Młody las

Orussis

- Ładne imię - rzekła pospiesznie i odeszła nie chcąc zostać jej obiadem a raczej już kolacją. - Jakąś taka sztywnawa... - szepnęła cichutko do siebie siadając między gałęziami jakiegoś krzewu, który w rzeczywistości był koroną zwalonego przez smoka drzewa.

Dzika Perła

Słyszałam! - sapnęla z oburzeniem i przeorała ziemię upazurzoną łapą. Machnęła ogonem.
Nie jestem sztywna! - burknęła mrużąc oczy. - mam dopiero nieco ponad milenium na karku, nie czas mi jeszcze sztywnieć. - mruknęła urażona.

Orussis

Wychyliła łeb - Masz dobry słuch! - wrzasnęła - I przepraszam jeśli Cię uraziłam! - warknęła przenosząc się na kamień koło Demona - Czy my się znamy? - spytała patrząc na wilka.

Dzika Perła

Grzmotnęła ogonem w ziemię.
To najlepszy dowód na to, że jeszcze nie zramolałam - powiedziała beztrosko i zwinęła się w kłębek czarnych lśniących łusek.

Orussis

Podskoczyła. - Jednak nie sztywna.... - wyszczerzyła się i zaczęła z nudów kopać w ziemi dołek.

Gość

Wszedł spokojnie do lasu z miną głodnego nagle rzucił się na białego zająca i go zjadł oblizując się

Shame

Przyszedł niezauważony. Przycupnął w krzakach, lustrował obecnych. Nagle coś zachrobotało w krzakach... Przyczaił się i słuchał.

Po dłuższej chwili, kiedy upewnił się, że to 'coś' nie może być większe niż on, skoczył cicho w kierunku hałasu. Chwycił w dwie łapki małe, szamocące się gryzoniowate coś. Popatrzył zdziwiony.

Monalisa

Przyszła do Młodego Lasu, podeszła do drzewa, rozciągła się i ułożyła, patrzyła w głąb Lasu.

Shame

Takiego stwora jeszcze nie widział. Pomiędzy jego pazurami tkwiło takie coś:

Shame patrzył dłuższą chwilę na swój łup, warknął nie wiedząc jak się zachować. Wyszczerzył małe, ale ostre ząbki i zbliżył je do dziwnego szczura. Ten schołam pyszczek w łapkach i się skulił bezradnie.

Monalisa

Zobaczyła młodego wilka, przyjrzała się, podeszła i się przywitała - Hej, widzę że masz myszkę - uśmiechnęła się do wilka.

Demon

spojrzął na Oru$$

Monalisa

Przyszła powolnym krokiem do Lasu, miała nadzieję że upoluje coś, chodziła i rozglądała się, za zwierzyną.
Nagle ujrzała w krzakach szaraka, schowała się w gęstwinie, powoli skradała się do zwierzaka i skoczyła, - ach.. jedzonko - spojrzała głodna na królika i zaczęła konsumować.
Po zjedzeniu śniadanka, pobiegła się napić.

Kelir

Wyszedł zza gęstwiny. Rozejrzał się po okolicy i dojrzał zajadającą się śniadaniem Monę.
- Hej - skinął głową, przechodząc obok.
Zbliżył się do skraju lasku, przycupnął pod drzewem i czekał. Niestety, wypłoszone zające zniknęły mu z pola widzenia. Wstał i ruszył przed siebie. Zastanawiał się, czy nie powinien spróbować szczęścia w pobliżu ludzkich siedzib. Ryzykowne, ale może warto zaryzykować dla powolnej i smacznej kury.

Monalisa

Ujrzała Kelira - Hej.. jak tam noc - uśmiechnęła się do wilka, zobaczyła że wilk, jest głodny, nieco - chodź zapolujesz na coś - złapała Kelira za sierść i poszła w głąb Lasu

Kelir

Tym razem bardziej zmotywowany, zasadził się w pobliżu gęstwiny brzózek. Naprężony, zmrużył oczy i wpatrywał się w trawę. Zające nie mogły zniknąć. Tylko chowały się między źdźbłami. Musiał cierpliwie poczekać.
W końcu dostrzegł nieznaczny ruch między dwoma szarobiałymi pniami. Skoczył, przygniótł zająca do ziemi i dobił go energicznym kłapnięciem paszczy.
- W końcu... - warknął zadowolony, przeżuwając szare ucho.

Monalisa

- barwo!! - krzyknęła z radości, podeszła do Kelira - dobra ty, tu sobie zjadaj, a ja pobiegnę do jeziorka, jestem nieco spragniona - powiedziawszy to puściła oczko wilkowi i powoli odchodziła.

Kelir

Obejrzał się za Moną, odprowadził ją wzrokiem. Powoli, z zadowoleniem dokończył szaraka. Najedzony, przysiadł na tylnych łapach i podrapał się za uchem. Rozejrzał się wokoło. Wyglądało na to, że zagajnik jest pusty, więc jako dorastający wilk, postanowił poćwiczyć wycie. Uniósł łeb, spróbował raz, drugi, próbował trafić we właściwy ton. Czuł, że idzie mu coraz lepiej.

Morir

Przebiegł między młodymi sosnami, przeskoczył niskie, ośnieżone krzaki i stanął jak wryty. Wyczuł w pobliżu zające. Po kilku dniach szczurzej diety, miał ochotę na coś grubszego.
Przyczaił się w wysokiej, oblodzonej trawie. Czekał cierpliwie na jakikolwiek ruch. Kątem oka dostrzegł dojrzewającego wilka, który raz po raz wydawał z siebie dźwięki podobne do wilczego wycia.
Podniósł się. "Przy takim hałasie żaden szarak nie wyjdzie ze swej kryjówki" - mruknął niezadowolony.

Kelir

Zerknął na przyglądającego się mu z dezaprobatą szczeniaka i zamilkł. Wstał, machnął przyjaźnie ogonem.
- Ćwiczyłem, bo nikogo tu nie było. Skoro się pojawiłeś... nie przeszkadzam w polowaniu. Śmiało - skinął łbem w stronę zarośli.

Monalisa

Przybiegła do lasu, jej oczom ukazał się Kelir z innym młodym wilkiem, podeszła do niego - hej, widzę że jesteś nowy - spojrzała na nieznanego wilka.