Świerkowy las

Sephira

Także skinęła wilkowi na przywitanie. I wtedy zawiniątko... zaczęło płakać. "O nie..." -pomyślała i zasłoniła łapami uszy

Booze

Myślała nad tym co powiedziała Sephira. Bardzo dobrze przemyślała. Po Dłuższej przerwie powiedziała -oddasz to dziecko Ludziom, a ono wyrośnie na wojownika, będzie wybijało każdego wilka, i nosiło ich skóry jako trofeum. Zastanów się nad tym dobrze. A co do topienia, chodziło mi bardziej o przywiązanie dziecka do kamienia i wrzucenie. Ryby zrobiłyby swoje... tak czy inaczej zawsze jest niebezpieczeństwo... i ze strony ludzi i niedźwiedzi.- powiedziała poważnym tonem. To nie przelewki- pomyślała. Była przekonana tylko do jednego pomysłu. Nie ważne co zrobią, zawsze będzie pałać nienawiścią do każdego ludzkiego pomiotu.

-Pozwól mi... zemszczę się na ludzkich ścierwach...- warknęła pierwszy raz w życiu.

Zobaczyła przybysza i jego trening... właśnie taka chciałaby być w przyszłości. Podziwiała go choć go nie znała.

Sephira

Nie wychowają go. -powiedziała stanowczo. -Zaniosę to dziecko do wioski, którą kiedyś kiedyś wybiłam. Nie zastanę tam żywej duszy. Za tropem bachora ruszą niedźwiedzie. Zrobią swoje. Nie będę mieć krwi na łapach. A bachor będzie martwy. -powiedziała stanowczym tonem. Choć w głębi duszy wahała się.

Nie. -powiedziała. -Sama nie dasz rady. Do tego trzeba wykorzystać całą swoją siłę, trzeba opracować plan, trzeba wybić ludzi co do jednego, żeby nie planowali później zemsty na nas. -powiedziała. Wiedziała co mówi, sama kiedyś wybiła jedną z wiosek.

Booze

-ja mogę to zrobić.. ludzka krew to powód do dumy- powiedziała ze spuszczonym łbem, oblizała kły. Powiedziała tak ale nigdy nie zabiła człowieka. Wgłębi duszy jednak zawsze pozostanie rana której nic nie zdoła zagoić. Rana ta zawsze siać będzie w ciele i umyśle młodej samicy nienawiść i chęć mordu na ludziach...

Sephira

Nie. To nie jest powód do dumy. A co najmniej nie taki, jak Ci się wydaje. Wilki ucieszyłyby się z tego co zrobiłaś, ale Ty tak naprawdę nie chcesz o tym mówić. Nie chcesz żeby wiedzieli. -powiedziała łamliwym głosem. -Później śnią Ci się koszmary, żałujesz swej zbrodni, choć nie wiesz czemu, bo miałaś przecież powód do zabicia tych istot... -spuściła łeb. Przypomniało jej się gdy matka błagała ją o oszczędzenie swego syna. Nie prosiła o własne przeżycie, tylko o przeżycie nic nie wartego bachora. Jedna łza spłynęła z jej oczu. jedna jedyna, niezauważalna. Zamknęła oczy. Po sekundzie podniosła łeb, znów w jej oczach było widać tylko mrok i pustkę. -Ja tam pójdę. Ty zostań. -powiedziała i wypięła pierś. "Spokój..." -powtarzała sobie w duchu. "Jesteś z watahy nocy. Nikt i nic cię nie złamie" -myślała.

Hakuro

Zeskoczył z drzewa i puścił głaz -Co to czy to dziecko?-zapytał i podszedł do szczeniaków.Spojrzał na to co miały młode było to ludzkie dziecko-co zamierzacie z nim zrobić-zapytał poważnym tonem.

Booze

Była wpatrzona w wojownika... po chwili ocknęła się -ja chcę je UTOPIĆ... chcę oczyścić świad z ludzi których tak nienawidzę... Sephira chce je odnieść do wioski... ja chcę poczuć ludzką krew i pomścić moją watahę!- wykrzyczała. Nienawiść rosła w niej w zastraszającym tempie. Była gotowa by zabić.

Sephira

Stanęła między wilkiem a zawiniątkiem. Zasłaniając je. -Nic. Zjeść na kolację. -powiedziała. Nie mogła wydać prawdziwych zamiarów, wilk by się na to nie zgodził.

Zasłoniła pysk łapą "super wydało się. I guzik i z utopieniem i z zaniesieniem do wioski... " -pomyślała zdenerwowana. wiedziała co się teraz stanie, że nic z tego, że będzie gadka o moralności... -O nie... -westchnęła cicho, tak że nikt nie był w stanie jej usłyszeć

Hakuro

Nie możecie tak postąpić nie pozwolę wam go zabić.To tak jakby was małych i bezbronnych wcześniej oddali rodzice komuś na pewną śmierć.-rzekł dość zły patrzył na nie karcącym spojrzeniem-Sephira jeśli to zrobisz zawiedziesz mnie i ojca on by tak nie postąpił.Mordowanie nie jest rozwiązaniem-dodał.

Booze

-szczerość to podstawa, mówię jak jest... nie ważne czy to czy inne ludzki nasienie... WYBIJĘ ich wszystkich... bez litości!-znów krzyczała. Wciąż była gotowa by atakować bachora.

-jedyna dobra rzecz by pomścić tych których się kochało- powiedziała zdecydowanym tonem - Saphira nie chciała, to ja dałam pomysł by je zabić- dodała i wzięła całą odpowiedzialność na siebie.

Hakuro

Przydusił ją łapą-Uspokój się-warknął.Chcesz być mordercą proszę bardzo, ale w moich oczach jeśli zabijesz nie bedziesz niczym więcej niż pyłem-dodał.Jestem wojownikiem a nie zabijam bez powodu-dodał i puścił ją-Powinnyście odnieść je do wioski lub tam gdzie znalazłyście-rzekł.To, że je zabijesz nie wskrzesi bliskich.Mojego brata zabił człowiek ale czy napadam na wioski i morduje niewinnych, którzy nie sa za to odpowiedzialni...Nie-dodał i odsunął się.

Sephira

Ja nie chcę go zabić. -powiedziała. -Chcę go zanieść do ludzkiej wioski. -zaczęła mówić prawdę. -Nie będę go zabijać. Ludzie nic mi nie zrobią jak odniosę malucha całego i zdrowego. Pójdę sama. -powiedziała spoglądając na Canis

Booze

Wstała, otrzepała kurz z sierści. -huh..- zirytowała się. Poszła nad strumień i usiadła. -tu je znaleźliśmy...-odpowiedziała nie patrząc na wilka.

-Może to i nie jest dobre rozwiązanie. Ale Jak POMŚCIĆ moich bliskich, hę?- powiedziała do basiora

Hakuro

Skinął łbem i rzekł-Zrobisz jak uważasz- odszedł rzucając na szczeniaki cień swojego potężnego ciała i zaczął węszyć.Musiał znaleźć jakieś zwierzę ruszył na polowanie.-Jeśli cię to interesuje to twój ojciec pokonał bestię-dodał.

Booze

-Pomogę Ci Saphira-. Nie chciała tego zrobić ale uszanowała zdanie wojownika. Chciała być taka jak on... ale jeszcze nie umiała opanować gniewu.

Hakuro

Ty chcesz być wojownikiem prawda?-zadał pytanie Canis i spojrzał na nią kątem oka.Posługiwał się telepatią i znał wszystkie ich myśli.Wywęszył swoją ofiarę...

Sephira

Oby dwie? -zapytała wilka

Dobrze. Ale jeśli będą tam ludzie nie zabijemy ich. -powiedziała. -Jak będziemy z małym to nic nam nie zrobią.

Booze

-Tak... całym sercem i duszą... ale...-przerwała. To tylko marzenia- pomyślała.
Odwróciła się do wilków. Nie patrzyła na nich, wzrok miała w dole. Wstyd jej trochę było.

-Dobrze- odrzekła do wilczycy

Sephira

Wzięła małego w pysk. -Idziesz z nami? -zwróciła się do Hakuro

Hakuro

Ja zabiłem pionków on zabił alfę zaciągnęliśmy je w góry Ohu nasz dom i pokonaliśmy.Zostawiłem go tam ponieważ był ranny-rzekł.-Wież lub nie, ale ja uważam, że jest niesamowitym wilkiem i uważam, że jest najlepszym wojownikiem w tej krainie-rzekł.Skinął im łbem i wybiegł pierwszy.