Piaski A'tar

Jack

___________________________________________

Jack szedł spokojnie dreptając po ciepłym pisaku. Słońce grzało bardzo mocno. No! Jedyne ekstra miejsce. Chyba tylko pustynie pasują do tego małego samca. Położył się byle gdzie. Patrzył przed siebie zadowolony. Jego żółte oczy lśniły, a leciutki wiatr rozwiewał jego emosiastą grzywkę. Uśmiechał się w duszy. Był tam cały szczęśliwy. Zerknął na piasek. Oto jego zbawienie!

Sahama

Jako drugi wilk, który zjawił się na tym terenie, była Sahama. Owszem, pustynie nie były najlepszymi miejscami do przebywania, lecz ciepło i miły dotyk słońca, sprzyjały lubiącej ciepłe kąty, waderze. Teraz była zima i nie było przyjemnie.
Stąpając łapy tonęły w gęstym piasku, co nieraz denerwowało wilczycę. Zapomniała o wysiłku gdy ujrzała młodego basiorka. Tym razem wyczuła twardszy grunt i z łatwością podeszła do nieznajomego - Witaj - Na jej pysku pojawił się miły uśmiech.

//Uznajmy, że wygląda na dorastającego x]//

Jack

Samiec oblizał kły, gdy zauważył jakąś istotę na horyzoncie. Po dłuższym wgapianiu się w nią, zorientował się, że był to wilk. Taki jak on, więc nie jadalny. Zamachał czarnym ogonem. Leżał na piasku, zadowolony życiem tutaj. Mógłby tam przesiedzieć wieczność. Uwielbiał takie miejsca.
- Cześć. Jestem Jack - oznajmił. Tak! Tutaj nie był taki oschły i niemiły. Piaski był takie kochane. Mógłby się z nimi ożenić. Ale nie na to pora. Poprawił swoją emosiastą grzywkę. Patrzył się na waderę, nie pytając się o nic. On jakoś nie lubił tego robić. Chodź zdarzają się wyjątki.

Sahama

Dokładnie przebadała wygląd samczyka i westchnęła ciężko, przypomniawszy sobie kiedy była jeszcze w jego wieku. Mimo to jeszcze może się bawić, lecz musi się ograniczać i powoli dorastać. To nie będzie łatwe, ponieważ toż chce zostać wilkiem o bezlitosnym sercu, nosi w sobie czysta radość, którą lubi nieraz odsłaniać - Aha, miło mi - Rzekła i okryła ogonem łapy, przysiadając. Zamrugała oczyma, gdyż piasek dostał jej się do oczu. Odruchowo przetarła łapą oczy i już było lepiej.

Jack

Po chwili z jego mordki zszedł wesoły uśmiech, a zastąpił ten codzienny, bez uczuć. Jego czarny ogon zastygł w miejscy, na wygodnym piasku.
- Mi też miło cię poznać - oznajmił zerkając na nią katem oka. Wpatrzony był teraz w niebo. Jakoś tak ciągnęło go do niego. Tak polecieć tam na skrzydłach... Nie! Albo i nie! W sumie wolałby zostać tutaj! Razem z piaskiem. Zaraz zrobi nową odmianę wilków, a nazwie ją Piaskiniowce.
- Jak Ci na imię? - w końcu zapytał oto, powracając wzrokiem na waderę.

Sahama

Cóż, spytał się więc trzeba odpowiedzieć - Zwę się Sahama - Odparła zwyczajnym głosem. Kolejne nierozgadane szczenię. A to ciekawe. Bo zanim jeszcze podrosła, była podobna do niego jeżeli chodzi o ograniczenie zadawanych pytań. Zatem uśmiechnęła się szeroko. Póki co konwersacja się nie kleiła, ale może basiorek powie coś zajmującego, a jak nie to będzie nuda lub stanie się coś dziwnego. Tego nie wie nikt.

Ava

Wbiegła tutaj nie zauważalna. Spostrzegła Sahamę. Jej córka w końcu dorosła. Usiadła na małym wzgórzu i zawołała Sahami. Nie przyniesie jej wstydu. Ona ją kochała bardzo, ale nie chciała żeby Sahama czuła się skrępowana. Położyła się i obserwowała bieg wydarzeń.

Jack

Jack położył łeb an piasku, przyglądając się waderze.
- A więc Sahamo... Lubisz piasek? - zadał te dziwne, nietypowe pytanie. Nie chciał by nastała nuda. Co sam będzie robić? Może nie lubi tłumów, ale jakaś jedna osoba przecież musi być. Chodź, przyznam, że tan mały piaskowy pesymista lubi samotne podróże. Taki mały... Taki głupi. Poruszał powoli swoim czarnym ogonem. Robił piękne ślady na piasku.

Kaliope

Również Kalka zawitała w te skromne progi. Powoli stąpając, dotarła na miejsce.
- Sahama?! Matko, to ty?! - wykrzyknęła, gdy zauważyła przyjaciółkę.
No, dawno się nie widziały. Obie są już w tym samym wieku.

Sahama

Trochę wilków przyszło i zrobiło się nieco tłoczno, lecz ci wszyscy co przybyli byli najbliższymi osobami Sahamy. Przez chwilkę utrzymywała wzrok na przybyłych, lecz zaraz odparła basiorkowi - Słucham...? A tak, tak. Lubię piasek, a szczególnie gdy jest ciepły - Następnie ponownie powędrowała, wzrokiem na Kali - O, witaj! - Rzuciła krótko i podbiegła, przytuliwszy się do niej - Gdzieś Ty się podziewała? - Spytała uwalniając przyjaciółkę z objęć. Następnie spojrzała na swoją matkę i uśmiechnęła się blado, "o rany, co znowu", pomyślała - Cześć mamo! - Zawołała, nie ukazując żadnych uczuć.

Kaliope

- Cześć. No cóż... Zwiedzałam Krainę! - odparła śmiejąc się pod nosem.
- Och, dzień dobry. Jest pani mamą Sahamy? - spytała się fioletowej wilczycy, oczekując odpowiedzi.
- Przepraszam, nie zauważyłam cię. Jestem Kaliope. - zwróciła się do małego, czarnego szczenięcia.

Sahama

- A jak... Mnie poznałaś? -
Zapytała ciekawa. Mogłaby też wyczuć zapach, bo po wyglądzie trudno było dostrzec, że to ona. Zmieniła się. Wyrosła jej nawet grzywka, z której Sah była zadowolona. A teraz poprawiła ją łapą i ułożyła wygodnie. Zamachała dwa razy ogonem oczekując odpowiedzi ze strony Kali. Była nade szczęśliwa, kiedy przyjaciółka postanowiła odwiedzić wilczycę.

Kaliope

- Wiesz, wszędzie poznam tą twoją minkę! - zaśmiała się, a po chwili oznajmiła.
- A tak naprawdę, to po zapachu i... oczach? Tak, raczej tak. Zawsze były takie błyszczące i pełne szczęścia. - uśmiechnęła się do przyjaciółki.

Sahama

- Aaaha - Odparła przeciągle. Sah nie spodziewała się takowej odpowiedzi od Kali, ale każdy poznaje kogoś jak chce, lub jak sobie zapamięta, zakoduje. Różnie bywa. Są w tym samym wieku oraz będzie się lepiej dogadywać z nią.
- Co w ogóle u Ciebie? Poznałaś kogoś? Przeżyłaś coś ciekawego? - Zaczęła ją obsypywać pytaniami, niczym małe szczenię interesujące się wszystkim dookoła. Lecz co tam. Liczyła nawet na to iż udzieli na wszystkie odpowiedzi.

Kaliope

- U mnie wszystko dobrze. Kogo poznałam? Hm... Chyba jeszcze nikogo, w tejże chwili, oczywiście. Chociaż... tak. Szary samiec o imieniu Agrael, ale to raczej znajomy. Nic ciekawego mi się nie przytrafiło albo zapomniałam... No, mniejsza o to. Co tam u ciebie? - spytała uśmiechając się szczerze.

Ava

Wilczyca usłyszawszy pytanie wilczycy odpowiedziała: - Tak jestem mamą Sahamy. Miło mi cie poznać!- przywitała się z uśmiechem. Oglądnęła sobie wilczycę i powiedziała: -Jesteś bardzo ładna. Jak Ci na imię?- powiedziała do jeszcze jej nie znanej wilczycy.

Kaliope

- Mi panią również. Uch, dziękuję za komplement i nawzajem. Mam na imię Kaliope. - zwróciła się do dorosłej wadery, po czym skierowała swój wzrok na Sahamę w oczekiwaniu na odpowiedź.

Sahama

- Agrael? Też go wiedziałam i rozmawiałam. Nie znam go jeszcze, ale to dla mnie taki gościu jak inni - Powiedziała. Co za zbieg okoliczności. Dobrze, że nie zapoznali się tak za bardzo, ponieważ byłby siwy dym, a basior nie miałby gdzie uciekać.
Potoczyła oczami na mamę i posłała jej nietypowy grymas, jak gdyby chciałaby żeby Ava stąd poszła, zostawiając ją z przyjaciółką. Kiedy wadera dorośnie, ustali sobie z matką kilka spraw na temat rodziny. Na razie maskowała sobie lekkie niezadowolenie, uśmieszkiem.

Ava

Wilczycy bardzo spodobała się postawa wilczycy. Polubiła ją. Cieszyła się , że Sahama ma takie dobre towarzystwo. - To ja już was zostawiam. Czekam na ciebie w legowisku Sahama!- krzyknęła odbiegając zadowolona Ava do córki. Ciekawe czy kiedyś jeszcze zobaczy Kaliope jest bardzo fajna.

z.t.

Kaliope

- Do widzenia! - wykrzyknęła do odbiegającej wilczycy.
- Masz naprawdę przemiłą mamę. - rzekła do towarzyszki.
Po chwili klapnęła na cztery litery, bo z jakiegoż powodu ma stać? Łapy jej zdrętwiały już od samego przyjścia w to miejsce.