Tęczowe morze

Hei

- Eiji, niesamowita sprawa - powiedział Hei, kiedy tylko wilczyca oddaliła się na bezpieczną odległość. Oczywiście, że nie przyszło mu do głowy, że wszystkie jego słowa były dobrze słyszalne dla tu obecnych. - Czy mógłbyś mi wyjaśnić, jak to możliwe, że wśród nas znajdują się takie realne, z pozoru nieszkodliwe zagrożenia? - zapytał, na co kot miauknął pytająco. - Masz rację, Eiji. Jednak póki nie znajdziemy odpowiedzi jak przeciwdziałać podobnym niebezpieczeństwom, musimy sobie radzić z nimi na swój własny sposób - rzekł, a kot potwierdzająco mruknął. - Mam nadzieję, że nie będą tutaj tego robić - dodał całkowicie szczerze, z niepokojem zerkając na białą wilczycę, jakże wyzywająco uwaloną na piasku. Basior pokręcił głową z dezaprobatą. - Co to się dzieje z tym pokoleniem, przyjacielu...

Rubin

Wilk uśmiechnął się podrywająco i patrzył na Enary. Po prostu pożerał ją wzrokiem. Patrzył na nią z pożądaniem.
-Me imię brzmi Rubin... Mam rubinowe ciało. Piękne i smukłe.- powiedział do samicy. Nie bezie kłamał, że samica go pociągała.

Enary

Hmmm... wydawał jej się nieco dziwny, ale i to mało znaczyło. Ważne, że samiec. I to młody. Dodatkowo taki niczego sobie, na prawdę.
- Powiedz mi coś o sobie pięknisiu. - pocałowała go lekko w pysk i czekała na jego reakcję, podczas gdy jej łapa zaczęła powoli błądzić po ciele samca, badając jego strukturę mięśniową i futro. Podobał jej się, był młody, chętny do zabawy ze starszą wilczycą. To jej odpowiadało. Musi jednak być śmiały, bo Enary nie ma ochoty na początkujących prawiczków. Z resztą wilczyca już niedługo zdecyduje, czy chce się z nim później znów spotkać czy nie.

Rubin

Wilk odwzajemnił pocałunek gdy Enary go pocałowała. Spodobało mu się to, wiec odwzajemnił pocałunek. Po chwili powiedział:
-Nie lubię za dużo gadać! Wolę czynić...-po czym pocałował samice w usta. Jej wargi były takie ciepłe i delikatne.

Lestat

/Najwyżej mnie udusicie, posiekacie i wyrzucicie z tematu. Nie będę tu długo, Chuck chciał tylko z kimś pogadać, ale jakoś chyba nikt nie chce. x3/

Biedny i zagubiony Forever Alone zwany Chuckiem przybył w to całkiem ustronne miejsce, po chwili już zauważając, jak wiele przeróżnych istnień również postanowiło się tu udać. Może trafił na jakiś zjazd, czy coś. Wolał, czy raczej po prostu nie chciało mu się wnikać w to głębiej.
Spokojnie i uważnie zlustrował każdego z zebranych. Na pierwszy ogień poszedł Rubin. Hyn, niby nieźle zbudowany i mądrze wyglądający; ale sam fakt, że, jak widać, ma jakiś bliższy kontakt z pusto wyglądającą wilczycą sprawiał, że tracił na Chuckowym zaufaniu. Cóż, może to przeczucie, a może zupełna pomyłka - wilk tego nie wiedział - ale nawet po ogólnym wyglądzie i mimice wadery zdawało mu się, że nie jest zbyt 'dobrym' towarzystwem dla na ogół spokojnego Shirley'a.
Podszedł więc on do Hei'a, niepewnie stawiając łapę da łapą. Cóż, nie wiadomo skąd wynika ta nie ufność, albowiem ani Tord, ani Chuck tacy nie byli - cóż, może taka dziwna mieszanka wyszła.
- Hej... - zagadnął, spoglądając na nieznajomego.

Mizu

Mizu skakała to z miejsca na miejsce z radosnym, wręcz może za bardzo uśmiechem na pyszczku. Za każdym razem zatrzymywała się to przy nowej muszli, z zainteresowaniem ją oglądając. Jej kształt, porównywała do poprzednich i znajdowała różnice.. Tu sprawdzała jej wytrzymałość, tu kolor jakim była obdarzona, tam jak mocno była uszkodzona. Ile to ich przez wiatry i zapewne też pomniejsze sztormy musiało wyrzucić morze. Uch, cóż za ciekawe zajęcie! Uniosła wzrokszarych oczu i spojrzała na wilka o złoto-kremowej sierści. Przymrużyła delikatnie oczy aby przyjrzeć się dokładniej, ale czy aby na pewno mu? Podbiegła radośnie wymachując ogonem na wszystkie strony. Odchrząknęła.
- Dzień dobry, mógłby Pan podnieść łapkę? Tylko na moment.. - Zapytała wesoło, musząc zadzierać łeb w górę aby spojrzeć samcowi mniej-więcej w oczy.

Hei

Hei stracił zainteresowanie specyficzną parką i narzekaniem na coraz to dziwniejsze pokolenia i spojrzał na wilka, który pojawił się przed nim.
- Tak, to ja - powiedział spokojnie, zaraz jednak się zreflektował. - Znaczy Hei. Jestem Hei - dorzucił pospiesznie, spoglądając na basiora spod zmrużonych powiek z wyrazem znudzenia na pysku.

Lestat

Rudawy wilczek spojrzał na młodszą waderę. Jego duże, ciemno miodowe oczy szybko ją zlustrowały, po czym uznając, że raczej nie powinna mu zagrozić uśmiechnął się delikatnie. Ah, jak dawno tego nie robił - niemal całkowicie zapomniał o tym uczuciu. Cóż, ostatnimi czasy raczej nie było mu potrzebne.
- Proszę. - rzekł całkiem wesoło - no jak, na desperata o niskim poczuciu własnej wartości do wręcz tryskał optymizmem. Szybko podniósł swą równie rudawą łapkę i, tak na wszelki wypadek, cofnął się z dobry metr do tyłu.
Nowo poznany wreszcie przemówił, tak więc wilk przeniósł na niego swój wzrok.
- Jestem Chuck - odparł ten z grobowym wyrazem twarzy, nie przejmując się jak bardzo drętwo i sucho jego odpowiedź brzmiała.
- Długo tu jesteś? - spytał po chwili, chcąc uniknąć niezręcznej ciszy, jaka często zdarzała się w rozmowie z nim.

Hei

- Hmm... tak - odpowiedział wilk spokojnie. - W sumie to jednak nie - dodał po chwili zastanowienia, drapiąc się przednią łapą po brodzie. Wyglądał wtedy tak inteligentnie i stoicko... W sumie to wyglądał jak bezdomny, ale nie ma sensu mu o tym mówić. Nie mam dziś weny tak bardzo, że piszę głupie rzeczy i pogódźcie się z tym, bo mam depresję, a jutro jest matematyka, a ja nie łapię tych sinusów i cosinusów, więc pewnie będzie źle. Koniec przekazu.

Mizu

Mizu spojrzała w stronę wilka o białych włosach. Ten, tak samo jak Yeni miał powplątywane w futro pióra. Uśmiechnęła się do niego delikatnie. Jednak po chwili znowu zwróciła wzrokiem do rudawego wilka.
- Dziękuję! - Odpowiedziała. Machając radośnie ogonem zakryła obiema łapkami coś na czym wcześniej stał Chuck, jak udało jej się słyszeć, prawie rzucając się pod niego. Z zadowoleniem podniosła ostrą muszelkę w kształcie stożkowej spirali. Podniosła się szybko, prostując łapki. Rozglądając się dookoła stwierdziła, że siedzi dokładnie pomiędzy dwójką nieznajomych. No cóż, stwierdziła, że póki nie zwrócą jej uwagi, nie będzie zmieniać swojego miejsca. Jedynie jej głowa poruszała się niczym u kota, zależnie od tego, kto właśnie miał mówić. Natomiast userka może stwierdzić, że te cosinusy i sinusy, nie są takie złe, ale trzeba po prostu samemu zauważyć zależność c:

Enary

Wilczycy podobał się Rubin a już szczególnie to, że pokazywał jak bardzo Enary mu się podoba.
- Powiedz mi, podobam ci się? - zapytała smyrając końcówką ogona brzuch samca, to wyżej, to niżej. Uwielbiała zapatrzonych w nią jak w obrazek samców. Lubiła być pożądana. Może i była to skrajna próżność, ale taka właśnie była i było jej z tym piekielnie dobrze. Przygryzła jedną wargę i uśmiechnęła się słodko do Rubina. Ciekawe na co stać tego samca. Jej obecność obcych nie przeszkadzała absolutnie. Nigdy nie myślała o tym co myślą o niej inne, obce wilki. Była sobą, nigdy nie zabiegała o przyjaźń, dbała jedynie o siebie i swoje przyjemności, nic więcej.

Rubin

-Strasznie! Pragnę cie i twojego dotyku. Jak już pewnie zauważyłaś patrze na ciebie z pożądaniem. Jak sądzisz co to oznacza?-powiedział wilk z uśmiechem i pocałował samice w nos.

Deebie

Deebie wkroczyła nad tęczowe morze pewnym krokiem. Szybko jednak się zatrzymała. Czyż to nie Rubin? Niemożliwe, przecież on kocha ją, nie pocałowałby innej wilczycy. Mimo to, demoniczna wolała nie ryzykować wykrycia, i szybko ukryła się za jedną z kępek roślin. Oblizała nos wężowym językiem. Jeśli ten wilk rzeczywiście jest Rubinem, marny jego żywot...

Rubin

Wilk nagle ujrzał Deebie. Kochał ją, ale teraz było mu wstyd, że całował Enary. Więc wpadł na pewien pomysł. Odsunął od siebie wilczycę i podbiegł do Deebie. Powiedział do niej z uśmiechem:
-Witaj Wilczyco. Przypominasz mi pewną partnerkę mojego brata bliźniaka Rubina. O dziwo ja i mój brat mamy takie same imiona. Ja jestem numer dwa. On jest starszy. Jesteśmy tacy sami. Tylko, że on kocha ciebie, a ja kocham Enary! Pewnie ci nigdy o mnie nie wspominał, bo mnie nienawidzi... Ja go lubię, ale on mnie nie. No... Ja się chciałem tylko przywitać! A cha! Gdybyś pytała Rubina 1 o mnie, to pewnie nie będzie chciał o Rubinie 2 mówić.
Deebie nie mogła go poznać. Za żadne skarby świata nie mogła poznać, że kłamie. Ale on kłamał, by ratować ich związek...

Deebie

Demoniczna patrzyła go z miną a'la "Are you fucking kidding me?". Żałosne.
- Nie dam się nabrać na takie coś. Cóż, zbyt słaba ta twoja historyjka. Trzeba się było bardziej postarać - burknęła i odwróciła się do wymarszu. Zatrzymała się jednak po chwili i podeszła z powrotem do samca. - Zapomniałam o jednym - powiedziała ze słodkim uśmiechem, który nagle zmienił się w złowrogi grymas. Wysunęła pazury w prawej przedniej łapie i jak go nie zdzieliła po pysku... Zaraz znów się uśmiechnęła, złośliwie tym razem. - No cóż, "Rubinie dwa", nie masz dziś szczęście - rzuciła ironicznie.

Rubin

/Wilki nie wyciągają pazurów xD/

Wilk stał z niewzruszoną miną gdy ta go uderzyła. Popatrzył tylko w jej oczy, a potem patrzył jak odchodzi. Chyba stracił kogoś... Kogoś ważnego. Ciekawe czy Deebie mu jeszcze wybaczy. Wilk od teraz będzie się modlił żeby mu wybaczyła. Co zrobiła userka było bardzo niemądre. Czy Deebie mu wybaczy?

Deebie

Napisałam, że wysunęła. Jest różnica.

Spojrzała jeszcze raz na niego. Czyli że jednak nic nie zrobi? Zresztą, co ją to obchodzi. Zaufała wilkowi no i ma... Widać, nadal jest głupia. Głupia i naiwna. Wilczyca odwróciła się na pięcie i warknęła pod nosem. Była wściekła nie tyle na Rubina, co i na siebie. Nie wybaczy mu tego. Może zrobiłaby to każda inna wilczyca, ale ona... jest w końcu demoniczna. Nie zna litości, prawda?

z/t Jak coś, jestem nad którymś z Jezior.

Rubin

Wilk wstał i z przerażeniem w oczach popatrzył za Deebie. Podbiegł do Enary i powiedział:
-Chodźmy nad jakieś jezioro... Ciekawe jak będzie!
Po czym podbiegł do wyjścia za zapachem Deebie. Musiał jej to wytłumaczyć.
z.t

Enary

Wilczyca zdziwiona całą sytuacją patrzyła na Rubina przenikliwym spojrzeniem. Mrau, może będzie miała go dla siebie? Ha! Kolejna naiwna wilczyca na koncie. Trzeba koniecznie dokończyć dzieła. Uśmiechnęła się słodko i podążyła za basiorem.

[zt]

Taimi