Sklep i restauracja"Złoty Smok"

Akinori

- Jak chcesz. - Powiedział i podreptał sobie za ladę, tam leżał list. Tak, uznajmy, że od zawsze tam był. Wilk zabrał go i podszedł do Maiko. Położył delikatnie list przed wilczycą i usiadł na zadku. Treść listu:

Kochane dziewczynki.
Piszę to ja, wasza matka Elena. Te smoki to symbole mojego rodu, Si Shan. To wisiorki z prawdziwego złota. Niech wam przypominają kim jesteście. Wasz brat, Akinori to wspaniały wilk. Nauczy was wszystkiego, co musicie umieć i wiedzieć. Ja wam powiem od siebie, że bardzo was kocham i nie chcę odchodzić, ale muszę. Kierujcie się zawsze głosem swego serca, bo tylko ono wie, co jest ważne. Kiedy nadejdzie czas, wasz brat opowie wam o tym co zrobił wasz ojciec...
Tymczasem cieszcie się życiem i nie zapominajcie, że jesteście moimi córkami, Eleny, alfy ognia, wojowniczki.

Kocham Was.
Mama
Akiś listu nigdy nie otwierał, bo przecież to nie była jego sprawa. Jeżeli miał go dać Maiko i Amiru, to tylko i wyłącznie im.

Maiko

Przeczytawszy list od matki poczęła płakać. Tak bardzo tęskniła za Eleną, tak dawno jej nie widziała. Miała wrażenie jakby zechciała uciec z krainy za swoją rodzicielką, jednak coś tu ją trzymało - Summer, Akinori... Osoby, które kochała trzymały ją tutaj nie pozwalając jej odchodzić. Padła na ziemię, samiczce zrobiło się czarno przed oczami. Zemdlała pod wpływem ogromnego przygnębienia i smutku jaki ogarnął ją po przeczytaniu tego, jakże pięknego, listu od Eleny.

Summer

Widząc płaczącą Maiko, miała ją przytulić, jednak gdy tamta upadła i zemdlała, Summer się przeraziła. Pisnęła. - Maiko!!! - krzyknęła głośno, tak, że poza restauracją pewnie też było ją słychać. Przerażony wzrok tkwił na siostrze. Jej tęczówki i źrenice zrobiły się mniejsze, a sama stała nieruchoma, sparaliżowana, jak słup. W tym momencie przypomniało jej się pewno zdarzenie z dzieciństwa.

Złota, dorosła samica nagle z siadu zmieniła pozycję na leżącą. Spadła. Gwałtownie i nagle. Młoda, żółciutka samiczka patrzyła na nią przerażonym wzrokiem. Ani siostry, ani taty nie było w pobliżu, a jej matce coś się działo. Nie mogła zrobić nic a nic. A jej matka właśnie zemdlała. Albo nie...Może umarła?

Akinori

Wilk warknął cicho i podniósł Maiko z ziemi. Położył ją lekko na krzesełko i zaczął ją szturchać nosem.
- Maiko... Obudź się. - Szeptał cicho, przytulając po chwili siostrę. Cóż się stało? On nie wiedział co mogło w liście pisać, więc bał się reakcji Maiko, po przebudzeniu. Kurde, wszystko było takie skomplikowane... Chodź to zdarzyło się tak dawno temu, zapewne nikt tego nie zapomni.

Maiko

Słyszała tylko szum, słowa brata w porównaniu do tego okropnego dźwięku były ciszą. Usiłowała otworzyć ślepka, jednak nadaremno. Czuła się jak noworodek - nic niesłyszący, nic niewidzący noworodek.
- A-Aki... - Szepnęła drżącym głosikiem w jego stronę, łapką próbowała dotknąć jego twarzy - udało się. Pomacała jego nos, potem delikatnie pogłaskała futro na jego szyi. Nie wiedziała co się dzieje. Przez parę chwil czuła się jak postać materialna. Poczęła machać przednimi kończynami, łzy wydostały się z jej woreczków łzowych poniżej ślepek.
- Aki! - Wrzasnęła szlochając żałośnie. Była przerażona.

Akinori

- Już dobrze, spokojnie. Jestem tutaj. - Powiedział kojącym tonem głosu, głaszcząc lekko Maiko. Akinori przytulił lekko wilczycę. Wiedział, że jest jej ciężko, że bardzo cierpi. I zapewne łatwo mu mówić, bo przecież on był starszy, gdy Elena odeszła, a jego prawdziwy ojciec bez słowa zniknął. Ale mniejsza już o nim i jego starych problemach. Teraz liczyła się tylko i wyłącznie Maiko. Była dla niego najważniejsza, podobnie jak Amiru.
- Czujesz się troszkę lepiej? - Zapytał cicho, nadal delikatnie gładząc swą łapą głowę wilczycy.

Maiko

Jej oddech znacznie przyśpieszył. Poczęła dyszeć, jakby skoczyła jej temperatura. Było jej gorąco, nie wiedziała co teraz robić. Odzyskała swój dawny wzrok i słuch - widok Akinori'ego przyprawił ją o ulgę.
- Ta-tak, już dobrze. - Odparła drżącym głosem również delikatnie drżąc pod wpływem tego dziwnego uczucia niepełnosprawności organów wewnętrznych. Przez chwilę życie przeleciało jej przed oczyma i ujrzała całą swą przeszłość, jednak zapomniała co tak naprawdę widziała. Teraz była tu, w tym czasie - nie gdzieś tam daleko w przeszłości. Musiała się uspokoić, próbowała.

Amiru

Parskneła cicho i nieprzyjemnie, obserwując siostrę. Proszę, jakieś szczenię nazwała siostrą? Wyrzekła się Amiru? I DOBRZE! Kto by taką beksę chciał w rodzinie? Jedynie ryczeć potrafi i daje sobą manipulować, po co ktoś taki na rodzinnym zdjęciu? Wyszła, a mijając brata rzuciła jedynie:
- Nie, nie czytałam - po czym już jej nie było.

zt.

Akinori

Dla niego to już było za wiele. Stał jak kołek, nie wiedząc co ze sobą zrobić. Odstawił lekko Maiko na siedzenie, a następnie bez słowa ruszył za ladę. Napił się szklanki wody, żeby ochłonąć.
- Odejdź z Krainy... Tak będzie lepiej. - Podpowiadał mu głos w głowie. Może byłoby to najlepszym wyjściem. Ale czy to też nie oznaczałoby ucieczki od problemów, które co krok go nękają? Czy Akinori nie będzie mógł żyć w spokoju, być szczęśliwym? A gdyby właśnie odszedł... Wszystko stałoby się inne. Nie miałby już żadnych obowiązków jak i ograniczeń. Ale... Sam wybrał takie życie, jest dorosły, więc musi zachowywać się odpowiedzialnie.
Kiedy tak rozmyślał, nie liczyło się dla niego nic. Zupełnie nic. Dotarło też do niego, że Abb zniknęła... I już zapewne nie wróci. Czyli do końca swego życia będzie sam, tak?
Powrócił lekko chwiejnym krokiem do Maiko, przyglądając jej się uważnie. Poradziłaby sobie sama? Zapewne tak. Akinori jest zbędny, no ale cóż.
- Poczekasz tu chwilkę? Ja muszę iść za twoją siostrą i wręczyć jej list. - To mówiąc, zabrał liścik z blatu, zawiązał go i ruszył ku wyjściu.
- Zaraz tutaj wrócę. - Dodał, wybiegając z lokalu i podążając za wonią Amiru. Oby ją znalazł.

zt.

The Mystic

Tutaj jest wszystko? Serio? (ale czy na pewno?) Zaczęłam się rozglądać. W takim razie mogę jej podarować to, co chciałam. Wybrałam srebrny naszyjnik. Wspaniały. Nie wiedziałam, ile kosztuje, dlatego rzuciłam 10 kości i wyszłam ze sklepu. Resztę dopłacę, jeśli właścicielka będzie chciała więcej kasy.
zt.