"Wesoła Śmiertka"

KokuRai

Koku spojrzała na Xyth'a, który nią potrząsał. Jej mózg został zmiksowany, lecz uratowała ją Kaji. Podeszła do samca,
- Oj Xyth'uś nie bój się. Pamiętaj my w ciebie wierzymy i na pewno dasz radę - powiedziała z uśmiechem nie pasującym do demona , ponieważ był...miły. No, ale cóż jej ukochany był chyba załamany. Jej uśmiech zmienił się gdy ujrzała wilczycę, która dotykała fiolki Kaji. Jak ona mogła?! I bez pozwolenia! Wyraz Koku był straszny, a raczej przerażając, jednak nie robiła nic waderze, ponieważ na pewno Meyit będzie chciała z nią porozmawiać, a Koku nawet nic nie mówiła, ani nic nie robiła, ale chciała.

Kaji Meyit

Kiedy tylko dostrzegła znajomą wilczycę, dla której była ciocią, uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Już miała wykrzyczeć coś na powitanie, gdy świat jej zatrząsł się widokiem owej wilczycy dotykającej fiolek z magicznymi miksturami. Zaraz Kajinka spięła mięśnie i skoczyła między pułki a nowo przybyłą, odpychając ja tak, iż padła ona na jeden z wielu foteli.
- Moich eliksirków się nie tyka - powiedziała z mocnym akcentem, zaś wyszczerz jej miast okazywać szczęście nabrał dziwnej drapieżności. Szaleństwo? Kto powiedział, że nie?

Scarlett

-Aha.-powiedziała, nieco zbita z tropu Scar. Wpatrywała się tępo w Kaji.
-Chciałam się spytać, czy mogłabym tu na jakiś czas wynająć pokój. To ze względu na parę wilków.-powiedziała, masując ramię.

Kaji Meyit

Mruknęła, odwracając się ku półkom i gładząc pękatą, szkarłatną fiolkę wypełnioną dziwnym płynem o niezidentyfikowanym kolorze. Zachowywała się tak, jak gdyby nie usłyszała pytania wadery, lecz zaraz spojrzała na nią, znów ze swoim normalnym, radosnym uśmiechem.
- Póki nie tykasz fioleczek, możesz wybrać coś na piętrze - odpowiedziała, biorąc wcześniej wspomnianą miksturę i kładąc ją na wyższej kondygnacji.

Scarlett

Scarlett przestała masować ramię i podniosła się z fotela. Jedną łapę podniosła do góry, a drugą położyła na sercu.
-Ja, Scarlett Serafin Coś tam, coś tam, obiecuje, że nie będe tykać fioleczek Kaji, podczas mojego pobytu w ,,Wesołej Śmiertce".-zarecytowała, z cwaniackim uśmieszkiem.

Kaji Meyit

Szmaragdowe ślepiska Kajinki zabłysły dziwnie, jadowicie, gdy jasna wilczyca wypowiadała swoją przysięgę.
- Może zatwierdzę to jeszcze zaklęciem, hm? - zaproponowała Meyitowa z dziwnym, niebezpiecznym uśmieszkiem, przyjmując pozornie niewinną pozę.

Scarlett

-No dobrze, jak chcesz, może to być nawet to zaklęcie, że jeśli nie dotrzymam obietnicy, umrę.-powiedziała, szczerząc białe kły. Spojrzała na inne wilki, które były w sklepie.

Kaji Meyit

Zarechotała, zaraz wyciągając łapę ku jasnej waderze i odpowiednio się skupiając. Magia wydarta z rdzenia skumulowała się wokół kończyny w postaci jasnego, błękitno-szmaragdowego łańcucha.
- Aziirla kasar narii - wypowiedziała niskim tonem, kierunkując odpowiednio energię, nadając jej konkretnego znaczenia.
Sznur wystrzelił ku waderze, która złożyła przysięgę, oplatając ciasno jej szyję, po czym najnormalniej w świecie znikając. Pozostawił po sobie tylko ledwo widoczny pył, którym pokryło się futro samicy.

Scarlett

-Koniec?-spytała, patrząc na swoją szyję.-A co się stanie, jeśli złamię przysięge?-spytała z ciekawości, wpatrując się w Kaji przymrużaonymi ślepiami.

Retes

Retes wędrował nieco zagubiony. Czy teraz wreszcie był wolny? Czy tak będzie to teraz wyglądać? Powoli kroczył Placem Handlowym, aż zainteresował go jeden z lokali. Postanowił go zbadać. Wszedł niepewnie do środka, rozglądać się w koło.
- Dzień dobry... - powiedział spokojnie. Szczeniak podszedł do cennika. Uuu... Czytać umiał. Jeden punkt wydał mu się dość pomocny, jeśli chodzi o aktualną sytuację. - Chciałbym wynająć pokój. - rzekł.

Kaji Meyit

- Co się stanie, jak złamiesz przysięgę? - zapytała z błyskiem w oku Kajinka, nie porzucając swojego szerokiego uśmieszku. - Śmierć - rzuciła, po czym spojrzała na nowo przybyłego szczeniaka.
- Ach! Dzień doberek! - wykrzyknęła szczęśliwa, doskakując do niego i czochrając jego długą grzywę. Jak ona uwielbiała burzyć fryzury innych wilków! - Pokój, powiadasz? A dlaczego? - zapytała, nachylając się i patrząc na niego z bardzo bliskiej odległości. - Daję mieszkanka tylko ciekawym osóbkom. Nie wszystkim. Nie każdemu kto poprosi.

Scarlett

Scarlett poczuła wielką gulę w gardle. Chyba musi się trzymać od fioleczek z dala...
-A gdzie są pokoje wolne?-spytała, spoglądając na schody. Może Kaji zaprowadzi ją na górę i pokaże jakiś ładny pokoik?

Retes

- Ja... Szukałem noclegu, bo nie mam gdzie mieszkać. Mama mnie nie chce. - powiedział. Tak to rozumiał. Nie spełnił roli idealnego dziecka, jakie wymarzyła sobie matka, więc stał się 'tym niechcianym'. - Nie wiem czy jestem ciekawy. - dodał zastanawiając się, co też umie. Nie odkrył jeszcze żadnych talentów, poza niezwykłym jak na szczeniaka umysłem.

Kaji Meyit

Pochyliła się jeszcze niżej, niemal dotykając swoim nosem jego, mniejszego i drobniejszego. Nie zwracała uwagi na niewielką odległość, nie przejmowała się swobodą osobistą szczeniaka.
- Ach, więc kłótnie z rodzinką! - Mlasnęła raz, drugi. - A nie będzie Ci przeszkadzać śmierć, krematorium w piwnicy oraz duchy? - zapytała, po czym przeniosła wzrok na Scar. - Pokoje są na piętrze. Częstuj się! - Pomachała jej łapą, wskazując z uśmiechem schody.

Retes

Wyraz nagłego zainteresowania pojawił się na pyszczku Retesa.
- Duchy? - spytał zaintrygowany. - Nie, nie będzie. A gdzie tu można spotkać duchy? - wilczek zaczął się rozglądać po lokalu, jednak prócz półek pełnych kolorowych eliksirów nic nie przykuło jego uwagi.

Scarlett

Scarlett obdarowała Kaji niewielkim, a nawet przerażonym uśmiechem i weszła po schodach. Rozglądała się, szukając jakiegoś pokoju. ,,Może ten?" pomyślała, patrząc na pokój numer 7. Weszła do środka pomieszczenie. Było tu dużo miejsca, a poza tym był ładny widok z okna. Rzuciła swoją torbę na łóżko i zeszła na dół.
-Biorę pokój numer 7!-powiedziała, siadając na jednym z foteli.

Kaji Meyit

- Czasem przychodzą i proszą o pochowanie ciała - odpowiedziała, odsuwając się od szczeniaka, którego zaraz pacnęła w nos. - Jedyne zasady, które obowiązują tutaj, to: nie dotykanie książek i eliksirów, nie wchodzenie do krematorium i nie obsługiwanie klientów - pouczyła go profesorskim tonem, lecz zaraz zaśmiała się głośno. - No, wybierz sobie pokój. - Wskazała schody prowadzące na piętro, po czym zasiadła w najbliższym fotelu.

/To 15 czy 7? Bo 15 ma Renna.../

Scarlett

Wybacz *_*

Scarlett uśmiechneła się do Kaji i rozglądneła się badawczo.
-A ile mieszkańców Śmiertki chce zostać Magami?-spytała, zaciekawiona. Wpatrywała się w niebieską wederę.

Retes

- Naprawdę? - ucieszony Retes wskoczył na górę i począł oglądać dokładnie każde drzwi. Były takie wielkie, w porównaniu do małego szczeniaka. Po chwili jednak, jedne z nich przykuły szczególną uwagę wilczka. Ładne drzwi z wypisaną nań szóstką. Zbiegł ponownie na dół, by radosnym tonem oznajmić - Chciałbym pokój numer sześć!

Virve

Mała, biała wadera przyszła tu zwabiona napisem ,,Wesoła Śmiertka". Śmiertka, śmiertka. Chyba od śmierci? Tak czy inaczej, weszła do środka i podeszła do dużej wadery.
- Herbatkę prosze - powiedziała, uśmiechając się wesoło.
Usiadła na ziemi i zamiatała swoim ogonkiem ziemię.