Tęczowe morze

Jasmina

- Spaceeereeek! - powiedziała różowa wilczyca z uśmiechem lustrując Toda. Miała nie rozmawiać z nieznajomymi, ale cóż - widocznie stwierdziła, że wilk nie będzie sprawiał zbytniego zagrożenia. W dodatku to, że ów wilk zwracał się do niej per 'pani' mile ją zaskoczyło.

Ava

Wbiegła od razu do morza i wskoczyła do niego śmiejąc się głośno.
Zobaczyła jakąś bardzo ładną różową wilczycę.
Podbiegła do niej- Hej. Mam na imię Ava, a ty pewnie jesteś Jasmina prawda?-zapytała się Ava.

Sidney

Tak, Sidney przyszedł i w to miejsce. Lubił morza, choć wody już nie za bardzo. Była taka zimna... i morka, przede wszystkim. A on nie lubił niczego, co mokre. Może znajdzie tu kolejny obiekt, którym mógł się pobawić... To znaczy jakąś naiwną wilczycę, którą zdoła oszukać.
Zaczął pisać coś na piasku, przypominało to jakiś nieokreślony bohomaz, na kształt rysunku. Jakieś to chaotyczne...

Deebie

Otóż nad Tęczowym Morzem pojawiła się Deebie. Pierwsze co przykuło jej uwagę było morze. Mwah, takie kolorowe...! Jednak szybko się znudziło wilczycy. Otóż jej oczom ukazał się piękny, dorosły samiec. Podeszła do niego powoli, zgrabnym krokiem.
- Hej punk'u... Jak masz na imię? - zapytała słodkim głosikiem.

//Łooo, kurna! Deebie flirtuje z Noem'em i Sidney'em... Czyli braćmi... o.O//

Sidney

Sidney nie za bardzo lubił określenie "punk", oznaczało to "śmieć", głównie dlatego. - Sidney. - Przedstawił się, uśmiechając zalotnie. O tak, tym razem nie będzie bawił się w jakieś chore gierki, od razu przejdzie do sedna. - Czy można wiedzieć, jak zwiesz się ty? - Nadal uśmiechał się zadziornie, wlepiając wzrok w demonicę. Ładna, trzeba przyznać.

Deebie

Nastolatka zastrzygła uchem.
- Moje imię brzmi pięknie - mianowicie - Deebie - odparła z lekkim uśmieszkiem. Zlustrowała Sidney'a dokładnie. Mwah, nie wyglądał tak źle... W sumie, jak dla demonicy, nawet ładnie... Tak sexi. xD

Sidney

x3

- Słyszałem o tobie. Córka demona, tak? - Spytał, choć było to bardziej zdanie twierdzące. [i] - Rzeczywiście, twe imię jest cudne. Mam nadzieję, że osobowość też.[/u] - Dodał, uśmiechając się zalotnie.
Hym, a Sid już wiedział, czym się będzie zajmował, ha! Ciekawe jak mu w tej branży pójdzie, zobaczymy...

Deebie

- Tak... Aktualnie pozostał tylko Demon. Mój ojciec nie żyje - powiedziała spokojnie. Już przyzwyczaiła się do tego. W końcu i tak woli Hiretsuna od Raven'a. On jest milszy i bardziej troskliwy... - No, wiesz... zawsze możesz mnie bliżej poznać... - powiedziała kusząco. o.O Podeszła bliżej samca i pociągnęła go za krawat. - To jak...? - zapytała.

Sidney

- Jak na młodą, to niezła jesteś. - Rzekł, nadal uśmiechając się zalotnie. - Z chęcią. - Odpowiedział, spoglądając na nią zadziornie. Był blisko Deebie, za blisko...Ale to dobrze, samcowi się to podobało. Czerwonawy samiec wlepił w nią ślepia, nic nie robiąc, tylko uśmiechając się. On tu sobie poczeka na ruch ze strony wadery.

Deebie

- Już nie taką młodą - odpowiedziała. Ona ma zrobić pierwszy ruch? No, dobra... Przyciągnęła samca jeszcze bliżej, tak aby ich ciała się stykały. Potem owinęła go swoim ogonem oraz dymem. Spojrzała mu głęboko w oczy. Były takie piękne... Niewiele więcej myśląc wpiła się w usta samca. Językiem delikatnie dotykała podniebienie Sidney'a. Cały czas go trzymała przy sobie.

Sidney

Ten odwzajemnił pocałunek, lecz za chwilę po tym się od niej odkleił. - Nie za szybko, co? - Spytał, śmiejąc się wesoło. Jeszcze raz spojrzał na nią zalotnie, lecz przypominając sobie o ważnej sprawie uśmiech znikł z jego twarzy. Ma zamiar rozkręcić biznes, trza się przygotować! - Ta, musimy to kiedyś powtórzyć, a tym czasem ja spadam. Jakby coś to szukaj mnie w moim zakładzie. - Dodał tylko biegnąc już w stronę placu handlowego, czas by powstał jego przybytek.

z.t

/Wybacz, wybacz, wybacz. x.x Jeszcze pogadają, tylko muszę coś zrobić. :3/

Deebie

Deebie spojrzała na odchodzącego Sidney'a. No, tak... Chyba nie pozostało jej nic innego jak odszukanie nowego dobytku samca. Demoniczna podniosła się by po chwili zniknąć w czerwono-czarnej chmurze dymu.

Cherry

Wiecie co jest fajne? Morza są fajne! A jakie morza są fajne? Najlepiej tęczowe! A skoro są takie fajne to Cherry musi jedno z nich koniecznie zobaczyć! Co postanowiła, to uczyniła i już po chwili dreptała sobie po miękkim piasku, pozwalając by woda obmywała jej łapy. Wyglądała na zadowoloną, bo i taka była, obok zaś kroczył jej nieistniejący przyjaciel, Tymoteusz.
- Prawda, że ładnie? - zwróciła się ciepłym tonem do Tymoteusza, zwracając łeb w stronę, w której powinien się znajdować. - Nie podoba ci się? Za kolorowo? Nie znasz się i tyle! - odparła nieco oburzona, gdyż prawdopodobnie Tymoteusz coś jej odpowiedział.

April

Po dłuższym błąkaniu się po krainie znalazła się nad morzem. I to nie byle jakim, bo tęczowym. Różnobarwna woda nie zwróciła jednak uwagi wilczycy. Był tu piasek, a piasek doskonale nadaje się do pisania po nim, prawda? Nawet śnieg był litościwszy dla tego miejsca, więc gdzieniegdzie leżące kupki śniegu nie przeszkadzały April w rzuceniu się z zapałem na brzeg i bazgraniu na nim jakichś obliczeń. Jak zwykle zresztą.
Zapomniałaś przecinka...
Dzięki!
Wadera dopiero teraz spostrzegła kogoś przy zbiorniku wodnym. Zmierzyła postać groźnym spojrzeniem.
- Wesołych Świąt! - zawołała z entuzjazmem.

Cherry

Cherry zamrugała dużymi oczami gwałtownie. Tego stanowczo nie wypowiedział Tymoteusz. Samica odwróciła łeb, wtedy ujrzała stalowoniebieską waderę. Nie znała jej. Nikogo tu zresztą nie znała.
- Jak myślisz, odpowiedzieć jej coś? - spytała Tymoteusza, mierząc April podejrzliwym spojrzeniem. Gdy tylko uzyskała odpowiedź, którą oczywiście sama sobie wymyśliła, odpowiedziała. - Chcę niedźwiadka i sanki na święta! - krzyknęła entuzjastycznie i w podskokach podeszła do April, jakby tracąc wcześniejsze obawy. - A tak w ogóle o jakie święta chodziło? - spytała mrużąc jedno oko. Wyglądała jak obłąkana... A kto mówił, że taka nie była?

April

- Chodziło o Dzień Dżemu. Lubiiisz dżeem? Ja nie cieerpię - odparła przeciągle. Weszło jej to już w nawyk. Zastrzygła parę razy uchem. Spojrzała w stronę Tymoteusza, czego rzec jasna nie była świadoma, z racji, że go nawet nie widziała.
- Dlaczego tu przyszłaś? - zapytała, zastanawiając się nad tym do kogo zwracała się wadera, gdy nie mówiła do niej. Zagadkowa kwestia. April dokończyła równanie na piasku, po czym wbiła świdrujące spojrzenie w towarzyszkę.

Cherry

- Dże-e-e-mu? - spytała retorycznie oczywiście, unosząc jedna brew. Dobra, była dziwna ale nie aż tak. Choć szczerze powiedziawszy, jakby nie dostrzegała osobliwości April. - Bo Tymoteusz chciał, żebym zaprowadziła go w jakieś ciekawe miejsce - oświadczyła przewracając oczami, jakby chciała w ten sposób przekazać niemą wiadomość w stylu "Ach, ten Tymoteusz". - A ty? Przyszłaś tu żeby dzielić się ze światem wiadomością o Święcie Dżemu? - spytała uśmiechając się w osobliwy, rekini sposób po czym prędko dodała. - Wolę banany! - a potem siadła jak naburmuszone dziecko, bowiem nie było jej dane wiedzieć, czy istnieje takie święto, jak Święto Bananów.

April

- Święto bananów będzie w przeszłym tygodniu - odparła beznamiętnie. Przeczesała łapą futro na ogonie.
- Przyszłam tu, bo chciałam dokończyć równanie - rzekła wesoło - Kto to jest Tymoteusz? To Twój przyjaciel? - zapytała, przechodząc do pozycji siedzącej. Zerknęła w stronę tęczowej wody. Jak to możliwe, że poszczególne kolory się nie mieszają? W umyśle April powstały już dziesiątki mniej, lub bardziej rozsądnych teorii. W końcu doszła do wniosku, że woda nie jest tak naprawdę kolorowa, tylko poszczególne jej warstwy są różnej gęstości, co powoduje rozszczepienie światła.

Cherry

- Brzmi świetnie - powiedziała cicho sama do siebie. I oczywiście do Tymoteusza. Gdy April śmiała zapytać kim jest Tymoteusz, Cherry o mało nie wybuchła śmiechem. - To mój jedyny przyjaciel. Stoi tu i cię wita - oświadczyła jakby nigdy nic i Tymoteusz nie był niczym niezwykłym. Wiśnia przeciągnęła się i spojrzała w nicość, czyli dla jasności, na Tymoteusza po czym pokiwała głową. - Nie Tymek, to wcale nie jest roznosicielka dżemu. Ona jest zwykłym wilkiem. Jak ja czy ty - rzekła do nieistniejącego przyjaciela, podkreślając słowo "ty". Była po prostu przekonana, że Tymoteusz istnieje. A gdy ktoś mówił jej, że sobie go wymyśliła, upierała się, że jest wyjątkowa bo Tymoteusz ukazuje się tylko niektórym osobom.

April

Wysłuchała cierpliwie Cherry, po czym na chwilę się zamyśliła.
- Wiem co masz na myśli! -zawołała, po czym zniżyła głos do szeptu i przysunęła się bliżej wadery - To niewidzialni towarzysze. Ukazują się tylko wybrańcom. Ja jeszcze z żadnym nie rozmawiałam, ale wiem, że niedługo jakiegoś spotkam... - no jasne, że jeszcze z żadnym nie gadała. W końcu była ześwirowała parę dni temu. Do tego czasu zdążyła jedynie konwersować z kamieniami i machać cyferkom.
- Cześć Tymoteuszu! Miło Cie poznać. Jestem April - podała wymysł swoich niezbyt kreatywnych rodziców, którzy przy wyborze imienia kierowali się miesiącem urodzenia córki. Dobrze, że chociaż nie użyli do tego języka polskiego.
- A ty? Przedstawisz się? - zwróciła się do Cherry.