Biała Plaża

Monalisa

Coś ugryzło ją w kark, podniosła głowę, oczy miała zasłonęte długą sierścią, spojrzała chyba w stronę Kelira - Ja??....wydrą, niee... - wyszła z wody otrząsneła się, jej sierść zrobiła się puszysta i wyglądała jak owca.
Spojrzała na Kelira - ehh... tak fajnie było pod wodą, wiesz?? - powiedziała do Kelira, - wiesz co chodźmy gdzieś - spojrzała na wilka.

Kelir

Przyglądał się ociekającej wodą wilczycy. Chciał za nią pójść, lecz czuł też potrzebę, wy wyjaśnić jej nieco dziwne zachowanie.
Podszedł bliżej, spojrzał prosto w oczy.
- Czemu się tak zdenerwowałaś, kiedy ta obca zaczęła mówić o zakochaniu? To, że my nie jesteśmy, nie znaczy, że... - urwał, nie mając pojęcia, co tak właściwie chciał powiedzieć. Patrzył na nią, niepewny i skołowany.

Monalisa

- ja? zdenerwowana,... no dobra troszkę tak - spojrzała na Kelira, nie wiedziała co powiedzieć, dosłownie zaniemówiła, patrzyła się tylko na Kelira.

Kelir

- A więc jednak, dobrze cię wyczułem - wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Ale nadal nie... - nagle coś go tknęło. Przesunął się odrobinę, wciągnął do nozdrzy zapach wiatru. Otworzył oczy. Pojawiły się w nich złociste ogniki. - Chyba rozumiem. Ruja? To nie twoja wina, ale hormonów - zachichotał i obserwował ją z uwagą. Mimo woli machnął szeroko ogonem.

Monalisa

Spojrzała na Kelira dużymi oczami - skąd wiesz - odpowiedziała zawstydzona, kątem oka patrzyła na niego.

Kelir

Roześmiał się szczerze.
- Jestem samcem, a samce wyczuwają takie rzeczy. - spoważniał i zerknął na nią z uwagą. - Wiesz, że jeśli chcesz mieć szczeniaki, musisz się dość szybko zakręcić koło jakiegoś wilka. Teraz to już wyścig z czasem. No, chyba, że ci nie zależy... - ruszył przed siebie swobodnym, lekkim krokiem. Fale opływały jego białe łapy.

Monalisa

Spojrzała na niego ze zdziwieniem - a ty skąd to wszystko wiesz - spytała weszła za nim do wody.Patrzyła mu w oczy.
merdała ogonem w wodzie i patrzyła od czasu do czasu na małe fale.

Kelir

- O, skąd wiem... ja wszystko wiem - wyszczerzył się w uśmiechu i wypiął dumnie pierś. Zaraz jednak spuścił nieco z tonu. - Instynkt, Wilczyco. To wszystko wyjaśnia. Nie wiem, jak się czujesz, ale domyślam się, co ci teraz chodzi po głowie. I dlatego założyłaś własne legowisko, prawda? - zerknął na nią z zaciekawieniem.

Monalisa

- ale ty podejrzliwy jesteś - puściła oczko do wilka, zanurzyła się w wodzie.

Kelir

Obserwował ją przez chwilę, dziwnie zadowolony, po czym znów szarpnął ją za puszysty kark.
- Jeszcze parę takich nurów i naprawdę zacznę nazywać cię Wydrą - uśmiechnął się i ruszył przed siebie. Zmrużył oczy, wiatr targał jego niemal już suchą sierść.

Monalisa

- to tak nazywaj, muszę jakoś odreagować.....no wiesz - nagle wilczyca wybiegła w wody i padła na plaży - kur.. - spojrzała na Kelira.

Kelir

Obejrzał się, zawrócił i trącił Monę nosem, chcąc, by wstała.
- Nie musisz odreagowywać. Wystarczy, że znajdziesz sobie jakiegoś przystojnego, miłego wilka - zażartował i ruszył w dalszą drogę. Maszerował swobodnym krokiem, z uśmiechem przyklejonym do kącików ust. Słuchał szumu fal i zawodzącego wiatru.

Monalisa

- nieee.... podbiegła do Kelira - nagle skoczyła u padła na górkę piasku.
- nie wem co robić leżała jak placek na piachu.

Kelir

Zerknął na nią, zaskoczony.
- Leżenie plackiem na piasku na pewno ci nie pomoże - zaśmiał się. Skinął głową w stronę wyjścia z plaży. - Może zobaczymy, jak powodzi się Morirowi? Chyba wybierał się do ludzi. Sprawdzimy, czy nie wisi przypadkiem nad czyimś paleniskiem.

Monalisa

Wstała i pobiegła za Kelirem, "muszę coś zrobić bo zaraz zwiarjuję" spojrzała na wilka, próbowała się powstrzymać od czego, szła cały czas za nim.

Kelir

Obejrzał się, dostrzegł jej niewyraźną minę.
- Możesz iść obok mnie, nie gryzę. Przynajmniej nie przyjaciół - skinął na Monę głową i zwolnił nieco kroku, czekając, aż wilczyca się z nim zrówna. - Wygląda to tak, jakbyś się mnie zaczęła bać.

Monalisa

- nie chodzi o to że się ciebie boję..... - spojrzała wilkowi w oczy, "chyba powinien wiedzieć o co mi chodzi" pomyślała, po czym, przyśpieszyła kroku i szła obok niego.

Jaina

Przyszła wolno nad morze. Najwyraźniej miała na pysku pewiem grymas, który powodował, że wilczyca coraz rzadziej się uśmiechała. Przesiadła na piasku obserwując wilki będące na plaży.

Kelir

Zerkał na wilczycę kątem oka. Bawiła go jej nagła zmiana zachowania. Co też ruja robi z wilczycami... pomyślał rozbawiony i mimo woli pokiwał lekko głową. Kompletnie nie wiedział, na czym stał. Stał się dorosłym wilkiem i nie wiedział, jak Mona na niego w tej chwili patrzyła. Czy jak na szczeniaka, którym się zaopiekowała, czy jak na młodego, silnego samca, w jakiego się zmienił? Zerknął na krążącą w pobliżu mewę.
- Chyba powinniśmy sobie wszytko jasno wyłożyć, nie uważasz? - przystanął i wbił w Monę złociste oczy.

Monalisa

Stanęła, spojrzała na Kelira - no chyba tak - usiadła i powiedziała - to ty może zacznij - lekko uśmiechnęła się.