Tęczowe morze

Severus

Zasępił się wyraźnie, patrząc na morze i także się zamyślił. Czuł się niezręcznie, zwykle Berenika tryskała optymizmem. Dopiero po chwili doszło do niego olśnienie. A dokładniej było to wspomnienie przysunięte przez Galadriela, który mimo chęci pomocy dostał łapką po mackach.
- Ale ja wiem gdzie mieszka.. - bąknął, zerkając na nią i znów na morze. Dopiero po chwili zauważył ten błysk. Zerwał się na łapy i szturchnął Berę.
- Patrz! Syrena! - wykrzyknął, rzucając się ku wodzie.

Berenika

Ber aż podskoczyła z radości, słysząc słowa Sev'a.
- To bardzo do... - Nie dokończyła, również zauważyła syrenę. Złapała samca za ogon najszybciej jak umiała. Zbyt wiele się nasłuchała na temat tych stworzeń, nie wiedziała czy to prawda, lecz wolała nie ryzykować... cóż, psychiką[?] Sevaja. Miała nadzieję, że zdoła go utrzymać.

Brak weny.

Severus

- Nnnnnnnnnnnnnnuuuuuuuuuuuuu! - zajęczał niczym dziecko, któremu odebrano lizaka, jednak czując, że zaraz ogon mu odpadnie oklapł na piasek niczym mokra ryba. ;u;
- Aaaaale D: - jęknął, wskazując teraz łapką na taflę wody. Ciekawe, że z tej odległości zauważył rybi ogon. Najwyraźniej syreny przypłynęły za krakenem, a teraz, mimo że dusza krakena była w amulecie nadal wyczuwały jego obecność. Wierne służki!
- Puść! - krzyknął, machając rozpaczliwie łapkami.

Berenika

Ber jednak trzymała uparcie ogon Sev'a.
- Zbyt wiele się nasłuchałam o tych stworzeniach... - Powiedziała przez zaciśnięte żeby. Gdy Sev opadł na piasek, wypluła jego ogon. Westchnęła niemal bezgłośnie i również oklapła na piasek. Postanowiła w razie czego znów zatrzymać Sev'a o ile jej się uda i jeśli spróbuje on gdziekolwiek uciec.

Severus

- O tych stworzeniach? Istotach! Cudnych boginiach morskich, które wiernie służą swym Panom i Władcom! - wykrzyknął, obracając teraz łeb w stronę Bery z oburzeniem na pyszczku. Przestał już machać łapkami.
- Nawet nie wiesz, jakie to cudowne istoty! A ich głos! Pięknie śpiewają ku uciesze marynarzy i nie tylko! Fakt, że można trafić na syreny które zjadają innych, jednak nie wszystkie są takie. A ta.. ta by mnie nie zaatakowała! - rzekł i spojrzał z ostatnią nadzieją na morze, jednak syreny już nie ujrzał. Westchnął smutnie.

Berenika

Ber odruchowo odchyliła uszy do tyłu i spuściła głowę.
- Przepraszam. - Powiedziała smutno - Wiesz, mi od zawsze wiele osób nawciskało opowiastek o różnych stworzeniach. Ja nie wiedziałam.
Nie bała się przyznać, cóż, kto by się bał? Spojrzała smutno na Sev'a. Huh, gdyby tylko nie poznała tylu historii zanim doszła do krainy, nawet by samca nie zatrzymała. Na przyszłość będzie wiedziała, że lepiej w takich sprawach jak morze i istoty w nim żyjące lepiej zaufać wilkowi.
- To się więcej nie powtórzy. - Przyrzekła, podnosząc niemal natychmiast głowę.

Severus

Potrząsnął głową, przez co loczki wpadły mu do oczu. Odgarnął je niecierpliwie i dopiero teraz zauważył, że ma już bujną grzywę. Nie mógł się na nią złościć. Złapie syrenę innym razem. Aby poprawić sobie humor lepiej o tym poopowiadać. Następnym razem go nie zatrzyma.
- Rozpoznaje się je po ogonach. - rzekł i odchrząknął. - Syreny przyjazne, żyjące tylko w wodzie mają ogony ostro zakończone, płetwiaste, błyszczące się i pokryte grubszą błoną. Do tego zwykle ogon ma zielony lub niebieski odcień, choć zdarzają się krwawe dziewki, tak zwane, które mają ogon o czerwonym odcieniu. Nie spodziewaj się jednak, że te będą miłe i łagodne jak te z zielonymi.
Poruszył uchem, zbierając myśli na temat tych drugich.

Berenika

Ber z zaciekawieniem słuchała tego, co mówił Sev. Hm, ciekawe.
- Huh, ja nigdy nie widziałam syreny. A to szkoda. - Mruknęła jeszcze dość smutno, lecz już po chwili humor się jej poprawił - To znaczy, teraz widziałam. Przed chwilą, nim Ciebie za ogon złapałam.
Huh, dziwne, że była dumna z tego powodu, że zobaczyła syrenę. Ale tak się zdarza, i to pewnie nie tylko jej.

Severus

- Hmm, tak, tak.. - otworzył już pyszczek by zacząć temat, czemu syreny przypływają jednak na jego pysku pojawiło się zmieszanie. Nie, przecież nie wspomni jej o amulecie. Cholera. Więc..
- Pominęliśmy syreny agresorki. Zwykle mają złote ogony, długie, bardziej falowane, błyszczące i powabne, aby wodzić marynarzy. Jeżeli nie złote - zwykle jasny kolor, gdyż najczęściej przesiadują na skałach i śpiewają, zaś jasny kolor chroni ich łuski od całkowitego wyschnięcia. Odbija światło. - rzekł, co jakiś czas odchrząkał niczym profesor na wykładzie. - Ogony te mają łagodniejsze łuki końcowe i słabsze błony, też ze względu, że syreny te upodobały sobie skały.

Berenika

- Wow. Nie chciałabym takiej spotkać. - Powiedziała Ber - To znaczy, jeśli bym była samce, nie?
Cóż, chyba nie ma syren - mężczyzn. Chyba. Rozejrzała się, potem znów spojrzała na morze. Takie ciche i spokojne, takie... cóż, tęczowe. Po prostu piękne, nie do opisania.

Jest dzień?

Severus

Możemy uznać, że już tak po południu? xD Czyli niedługo wieczór.. nie wiem. Jak chcesz.

- Syreny mają odmiany samcze, chociaż zwykle nie przypominają oni żadnej napotkanej Ci istoty. Za uroczy oni nie są i wątpię, byś chciała takiego ujrzeć. Syreny morskie, czyli te łagodne też umieją pięknie śpiewać i często odwiedzają porty, śpiewając między łajbami. Równie często do wody wskakiwali wtedy marynarze, coby poigrać z tymi istotami. Są bardzo ciekawskie, chociaż ostrożne. - powiedział. Och, za wszelką uwagę odwracał temat, który poruszył już wcześniej. O tym, że one są służkami. Kogoś. Czegoś. Nie, lepiej o tym nie opowiadać.

Berenika

Ber kiwnęła głową.
- Cóż, rzeczywiście są ciekawymi istotami. Ile razy je spotkałeś? - Zapytała się - Dużo czy mało? To znaczy, mało czy... a, nieważne. I tak na to samo wychodzi.
ONa już zapomniała o tym, że Sev powiedział coś o tym, iż są służkami. A nawet jeśliby pamiętała, nie poruszałaby tego tematu. Uznałaby to wtedy za lekki bezsens. Zapewne.

Severus

Czym uratowała skórę i Severusowi i Galadriel'owi.
- Bardzo często. O! Kiedyś płynęliśmy arktycznym oceanem i to po raz pierwszy. Nie był to jeszcze całkowite obszary zmarźliny, jednak byliśmy na granicy, gdzie mieszkały syreny arktyczne. Cóż, moi ziomkowie nie chcieli się zgodzić, jednak wypuścili mnie na zewnątrz mimo ziąbu. Jednocześnie tak te syreny mnie zauroczyły że.. - przerwał, odwracając nieco speszony wzrok na morze i uśmiechnął się szeroko. - że wskoczyłem do tej lodowatej wody. Przez miesiąc byłem zamknięty w kajucie, karmiony lekarstwami i przykryty paroma warstwami koców. Po tym razie już do arktycznych pań nie skakałem. Te syreny mają białe lub błękitne ogony, długie, białe włosy i bladą skórę. Ogony mają także najdłuższe, zakończone sporą płetwą. Mają wiele pomniejszych ostro zakończonych wyrostków, aby rozcinać lód który skuwa tamtejsze wody.

Berenika

Ber dalej wsłuchiwała się z wyraźnym zainteresowaniem w słowa Sev'a. Słysząc o tym, jak zamknęli samca w kajucie by wyzdrowiał zaśmiała się cicho. Nie za głośno, wolała nie ryzykować.
- Hm, a one należało do tych... - Zacięła się, szukając odpowiedniego słowa, lecz w końcu poszła na łatwiznę - ... złe?
Yeah, tyle mogła się dowiedzieć.

Severus

- Arktyczne są neutralne, dosyć ciekawskie. Rzadko spotykają łajby w tych rejonach, więc nie wiedzą, jak dokładnie się zachować - wrogo czy przyjąć marynarzy pokojowo. Robią więc naturalną rzecz i sprawdzają reakcję. Lubię śpiew syren. Trochę były zdziwione, że do nich wyskoczyłem, jednak pomogły wnieść mnie z powrotem na górę. Inaczej zamarzłbym na śmierć. - rzekł i popadł w ciche zamyślenie. Nie wspomniał o tym, że w tamtym momencie wynurzył się kraken, do którego naraz syreny przyległy, widząc jednego z władców. I że to kraken z pomocą syren znów usadził go na statku. Nie, nie, nie.

Berenika

Ber nie umiała niestety czytać w myślach Sev'a. A to pech. ;c (xD)
- Hm, ciekawe, ciekawe. - Mruknęła sama do siebie - Ile razy widziałeś wrogo nastawione syreny? Co one robią z marynarzami?
Ach, ta nieposkromiona ciekawość. Sev był dla niej teraz 'przewodnikiem po morzach i oceanach'. Oj, będzie go wypytywać, o ile coś na temat mórz i oceanów ją jeszcze zaciekawi. x3

Severus

..biedny Sev, ale sam się wkopał idiota! xD
- Nie aż tak bardzo dużo razy jak się zdaje. Trzeba błądzić po niezwykle kolorowych wodach aby na nie trafić. Ironia losu, ale cmentarzyska statków zamieszkują te pokojowe, łagodne syreny, choć one mają dodatkową cechę. Tę cechę smutku w oczach, jak gdyby rozumiały ból po stracie ukochanej załogi. - przerwał na moment i zmarszczył lekko nosek. - Zaś te agresywne.. cóż, zazwyczaj swoim wybrankiem się bawią. Nawet poprzez miłość cielesną, potem jednak zaczynają go pożerać żywcem lub rozdzierają. Zdarzały się tez takie, które lubiły robić sobie z nich pamiątki.. hm..

Berenika

- Huh, okropność. - Wyraziła swą opinię nieco zdenerwowana Ber - Mam nadzieję, że tych złych nie ma tu w pobliżu. Inaczej byłoby źle.
Nagle jednak coś innego jej przyszło na myśl.
- Hm, po wodach pływają... ludzie? To znaczy, po tamtych wodach? - Zapytała się - I czy syreny są do nich podobne? Bo tak słyszałam kiedyś.
No to zadała Sev'wowi pewnie dość kłopotliwe pytanie. A może nie? Zobaczymy.

Severus

- Ludzie? Och, masz na myśli Amirów? Owszem, często z nimi handlowaliśmy, jednak trzeba na Amirów trafić. Prawdziwych już niemal nie ma.. Widzisz, ludzie, jak to nazwałaś podzielili się na dwie grupy. Ta druga odeszła z morza, zawierzyła w naukę i rozum, wyparła z umysłu magię, tajemniczość świata. To głupi geniusze. - rzekł z zamyśleniem, rysując obrazki na piasku. - Syreny są do nich podobne i to bardzo, jednak zdarzają się syreny z twarzą bardziej podobną do wilczej, przeplatanej łuskami.

Berenika

Ber kiwnęła głową.
- Ci 'głupi geniusze' zabijają nas, zwierzęta. Większość z nich nie wierzy w nic, na co nie ma logicznego wyjaśnienia. To okropne. Ja nie rozumiem, jak tak można.
No właśnie. Przecież większość zwierząt, duża większość, nie jest w konflikcie ze zwierzętami.
- Oni często zabijają dla przyjemności. - Dodała jeszcze.