Stara polana

Miyu

- Miło mi Cię poznać. - Powiedziała z dość ... cwaniackim uśmiechem i z ciekawością wpatrywała się w Yuki. Była inna niż jej towarzystwo co dało się zauważyć już wcześniej. Gdyby nie jej zachowanie, przez resztę szczeniaków niezauważane takie pytanie z ust Mi by nie padło. Ale najwidoczniej tak musiało być. - No to jeśli nie macie nic przeciwko to też się przyłącze. - Powiedziała, a z pyska nie schodził chytry uśmieszek. Po co to robiła? Miała w tym swój plan.

Lea

- Niech będzie... - pomyślała Lea. - Niech już będzie prawda. - powiedziała wilczycy i spojrzała z wyczekiwaniem na Yuki. Co też ona może jej wymyślić? Spojrzała na Setha i także się do niego uśmiechnęła. Mogła wydać się nieco płaczliwa, gdy się pojawiła, więc chciała to nadrobić.

Naomi

-Pewnie, skoro chcesz.-powiedziała Ada ukazując swoje proste, białe zęby które z czasem stały się jej "wizytówką". Ada nie znała Miyu, ale wydała się jej trochę dziwna. -Może tylko mi się wydaje.-pomyślała Ada. Nie chciała się już nad tym dłużej zastanawiać.

Samuerian

No! Gra się wreszcie rozkręcała! Jael spojrzał na Leę, po czym przeniósł wzrok na Setha. Czyżby temu szczeniakowi się podobała? Wilk uśmiechnął się i zerknął na Yuki. Jakie pytanie mogła ona zadać Lei?

Naomi

Adzie nie mieściło się w głowie jak szybko potworzyły się nam tutaj pary. Jeszcze kilka dni temu Byli paczką przyjaciół. A teraz? Spojrzała na Setha, nie mogąc oderwać od niego wzroku. On jej kogoś przypominał.. Może jednak się jej tylko zdawało. Chociaż... w końcu nie na każdego zwracała taką uwagę jak na niego. Nie zwracała już uwagi na to co się dzieje na około niej. Była zajęta czym innym

Lea

Lea czekała na pytanie. Nadal martwiła się tym, co zrobił jej Schatt. Dlaczego? Lea wiedziała, że teraz nic na to nie poradzi. Nie chciała patrzeć na szczeniaka. Wolała o nim zapomnieć, by nie zniszczyć sobie życia, a jemu miłości. Więc Viktoria prawdopodobnie kłamała. Chciała ją zapewne pocieszyć. Nie miała jej tego za złe.

Mizu

Ciemno różowa wilczyca, o sylwetce przypominającej dorastającego przyszła w to miejsce z szaleńczym uśmiechem na pysku. Bransoletki na prawej łapie co jakiś czas brzęczały, szczególnie wtedy gdy mocniej potrząsnęła łapą. Rozejrzała się dookoła i gdy napotkała grupkę wilków siedzących w kółeczku zatrzymała na nich wzrok. Z zaciekawieniem przyglądała się tej gromadce zastanawiając się czy nie podejść...

Naomi

Ada dostrzegła wilczycę czającą się za krzakami. -Cześć, podjedź bliżej. Jestem Ada.-powiedziała Wilczyca po czym wykonała serdeczny gest łapą.

Mizu

Słysząc czyiś głos spojrzała w jego kierunku. Jakiś dalszy kawałek, ale przed sobą zauważyła młodą wilczycę o dość ciekawym, kolorowym umaszczeniu. - Heeej... - Powiedziała cicho i przeciągle. Powolnie wyszła zza krzaków i podeszła do wszystkich. - Cześć Wam, jestem Mizu. - Przedstawiła się, jednak przyglądała się tej, która ją zauważyła i zaprosiła ją tutaj. - Co robiiicie? - Spytała.

Naomi

-Gramy w butelkę-odpowiedziała Ada. -Chcesz się przyłączyć.?-spytała z zaciekawieniem. Bo im więcej wilków tym lepiej. Ada lubiła gdy dużo się wokół niej działo.

Mizu

- A z wieelką chęcią. - Powiedziała i zaczęła się rozglądać po prawie okrągłym placku, który odgrodzony był wilczkami. - Aleee... Gdzie jest butelka?! - Spytała nieco jakby... wystraszona? Tak, udawała wystraszoną. - Więc tak... Albo ktoś ją ukradł, albo jest niewidzialna. - Powiedziała i zaczęła się zastanawiać oczywiście nad spiskiem. Ale nie no spokojnie, za dużo nieprzespanych nocy dla tej małej i to spowodowało taki nadmiar energii. O dziwo.

Naomi

-Nie nie jest niewidzialna... Yuki ją ma.-powiedziała Ada. Nieco rozbawiona pomysłem Mizu. -Niewidzialna butelka... hmmm całkiem niezły pomysł - pomyślała i uśmiechnęła się jak gdyby nigdy nic.

Mizu

- Aaa... No to okej. - Rozejrzała się teraz i zlustrowała łapki zebranych i gdy juz zauważyła osobę trzymającą 'butelkę' zakodowała sobie, że to jest Yuki. Powędrowała po wszystkich dookoła. Tak na prawdę, jeśli oceniać po wyglądzie to tylko ona i szara wilczyca różniły się, wyglądały na starsze. No a Mizu... Na pewno była starsza. Ile to ona już na tym świecie spędziła? Teraz czekała aż Yuki zada pytanie bądź zadanie, a potem gra się rozkręci.

Dante de Cossa

- Ja jestem Schatt - powiedział do Mizu. - Za butelkę służy nam kamień. - Rzekł z uśmiechem. Może powinien już pójść... Nie, nie teraz, później pójdzie, lecz nie teraz. Spojrzał na Setha. Czyżby się zakochał? No, serce nie sługa.

Mizu

- No! Wiedziałam, że coś nie tak z tą butelką. - Powiedziała niby to zadowolona z siebie i teraz przyjrzała się wilkowi, który się do niej odezwał. I już miała zakodowane, że szaro-czarny wilczek to Schatt. Ale czy się opłaca? Przecież i tak będą się zmieniać, wystarczy zapamiętać imię. - Miło poznać. - Dodała jeszcze, grzeczności nigdy za wiele, choć w sumie i tak tak się zdarza.

Rosity

Wbiegł tu z impetem, podskoczył i runął w morze trawy. Po chwili wyłonił się z kilkoma źdźbłami na nosie. Starał się wypaść na zwariowanego i wesołego chłopaka. Może ktoś się nim zaimteresuje? Rozejrzał się i szybkimi ruchami pyska zrzucił sobie z nosa źdźbła.
-Czeeeść, przyjaciele - krzyknął, choć niektórzy mogli usłyszeć zamiast słowa 'przyjaciele' słowo 'dziewczyny'.

Mizu

Mizu widząc, że jakoś nikt nie ma ochoty się odezwać zaczęła leniwie rozglądać się po polanie co jakiś czas cicho mlaskając językiem. I właśnie znalazła sobie kogoś na kim można zawiesić oko. "Nareszcie ktoś żywy!" krzyknęła w myślach i zamachała delikatnie ogonem. Przekrzywiła lekko łeb i skupiła się na dziwnym wyglądzie wilka z trawą na pysku. - Dobry. - Powiedziała krótko i kiwnęła łebkiem. Jeszcze bardziej przekrzywiła głowę.

Miyu

Miyu spojrzała na różową wilczycę, która do nich doszła. Przyjrzała jej się ciekawskim wzrokiem. Cóż... kogoś takiego to ona jeszcze nie widziała, ta osóbka była ... unikatowa. - Jestem Miyu. - Przedstawiła się. Czy tylko jej się wydawało, że robi niezbyt dobre wrażenie na zebranych w tym miejscu? Jeśli tak, to mówi się trudno dla niej to nie problem. Najważniejsze jest to co ona sama wie o sobie. Tak jak Różowa spojrzała w stronę wilka... Gdzieś już go widziała... Ach tak! Rosity.

Naomi

Ada nie mogła doczekać się aż Yuki zada Lei pytanie. Już nawet się domyślała o co może ją zapytać. Wilczyca chciała by ktoś zadał również jej pytanie. Lubiła zabawę.

Dante de Cossa

- To jak Yuki, zadajesz to pytanie, czy nie? - Spytał po chwili Schatt. Mimo wielu gości zaczęło mu się nudzić. Seth nie odzywał się dość długo, coś musiało go męczyć. Może jednak lepiej byłoby go zostawić w spokoju. Ale co będzie dalej, to się zobaczy.