Miejsce dla samotnych

Yumi

"Wiele historii" pomyślała.
-Hmmm... Ciekawe. Ja szczerze szukając ciekawego i spokojnego miejsca znalazłam się tu. Żadnych historii nie słyszałam o tym miejscu. Ale pewnie dlatego, że jestem tu od niedawna. - Spojrzała w górę patrząc na pięknie rozgwieżdżone niebo. :)
Przymknęła oczy i zaczęła przypominać sobie bieg dzisiejszych i przeszłych wydarzeń. Po chwili znowu spojrzała na Abaddona i uśmiechnęła się delikatnie.

Abaddon

- Cóż, to miejsce jest zwane miejscem dla samotnych. Zostało tak nazwane, bo właśnie tu przychodziły często samotne, niekochane wilki - odpowiedział, kierując wzrok tam, gdzie Yumi. Nocne niebo.

Yumi

-To znaczy, że chyba częściej będę tu przychodziła - Oznajmiła.
-Piękna noc. Nieprawdaż? :) - Zapytała z zadowoleniem.
-Lubię noc. Lubię księżyc, gwiazdy. Są one piękne... :D

Abaddon

Zaśmiał się i spytał. - Czyżby taka piękna wilczyca była samotna? - po tych słowach zlustrował spojrzeniem nieboskłon. Yumi miła rację: niebo było dziś pozbawione chmur, dzięki czemu wszystkie gwiazdy jaśniały na nim wyjątkowo wyraźnie. - Taak... piękne. Jakby jaśniały specjalnie dla nas, wilków, które im się przyglądają.

Yumi

-Ojjj... Nie taka piękna... - Powiedziała zawstydzona
-Samotna. Ale bardzo się tym nie przyjmuje. Już jakoś się przyzwyczaiłam.
Od jakiegoś czasu nie mam partnera... Ale da się na szczęście z tym żyć :D - Powiedziała myśląc o swoim dobrym znajomym.
Po chwili uśmiechnęła się... I powiedziała:
-No ale mniejsza o to. Opowiedz coś o sobie. :D Skąd pochodzisz? - Zapytała nie wiedząc czy może zadać kolejne pytanie, machając jednocześnie ogonem.

Abaddon

Uśmiechnął się lekko, słysząc ton jej pierwszej wypowiedzi. Skromna wilczyca. Spuścił łeb, przenosząc z nieba na Yuki spojrzenie skrzętnie ukrytych pod gęstą grzywą oczu. - Stąd. Urodziłem się w tej krainie - odpowiedział.

Yumi

-No to musisz znać każde miejsce w tej krainie. :) - Zaśmiała się lekko.
-I musisz być także bardzo przywiązany. - Powiedziała uśmiechając się.
Nagle Yumi zesztywniała. Podniosła uszy i zaczęła nasłuchiwać. Nagle wstała.
-Bardzo miło mi się rozmawiało. Ale niestety muszę już iść. Miło mi było Cię poznać.! :) - Oznajmiła z uśmiechem. - Sądzę, że jutro także powinnam tu być. Też jakoś pod wieczór. To tak jakbyś chciał pogadać. Niestety muszę się pożegnać. No to może do jutra. - Powiedziała puszczając oczko i żartobliwie wystawiając kawałek języka. Odwróciła się i szybko pobiegła przed siebie. Zatrzymując się na wzgórzu. Odwróciła się w stronę Abaddona. Spojrzała na niego i uśmiechnęła się miło. Po chwili zniknęła za drzewami...

Abaddon

- Do zobaczenia - odrzekł i na pożegnanie posłał wilczycy jeszcze jeden uśmiech. Obserwował jak się oddala, a gdy ta zniknęła całkiem z jego pola widzenia, znów położył się na brzuchu. Wyciągnąwszy przed siebie przednie łapy, oparł o nie pysk i jął wpatrywać się w gwieździste niebo. On nie miał zamiaru się stąd ruszać, bo po co? Nie miał nic lepszego do roboty. Znajomi gdzieś zniknęli, siostra również, matkę bardziej od niego interesował jej nowy wilk. Pozostawało mu ślęczeć w tym miejscu dla samotnych i gapić się w niebo.

Akeli

Położyła się na plecach i oglądała niebo szukała gwiazdozbiorów.Znalazła Duży Wóz i Mały wóz.Wsłuchiwała się w rytmy wiatru.-Ahh..ładnie brzmi..-Spojrzała w stronę wilka i wilczycy i powiedziała-Witam..-po chwili znowu była w innym świecie.

Yumi

Szybko zbiegła ze wzgórza.
Zatrzymała się. Spojrzała na nieznajomą wilczycę.
Położyła się na miękkiej trawie i oparła smutno głowę na łapkach...

Abaddon

Wróciwszy na to samo miejsce, co kiedyś, usłyszał powitanie nieznajomej wilczycy. Zerknął na Akeli. - Witaj - odrzekł, choć po chwili obserwowania wilczycy nabrał podejrzeń, że wcale tego nie usłyszała. Wyglądała na rozmarzoną.

Yumi

Ojjj... Przepraszam... Zamyśliłam się.! :) - Powiedziała nagle.
-Witajcie.! - Odpowiedziała radośnie i jednocześnie energicznie siadając

Abaddon

Uśmiechnął się na powitanie do wczoraj poznanej wilczycy - Yumi i usiadł, swym zwyczajem owijając łapy puszystym ogonem. Po co tu dziś wrócił? Sam nie wiedział. W końcu chciał tylko zobaczyć, jak to miejsce wygląda.

Yumi

Yumi spojrzała na Abaddona i rozmarzoną Akeli. Po czym znowu na Abaddona i odwdzięczyła mu się miłym uśmiechem...
-Jak tam dzisiejszy dzień, jeśli mogę spytać? - Zapytała z wciąż widniejącym uśmiechem na jej twarzy...

Abaddon

- Nudny, męczący i pełen szarości - odpowiedział. Choć to nie brzmiało zbyt wesoło, Abaddon wypowiedział te słowa z rozbawieniem. Cenił sobie spokój.

Akeli

Spojrzała z zazdrością na Yumi po chwili się ogarnęła.Ze spuszczonym łbem położyła się w inne miejsce postanowiła im nie przeszkadzać...

Yumi

-Wiesz co.? Podziwiam Cię. Ja po nudnych dniach jestem "ospała". Po szarych i smutnych mam doła i nic mi się nie chce. A ty tak spokojnie i z rozbawieniem mówisz o takim dniu. :) - Oznajmiła ciepło.
Nagle zaczęła coś sobie rysować łapką na piasku...

Abaddon

- Cóż, ja po prostu cieszę się każdą spokojną chwilą - odpowiedział, wciąż z uśmiechem na pysku. Po wielu przygodach poza tą krainą bardzo cenił ciszę i spokój.

Akeli

-Pfff...-Usiadła i spoglądała w niebo.Wskoczyła na gałąź drzewa i się położyła.

Yumi

Oderwała się od "bazgrania" bezsensownych rysunków.
Spojrzała na Akeli i uśmiechnęła się do niej. Chcąc pokazać, że może spokojnie się włączyć do rozmowy jeśli tylko chce...
-Jeżeli o mnie chodzi to czasami cisza mnie męczy. - Powiedziała śmiejąc się z siebie