Piaski A'tar

Noish

Zacmokał z cicha, z widoczną dezaprobatą. W takim tempie nie będzie nawet musiał uciekać. W tym tempie, to on się może poczołgać uciekając...
- Wolno kojarzysz. I makabryczny z ciebie wojownik - Uśmiechnął się krzywo.
- Będę się modlił, żeby Ci pan w dzieciach wynagrodził. No, o ile będziesz mieć dzieci, bo urodą też Cię zbyt sowicie nie obdarowano - Kompletnie odrzucił łeb do tyłu, grzywka miękką kaskadą opadła na kark. Teraz jego gardziel znalazła się na wyciągnięcie łapy, nawet dla kogoś takiego jak Shathow. Ciekawe czy Xerri też nie będzie wojowniczką? Mówiła mu, czy tylko sobie to zmyślił (żeby nie twierdzić, iż przeczytał posty użytkowniczki)? A zresztą, co go to obchodzi? No, byłoby fajnie (zarysy sadyzmu), gdyby była 'własnołapie' ukręciła mu kark. Oj, miło.

Shathow

- Co za pan? - warknęła na u*ierdliwego szczeniaka. - Czemu ma decydować, ile będę miała dzieci? Na pewno będą mieć więcej szacunku dla starszych. A makabrę to z ciebie zrobię.
Ponownie skoczyła na malucha, ale tym razem wymierzyła za wysoko. Ledwie musnęła łapą jego grzbiet, przelatując górą. Uderzenie w piach zamroczyło ją na moment. Pierwszym, co zobaczyła był złośliwie wyszczerzony pysk szczeniaka.

Noish

Z politowaniem pokręcił łebkiem, sprawdzają, czy Ireagal nie był tak łaskaw, by wrócić. No, jak widać nie. Ale cóż, ma kocur ważne zadanie, takie trochę czasu pochłaniają. Wzniósł ślepia ku niebu, wpatrując się w jego błękity.
- Czy ja wiem? Jakieś bóstwo chyba wyznajesz, prawda? B-ó-s-t-w-o, kapujesz? - Jego ogon leniwie posuwał się po powierzchni ziemi, zbierając ziarnka piasku. Było coraz bliżej, aż mu adrenalina podeszła do gardła. Ale z perspektywy jakiegoś przypadkowego widza musi to durnie wyglądać. Taki szczeniak sobie siedzi, a 'szkolona wojowniczka' nie może weń trafić, pogrążając samą siebie...

Shathow

- Nie. - Wybełkotała zamroczona wilczyca. Krótkie pytanie, krótka odpowiedź. Wstała i zaczęła potrząsać łbem, by odzyskać jasność myśli. Przed oczami wirowały jej kolorowe plamy, utrudniając skupienie się na jednym z dwudziestu drażniących ją szczeniaków. Wreszcie jej się udało. Skoczyła na jednego z nich, tym razem trafiając wprost w pierś... I ponownie uderzyła w piach. Prawdziwy szczeniak stał kilka metrów dalej, zamiatając podłoże ogonem.

Noish

Umilkł. Jak to już kiedyś dziarsko userka wykrzyknęła do swoich przyjaciółek: 'Z debilami rozmawiać nie będę!'. Raz, drugi, trzeci, jego ogon rytmicznie muskał położę. Delikatnie, z wahaniem. Hola, hola, co za spokój, aż boli! W takim spokoju za dużo myśli się może zrodzić.
- Ile ty właściwie masz lat? - spytał, ot tak, od niechcenia. Nie zależało mu na tej informacji, nie była oznaką pozytywnego zainteresowania. Wręcz przeciwnie, z łatwością może obrócić ja przeciw niej. A jak nie odpowie, to w jego futrzanym rękawie znajdzie się kilka innych asów...

Shaeera

//A pytanko. Kiedyś jej się udać chyba musi, nie zdenerwujesz się, jak go lekko zadrapię? Nic poważnego, płytka czerwona krecha na barku czy coś w tym stylu? Nawet blizna nie zostanie. Walnie go, rozryczy się i wyniesie?//

- Cztery - wydyszała zmęczona nieustannymi próbami zgładzenia szczeniaka. Zwiesiła łeb, chcąc chwilę odpocząć. Szczeniak ponownie zaczął jej się powielać przed oczami. Na dodatek miała wrażenie, że przez pustynię przeszło całkiem solidne trzęsienie ziemi. Czuła się mniej więcej tak, jak po ostatniej balandze, gdy wypiła prawie całą skrzynkę szampana. Ponownie podjęła próbę zaatakowania szczeniaka, i ponowne nie trafiła.

- Shathow -

Noish

/Nie, nie będę oponować :)/

Westchnął z cicha, jak to czynią Abbeyowe postaci podczas chwil wartych takiego gestu. Często, niestety, jako że userka nie wymyśli nic oryginalniejszego. No nic, trzeba dalej stawiać litery. Zarysy jego ust wyprostowały się tworząc kreskę. Prostą, kompletnie zobojętniałą.
- Czy przez taki okres czasu nie powinnaś już dorosnąć? Skoro jesteś w czymś beznadziejna, to czy nie powinnaś przerzucić się na coś prostego? Zachowuj się ja na kobietę przystało: Urodź kilkoro dzieci, wypierz mężowi strój roboczy. Może choć tyle potrafisz - Położył uszy wzdłuż łba, krzywiąc niemiłosiernie pysk. Później wrócił do mimiki wyjściowej.
- Bądź tam, gdzie taka sierota się nadaje - dodał.

Shathow

- Ja wcale nie jestem beznadziejna! - wykrzyknęła, machając łapą. I co to? Czy to możliwe? Shathow trafiła!!! Jeden z jej pazurów zachaczył o bark bezczelnego szczeniaka, płytko go raniąc. Niestety nie była już w nastroju do cieszenia się zwycięztwem, ba, nie zauważyła go nawet! Załamana wilczyca wybuchnęła płaczem, czym prędzej opuszczając miejsce, w którym tak ją znieważono.

ZT

Noish

A co?! Jako osoba pracująca chyba winna przyzwyczaić się do krytyki, a najlepiej wyjdzie to podczas realnej obrazy majestatu. Pfff. A tu od razu ryk.
- Kiedy przeciwnik powie Ci, że nie dorównujesz mu poziomem też zaczniesz ryczeć? Powiedz mi, jeśli będziesz jeszcze żyć. Twój poziom jest beznadziejny, szanse na przeżycie jedynie przez litość wroga. Innymi słowy: Zgon gwarantowany - wyrzucił słowa na wiatr. Niech płyną, niech dosięgną Shathow gdziekolwiek się znajdzie. W oddali zamajaczył cień powracającego posłańca. Po chwili, bez słowa wyjaśnienia o powodzeniu misji, usadowił się on na wilczym karku. Mina kocura była kwaśna, bez cienia nadziei na przebłysk.
Potem oboje się wynieśli.

z.t

Salome

Wilczyca z markotnym uśmiechem na pysku wpadła w to miejsce. Co to? Wielka kuweta, ot co! Szkoda, że nie miała kota (xD). Ale miała chłopaka, wiec to chyba też się liczy, prawda? A nie, nie, nie! Ona go kochała! Tak! A on ją!
- Co tutaj robić. W takim marnym miejscu jak te. Po co ja tutaj w ogóle przyszłam? - Zapytała siebie samą. Była lekko na siebie zła. No bo co? Miała chłopaka, a sobie wyszła na spacerek.

Illiana

- W takim miejscu jak to można się tylko ukryć. -Oznajmiła nagle Illiana, która już wcześniej była w tej krainie. A teraz leżała taka przycupnięta na jednej z wydm, niezauważona i pozostawiona w spokoju. Spojrzała na waderę.
- Albo po prostu można tutaj przyjść, przejść się i wyjść -Dodała wstając i się otrzepała z piasku, którego tutaj było całkiem sporo.
- Więc w jakim celu przyszłaś? -Dodała z takim swojego rodzaju zastanowieniem nad tym co tutaj przywiało waderę.
- No... albo opcja jest jeszcze jedna... Jesteś demonem lub upiorem... i mnie szukałaś... -Dodała nagle tak ostrzegawczo i położyła uszy po sobie. No wcale by ją to nie zdziwiło.

Salome

Samica zastrzygła uchem gdy usłyszała głos nieznajomej samicy. Spojrzała w jej stronę i zmrużyła oskarżycielsko oczy. Czy ona śmiała, się do niej tak po prostu odezwać?! Co to to nie. Wilczyca prychnęła z irytacją i odpowiedziała:
- A po co miałabym zaprzątać sobie głowę twoją osobą? - Specjalnie ignorując jej wcześniejsze pytanie. Otrzepała się z piasku, który bezczelnie przyczepił się jej do futra. Kilka kosmyków opadło jej na ślepia i odgarnęła je szybkim ruchem łapy.

Illiana

Na pyszczku Illiany pojawił się cwany uśmiech. W tej chwili miała już tą pewność że wadera nie jest żadnym nadprzyrodzonym belzebubem. Zastrzygła uchem i usiadła na szczycie wydmy. Spojrzała na waderę z zaciekawieniem.
- Widzisz bo nie wiesz kim jestem, skąd możesz mieć pewność że osoba jaką spotkasz jako ostatnia nie będę ja? -Powiedziała przekrzywiając nieco głowę.
- W końcu nie wiesz kim jestem. -Dodała i spojrzała przelotnie w jej oczy ale tak intensywnie. Potem spokojnie zlustrowała teren dookoła. Illiana machnęła ogonem rozsypując piach na boki i patrzyła na nią.

Salome

Samica udawała, że się zamyśliła. Nagle ją "oświeciło" i powiedziała:
- Jest pyskatą, wilczycą, dojrzewająca! -
Prychnęła z irytacją i usiadła na swoich 19 literach (Szanowny Zadek Salome) i otuliła się lekko ogonem. Jego końcówka kiwała się. Działała trochę jak przyrząd do hipnozy. Ale jej ogon miał tak jakby "swój świat". Nie chciała i nie musiała nad nim panować. Robił co chciał.
Zamknęła jedno oko i przekrzywiła lekko łeb.

Illiana

- Nie nie... -Powiedziała kiwając głową.
- Jestem fakt wilczycą i to dojrzewającą... jednak nie pyskata. Jestem po prostu bardziej spostrzegawcza i mówię co myślę. -Oznajmiła spokojnie i obserwowała przez chwilę jej ogon jednak potem wróciła spojrzeniem do jej pyszczka.
- A ty jesteś zadufaną w sobie dorosła waderą, która podchodzi sceptycznie i wrogo do wszystkiego co ją otacza. -Dodała ze spokojnie. Uh! Ale szczerze powiedziała. Nie ma to jak nawiązanie nowej znajomości.

Salome

Samica pokiwała głową i uśmiechnęła się wrednie.
- W końcu powiedziałaś coś co ma sens, kochana! Ale na przyszłość siedź cicho, jak ktoś ma ciebie dość, albo nie ma ochoty cię w ogóle poznawać, dobrze? - Powiedziała słodko. Jak dobra kobieta, która karmi cię cukiereczkami, a potem okazuję się, że to trutki na myszy! Muahahaha! Prychnęła (ponownie) z irytacją. Po co ma sobie tym kimś zawracać głowę. Ale wilczyca wydawała się jej interesująca.

Illiana

Illiana tylko prychnęła.
- Och proszę kochanie zejdź mi z oczu bo nudzi mnie patrzenie w bezdenna pustkę. -Prychnęła dosłownie takim samym tonem jak Salome mówiła do niej. Wadera zeskoczyła zwinnie z wydmy i stanęła przed wilczycą.
- No co ty jestem zbyt wspaniała aby zamilknąć poza tym ktoś musi jakże wspaniale umilić ci czas. -Dodała z rozbawieniem. Miała całkiem... dobry humor. Zastrzygła uchem.
- Jestem Illiana. -Dodała przedstawiając się.

Salome

Wilczyca uśmiechnęła się. To będzie początek prawdziwej przyjaźni.
- Salome. - Powiedziała krótko i na temat samica. Zwięźle. W sam raz. Tylko jeden wyraz. Wadera spojrzała na samicę i z lustrowała ja wzrokiem. Dojrzewająca całkiem, całkiem. Ale nie dorównuje wyglądem Salome. Nasza dorosła jest najpiękniejszym stworzeniem na świecie. Prawda? Niektórzy tego nie przyznają. A to znaczy, że nie są godni widzieć jej światłość (xD).

Illiana

Illiana zeskoczyła jeszcze raz na dół i znalazła się na poziomie samicy. Zmrużyła nieco oczy. -Otruć! Zakopać! - Od razu krzyki w głowie natrętnych myśli. Cicho wystarczy uciszyła je wadera.
- Więc już się zdecydowałaś po co tutaj przyszłaś? -Zapytała się jej spokojnie krzyżując łapki i owijając je ogonem. Odetchnęła głęboko gorącym powietrzem i strzygąc uszami wróciła na nią spojrzeniem. A no prawda Salome była ładna nawet bardzo jednak Illiana nie stawiała wyglądu jako czegoś ważnego. Swoim tez się zbytnio nie przejmowała. Była taka jaka była.

Salome

Wilczyca przekrzywiła lekko łeb i odpowiedziała:
- Co ty mnie tak wypytujesz? Wiem, że jestem interesująca, ale bez przesady, kochana! -
Dlaczego wszyscy byli tacy dziwni? Ta wadera wydawała się zainteresowana większą częścią wilków. Albo była ciekawska, przyjazna, albo chciała zdobyć doświadczenie. Nigdy przecież nic nie wiadomo, prawda?