Las Tajemnicy

Michael

Kiedy tawalnęła o drzewo zaczął się śmiać jak opętany, a kiedy zabiła go tym bardziej sie smiał. Czemu? Miałwłasne powody.
- No...niezłe ziółko z ciebie. - oznajmił po czym trącil ją ogonem w bok. Spojrzał na miśka.
- A jak rodzinka się zleci to co? - spytał robiąc pysk w "dziubek" po czym uśmiechnął się.

Itami

- Zabije. -Warknęła. A czemu warknęła bo jeszcze jej adrenalina nie opadła.
- A ty czemu się śmiejesz? -Zapytała się już spokojniej wbijając w niego spojrzenie błękitnych oczu.
- Ze mnie ziółko? Nie... no co ty. Ja młoda, dobrze ułożona Panienka. -Stwierdziła i skrzyżowała łapki wyglądając jak arystokratka.

Tokimune

Tokimune przyszedł tu sam nie wiedząc po co. Po minucie zaczął szukać zwierzyny. Nawet nie zauważył obecności innych wilków i z przejęciem wąchał to co przynosił wiatr. Wyczuł, że niedaleko jest stado saren. Oblizał się i zaczął powoli iśc w stronę zapachu.

Michael

Basior z trudem powstrzymał śmiech.
- Czemu?....ni...nieważne... - mówilł w przerwach chichotu. Taa on i chichot. Mało spotykane ale i dziwne. Wlepil swe oczy w jej oczy nie dajac za wygraną, kto pierwszy ustąpi?

Itami

Oj na pewno nie ona. Itami dzielnie wytrzymała jego spojrzenie, które raczej się jeszcze nie zakończyło. Nie ma bata ona mu się nie da.
- Powiedź co cie tak rozbawiło. -Powiedziała nie odrywając od niego spojrzenia.

Michael

Ten także nie odrywał od niej swego spojrzenia. Po chwili tak jakby dokręcił moc i jego ślepia błysknęły.
- Z tego jak walnęłaś o drzewo przez małego niedżwiadka. - powiedział i zmruzył troche oczy. A czy on dasię jej? Raczej nie...

Itami

Zobaczymy kto komu się da...
- Przynajmniej nie bałam się z nim walczyć i go pokonałam. -Stwierdziła Itami uśmiechając się zaczepnie. Oj tak tak zaczepnie to dobre słowo. Również i ona przymrużyła na chwilę oczy.

Michael

A co zrobił basior? Zaczął do niej podchodzić a kiedy ich czoła się stykały puknąl ją lekko tak że ta legła naplecy, on teraz stał nad nią, dalej wpatrując się w jej oczy.
- Czy ty coś sugerujesz? - spytał stojąc nad leżącą waderką.

Itami

- Możliwe.. -Powiedziała nie wzruszona. Dalej opanowana... nie no dobra w takiej sytuacji nie można być opanowanym. Lekko zdziwiona dalej patrzyła mu się w oczy. O nie nie ma szans aby się pierwsza poddała i skapitulowała.

Michael

A może jednak? Swymi czterema ogonami zaczął ją gilgotać. Chyba każdy gilgotany wilk odwracałwzrok bez przerwy.
- A cóż takiego? - spytał po czym uśmiechnął się cwaniacko. Gilgotanie było nieprzerwane. O taak, tortury...

Itami

Zamkneła oczy śmiejąc się. Zamknięcie to nie to samo co od wrócenie żeby nie było. I nie ma mowy o innych wyjściach bo będzie foch i obraza młodej panienki. Itami się zaśmiała jednak dalej się patrzyła w jego oczy.
- Nie nic... -Powiedziała między salwami śmiechu.

Michael

Basior z uśmiechem usatysfakcjonowany mruknął.
- Może i nie odwróciłaś wzroku ale i tak już na mnie nie patrzysz. To praktycznie to samo. - powiedział z uśmiechem. I tak i tak nie odszedł i dalej stał nad nią.

Itami

Zmroziła go wzrokiem. niech mu będzie i tak kiedyś go złapie na odwracaniu wzroku. Itami wstała zmuszając tym samym Michaela to wywrotki na plecy. po czym sama stanęła nad nim tak jak od przed chwilą nad nią.
- A może ty coś sugerujesz? -Zapytała.

Michael

Złapał ją swymi łapami za jej łąpy i przeturlałsię górując teraz nad nią.
- Nie czemu tak myslisz o piękności? - spytał z uśmiechem cwaniaka. Pomyślałchwile. Co on powiedział?! Aaa dobra, jakoś to się przełknie.

Itami

Powiedział coś dziwnego czego by się po nim Itami nie spodziewała. Młoda samica wpatrywała się przez chwilę w niego analizując w myśli to co się przed chwilą stało starając się przyswoić to sobie. Po chwili spojrzała na niego.
- Ja to wiem. Pytanie czy mi powiesz co sugerujesz. -Stwierdziła.

Michael

Basor uśmiechnął sie nonszalancko.
- Nic nie sugeruje. Ale czy ma to jakieś znaczenie? - spytał i syknął od tak. Usiadł obok niej i zastrzygł uszami. Niee nigdy go nie złapie na odwracaniu wzroku, nieee...

Itami

- Tak ma. -Powiedziała pewnie siadając koło niego i obserwując go. Ciekawiło ją to i to bardzo. A jeszcze ta jego zagadkowość. Ciekawe. Itami dopiero teraz się zorientowała ze krew dalej leci z jej nosa. Otarła ją więc łapą.
- Powiedz. -Dodała.

Michael

Basior spojrzał na nią od tak.
- Nie naprawde nic nie sugeruje. A przez tą naszą wymiane głupawych, krótkich zdań nawet nie pamiętam o co cho. - oznajmił. Kiedy ta wytarła krew łąpą po chwili i tak jej leciało więc wilk wytarł krew delikatnie jednym ze swoich puszystych ogonów. Uśmiechnął się do niej.

Itami

- Dzięki. -Powiedziała odbiegając od niego spojrzeniem. Odbiegając?! Tak. Teraz jej się na skromność zebrało. No a co. Itami odgarnęła grzywkę.
- Wiesz że i tak kiedyś się dowiem o co ci chodziło? -Zapytała się go od tako na powrót podnosząc na niego wzrok.

Michael

Basior wyszczerzył się.
- A wiesz że i tak się nie dowiesz? - spytał i pokazał jej język wywalając go na lewy bok. Zaśmiał się po czym spojrzał na dalej śpiącą Jennę.
- Coś leniuch za długo śpi. - mruknął.