Morze

Morte

Najzwyklejsze morze..
Nie różniące się niczym od zwykłego, no może tylko tym że nigdy nie ma tutaj ludzi. Wielka przestrzeń naokoło i piękny las za plecami. Tak.. To wszystko jest tutaj. Na dodatek rzadko pada tutaj deszcz, a jeśli już zacznie jest schron pod drzewami :) .Morze z każdą ulewę wyrzuca na brzeg masę przeróżnych rzeczy, lecz najczęściej to muszle. No i nic... Morze jak morze, nie jest ono ani trochę magiczne..

Salem

Salem cichutko stąpał po plaży. Brakowało mu wody do której mógł skakać i rozgrzanego pisaku. Czuł pewien niepokój i zmartwienie. Przed oczami stawał mu obraz siostry. Odpędzał te myśli, mocno trzęsąc głową. Wciągnął zimne powietrze i usiadł na śniegu. Wbił wzrok w odległe morze. Ziewnął i położył się na ziemi.

Heike

Nad morzem znalazła się z niewiadomych powodów także Heike. W jej umyśle krążyły słowa: "nudy, nudy". Usiadła na brzegu i wpatrywała się w horyzont, po chwili zobaczyła mewę i podążała swoimi oczyma za nią.

Salem

Coś poruszyło się koło Salem'a. Wilk zobaczył to kątem oka. Szybko odwrócił sie.
- Wi ... - zawołał jednak nagle reszta słowa zamarła mu w gardle. Wilczyca stojąca naprzeciw niego wydała mu się znajoma. Za znajoma ... Oniemiały stał i wpatrywał się w jej oczy.

Heike

Heike spojrzała swoimi wściekło złotymi ślepiami na młodego wilka. Wadera milczała, odsłoniła swe długie, grube kły. Nie lubiła, gdy ktoś gapił się na nią. Ach no właśnie, zęby. Jej prawy kieł był złamany, gdyż Alfa jej poprzedniej watahy wyrwała go jej i teraz można było rozpoznać kim była Hei w poprzednim życiu.

Salem

Salem jeszcze bardziej pewny swojej myśli pisnął i odwrócił łeb. Zastanawiał się czy ona też go poznała. Jego uśmiech zniknął. Nawet w myślach nie potrafił wymówić imienia. Choć było caraz bliżej. Heike ... Starsza silostra. - Cześć - mruknął żeby nie było.

Heike

Wadera słysząc głos szczenięcia, wstała i przyjrzała mu się obchodząc go w koło. Już teraz go poznała! Taak! Był to jej młodszy brat...Salem.
- Salem... - Szepnęła chodząc w koło niego i warcząc cicho.

Salem

Szczeniak pisnął żałośnie, po co się odzywał. Teraz już nikt go nie obroni. Zacisnął powieki i padł na ziemię. Schował łeb między łapy. Tak nie dawno uciekł z domu i wyswobodził się z pod ręki oprawcy, a teraz ... Salem wyglądał spomiędzy leżących na jego głowie swoich własnych łap. Drżał cały. Czy naraził się siostrze?

Heike

Wyciągnęła na wierzch swój długi niebieski jęzor, zniżyła się i spojrzała w przestraszone oczęta Salema. Heike postawiła na jego ciele swoją potężną łapę i po chwili zdjęła ją. Usiadła przy młodszym bracie.
- Co ty tu robisz? - Zapytała nadal z językiem na wierzchu. Jej fioletowa grzywka opadła na jej wściekło złote ślepia.

Salem

Wilka przestał drżeć. Zastanowił się. Miał odpowiedzieć że uciekł przed nią? To chyba nie pomogło by mu. Odsłonił swój pyszczek i uniósł głowę. - Ja ... ja poznaje nowe tereny - odparł szybko. Właściwie wyrzucił z siebie te słowa. W pewnej części była to prawda.

Heike

- Uciekłeś z domu....tak? - Zapytała już tym razem surowiej, jeżeli Salem uciekł z domu bez zgody rodziców, to ona po prostu...po prostu....no po prostu go zje w całości. Lub po prostu Heike go "zabije"! Ona sama nie uciekła stamtąd tylko została wyrzucona i tyle!

Salem

Salem nie wiedział teraz czy dalej kłamać czy przyznać się. Pokiwał łbem. Siostra i tak będzie wiedzieć że kłamie. Opuścił łeb. Rozejrzał się wokoło szukając ratunku. Z siostrą nie miał szans. Przełknął ślinę i czekał na swój los.

Heike

Heike nerwowo wstała z miejsca i poczęła kręcić się w kółko.
- Jak mogłeś?! Co ja teraz pocznę?! - Zapytała brata zatrzymując się i swoim zimnym spojrzeniem patrząc na Salema. Była wściekła, że jej brat aż tak źle postąpił.

Salem

Szczeniak podniósł wzrok i spojrzał na siostre. - Oni nie wierzyli, ale ja wiem że jestem Aniołem - odpowiedział. Może i miał bzika ale Salem nadal uparcie wierzył w swoje niebo. Próbował się usprawiedliwić. Jego oczy zaczerwieniły się.

Sasori

-Aż mnie naciąga.. Co zdarza się.. Ee ta, często. - prychnął do siebie z tak kapryśną miną, jakby rzeczywiście coś stanęło mu w przełyku. Nie, nie słyszał obecnych tutaj, jednak wrócił z miejsca gdzie towarzystwo było nad wyraz cukrowe. Machnął długim, nienaturalnym ogonem i zahaczył nim gdzieś o krzak.
-Jaaassssny...! - nie był dziś w dobrym humorze, tym bardziej, że po powrocie do tej krainy jeszcze nikogo nie zabił, nawet sarny.. Dni były nudne, tak jak tutejsze wilki.. Warczał do siebie i mamrotał z ponurym wyrazem szklistego pyska. W końcu stanął w miejscu i kątem oka spojrzał powoli, szaleńczo i przenikliwie w stronę obecnych.

Salem

Szczeniak podniósł wzrok na nowego wilka. Jego drgawki wróciły. Mimo to uśmiechnął się leciutko. -To twój chłopak? - zapytał siostrę i zachichotał cicho. Potem znów wystraszony opuścił łeb i podwinął ogon. Był trochę bardziej śmiały niż dawniej.

Sasori

Sasori wbił wzrok niczym brzytwa w szczeniaka, który chyba nie wiedział jak się zachowywać. Już miał pojawić się obok niego i z przyjemnością odgryź mu ten zabawny języczek.. Ale powstrzymał się, mimo podłego humoru, skorego do czerpania zabawy z czyjejś krzywdy - i z hukiem usiadł, opuszczając łeb w dół, garbiąc sylwetkę. Zmrużył ślepia, wciąż nie zmieniając 'celu' i oblizał jaszczurczym jęzorem szklistą paszcze, z szeregiem nie zliczonych kłów, szczerzącą się w szalonym uśmieszku.

Salem

Salem jęknął i cofnął się do tyłu. Już czuł bna swoim gardle kły wilka. Kolejny koszmar w jego życiu. Mimo strach przed siostrą schował się za łapą Heike. - Ma pan zły humor - stwierdził. - A dlaczego? - zapytał. - Chyba koleżanka mi o panu opowiadała, o panu i ... - zawahał się. - Kaji?

Sasori

Jakby ktoś trzasnął go w pysk.. Co Ci wszyscy mają dziś z Kaji? NA samą jej myśl wpadał w agresje. Warknął w stronę małego, co w jego wykonaniu było dość poważne i nie przyjemne.
-Tak.. Istotnie bardzo zły.. - uspokoił się nieco po chwili, ale w zamian za podły wyraz pojawił się ponownie podejrzany, szaleńczy uśmieszek, który nic dobrego nie wróżył. Obok wilków pojawiło się kilka ogarów. Stworzeń z czarnych, piekielnych płomieni, podobnych raczej do cieni. Chichotały dziko i nieznośnie. Skakały w tę i wewte kłapiąc pyskami, jakby chciały uchwycić kawał mięsa..

Salem

Salem cofnął się aż pod kitę swojej siostry. Jednak uznał innego wilka za kiepskie schronienie więc wysunął na otqwartą przestrzeń. Pisnął cicho a potem wbił swoje mał,e przerażone oczy w czarnego wilka. - Dlaczego jest pan tak zły? Co ona panu zrobiła? - pytał dalej jak to szczeniak. Podwinął mały ogon pod siebie i podszedł bliżej ''strasznego pana''.