Urwiskowa Łączka

Noish

Cóż, nie jemu roztrząsać dzieje świata, o ile wiedział tak czynią filozofii, poeci, myśliciele - wpatrują się w zachody i wschody słońca, doszukują światła w cieniu i na odwrót, powtarzają swoje przemyślenia innym. W sumie zawód nieszczególnie trudny, może by się zaciągnąć? Żartowanie z cechujących go szczegółów pomagało, pozwoliło nawet przywołać na mordkę prawie efektywny uśmiech. Pozwoliło machnąć leciutko ogonem, okazać iskierkę radości, zainteresowania, czy innej pasji. - Z niektórymi nie mogę się równać - rzucił nieświadomie aluzję, dla jej podkreślenia ściągnął brwi, znów postarał się, by jego uśmiech nabrał nuty szelmostwa. Wciągał się w taką grę, była zabawna, dostarczała kilku kropel ekscytujących wrażeń, których ostatnimi czasy był spory deficyt. A jak się trafiały, to jakieś takie miałkie.

Rubin

Czarny duch "przypłynął w powietrzu" w to miejsce i nagle zauważył Noish'a. Swojego starego kumpla! "Podpłynął" koło niego tak żeby samiec mógł go zauważyć. Obok niego była jakaś dziwna wilczyca. Co on z nią, robił flirtował? A Xerri?! On ją przecież kocha!
-Witaj Noish.-powiedział powoli Rubin.

Noish

Młodzieniaszek zamrugał nerwowo. - Oh, Rubin - rzucił, zamiast tradycyjnego ''cześć'', ''siema'', czy czegoś w tym rodzaju. Jak ta młodzież się niesamowicie zmienia, stwierdzi ktoś, choć nie on oczywiście, nie dostrzegając własnych błędów, a jeśli już to niewielkie ich ilości. Zmieszanie zakrył nieodpłatnym uśmiechem. - Serwus - Z jego szlachetnej mordeńki wydobyło się stare, dobrze już znane, przywitanie. - Jak się masz? - Beztrosko potrząsnął łbem, odrzucił ciemną grzywkę na bok, szczerząc białe zęby w szerokim uśmiechu. Niewiniątko się znalazło, no! Zresztą, w pewnym stopniu tak.

Rubin

Wilk zamrugał i powiedział:
-Jak widzisz jestem duchem! Duch ma spoko życie czy też nieżycie...-zaśmiał się ze swoich słów. Właśnie obserwował tamtą wilczycę. Dziwna jakaś...

Crystal

I nagle pojawiła się tu Crystal, z uśmiechem od ucha do ucha! Taka pogoda jej nie przeszkadzała, mgła? Trudno! Ona jest szczęśliwa. Dlaczego? Bo jej partner nareszcie wrócił do krainy, cudownie! Wadera rozglądnęła się dookoła i pociągnęła nosem.
- Witam, jestem Crystal.- rzekła z uśmiechem i machnęła ogonem. Zaraz, zaraz.. Ale jeden z nich jest duchem? Jeszcze raz moment, to są dwa basiory, a ona im się wtrąciła w rozmowę! Nie, to nie idzie w parze z jej manierami.
- Noo.. Cóż, przepraszam, że przeszkodziłam w rozmowie, już się ulatniam.- rzekła kładąc uszy po sobie i wycofując się. No nie, ona nie jest wścibska! Oddaliła się w tył i przysiadła na zadzie, gdzieś w oddali. Patrząc w ziemię.

Rubin

Basior popatrzył z pogardą na wilczycę z zebrą na uszach i "podpłynął" do nowo przybyłej.
-Nic się nie stało... Ja tylko z nim gadałem bo to mój dawny znajomy, ale mogę także się tobą zająć.-powiedział do niej z trosk w głosie. Nie chciał żeby wilczyca go źle zrozumiała, ale raczej tego nie zrobi.

Noish

Jedna brew młodzika przesunęła się, w pytającym geście. - Co rozumiesz przez dawny? - prychnął. Coś w nim tykało, jakaś emocjonalna bomba zegarowa, która gotuje się do rozsadzenia wszystkiego wkoło. Uszy przyległy do łba, zmieszanie ostatecznie wyparowało. Na jego źrenicach dało się dostrzec gniewne iskierki, nieudolnie ukrywane zmrużeniem powiek. Mieszać się, kurde, będzie. Co on ojciec? Pff, nie, ojca on nie ma i mieć nie będzie! Może i wyolbrzymiał wszystko w myślach, acz poczuł nieodpartą chętkę zranienia kogoś. Żyłka buntownika się w nim odezwała!

Crystal

Wadera uniosła łeb do góry i postawiła uszy na sztorc. Wyprostowała się i przyjrzała basiorowi.
- Yymm.. Czy wszystko w porządku?- spytała, nadal przyglądając się Noish'owi(nie wiem, czy dobrze odmieniłam? ;d). Przeniosła na chwilę wzrok na ducha i uśmiechnęła się lekko.
- Rozumiem, ale jakoś się wcięłam wam w rozmowę. Nie chcę przeszkadzać, możecie mnie zignorować.- powiedziała z lekkim uśmiechem, po czym znów przeniosła wzrok na Dojrzewającego. Pociągnęła nosem i opatuliła łapy ogonem. Gdyby zachciało mu się ataku, zrobi szybki unik. W końcu bycie Łowcą, ma swoje atuty!

Noish

/Ja też nie x3/

Westchnął cichuteńko pod nosem. Następna się znalazła, troskliwa matka? Oby nie, chyba nie będą go napastować do znudzenia! Ponownie wydobył z siebie prychnięcie, tym razem niskie, gardłowe - na podobieństwo warczenia. Spuścił wzrok, z niemym gniewem wbił go w końce własnych pazurków. Iskierki w jego oczach na chwile przygasły, skryły się pod mgiełką zamyślenia, acz po chwili znowu zapłonęły. Nie były to już dwa codzienne ogniki, którymi rozochocony młodzian obserwował świat.
- Jesteście denerwujący... Wy wszyscy, mam was dość - Po jego karku przebiegł dreszcz, na pysku na przemian pojawiał się smutek i zarys cynicznego uśmiechu. Na stosie by ich wszystkich spalił, skoro uchylili kurtynę zasłaniającą jego ciemną stronę naleśnika.

Crystal

Crystal otworzyła szerzej ślepia. No jak widać, to nie jest miejsce dla nie.
- Ale o co ci chodzi? Nie rozumiem twojego zachowania. Jeżeli drażni cię moje towarzystwo, wystarczy powiedzieć.- rzekła i pokręciła łbem. Był wrażliwa, owszem, ale nie przesadzajmy. Nie pozwoli, żeby jakiś młodziak do niej pyskował, była dużo starsza. Uniosła jedną brew ku górze i przyjrzała się basiorowi. Coś go gryzło, a Crystal za wszelką cenę będzie brnęła w tym kierunku, by się dowiedzieć!

Noish

Jeszcze jedno prychnięcie, do trzech razy sztuka. Opuścił łeb, jakby spodziewając się ciosu, który raczej nie nastąpi. Gdzieś w głębi czuł, że nie postępuje godnie, wiedział, iż powinien przestać, przeprosić, acz to co nim teraz kierowało, nie słuchało się głosu rozsądku.
- Pojawia się tu taki Rubin, wnika w moje sprawy, obserwuje, ocenia, później jeszcze tłumaczy się komuś dlaczego ze mną w ogóle rozmawiał. Mam dość zgrywania aniołka, postępowania według właściwych ścieżek. Sam siebie też nie rozumiem, trudno. Tak więc właśnie mówię: Wynoście się stąd wszyscy! - Yumi, Yumi, co się dzieje z twoim wychowankiem? Dobrze, że szlachetna, uśmiechnięta samica tego nie widzi. Bogom dzięki!
- Wynoście się! - wrzasnął. Zatłuc ich wszystkich! Przywarł do ziemi, jego ciało drżało w konwulsjach. Żałosne to był, nie da się ukryć, lecz gniew co chwila wzmagał się w nim, przygasał, a on pragnął ukryć większość słów przed światłem dziennym. Większość słów, które miał chętkę wyrzucić z siebie.

Crystal

Wadera pokręciła łbem i cmoknęła. Nie bała się go, co zrobi to zrobi. Pociągnęła nosem i podeszła do niego, po czym przysiadła obok.
- Powiedz mi szczerze.. Co ci leży na sercu?- spytała z poważną miną. Cóż, był młody, głupi, niech nie psuje sobie życia.
- Nie rozumiem w ogóle twojego zachowania. Dlatego wytłumacz mi to. Dopóki tego nie zrobisz, będę tu siedziała.- dodała i poprawiła swoją białą grzywkę, nah. Nie rozumiała zachowania samca, ale może to dlatego, że dorastał?

Rubin

Samiec uniósł lewą brew do góry i powiedział:
-Jeśli panienka będzie tutaj siedziała, to ja także...
Usiadł na zadku i zamachał leniwie ogonem. Buntownik się znalazł. Phi..

Crystal

Crystal była zawsze pogodnie nastawiona do życia. Szczęśliwa, radosna, bez troski. Ahh, to cała ona.
- Tak więc?- spytała basiora i machnęła lekko ogonem. Czekała na odpowiedź basiora, albowiem ją zaintrygował.

Rubin

Samiec uśmiechnął się pogodnie do nowo poznanej samicy i powiedział:
-Wiesz... Mas bardzo ładne imię Crystal... Krystalicznie piękne. Twe oczy wyglądają jak zrobione z prawdziwych kryształów górskich.- oczy mu się zaiskrzyły gdy to mówił. Podrapał się po swojej czarno-zielonej grzywce i popatrzył na Crystal.

Noish

Niby się kryje w tym podtekst mocno powiązany z dorastaniem, do tego dochodzą ponure przeżycia ostatnich dni.
- Tak wiele się ostatnio działo, tyle krzywd mnie spotkało, ja nie mogę tego znieść - Panikant zwykły, w ryk i wszystko będzie dobrze? Nad samym sobą się powinien zastanowić! Ale ta przeklęta Xerri, on jej nigdy nie przebaczy. Rzuciłby jej to w twarz, od czego wcześniej się powstrzymał... Ale teraz nie jest już tym samym jestestwem.
- Starałem się postępować jak trzeba, ale mam już tego dość, skoro świat nie okazał się łaskaw dla mnie, ja odpłacę się mu tym samym. Skoro mnie oszukano, dlaczego ja mam nie oszukiwać? - Uśmiechnął się cierpko, próbując wyglądać twardziej, acz jego morda wykrzywiała się płaczliwie. Jest tylko dzieckiem, tak ostatecznie. Smarkacz, przy tym pyskaty.

Crystal

- Yyy, dziękuję?- rzekła bardziej pytająco. Nie wiedziała o co chodzi duszy, ale nie ważne, to nie o niego chodzi. W skupieniu wysłuchała słów basiora i uśmiechnęła się lekko.
- Każdego z nas spotyka coś złego.. Nie będę kłamała, że będzie wspaniale i w ogóle happy. Ale na prawdę, każdy z nas zaznał smaku goryczy, smutku i złości. Nie ma co tracić nerwów na innych, żyj własnym życiem, bądź sobą. Jeżeli ktoś cię zranił, bądź mądrzejszy i ignoruj.. Chociaż wiem, że jesteś młody i to nie wchodzi w grę. Jeżeli chcesz, mogę ci pomóc. W końcu przeżyłam trochę w swoim życiu i umiem być chytra i przebiegła. - powiedziała z lekkim uśmiechem i objęła basiora jedną łapą, klepiąc go.
- W ogóle, jeżeli chcesz.. Mogę cię pouczyć jak opanowywać nerwy, złości itp. Ale to i tak, jeżeli ty chcesz- dodała z większym naciskiem na ostatnie słowa.

Rubin

Samiec prychnął troszku zirytowany. Dlaczego Noish nie mógł mu tego powiedzieć spokojnie i bez wrzasków. Teraz to ma u Rubina wielkiego minusa, za swoje zachowanie i nie tylko. Także za to, że podniósł głos na Crystal. Tak nie powinno sią obchodzić z damą! Przecież to karygodne zachowanie...

Crystal

Crystal nadal wyczekiwała na odpowiedź, ze spokojem i uśmiechem. Rozumiała go, przecież był młodym wilkiem. Gorsze rzeczy od niego robiło się za młodych czasów, ahh.. Wadera pacnęła lekko ogonem o ziemię i z uśmiechem przyglądała się basiorowi. Może przełamią wspólnie te lody? Któż to wie, a może jednak..

Rubin

Samiec wstał i posłał przepraszający uśmiech ku Crystal.
-Musze lecieć...-powiedział na odchodnym i "popłynął" ku innym miejscom. Po chwili już go nie było, ale było słychać przerażający śmiech odbijający się echem od wszystkiego.
z.t