Gorące źródło

Sekai

-A właśnie, że nie kłamię. Nie wiesz, że niektórych rzeczy nie mogę wyjawić? To są tak zwane sekrety pracy, moja droga. I nie mówię, że jestem księżniczką Watahy Nocy, ale gdzieś tam dalej istnieje takie coś jak Kraina Nocy! Tak więc jeżeli nie wiesz to się nie wypowiadaj, za krótko mnie znasz i szczerze mówiąc nie wiesz o mnie dużo!- krzyknęła na nią ostro, to był straszny ton, nie dość, że podniesiony to jeszcze brzmiący mocno i strasznie.

/Mhm.. skąd ona wie, że Sek kłamie i skąd może wiedzieć, że jest z watahy nocy hmm?/

Szandia

- Och niech ci będzie. - powiedziała. Nie miała zamiaru się kłócić. Spojrzała na wszystkich. Ziewnęła kilak razy, a następnie wstała. Wskoczyła na drzewo i się na nim wygodnie usadowiła.

Dessie

Dessie nadal przyglądała się obecnym wilkom. Nie wiedziała dlaczego jej córka jest smutna i nie chciała patrzeć na to. Decyzję podjęła szybko. W jednej chwili obok Ady ukazał się lekko zielony i przezroczysty duch.
- Cześć, skarbie. - przemówiła wilczyca czułym głosem. W jej oczach był smutek i ból. Nie miała pojęcia jak zareaguje Ada.

Szandia

Jak tylko Szandia zobaczyła wilczyce, która się nagle pojawiła lekko się przestraszyła. Przetarła oczy. Czyżby to był duch? - Cześć. - powiedziała patrząc na waderę.

Dessie

- Hmm... Cześć. - odpowiedziała Dessie młodej wilczycy. Następnie znów spojrzała na swoją córkę. - Eee... No to już chyba wiesz. Ada, to nie było zamierzone. Po prostu zdarzył się wypadek... Ale wiedz, że nie opuszczę cię. Zawsze będziesz mogła mnie znaleźć, będę dla ciebie oparciem w każdej chwili. - Zjawa przytuliła córkę. - Oczywiście... jeśli chcesz...

Szandia

Szandia domyśliła się już, że nieznajoma jest duchem. Wadera po raz pierwszy widziała ducha. Spojrzała na Jimm'ego, a potem na resztę. Zeskoczyła z drzewa i usiadła pod nim, czekając na nadchodzące chwile.

Sekai

A jej natomiast nie zdziwiło to, że ta wilczyca jest duchem. Widziała już różne duchy i spotkała się z tymi dobrymi jak i ze złymi, to na co się jej przyglądać? Chciała się dowiedzieć co się stało z wilczycą, ale to innym razem, nie chciała aby ktokolwiek im przeszkadzał o nie, nie w tym czasie i chwili.

Black Pearl

Brodząc w śniegu, który niestety częściowo już stopniał, dotarła do Gorących Źródeł. Odgarnęła grzywkę, ukazując fioletowe, duże oczy. Dostrzegła obecne tutaj wilki, ale wolała się nie wtrącać. Jeśli ktoś chciałby z nią porozmawiać, sam by podszedł. Usiadła więc w pobliżu jednego ze źródeł i zaczęła ze smutkiem wpatrywać się w swoje odbicie. Kim była?

Szandia

Szandia dostrzegła nieznajomą wilczyce. Przyjrzała jej się. Domyśliła się, że wadera jest smutna. Może ją zaprosi do zabawy? Wstała i podeszła do niej. - Hejka, przyłączysz się? - zapytała przyjacielsko.

Black Pearl

Zobaczyła młodszą od siebie wilczycę. Uśmiechnęła się delikatnie.
- A co robicie? - zapytała ciekawie. Nie wiedziała, czy będzie chciała w ogóle cokolwiek robić, bo teraz najbardziej potrzebowała rozmowy z kimś bliskim... Ale przecież ona nie miała nikogo bliskiego. Jej grzywka znów opadła na oczy.

Szandia

- Gramy butelkę bez butelki, ale z patykiem. - powiedziała wesoło. Usiadła koło nieznajomej. - A tak w ogóle to jestem Szandia. - przedstawiła się. Jej końcówka ogona zaczęła delikatnie się poruszać.

Black Pearl

- The Moon - przedstawiła się krótko. Butelka... Zabawa z jej dzieciństwa. Śnieg skrzypnął pod jej łapą. Chciała coś powiedzieć, ale nie wiedziała ani co, ani w którym momencie. Siedziała więc dalej czekając na ruch Szandii.

Szandia

- Miło mi. - powiedziała. Uśmiechnęła się. - Do jakiej watahy należysz? - zapytała. Chwilowo przeniosła wzrok na czystą wodę spoglądając na swoje odbicie.

Black Pearl

- Do Wody - odrzekła pospiesznie. - A ty?
Delikatnie dotknęła łapą taflę wody, tworząc na niej coraz to większe kręgi. Obserwując je bacznie wzdychnęła parę razy.

Szandia

- Ja do wiatru. - odpowiedziała bez namysłu. Spojrzała na resztę, a potem na wilczyce. - To jak przyłączysz się do nas? - zapytała z uśmiechem. Czekając na odpowiedź wpatrywała się w swoje odbicie.

Naomi

Ada uśmiechnęła się chwilowo gdy chochliki ją łaskotały. Jednak gdy zobaczyła ducha mamy z jej oczu popłynęła łza. Szybko ją otarła i chciała przytulić mamę. Jednak nie udało się jej. Upadła na ziemie przelatując przez ducha jak przez mgłę. Nie potrafiła jej dotknąć.

Szandia

Szandia usłyszała głos Ady. Odwróciła się by zobaczyć czy na pewno to ona. Zobaczyła, że płacze. Wilczyca domyśliła się dla czego. Podeszła do Ady i pomogła jej wstać.

Naomi

Młoda wilczyca uśmiechnęła się do Szandii. Było jej miło, że ktoś o niej pomyślał. Spojrzała na jimmiego i ruchem pyska rzekła - Lubię ją.
Po czym znów jej wzrok wrócił by jeszcze raz spojrzeć na zjawę.
- mamo, co z Iku? - spytała młoda wadera.

Szandia

Szandia usiadła. Spojrzała na The Moon i dała znak, żeby usiadła koło niej. Po chwili spojrzała na ducha, a potem na Adę. Było jej przykro, że wilczyca straciła swoją mamę.

Christopher

jimmy w pewnym momencie poczuł dotknięcie czyjegoś pyska na swoim pysku. nie widział co myśleć. Cieszyć się? Czy może lepiej nie. przecież nikt nie spytał go o zdanie. Z drugiej strony.. to była Szandia. Więc powinien się cieszyć. On nie potrafił zrozumieć kobiet.. teraz nie potrafi zrozumieć siebie. Może powinien zostać starą panną.. eee znaczy kawalerem. I zaadoptować jakieś młode dzięki czemu stworzy dwuosobową rodzinę. moze wtedy będzie szczęśliwy... spełniając się w roli Ojca. Spojrzał Czule na Szandię. potem zauważył Dessie.
- Ada to jest twoja mama? Opowiadałaś mi kiedyś o niej. Ale nie mówiłaś, że jest duchem. - rzekł wilk.
- Witam panią miło mi panią poznać. - dodał. Nie chciał być niegrzeczny.
następnie jego myśli wróciły do Szandi. Chciał tego pocałunku?