Przylądek Dobrej Nadziei

Shauni

- Czy jesteś w stanie nienawidzić własną matkę? - zapytała po chwili, patrząc na wilka badawczym spojrzeniem.

Dante · Gość

- Nie - odrzekł bez wahania. - Mądra, głupia, zrównoważona czy nienormalna... nieważne jaka jest. W końcu jest moją matką. A matkę ma się tylko jedną.

Shauni

Przyglądała mu się uważnie jeszcze przez chwilę, po czym przeniosła czarne ślepia na morze. Nie skomentowała odpowiedzi wilka.

Dante · Gość

Postanowił kontynuować tę ciszę. Zapewne rozmówczyni miała inne zdanie na temat rodziny od niego. Dante wciąż wpatrywał się w upstrzone gwiazdami niebo, nieznacznie odpływając w myślach.

Shauni

- Twoja postawa jest bardzo dojrzała - odezwała się po chwili, patrząc w morze.
" Chyba bardziej niż moja" dodała w myślach.

Deemon

-Lili, dostanie, dostanie.-szeptał do siebie
-Ekhm. Wiesz. Nie wiem za bardzo jak zacząć-powiedział nie co lękliwym głosem-wiesz może opowiem ci o....-przerwał. Patrzył w niebieską dal.-opowiem ci moją historię. Mogę?-spojrzał na Arye wzrokiem w którym przebijała dzikość ale zarazem coś w rodzaju uczucia najpotężniejszego.

Arya.

- Nie zabronię ci przecież opowiadać - rzekła swoim chłodnym tonem. Spojrzała na niego beznamiętnym wzrokiem
- Mów, jeśli chcesz - dodała spokojnie, nieco cieplejszą barwą głosu.

Deemon

Kiedyś kiedy byłem jeszcze mały, jeszcze miałem ... jeszcze-powiedział z naciskiem-rodziców. Powiem szczerze nie byli dobrymi rodzicami. Kiedy ja i moja siostra mieliśmy niespełna pół roku znikli i nie wrócili choćby po to żeby dać nam coś jeść. Ale kiedy wyszliśmy z legowiska i napotkaliśmy wioskę indian-przerwał i westchnął-zobaczyliśmy coś czego nigdy nie zapomnę. Skóry naszego ojca i matki. Wisiały na kijku wetkniętym w ziemię. Nie mieliśmy wtedy żadnego doświadczenia w takich sprawach-powiedział nieco wzburzony.- Wtedy Lili wyskoczyła z krzaków w których siedzieliśmy ukryci, i przeleciała przez wioskę.A ja za nią. Złapali nas. Siedzieliśmy tam 2 miesiące. Później mnie chcieli wykąpać ale nie dopuściłem ich do siebie. Ugryzłem kilka razy indianina który mnie złapał i miał mnie włożyć do miski z wodą. Kiedy mnie trzymał wiązali mi łapy. I wsadzili mi łapy. Lili mówiła mi że się uśmiała bo kiedy mnie wrzucili do miski -przerwał i spojrzał na Arye-jak to powiedziała<wyleciałem w powietrze jak wystrzelony z procy. I zabiłem im kure. I zdobyłem tam najłatwiejszy posiłek w moim życiu. Sitka, tak miął na imię indianina u którego mieszkałem.I tak dalej i tak dalej. A potem mnie wywalili i musiałem sobie radzić sam. Trafiłem do zakazanej puszczy i stałem się ... nieważne-spuścił łeb.-Trafiłem spowrotem do wioski po roku nic nie pamiętając. I wtedy uciekłem z tej niewoli, tym razem z Lili. I ja błąkałem się po lesie a ona trafiła do tego miejsca, ja zaraz po niej. I zostaliśmy tu. Ona niedawno znikła bez śladu mówiąc tylko:Ostatni raz mnie widziałeś.- i znikała.

Arya.

Uważnie słuchała całej opowieści, patrząc na lekko wzburzone, morskie fale
- Kim się stałeś? - zapytała spokojnie, nie spuszczając wzroku z niebieskiego ogromu.

Dante · Gość

Deemon

Wolała byś nie wiedzieć-powiedział spuszczając łeb.
Wiedział i czuł na własnym ciele jak to jest stać się chyba najgorszą istotą na ziemi. Która nigdy nie zagościła w czyimś sercu.

Arya.

- Skąd możesz to wiedzieć? - zapytała i prychnęła. Deemon wyglądał na normalnego, najzwyklejszego w świecie wilka, więc jego odpowiedź niewiele by zmieniła. Wilczyca nie bała się go i chętnie wysłuchałaby co ma jeszcze do powiedzenia.

Deemon

- Wierz mi że wolisz nie wiedzieć-bał się że jeśli powie straci kogoś <ju> dla niego ważnego. Chciał coś powiedzieć ale zgłębi puszczy doleciał do ich uszu dziwny zew. Deemon odwrócił głowę i nasłuchiwał. Spojrzał Aryi w oczy błagającym wzrokiem i powiedział:
-Musze iść. Wołają mnie niestety. Może mi nie uwierzysz ale ci z mojej historii istnieją.Ci o których nie chciałem ci mówić.

Arya.

- Nie znasz moich myśli. To ty się boisz powiedzieć, ja chętnie bym wysłuchała - rzekła jeszcze. Po chwili usłyszała jakiś dźwięk dochodzący zza lasu. Nim się obejrzała, Deemona już nie było.

Lili

Szła lasem.
-Jak go nie będzie gdzieś tutaj to nie wiem.-była nie co wkurzona.
Zawyła w nadziei że jej odpowie.
Wyszła z lasu na plaże. Kiedy zobaczyła Wilczycę podbiegła do niej i powiedziała:
-Witaj. Nie widziałaś Może wilka o , o ... takiej szarej sierści?
Słyszałaś ten zew?

Arya.

Usłyszawszy czyjeś kroki, odwróciła łeb
- Jeśli chodzi ci o Deemona to tak. Widziałam go - odrzekła nieco chłodnym głosem
- Słyszałam jakiś dziwny dźwięk dochodzący zza lasu - dodała tym samym tonem.

Lili

-Poszedł? Ten głos zwołuje demony. Jak do nich przystanie to go nigdy więcej nie zobaczysz. Już kiedyś tak Było. Wywalili go z wioski. Zabłąkał się w Zakazanej Puszczy i wrócił jako bestia ale w postaci wilka. Matka miała racje. Wiem co mówię.Jestem jego siostrą. W którym kierunku poszedł? Powiedz proszę w którą stronę poszedł.-powiedziała nie co rozpaczona.

Arya.

Arya zastanawiała się chwilę nad słowami wilczycy. Postanowiła nie mówić nic więcej
- Tam - rzekła jedynie. Uniosła łapę i pokazała jej kierunek, w którym poszedł Deemon.

Lili

-Dziękuje-rzuciła i pobiegła w stronę pokazaną przez wilczycę. W drodze zastanawiała się gdzie mógł pójść. Nagle jej pysk rozjaśnił uśmiech. <g>-krzyknęła w myślach.

Shauni