła ku niej głową. - A merka-cośtam to na pewno jakaś odmiana czarnej magii.
No tak. Wszystko, czego nie umiała wyjaśnić, to była czysta magia.

Shaeera

Taak... Dla userki merkantylizm też jest czarną magią.
- Jak jaa? Ja jestem wilkiem! - policzmy to jako jedno pytanie.
- Kiedy przyjdzie czas na pełnię?
- Czemu niektórzy nie znają Odpowiedzi, jak nie ma pełni?
- Po co ci właściwie wykształcony ser?
- Skąd się biorą dzieci?
Sha nie wierzyła, że smok może wyglądać jak ona. To było niemożliwe. Ona była wilkiem latającym, a nie smokiem. Smoki są chore i psychiczne i zarażają. A jak zarażą, to trzeba do końca życia leżeć w łóżku.

Wheat

Odpowiedziałaby na wszystkie pytania i kontynuowała tę przerażająco interesującą wymianę zdań, ale zdanie, które nie było pytaniem, a padło z ust Shaeery, nieco zbiło ją z tropu.
- N-niee, ty jesteś smokiem. Przecież dobrze widzę. Wilki wyglądają jak ja, a ty wyglądasz jak smok.
Przekrzywiła łeb i na wszelki wypadek dogłębnie przyjrzała się budowie koleżanki. Nie ulegało wątpliwości, iż była ona gadziną. Anatomia mówiła sama za siebie.

Shaeera

Ona smokiem? Jeszcze niedawno wyśmiałaby tę teorię. Teraz jednak, gdy od paru osób usłyszała już tę teorię wydawała się ona mniej niemożliwa...
Sha odskoczyła najdalej, jak umiała. Następnie z pomocą skrzydeł wlazła na najbliższe drzewo.
- Nie zbliiiiiżaj się do mnieeee. Jestem straaaaaszna, złaaaa i zaaaaraaaażam! - zaniosła się płaczem.
Mówi się "krokodyle łzy". Smocze są równie wzruszające, choć szczersze. Poza tym... Sha była malutka, nie ryczała na zawołanie. Teraz jednak wyła jak syrena przeciwpożarowa. Ona smokiem! To straaaaszne. Teraz wszyscy, do których się zbliżała będą chorzy i będą leżeć w łóżku!
Jest potworem.

Wheat

Przekrzywiła łeb jeszcze bardziej, a na jej pysku zagościło niezrozumienie i ciekawość.
-Dlaczego miałabyś zarażać? Jesteś na coś chora? No, i wcale nie wyglądasz na straszną ani złą.
Zdziwiło ją zachowanie smoczątka. Gdyby ktoś powiedział jej, że jest wilkiem, chyba raczej nie wpadłaby w taką panikę.

Shaeera

- Tyyyy mówiiiiłaś, że smooookiiii są chooooore i psychiiiiiiczne. Aaaa jaaak są choooore, toooo zaaaarażaaaają! - płakała dalej.
Wspinała się coraz wyżej na drzewo. W końcu zmuszona była jednak się zatrzymać - drzewo się skończyło. Niepewnie siedziała na chybotliwym czubku, rozpaczliwie łapiąc równowagę. Z tej odległości Wheat była taka malutka... Sha naprawdę nie chciała jej nic zrobić. Nie chciała zarażać. Czy teraz nie będzie mogła do nikogo się zbliżać? Tylko do innych smoków? To straszne, przerażające, okropne!
Łzy spływały jej po pyszczku i kapały na ziemię słonym deszczem.

Wheat

Podeszła do drzewa i zadarła łeb do góry, obserwując poczynania koleżanki. Pokręciła energicznie łbem, a jej grzywka zatrzepotała w powietrzu. Bandana niemal nie rozsupłała się i spadła, ale Wheat w ostatniej chwili zorientowała się, że coś spada jej z głowy i przestała nią potrząsać.
- Zapomnij. Byłam mała i opowiadałam bzdury. Smoki nie zarażają. Gdyby tak było, to już dawno byś mnie zaraziła, prawda? - To miało sens.