Klif nad Morzem.

Suriss

Biała wilczyca pokiwała lekko głową.
-Rozumiem cię.-Powiedziała.-Lecz ciebie łapy od dłuższego marszu nie bolały.-Dodała lekko się krzywiąc na samo wspomnienie tej długiej wędrówki.

Tweety

Nieee! :/

Lsiątko przeciągnęło się leniwie spoglądając na smoczycę. Ciekawa była skąd dokładnie pochodzi owe stworzenie. Ciekawa była ile pokonała mórz, lasów, pól zanim tu trafiła. Ona pochodzi z domu, który znaleźć można zaraz za lasem. Nie widziała nic poza tym lasem i wsią. Ależ cudownie byłoby odwiedzić morze czy góry!

Suriss

Wilczyca zamyśliła się i oparła głowę blisko Twee. Spojrzała w przesrzeń. Lecz po chwili spojrzała na lisiątko.
-Głodna?-Spytała lekko się uśmiechając. Ona była głodna, ale jeśli lisiątko nie jest głodne to ona nie pójdzie zapolować by samej zjeść.

Seth von Wiegemesser

Seth kiwnął głową, mimo iż wiedział, że ona już tego nie dostrzeże. Wstał i rozejrzał się. Podszedł do lisiątka.
- Czy mogłabyś wybaczyć memu koledze takież to zachowanie? To nie miało na celu przerażenia twej osoby... - Powiedział krótko i kiwnął głową. Musiał już iść. Rozejrzał się i odszedł z tego miejsca.

zt.

Candia

Candia usiadła patrząc na wilki. Jest nowa, to fakt. - Witam Was. - uśmiechnęła się.

Elena

Evana truchtając powoli zobaczyła w oddali wilki. Była tu nowa, więc warto byłoby poznać kogoś nowego. Przyspieszyła i po chwili była już przy różowej wilczycy.
- Witajcie. Jestem Evana, a wy? - zapytała miłym tonem z ciepłym uśmiechem na pysku.

Yuuseki

Candia - pracujesz sobie na dwa ostrzeżenia. Przeczytaj regulamin, inaczej je wlepię.

Prawdę powiedziawszy, Yuu zgłodniała. Smoki, co prawda, jadły najwyżej raz w miesiącu, lecz czas ten już dawno przeminął i robiła się naprawdę głodna. Zazwyczaj nie zwracała na to zbytniej uwagi - nadarzała się okazja, pożywiała się. Jak nie było takowej chwili, po prostu wędrowała o pustym żołądku do czasu, aż coś schwytała.
Spojrzała na dziwną parę - wilka i lisiątka - próbując wykonać jeszcze raz wcześniejszy gest - czyli, mówiąc najprościej, uśmiechnąć się. Wyszło, nie wyszło, było szczere.
- Możemy zapolować, jeśli chcesz - powiedziała swoim monotonnym głosem. - Lecz chcesz robić coś innego, nie widzę przeszkód.

Elena

Przyjrzała się uważnie gadowi i podszedłszy bliżej zapytała.
- Jesteś smokiem prawda? - przekrzywiła lekko łeb na bok i patrzyła na stwora bystrym spojrzeniem.

Yuuseki

Przekręciła łeb, wbijając białe spojrzenie w żółtego futrzaka.
- Owszem - odparła krótko, bez "uśmiechu", który niemal, niemal jej się udał. - A ty jesteś wilkiem - dodała, wzruszając ramionami.
Cóż takie stwierdzenia faktów im dadzą? Nic, zupełnie nic. To tylko puste słowa szumiące w powietrzu, brzęczące i nad wyraz irytujące. Coś, co jest oczywiste nie musi być wypowiadane - tak przynajmniej sądziła Yuu, dla której oszczędność słów było życiową drogą.

Elena

- Wolałam się upewnić. Spotkałam dość... specyficzne stworzenia w swoim życiu i miały urazę jeśli uznałam je za coś, czym nie były. - wyjaśniła. Nigdy nie powielała błędów z przeszłości.

Yuuseki

Przymrużyła białe ślepia, chlastając ogonem chłodne, wieczorne powietrze. Ona także spotkała wiele, wiele stworzeń w swej długiej wędrówce - każde inne, różniące się od poprzednich, toteż trudno je było ze sobą mylić. Lisy miały puszyste kity i najczęściej rude umaszczenie, rysie spiczaste uszy i ciapki na futrze, niedźwiedzie niemal dorównywały jej wzrostem i były potężnej postury, krokodyle pokryte, jak ona, łuskami miały długie szczęki o mocnym uścisku i ogon, którym mogły powalić średnie stworzenia.

Elena

- Wiesz... jak pierwszy raz zobaczyłam gryfa, to uznałam go za smoka... jeszcze wtedy też nie wiedziałam co to smok, więc czego się dziwić prawda? - usiadła i podrapała za uchem.

Yuuseki

Gry? Toż gryfy dla Yuu wcale nie wyglądają jak smoki - są mniejsze od większości jaszczurczych ras, są opierzone od pasa w górę - wraz ze skrzydłami - mają dziób oraz lwie tylne kończyny. I koci ogon, naturalnie.
Wzruszyła jednak ramionami, nie zastanawiając się więcej nad podobieństwami między istotami zamieszkującym ten świat. Zbyt żmudne to było i nudne, aby roztrząsać to na taki kaliber.

Elena

Spojrzała na niebo.
- Cóż, będę się zbierać. Do widzenia. - skinęła głową na pożegnanie i ruszyła truchtem by wreszcie zniknąć z oczu obecnym.

[zt]

Candia

- Yuuu! - siemcia! - uśmiechnęła się i narysowała kredkami jej portret. Pokazała im trampolinę i zaczeła skakać. - Kto chce skakać? - zapytała

Nivera

Znużona monotonią dnia dzisiejszego postanowiła gdzieś się pobłąkać. Szukała ciszy i spokoju, ale wszędzie było pełno innych person, co niesamowicie ją irytowało. Po pewnym czasie doszła nad urwisko licząc, że tu zazna chociaż odrobinę spokoju. Myliła się. Nawet w tak ponurym miejscu przesiąkniętym zapachem śmierci było pełno nadpobudliwych wilków i turlających się dorosłych samców, jakie to niemajestatyczne..
Obrzuciła otoczenie krótkim spojrzeniem, a wyraz jej pyska na pewno nie sygnalizował zachwytu. Nie postanowiła się nawet przywitać, przysiadła w kącie gubiąc się w mroku dzisiejszego wieczoru.

Yuuseki

Zignorowała w zupełności tęczowe stworzenie, które jakimś cudem znało jej imię - a Yuu była pewna, że się owej osobie nie przedstawiała - na rzecz innej wadery. Wzrok młodej smoczycy przykuło ciemne futro i sylwetka, która skryła się gdzieś na uboczu miast jawnie się pokazać. Czyżby futrzaste stworzenie nie miało ochoty na pogawędkę? Szmaragdowa jaszczurka wzruszyła tylko ramionami, układając się wygodniej na ziemi. Ona również nie była zbyt rozmowa, toteż nie zaczepiała wadery.

Nivera

Po raz kolejny objęła otoczenie swoim spojrzeniem. Przez mrok umknął jej dziwny, smokowaty stworek siedzący nieopodal. Zaintrygował ją. Wilczyca zaczęła niuchać, ale nic niestety nie przyszło jej konkretnego wywąchać.
Wstała, powolnym krokiem okrążyła smoka nie spuszczając z niego swoich szmaragdowych oczu. Nie często spotykała smoczyce, bo zazwyczaj uciekała jak najdalej od jakichkolwiek istot żywych, no, po za żarciem, ale to inny aspekt.
Przy okazji rzuciła okiem na skaczącą na dziwnym czymś wilczycę, nie ukrywała swojego zdziwienia. Nie dość, iż mało wilcze to było, nie wiedziała co za radość może to dawać. Zignorowała po chwili i wróciła na pierwotny obiekt swojego zainteresowania.
Trzymając spory dystans obserwowała przerośniętą jaszczurkę, nie wiedziała jak może zareagować, dlatego wolała nie podchodzić zbyt blisko.

Yuuseki

Ona także nie spuszczała oczu z interesującego ją osobnika płci żeńskiej, gdyż w ten sposób mogła przerwać długie pasmo nudy, która poczęła ją dopadać. Aby się jej przeciwstawić, Yuu musiała znaleźć sobie coś ciekawego, coś co zajęłoby ją na chociaż odrobinę dłużej niż większość rzeczy - i właśnie zdawała się takie coś odnaleźć. Przechyliła łeb nieco na bok, przymrużając białawe ślepia. Nie miała złych zamiarów, nie zamierzała rzucić się na futrzaste stworzenie z kłami i pazurami na wierzchu w celu rozszarpania jej ciała i skonsumowania co smakowitszych kąsków.

Nivera

Wadera nie była jednak świadoma jej zamiarów, toteż do obiektu jej zainteresowań podchodziła bardzo ostrożnie i z dużą dozą dystansu. Krążyła już dłuższą chwilę, przez co mogło być to coraz bardziej zauważalne, a co za tym idzie - irytujące. Wilczyca więc przysiadła z boku. Nie potrafiła oderwać wzroku ze smoka, pomimo iż była już dorosłą wilczycą i kilka razy widziała te stworzenia nigdy żadnego nie poznała, większość próbowała ją atakować, ta jednak nie robiła tego; czyżby była inna?
Nivera przełamała się i podeszła bliżej, na odległość taką, że między nimi zmieściłby się tylko jakiś stary dąb. Spojrzała w oczy smoczycy. Nadal nic nie mówiła, nie lubiła rozpoczynać rozmowy. Wstała i była gotowa do obrony na wypadek ataku.