Urwisko nad Jeziorem Zmian

Shenzy

Shenzy zaczęła wzbijać się na górę urwiska po stopniach, gdyż inaczej nie dało się przejść skrótem nad jezioro zmian. Gdy weszła, czekała za razem na Berenikę, ale biegła na drugą stronę. Schodziła na dół, widząc jezioro zmian.

z.t

Berenika

Ber ciągle trzymała się na tyle blisko Shenzy, by ją widzieć. Cóż, w rzeczywistości widziała kilka razy Shen, ale nie wnikajmy w szczegóły. Niedługo to wszystko się skończy. Ber ostrożnie skakała po stopniach, by nie spaść. Rzeczywiście, niezły skrót.

z.t.

Dasim

A no Dasimek i tu się pojawił. Ogólnie wszędzie musiało go być pełno. <3
" Już niedaleko kolejny przystanek mej trasy. Jednak na razie muszę zostać tutaj i trochę odpocząć. Na szczęście jest tu tak cichutko i puściutko, bez żadnych waderek.- pomyślał, siadając nad brzegiem urwisko i podziwiając z góry Jezioro Zmian. Za mądry to on raczej nie był.

Morte

Cicho tu było, nieprawdaż? Wspaniała okazja, by to zmienić! W pewnej chwili przylazła tu jakaś wilczyca. Ślepia czerwono czarne, tak samo jak grzywka nie łbie. Miała białe futro i żółtą bluzkę. Szła niezgrabnie, nie uśmiechając się, ani nic z tych rzeczy. Przysiadła przy krawędzi urwiska i splunęła w dół. Dopiero po chwili zauważyła tu jakiegoś basiora. Podeszła do niego niespiesznie i zaczęła się przyglądać. Owszem, mogło być to krępujące, lecz niestety, taka natura Morte.
Długo milczała, nawet bardzo długo. W końcu usiadła i machnęła ogonem.
- Czy mnie się zdaje, czy ja już cię kiedyś widziałam?- mruknęła oschle, mrużąc ślepia. Oj, Morte nie miała głowy do zapamiętywania wilków.

Dasim

Dasim mruknął coś pod nosem i odwrócił łeb w stronę dobrze mu znanej wadery.
- Jestem Dasim, o ile pamiętasz, złotko. Chyba, że "zapomniał byk, jak cielęciem był",jak mnie poznał i...- tu Dasim dramatycznie zawiesił głos-... co ze mną wyprawiał.- dodał z większym już uśmieszkiem, wspominając dawne czasy. Fajnie mu się tu mieszkało, gdy był dojrzewającym wilkiem. Tyle co on nawyprawiał...

Morte

- Dasim, Dasim, Da..sim.- mruknęła pod nosem.
- Hmmm.. Coś mi świta.- dodała ze skrzywionym pyskiem. AHA! Już jej się przypomniał.. Tak, to ten wilk, jeszcze imię to samo. Była ''para'', jednak od zniknął z krainy, nie żegnając się, a później wrócił i znalazł sobie inną!
- Ohh, witaj Dasimku, jakże niefajnie cię widzieć.. Gdzie ta twoja wypindrzona dziewczyna?- spytała oschle, nadal marszcząc swój paskudny pyszczek. Ona by ją wtedy zabiła, lecz była za słaba. Teraz dzierżyła nowe moce i mogła ją jednym ruchem unicestwić.

Dasim

- Hm? Aktualnie jestem wolny. O którą chodzi? E-na-ry? Ta co latała po krainie i podlizywała się każdemu samcowi, jakiego spotkała? Eh, dawne czasy. Głupi byłem. Teraz na jakiś czas opuściłem krainę, przemyślałem to i owo, wydoroślałem i zdecydowanie zmądrzałem.- Dasim spojrzał w niebo- Nie chciałem Cię zranić. Zachowałem się jak najgorszy cham, burak. Jednak szybko zostałem osierocony, nikt mnie nie nauczył, co dobre, a co złe. Będąc już młodym dorosłym zmądrzałem i odszedłem na jakiś czas z krainy. To był bardzo dobry wybór.

Morte

- Cóż.. Z tego co się orientuję, ta cała Enary, odeszła na stałe z krainy.- powiedziała nieco spokojniej. Wiele się działo, gdy Dasima nie było w krainie, oj wiele.
- Tak, zachowałeś się podle i mogłabym ci godzinami wyliczać, jak jeszcze, ale nie zrobię tego..- stwierdziła, oblizując pysk i mrużąc ślepia. Morte, Morte, Morte.. Czyżby to był ko9lejny twój podstęp?
- A powiedz mi.. Przez ten czas, kiedy cie nie było. Osiągnąłeś coś?- spytała bez zbędnego zwlekania. Ona chyba do czegoś zmierzała, tyle, że do czego?

Dasim

I teraz wspomnienia a'la te Włoch z Hetki.
- Nic ciekawego... Błąkałem się poza granicami krainy, godzinami podrywając wadery rozmyślając nad życiem i waderami. Tak poza tym, miło znów Cię spotkać. Ostatnio nikogo oprócz paru wader nie widziałem.- rzekł, machając wesoło ogonem.

Wszystko dopisane mniejszą czcionką jest wyszeptane, Morte raczej tego nie słyszy, to tak dla informacji użytkowniczki. o3o

Morte

Przekręciła lekko łeb, patrząc na Dasima podejrzliwie.
- Myhym.- mruknęła. Jakoś jego los ją zbytnio nie przejmował. Popatrzyła w niebo, na którym pojawiła się czarna plamka, stopniowo zbliżając się ku nim. Ona już z dala rozpoznała, że to jest jej feniks, na co jedynie się uśmiechnęła. Ptaszysko w końcu wylądowało, siadając Morte na barku i wbijając w niego szpony. Trochę bolało, krew się puściła, lecz za dużo przeżyła, by się tym przejmować.
- Co jeszcze powiesz?- spytała, gładząc swym ogonem Kiarę. Była dużym ptaszyskiem, więc z łatwością do niej dosięgał (ogon, żeby nie było wątpliwości).

Dasim

- Nic. To wszystko. Teraz ułożę sobie życie od nowa. W krainie jest wiele wader[- mruknął, odgarniając z oczu oklapłą grzywkę- A ty, jakie masz dzisiaj plany?- ze względu na to, co zrobił Morte, musiał teraz uważać ze słowami. Nie mógł zacząć swego planu od razu. Akcja musiała się rozkręcić. Powinno skończyć sie tak, jak zawsze, ale co tam.

Morte

- Zapewne to co robię najlepiej. Leżę lub włóczę się bezsensownie po krainie.- sierdziła i pacnęła łapą w podłoże. Biały śnieg rozprysnął się po otoczeniu, a Kiara odleciała na pobliskie drzewo. Demoniczna popatrzyła na basiora nieco z ciekawością ale i tajemniczością zarazem. Morte była skomplikowaną waderą.

Dasim

- Jak wspaniale.- ogon Dasima, przesuwając się po podłożu delikatnie zgarniał biały puch w małe pagórki. Wilk uśmiechnął się ciepło i spoglądnął w dół.
- Ciekawe, czy przeżyłoby się taki upadek. Mógłbym tam skoczyć... Ale nie sam.- ogon wilka raz delikatnie dotknął ogona wadery. Dasim nie chciał być oczywisty.

Morte

Mlasnęła głośno i zgarbiła si.ę nieco, zamiast prostować.
- Hah, w życiu. Byłoby plask! I wielka plama.- powiedziała z cichym rechotem. Ona i skakanie z urwiska? Niee, Morte nie byłą aż taka głupia, choć nie każdy tak myślał. Zerknęła na ogon basiora, który lekko tknął jej ogon. Ona była uważna, jeden zły ruch i może się to wszystko źle skończyć. A co jeśli Dasim chce ją pociągnąć i skoczyć z urwiska. Tylko na to czekała, wiecie? Taki prezent na mikołaja.

Dasim

- Tam na dole jest jeziorko, widzisz? Woda zamortyzowałaby upadek. Wziąć małą kąpiel to nic wielkiego- jedynie rozkosz dla wilka.- wilk parę razy pomachał ogonem, tym razem jednak nie dotykając Morte. Jego plany były tak rozkoszne, że na samą myśl o nich, robiło mu się zacnie.

Morte

- Przeklęte Jezioro Zmian.. Co to niby zmienia wygląd i charakter, pff.. Byle z dala od niego.- prychnęła i tym razem, dla odmiany się wyprostowała, o! Poprawiła grzywkę i popatrzyła w niebo. Zachmurzone, ciemne i cały czas sypie z niego śnieg. Przymknęła na chwilkę ślepia, by rozkoszować się chwilą, gdy na jej cielsku lądują małe i chłodne płatki.

Dasim

- Musimy zrobić coś ciekawego, nie możemy tak tkwić w miejscu i zmulać...- mruknął wilk, odchylając łeb do tyłu i wpatrując się ze smutkiem w niebo- Zmulamy czy szalejemy? Koniec świata już nie długo, możemy się już nie zobaczyć.

Morte

- Mnie tam jest zawsze wszystko jedno. W ogóle ciekawe jak ten koniec świata nastąpi.- powiedziała i wstała. Podeszła wolnym krokiem k przepaści i usiadła na krawędzi, patrząc w dół. Wysoko, strasznie. Zapewne jej podopieczny nadal tam siedzi i Henna też. Ale to już nie jest istotne. Morte przekręciła łeb i zamknęła ślepia.

Dasim

- Może zejdźmy okrężną drogą? I pójdźmy gdzieś indziej. Może do jakiejś restauracji? Zapraszam.- Wilk wstał z miejsca z lekkim uśmiechem i powoli zaczął udawać się w dół. Zatrzymał się na chwilę i odwrócił.
- Idziemy?- spytał wilczycę.

Morte

A w sumie nie miała nic do stracenia. Wstała i poszła, bez słowa. Basior chyba ją zrozumie. Szła sobie powoli, chodź używanie nóg już jej zbrzydło. Szła sobie, z przechylonym łebkiem i w zamyśleniu. Myślała o Asmodeuszu, gdzie on jest? Nadal siedzi w Złotym Smoku? Toż to El nie ma w nim, tylko jakiś zwykły wilczek, nie opłaca się już więcej w tamtej restauracji przebywać! Morte najchętniej zalałaby mordkę i poszła spać. Tyle jej do szczęścia brakuje.

zt. (przyjdź wcześniej do tematu i daj tu linka xd)