Biała polana

Hiretsuna Shinigami

Hiretsuna uśmiechnął się łobuzersko.
- A co ty myślałaś? - zapytał z dalszym łobuzerskim uśmieszkiem. Tak wpatrywać się jej w oczy nie zaprzestawał ponieważ on zawsze patrzał w oczy osobie z którą rozmawiał. Jego uszy były położone poziomo jak zwykle z resztą.

Elena

- Sama nie wiem... - odparła. I była to prawda. Potrząsnęła łbem, aby odgonić od siebie złe myśli. Westchnęła bo znów wrócił Veli i jej córka. Nie wiedziała jak ma to wszystko ogarnąć. Nie miała do kogo się z tym zwrócić... do nikogo. Bo nikt nie potrafił jej zrozumieć.

Hiretsuna Shinigami

Hiretsuna spojrzał z przymrużonych oczu na Elenę.
- Hmm... Coś się stało? - zapytał i postawił w ułamku sekundy uszy na sztorc. Tak możliwe że teraz wyglądał zanadto śmiesznie z tymi długimi uszyskami no ale cóż zrobić.

Elena

- Mam problemy rodzinne. Mój partner wciąż znika z krainy, moja córka wychowywała się bez niego, zna go z widzenia, może minute rozmawiali...Nawet już nie wiem czy cokolwiek do niego czuję. Przywykłam do jego braku. Nawet jego odejście na stałe nie jest dla mnie bolesne, bo zniknął sam z mojego życia, bez słowa...Pogodziłam się wtedy z jego stratą... - wyjaśniła patrząc na Hiretsune smutnym tonem. Teraz czuła się jak szczenię, które potrzebuje przytulenia i schronienia przed złem tego świata.

Hiretsuna Shinigami

Ten pokiwał łbem ze zrozumieniem. Podszedł do niej bliżej i przytulił ją. Jak zwykle biło od niego ciepło a bicia serca nie dało się wyczuć czy nawet wysłuchać.
- Mówię ci. Wszystko ci się ułoży. Może już niedługo. Może po dłuższym czasie. - oznajmił dalej ją przytulając.

Elena

El przytuliła się do samca mocniej i westchnęła ciężko. Z oczu popłynęły jej łzy. Po raz pierwszy odkąd tu przybyła, a więc od cholernie długiego czasu, płakała... Nie łkała, tylko po prostu łzy płynęły po jej śnieżnobiałych policzkach. Czuła ulgę będąc w jego ramionach. Poczuła się odgrodzona od tego wszystkiego i po chwili przestała płakać. Ale nie zamierzała puszczać wilka, zbyt dobrze się czuła, zbyt bezpiecznie, by to zakończyć. Chyba, że Hiretsuna zdecyduje inaczej.

Hiretsuna Shinigami

Pfy! On ma to kończyć? Nie będzie nic robił czego wadera nie chce. Jeśli chce niech go puści, to i on ją puści. Jednak jeśli ta chce inaczej on się dostosuje. Dalej basior ją przytulał i nie mówił nic. Poprostu zero ponieważ słowa chyba były tu zbędne, nieprawdaż?

Elena

Były zbędne, istotnie. Dla Leny ten wilk był w obecnej chwili ratunkiem i ukojeniem. Tak na prawdę przystanią, z której nie zamierzała odpływać. Chwila moment... Czy ona przypadkiem nie myśli o nim jak o... partnerze? Nie, chwila. Ale to przecież fakt. Tylko przecież nie może tak po prostu mu powiedzieć... Co ona ma teraz ze sobą zrobić? Jednego związku nie zakończyła tak słownie na amen, a serce jej poczęło skakać do innego serca i nie chce przestać...

Hiretsuna Shinigami

Ten miał mętlik w łbie. Co począć? Czyżby się zakochał w tej oto waderze? Ale przecież ona miała już partnera. Ale mówiła że ten odchodzi z krainy. Ale to i tak jest złe. On nie chce aby przez niego ktoś miałkolejne problemy. Tym bardziej że była to Elena. No i co teraz począć?!

Elena

Biała delikatnie odchyliła łeb by spojrzeć w oczy Hiretsunie. Jej policzki były mokre od łez, ale ona już nie miała powodów do płaczu.
- I co mamy zrobić? - zapytała patrząc mu głęboko w oczy. Jej pysk był tak blisko jego pyska. Zetknęła się swoim różowiutkim noskiem z czarnym nosem Hiretsuny tak delikatnie, jak to tylko było możliwe. Ale nie śmiała zrobić czegoś więcej. Jej po prostu nie wypadało, choć bardzo tego chciała.

Hiretsuna Shinigami

Hiretsuna także wpatrywał się w jej oczy.
- Cóż mam rzec aby twe serce jak i sama ty urażone nie zostało? Co tu mówić dużo. Czuje więcej do ciebie niżeli do przyjaciólki zwykłej. - oznajmił dalej wpatrując się w jej oczęta.

Elena

El uśmiechnęła się pogodnie.
- A ja do ciebie Hiretsuna. A co zamierzasz z tym zrobić? - zapytała spokojnie patrząc na niego - Bo ja do Veliego nie czuję nic poza przyjaźnią. Już tylko to pozostało. - dodała wyjaśniając ważną sprawę, która mogła wszystko pokomplikować jeśli nie zostanie wyjaśniona.

Hiretsuna Shinigami

Hiretsuna zamknął na chwile swe ślepia. Teraz wszystko układało się w jego głowie.
Po chwili jednak otworzył powtórnie swe ślepia.
- Cóż zamierzam zrobić? Zamierzam zaczekać aż zrobisz coś ze swym partnerem. Dopiero wtedy swe działania rozpocznę jako iż nie chce abyś miała więcej problemów Eleno. - oznajmił i poprostu cmoknął ją w pyszczek.

Elena

Biała kiwnęła łbem potakująco.
- W takim razie postaram się sprawę załatwic jak najszybciej się da. - powiedziała i odwzajemniła pocałunek. Teraz czeka ją chyba najcięższa rozmowa w życiu... ale i przez to przebrnie.

Hiretsuna Shinigami

Ten zaśmiał się.
- Cóż mi, Demonowi przyszło zakochiwać się w takiej dobrej, jak i dobrej piękności. Ale czy nie mówią że przeciwieństwa się przyciągają? - zapytał i nosek odsunąłod jej noska aby przenieść go niżej i pocałować ją w szyję. Ach jakież jej futro było przyjemnie miękkie!

Elena

El była w niebo wzięta. Znów czuła się ważna, znów była kochana. Była przy basiorze, demonie, który przyjął ją do swego serca.
- Kocha mnie najwspanialszy demon na świecie... czego chcieć więcej? W tym wieku ponownie się zakochać i to z wzajemnością... - powiedziała szczęśliwa i odchyliła łeb nieco ku tyłowi by Hiretsunie nic nie przeszkadzało.

Hiretsuna Shinigami

Czy jemu mogło coś przeszkadzać? Skądże. Basior zanurzył swój pysk w sierści wadery. Taak niedośc że była miękka to jeszcze miała taki cudowny zapach! Czy on nie przesadza? A tam!
- Cóż... Najwspanialszy? Nie wiem czy to jest akurat prawdą lecz wiem że najwspanialszą ty waderą jesteś. - wymruczał jej do ucha.

Elena

Lena nie posiadała się ze szczęścia. Zaśmiała się z radości cichutko.
- Przecież nie jestem najwspanialsza... - zaprzeczyła i poczęła gładzić Hiretsune łapami po plecach i szyi. Było jej tak dobrze z tym basiorem. Za nic nie wypuści ze swych łap.

Hiretsuna Shinigami

Mimo że wilk nie wyglądałtak to owszem miał sierść jednak średniej długości. Nie to co Lena.
- Oj nie przecz mi prosze... - mruknął. Sam począł składać delikatne pocałunki na jej szyji. Zapewne one zostawiały delikatne dreszczyki ale mogło być inaczej. Basior nawet zaczął składać pocałunki na jej klatce piersiowej a jego biały ogon, całkowite przeciwieństwo jego całej postaci splątał się z ogonem a jego zanadto zapuszczone pazury ( ach! Musi je zciąć!) delikatnie przejeżdzały końcówkami wzdłuż jej kręgosłupa.

Elena

No to ładnie. Dopiero co parą zostali a tu już będzie małe bara bara! Ale biała nie przeczyła a skąd! Miała długi post, pominąwszy to co zdażyło się po powrocie Veliego, aczkolwiek teraz wszystko między nimi było skończone i El miała prawo ułożyć sobie na nowo życie. I właśnie to robiła. Przesuwała łapami po jego głowie i ciele zaciskając swój ogon na ogonie Hiretsuny. Zaś końcówką tej puszystej i długiej witki gładziła podbrzusze basiora. Istotnie, po jej ciele przebiegały lekkie dreszczyki ekscytacji a jej dotyk był znaczący. Nawet serce i oddech zdradzały to co wilczyca w obecnej chwili czuła. A była zakochana i zachwycona.