Kraniec Świata - Granica Południowa

Massacre

-Jest nas tu wiele, ale cóż... rzadko kiedy spotyka się tu ducha takiego jak ja- oznajmił.
Swoim gestem jakby chciał do siebie przytulić szczeniątko, przybliżył swe przeźroczyste łapy i schylił łeb.
-Możesz czuć się bezpieczna przy mnie nic Ci nie zrobię. Posłuchaj teraz.- rozpoczął z poważnym akcentem.
-Ja nie mogę Ciebie chronić ponieważ jestem duchem, chociaż bardzo bym chciał, to nie mogę...- na jego pysku zawitał widoczny smutek.
Ile on by dał by znów żyć... Jednak takie było jego przeznaczenie.
-Mogę jedynie zaproponować Ci pewnego wilka, który z pewnością się Tobą zaopiekuje.- dodał po chwili.
Wiedział, że jego znajomy nie odmówiłby tej przysługi i przygarnął na jakiś czas to szczeniątko, póki jej rodzice by się nie znaleźli.

Destiny

Destiny cały czas słuchała jego słów i patrzyła na niego.
- A on tez jest duchem? -Zapytała lekko strachliwym głosem. Cóż nie wiedziała jaki jest ten jego znajomy. Może jest straszniejszy niż on? Albo jest jakiś dziwny. Destiny tymi myślami sama siebie zaczęła straszyć. Zastanowiła się nad jego słowami.
- No ale... ty też będziesz? -Zapytała siadając pod nim. Destiny dmuchnęła na ucho które opadło jej na prawe oko.

Massacre

Massacre ponownie się rozczulił. Nie mógł jednak płakać, przecież nie był żywą istotą...
-Nie martw się, on jest miłym wilkiem(tak uważał), z pewnością Ciebie przygarnie.
Po chwili zamyślenia:
-Oczywiście, że ja też będę. Będę Ciebie odwiedzał od czasu do czasu i sprawdzał czy wszystko jest w porządku!- oznajmił do kulki, która najwyraźniej przejęła się tym, że może więcej nie zobaczyć "opiekuńczego" ducha.

Destiny

Przejęła się i to bardzo. Destiny po ostatnich wydarzeniach straciła swoje szczenięce zaufanie do wszystkich. Obawiała się większości rzeczy które ją otaczały. A Massacre był pierwszym wilkiem jakiego tutaj spotkała.
- No to dobrze że będziesz... -Powiedziała a końcówka jej małego ogonka zaczęła się poruszać raz w lewo raz w prawo.
- A jak on ma na imię? -Zapytała się wracając do tematu nowego opiekuna.

Massacre

-Zwie się Mort- odpowiedział malutkiej.
-Może z wyglądu nie jest zbyt przyjazny, ale to tak samo jak ja. To tylko wygląd, nic więcej.- zapewnił kulkę ażeby nie myślała, że tamten samiec będzie nie odpowiedzialny.
Fakt faktem... Dawno go nie widział, ale może gdzieś go odnajdzie i wtedy wszystko będzie jasne i klarowne.

Destiny

- Ok... okey dobrze. -Zgodziła się.
- A daleko jest? -Zapytała rozglądając się. Destiny zastrzygła uchem po usłyszała w krzakach jakiś szelest. Skuliła się pomiędzy łapami basiora i wbiła spojrzenie w krzaki.
- Wiesz co to? -Zapytała lekko przestraszonym głosem. Tak Destiny bała się wielu rzeczy ale to przez ludzi którzy ją zabrali.

Massacre

-Tak, pewnie jest gdzieś nie daleko. Nie martw się, znajdę go.- oznajmił.
Nagle coś zaszeleściło w krzakach. Szczeniątko schowało się między łapami ducha, zaś basior spojrzał w tamto miejsce z uwagą.
Z krzaków wyszła mała wiewiórka.
-Buu!- wrzasnął Mass powodując, że wiewiórka uciekła spłoszona.
-Nic tu nie ma, widzisz?- skierował swe ślepia ku waderze.

Destiny

Destiny skuliła się jeszcze bardziej kiedy basior tak nagle wrzasnął. Obserwowała rude stworzonko które spłoszone czmychnęło gdzieś. Wyciągnęła szyję rozglądając się spomiędzy jego łap patrząc czy jest już bezpiecznie.
- Buu! -Pisnęła naśladując wilka aby upewnić się ze już nie ma tam tego rudego stworzenia podstępnie zwanego wiewiórką

Massacre

Massacre spuścił łeb spoglądając na kuleczkę.
W sumie to polubił ją do takiego stopnia, że mogłaby być jego córeczką... Za życia zawsze tego chciał, ale... Nie wyszło.
-Jesteś bardzo odważna!- rzekł ciepło słysząc jak szczeniątko próbuje go naśladować.
Nie chciał powiadomić szczenięcia, że Mort nie długo tu przybędzie. Odebrał wiadomość, którą przesłał mu Mass. Tak... Mieli kontakt między sobą nawet jeśli znajdowali się daleko od siebie. Dla Destiny wydałoby się to bardzo dziwne i zadawałaby zbyt dużo pytań lub przestraszyłaby się Massa na nowo.

Destiny

Tak. Takie przekazywanie wiadomości było by dla niej zbyt złożone, niepojęte i dziwne, co za tym szło przerażające.
- Jestem dzielna! -Zawołała wesoło wyskakując spomiędzy jego łap na listek który właśnie został tutaj przywiany przez wiatr. Skoczyła na niego trzymając go między łapkami. Ogonkiem którym machała rozwiewała przednie łapy basiora jednak nie zwracała na to uwagi bo nawet tego nie czuła.
- Patrz co upolowałam. -Dodała. Biorąc listek w ząbki.

Massacre

Basior uśmiechnął się szczerze.
-Brawo! Twoja pierwsza zdobycz!- uradowanym tonem rzekł do kuleczki.
Była na prawdę idealna... Szkoda, że zagubiła swoich rodziców... Mass będzie musiał się postarać odnaleźć ich i tymczasowo zastąpić jej rodzinę.
Czuł, że staje się dla niej bliski... To cudowne uczucie jakiego duch nigdy nie miał okazji doznać...

Destiny

Destiny wypluła listek wystawiając język.
- Ble... -Stwierdziła poruszając na boki pyszczkiem.
- A wiesz ze ja umiem polować na myszki! Czasami udaje mi się je złapać. -Powiedziała z uśmiechem.
- Wiesz tak podkradam się i skaczem. -Wyjaśniła mu schemat swojego polowania nie chcący przekraczając nieco ostatnie słowo. Szczeniątko wylądowała na ziemi znowu rozjeżdżając się łapkami na boki.

Massacre

-Uważaj byś sobie nic nie zrobiła.- troskliwie rzekł do malca, jednakże wyglądała słodko gdy tak się wywracała... ;3
-Cieszy mnie to, że potrafisz złapać myszkę, jesteś dzielna i sprytna!- dodał po chwili chwaląc swoją przybraną córeczkę.

Destiny

- Nic mi nie będzie. Raczej. -Stwierdziła wstając i otrzepując się.
- A ty umiesz polować? -Zapytała siadając przed nim i machała ogonkiem. W pewnym momencie okręciła się i zaczęła łapać łapką swój ogonek.
- Widziałeś chciał mnie zaatakować. -Powiedziała łapać w łapki ogonek.

Massacre

-Oczywiście... Gdy jeszcze żyłem... Teraz nie czuje głodu ani żadnych potrzeb fizjologicznych.- odpowiedział.
-Teraz mogę tylko błąkać się po krainie i nawiedzać innych- żyjących tutaj wilków.- dodał pokrótce.
Było mu trochę niezręcznie. Nie mógł podjąć żadnych działań by wejść w interakcje z innymi istotami... Mógł tylko mówić i znikać.

Destiny

- Mhym. -Powiedziała wysłuchując go.
- A ja umiem już trochę polować. -Dodała siadając przed nim.
- Myślisz że jak będę większa to będę umiała lepiej polować? -Zapytała się go z nadzieją w głosie. Tak Destiny umiała już polować na niektóre stworzonka. Myszki, zajączki no i swój ogonek. Ale ogonek był tylko do treningu.

Massacre

Objął ją niewidzialnymi łapami.
-Oczywiście moja droga. Kiedyś wyrośniesz na urodzoną łowczyni!- wyszeptał jej do uszka.
Chciał chwilowo zastąpić jej rodzinę, docenić jej zapał do nauki i zdobywania wiedzy na temat łowów.
Nagle zmienił wyraz twarzy.
-Gdybyś spotkała hm...- nie wiedział jak zacząć, ale po chwili przemógł się.
-...Wielką istotę to nie bój się jej... To jest mój dobry znajomy. Jest oczywiście smokiem. Będzie miał na Ciebie oko i ratował w razie problemów, dobrze?- popatrzył jeszcze raz jakby na swoje dzieciątko.
-Pora bym odszedł...- zasmucił się nieco tym faktem, ale musiał już na prawdę iść...
-Do zobaczenia wkrótce moja droga!- wypowiadając te słowa, wykonał gest jakby chciał ją polizać po policzku. Po tym odszedł kawałek, spojrzał jeszcze ostatni raz za siebie i... Zniknął razem z otaczającą go mgłą.

z.t

Destiny

- Nie idź. -Powiedziała chcąc go złapać za szyję kiedy chciał ją polizać po policzku. jednak jej łapki przeleciały przez niego. Destiny usiadła na ziemi i patrzyła na odchodzącego basiora. Nie wiedziała jak on ja potem znajdzie. Ani jak Smok może wyglądać. Po chwili siedzenia odeszła.

z.t

Demeter

Delikatne muśnięcia wiatru. Falujące, piękne włosy.
- Mhm.- mruknęła Demeter, odgarniając swoją upierdliwa grzywkę. Szła i szła. Miała już tego głęboko dość. Chciała ponabijać się z jakiś gamoni czy nudnych wilków. Łapy w cwale zaczęły się plątać. Ona jednak nie ustąpiła. W końcu złapała jakiś kamlot w ręce i rzuciła nim mocno o wielką bramę, której wcześniej nie odkryła. Kamień odbił się z wielkim hukiem. Wadera momentalnie odwróciła się w stronę płynącego dźwięku i uśmiechnęła się, gdy ujrzała to, czego szukała.
- Rewelka! - krzyknęła i zrobiła ślad swojej łapy na bramie. Zaraz potem odbiła się od niej jak piłeczka i dała susa przez krzaki. A więc Granica Południowa czysta. Shinq będzie zadowolona.

z.t

Daisy

Nagle obca sylwetka pojawiła się w tych stronach. Nowa członkini Watahy Ognia szła dumnie unosząc głowę i rozglądając się bacznie. Torba dyndała sobie zawieszona przez jej szyję i przymocowana dodatkowo do jej łapy. Była we wspaniałym nastroju, jednak brakowało jej towarzystwa. Rozejrzała się znów. Nikogo ciekawego. Westchnęła i usiadła. Spojrzała na pobliski nieduży kamień. Z szerokim uśmiechem podeszła do niego i wyjęła swój gwóźdź do rzeźbienia. Po chwili piękna, kamienna torba była gotowa. Zadowolona ze swej roboty przetarła czoło.