Cukrowa Polana

Astre

Astre nadal szukała siostry. Nigdzie nie mogła jej znaleźć... Gdzie ona była? W ogóle gdzie ona sama była ? Gdzie się znajdowała ? Ech... nie wiedziała. Zaczęła się rozglądać za jakąś żywą duszą, która mogłaby jakoś jej pomóc. Która mogłaby jej powiedzieć gdzie jest i... sama nie wiem. Usiadła na środku polany i bezradnie opuściła łeb w dół. Miała się zajmować siostrą! Miała ją trzymać przy życiu. Nagle zauważyła jakieś małe, kolorowe coś przypominające wilka... Podeszła do kolorowej kulki.
- Ymmm... Hej, możesz mi powiedzieć... gdzie jestem? - Spytała z usmiechem. Zatrzepotała pierzastymi skrzydłami i wpatrywała się w małą istotkę.

Chemo

Podniosła wzrok na smoka. Już miała ochotę go walnąć w nos, bo... Ale to nieważne. Na twarzy Chemo pojawił się głupawy uśmieszek.
- W raju. - rzekła najzwyczajniejszym i najnaturalniejszym głosem, na jaki ja było stać. Rzekła to tak obojętnie, że nie chce mi się nawet porównywać tego do czegokolwiek. Nie warto, bo nic nie ma takiej mocy. Wilczyca ugryzła swoją wieeeelką watę cukrową, która o mało nie spadła na trawę z maleńkiego patyczka.
- Jakby nie patrzeć, jesteś w jednym najsmaczniejszych miejsc świata - Cukrowej Polanie. - rzekła trochę spokojniej. Zaraz, zaraz... CHEMO SPOKOJNA?!
- A czemu pytasz? - zapytała, znów odgryzając spory kawałek waty.

Astre

- Najsmaczniejszym? Czemuuu...? - Spytała nieco zdziwiona odpowiedzią szczeniaka... No bo jak miejsce może być smaczne? No, dla niej nie było to bynajmniej logiczne.
- Czemu pytam? Szukam siostry ale no... nie wiem gdzie ona jest, nie wiem gdzie ja jestem... Ostatnio jestem taka rozkojarzona. - Odpowiedziała machając lekko ogonem i przypatrując się wacie cukrowej... Wyglądała jak... chmura oO. Najnormalniejsza chmura na patyku...
- Mmm.. A może widziałaś gdzieś taką małą, czarną smoczycę... Niezbyt pewnie nastawioną do świata? - Ustawiła uszy na sztorc. Delikatny wiatr zabierał jej grzywkę z oczu...

Brak weny T.T

Chemo

- E... - zastanowiła się chwilę, włączając wszystkie żywe resztki mózgu, które jeszcze nie uciekły z jej głowy. - Nie. - rzekła w końcu, żując kolejny kęs waty.
- CZEMU?! - wykrzyknęła zaskoczona pytaniem. Aż jej wata wypadła. - Ślepa jes... - urwała. - AAA!!! MAM HALUCYNACJE!!! - wrzeszczała, biegając w małym kółku, rozsypując wszystkie słodycze na swojej drodze. Skoro ona tego nie widziała, to ona była chyba nienormalna! Chemo biegała tak i biegała, aż zziajana padła na grzbiet tuż przed smoczycą.
- He... He... He... - dyszała. - Wszędzie leżą słodycze... Tak wszędzie - wszędzie. - jąkała się, patrząc w niebo. Taka piękna halucynacja, a nie prawdziwa! Szkoda.

KokuRai

Po chwili pojawił się tutaj czarny, gęsty dym, który wsiąkł w ziemie kiedy na horyzoncie zjawiła się Koku. Można było czuć od niej silną falę demonicznej energii. Szła tak śpiewając sobie coś pod nosem, a w mordce miała peta z którego leciał kolorowy dym. Chyba była to jej ciocia maryśka. Wilczyca usiadła byli gdzie i rozejrzała się, a gdy przestałą już sobie śpiewać, to dymem dusić jakąś biedna myszkę, a przy tym wydawała demoniczny śmiech. Brzmiał jak śmiech śmierci.

Sasome

Sasowi znudziło się nieco to latanie. Rozejrzał się ukradkiem, poszukując jakiegoś wzniesienia. Upatrzył kilka, ale nie na tyle dużych, by zagwarantować sobie całkowicie bezpieczny upadek. Powoli, acz nieświadomie, zsunął się ze smoczego grzbietu i zaczął spadać na łeb, na szyję, na lizaczki! Uśmiech losu sprawił, że wylądował w gęstym skupisku waty cukrowej. Bardzo gęstej. Nie mogąc się wygrzebać, zaczął lizać cukrowe cudo. Wydostał lewą łapkę. Pomachał nią tam, gdzie ostatnio widział smoczycę.
-Nic mi nie jest!-zawołał zduszonym okrzykiem, przerywając na moment konsumpcję.

KokuRai

Ona spojrzała ino raz na nowo przybyłego. Kolorowy dym pojawił się wokół niego, lecz na chwilę, ponieważ wróciła do papierosa, żeby swobodnie wylecieć. Wilczyca jeszcze raz na niego spojrzała, a następnie naglę zmieniła się w dym, który pojawił się obok wilka i zmienił się w Koku.
- Co ty tutaj robisz? - zapytała trochę ostro. Jej wzrok był poważny, a zarazem ostry i nieprzyjemny.

Astre

Zdziwiona obserwowała biegającego w kółko szczeniaka. O co chodziło? Na słowo słodycze rozejrzała się... Ach tak! Słodycze! Pamiętała ten wyraz z Francji, jak z siostrą przemierzały nieznane im miasteczka i na szyldzie napis brzmiał tak samo... To znaczy... brzmiał inaczej, ale to samo znaczył. Zawsze można było w tym sklepie zobaczyć wiele dzieci, które stały w kolejce po słodkości... Któregoś razu Astre miała nawet możliwość spróbowania jednego z nich...
- Ale spokojnie! Spokojnie! Nie masz halucynacji, ja to wszystko widzę. - Powiedziała z uśmiechem i machnęła pierzastym skrzydłem. - Oddychaj głęboko, wdech i wydech... - Uśmiech nieco się poszerzył, a ona przymrużyła oczy.
- Hmmm... Tak więc jestem w miejscu, które jest ze słodyczy? A jest tuu... czekolada? - Spytała i zaczęła niuchać (xd). Chciała wyczuć zapach tej słodkości, jednak słabo go pamiętała. Na języku miała tylko mały kawałeczek, który upuściło jedno z dzieci... Nie pamiętała go dobrze.

Sasome

Ostatecznie Sasome wydostał się z kłębów waty. Spasiony i oblepiony jej resztkami, chwiejąc się i potykając, jednocześnie zlizując max z pyska, wydostał się z tego przesłodzonego miejsca.

z/t

KokuRai

Demonica poprawiła swoją grzywę. Na jej mordce cały czas widniał upiorny uśmiech. Jej jej zalśniły. Samica zaczęła się śmiać jak jakiś trup. Czarny dym zaczął się zbierać, a po chwili niczego nie było widać. Gdy in znikł, to zniknęła też Koku. Nie pojawiała się już więcej tutaj.

zt.

Mystic

Wilk i tutaj się zjawił. Jakże to było dziwne, a zarazem piękne miejsce... Jednak nie gustował nigdy w słodyczach, toteż tylko się rozglądał. Niedużo osób tu chyba było. Jednak zauważył smoka, którego chyba widział już gdzieś... Tak, rozpoznał go. Jednak nie wiedział jak młoda smoczyca ma na imię. No więc nie miał tu co robić. Wyszedł powoli, muskając pazurami trawę.

zt.

Folle

Przyszła leniwie i padła na słodką trawkę, była strasznie zmęczona. Zjadła trochę słodyczy, wstała i pobiegła w zarośla i już jej nie było. Biegnąc rozmyślała gdzie teraz pójdzie.

Leth

- C... C... C... - jąkał się.
- CUKIERKI!!! - wrzasnął w końcu, rozdziawiając paszczę. Wziął wdech. Ach, ten zapach słodyczy. No ale nie mógł ich jednak wciągnąć swą wymyśloną super mocą. Pozostało mu jeść normalnie.
No i Leth dostał oczopląsu, drgawek i wizji.
- Zjedz mnie!
- Nie, mnie zjedz!
- Masz mnie zjeść!
Tak mówił do niego każdy cukierek, każda czekolada... I co on miał zrobić? Chwycił pierwszą słodkość, która była pod ręką. Lizak. Obrócił go w łapkach, przyglądając mu się uważnie. W końcu włożył go to pyska. Rozległo się głuche stuknięcie smakołyku o jego zęby. Patyczek wystawał spod fafli i poruszał się pod nimi, co dziwnie wyglądało... Leth falująca morda... Tya...

Kreylight

Przychodząc w to miejsce wadera przysiadła z wrażenia. "J-J- Jestem w raju!" - pomyślała. Skoczyła na puchate kwiatki zaczynając je pożerać. Lepiej na nią uważać - jeszcze bulgotać zacnie...
- Witaj! - Powitała entuzjastycznie wilka.

Leth

- Mem mobmy. - powitał ją, zapominając o wyjęciu lizaka z pyska. Po tych słowach smakołyk wypadł mu z pyska wprost na... watę cukrową. No cóż... Zawsze słodycz bogatszy. Podniósł go, obracając tak, by wata równomiernie owinęła się wokół słodkiej kulki.
- Eee... Leth. - przestawił się, uśmiechając się niepewnie. Nie ma to jak czasem powitać kogoś w wymyślonym, w pewnym sensie, przez lizaka języku. Samiec znów włożył nieposłusznego lizaka do paszczy i mlasnął z cicha. Kultura? E tam.

Kreylight

Uśmiechnęła się oraz zarechotała. - Jestem, Krey - Przedstawiła się, nadal uśmiechając się. Podeszła bliżej samca, czyli też waty cukrowej oraz wzięła ją do łapy po czym wsadziła ją do pyszczka. Mniam! Oblizała się. Może i wyglądała trochę ohydnie... cóż, taka już była!

Leth

Krey... Krej... Klej... I jak on ma zapamiętać jej imię?! Może będzie na nią jakoś mówił? Jakoś inaczej... Tak, by zapamiętał. Ech... Weny na ksywki nie miał.
- Ten, no... Klej... - ciamkał lizaczka, (O.O) lubując się jego wybornym smakiem. - Tfu! Krey! - poprawił się. Głupi słodycz mu język blokował.
- Jesteś z Watahy...? - urwał. No cóż. Tak się właśnie innych poznaje.

Rüell

Rüell przydreptał tutaj w poszukiwaniu czekoladowej fonntany. JUż pierwszy krok w owym miejscu sprawił, iż Albańczyk dostał oczopląsów. Tyle słodyczy... Wilk siadł pod drzewem wykonanym z niewiadomojaksłodkiegoczegoś i czekał na Catalinę. Nie chciało mu się zaczynać poszukiwań samemu. Był za leniwy. Starał się też ignorować fakt, że było tu trochę tłoczno. No chociaż w tym, to miejsce przypominało mu jego kraj.

Jennifer

Catalina pojawiła się zaraz po Ell'u. Jak dla niej, Cukrowa Polana to rzeczywiście bardzo dobre miejsce do poszukiwania czekoladowej fontanny. Wadera z uśmiechem na pysku stanęła koło wilka i zaczęła się rozglądać... Gdzie ten cud świata mógł sie schować, o ile rzeczywiście można było go tutaj znaleźć...?

Rüell

Ell zauważając obecność Cataliny, uznał, że poszukiwanie czas zacząć. Sprytnie wspiął się na drzewo, pod którym stał i rozejrzał się. Wszędzie kolorowo... Tak kolorowo... Wilk potrząsnął łbem. Czuł się tak, jakby miał kaca. Ale miał też cel. Znaleźć fontannę! Wszędzie tylko różowe plamy waty cukrowej... Uch... Może Catalina coś zauważy?
- Ca-ta-li-na!
Krzyknął z góry i łapą wskazał na cały widnokrąg. Teraz pozostało czekać.