Biała Plaża

Sharon

- Spoko - odrzekła beztrosko i wstała pełna nowych sił do życia - to co biegamy? - spytała i nie czekając na odpowiedź ruszyła pędem przed siebie czasem tylko śmiejąc się oglądała za wilkiem.

Ozon

Uśmiechnął się wesoło i ruszył pędem. Co jak co ale nie był w tym najgorszy. Szybko dopędził wilczycę ale nie wyprzedzał jej. Biegł z nią równo.

Sharon

Podcięła mu łapy swym ogonem aby się wywrócił i ruszyła jeszcze szybciej śmiejąc się głośno. Co jakiś czas potrząsała łbem jakby chciała odgonić złe myśli.

Ozon

Wstał szybko. Zamiast podążyć śladem wilczycy wspiął się na wydmę powyżej plaży na której biegali i zaczął nią biec aż zrównał się z Sharon. Wtedy znienacka sturlał się z wydmy wpadł prosto na Sharon przewrócił ją i zdążył wstać bardzo zadowolony z siebie.

Sharon

- Jaka radocha - buchnęła śmiechem i zdecydowanym ruchem łap przyciągnęła go do siebie. - Śmieje się ten kto się śmieję ostatni - wyszeptała mu do ucha.

Ozon

- Ja zawszę śmieję się ostatni. - odszepnął jej powoli z szatańskim uśmiechem i wyrwał się do przodu. Zaczął biec a jego śmiech niósł się daleko.

Sharon

Wstała szybko i ruszyła za nim . Odbiła się łapami i skoczyła do góry lądując na jego grzbiecie - Hola, hola kowboy'u! - krzyknęła śmiejąc się i trzymając się go mocno.

Ozon

- Czyżbyś urządzała sobie rodeo? - spytał ale nie zwalniał kroku, biegł dalej patrząc na morze i śmiejąc się.

Sharon

- Taak skarbie - przechyliła się na bok ciągnąc go na glebę aż się przewrócili - No mój rumaku - zaśmiała się obejmując go za szyję.

Ozon

-Zapomniałaś o jednym. - zwrócił jej uwagę. - Jak dotąd jetem nieokiełznanym rumakiem. - powiedział wstał i znów zaczął biec wciąż z nią na plecach próbując ją zrzucić.

Sharon

- Aaaa! - krzyczała i wbiła swe pazurki mocno w jego grzbiet, na pewno bolało i raczej mogła mu coś zrobić. Kilka kropelek krwi popłynęło po jej pazurkach - Stójjjj mój mustangu! - warknęła z uśmiechem.

Ozon

Ledwo poczuł ból i poczuł jak coś ciepłego spływa mu po grzbiecie Zatrzymał się natychmiast i zarył w piasku niemal zrzucają z siebie Sharon.

Sharon

Odbiła się łapami od piasku unikając upadku i śmiejąc się podeszła do niego - Ojeja krew ci leci - zażartowała lecz po chwili podeszła ze strony grzbietu i delikatnie oczyściła jego futro z kilku kropel krwi.

Ozon

- Nic takiego. - powiedział wzruszył ramionami ale spokojnie stał na miejscu gdy Sharon zajęła się za czyszczenie jego futra..

Sharon

Odsunęła się i usiadła na przeciw - No mój rumaku mam nadzieję, że ta "ustereczka" ci nie zaszkodziła - zaśmiała się i zaszurała ogonem.

Ozon

- Możesz być pewna że absolutnie nie. - także usiadł i machnął wesoło ogonem. - Jak się podobała przejażdżka?

Sharon

- Fenomen - odrzekła z uśmiechem na pysku. Jej oczy zabłyszczały lecz nie odezwała się póki co. Zawinęła ogon wokół łap i wpatrywała się w wilka.

Ozon

- Cieszę się niezmiernie i polecam się na przyszłość. - powiedział głosem zmienionym od śmiechu i usiadł na piasku patrząc raz to na fale raz na wilczycę..

Sharon

Podeszła bliżej siadając i wtuliła łeb w wilka - Zapamiętam - uśmiechnęła się promiennie i wbiła wzrok w niebo.

Ozon

- Liczę na to. - odmruknął i uśmiechnął się pokazując białe kły.- Co tam widzisz? - spytał ją i także spojrzał w niebo.